1. (a) Jak ludzie reagują na przypomnienia i czym może to być uwarunkowane? (b) Jak pycha może wpłynąć na czyjeś podejście do udzielonej rady?

LUDZIE różnie reagują na otrzymywane wskazówki. Przypomnienie z ust kogoś, kto ma władzę, może zostać przyjęte przychylnie, natomiast rada rówieśnika lub kogoś mniej znaczącego jest nieraz zupełnie ignorowana. Upomnienie czy skarcenie może też wywoływać odmienne emocje — u jednych pojawia się smutek, przygnębienie lub wstyd, a drudzy czują się zmotywowani i pobudzeni do dokonania zmian. Skąd taka różnica? Czasami w grę wchodzi pycha. Wypacza ona osąd i sprawia, że ktoś odrzuca radę i nie odnosi pożytku z wartościowej sugestii (Prz. 16:18).

2. Dlaczego prawdziwi chrześcijanie cenią rady ze Słowa Bożego?

² Prawdziwi chrześcijanie reagują inaczej — cenią pomocne rady, zwłaszcza oparte na Słowie Bożym. Dzięki przypomnieniom od Jehowy przejawiamy wnikliwość i uczymy się unikać takich pułapek, jak materializm, niemoralność, narkomania czy pijaństwo (Prz. 20:1; 2 Kor. 7:1; 1 Tes. 4:3-5; 1 Tym. 6:6-11). Gdy respektujemy te przypomnienia, cieszymy się „dobrym nastrojem serca” (Izaj. 65:14).

3. Jaką postawę psalmisty chcemy naśladować?

³ Aby utrzymywać drogocenną więź z naszym niebiańskim Ojcem, musimy stale kierować się w życiu Jego mądrymi pouczeniami. Chcemy naśladować postawę psalmisty, który napisał: „Przypomnienia twe wziąłem w posiadanie po czas niezmierzony, są bowiem radosnym uniesieniem mego serca” (Ps. 119:111). Czy podobnie rozkoszujemy się przykazaniami Jehowy, czy może niekiedy uważamy je za uciążliwe? Nawet jeśli zdarzy nam się zirytować z powodu  otrzymanej rady, nie poddawajmy się. Możemy nauczyć się niezachwianie ufać niedościgłej mądrości Boga. Pomogą nam w tym trzy rzeczy.

4. Co w życiu króla Dawida pozostawało niezmienne?

⁴ W życiu króla Dawida było wiele wzlotów i upadków, ale jedno pozostawało niezmienne — zawsze bezgranicznie ufał Stwórcy. Wyznał: „Do ciebie, Jehowo, wznoszę swoją duszę. Boże mój, w tobie pokładam ufność” (Ps. 25:1, 2). Co pomogło Dawidowi nabrać takiego zaufania do niebiańskiego Ojca?

5, 6. Czego o relacjach Dawida z Jehową dowiadujemy się ze Słowa Bożego?

⁵ Stosunek wielu ludzi do modlitwy dobrze oddaje powiedzenie: „Jak trwoga, to do Boga”. Jak byś się czuł, gdyby twój przyjaciel lub krewny przypominał sobie o tobie jedynie wtedy, kiedy potrzebowałby pieniędzy albo jakiejś przysługi? Z czasem mógłbyś zacząć wątpić w jego pobudki. Dawid nie postępował interesownie. Przez całe życie, w chwilach dobrych i złych, utrzymywał bliskie relacje z Jehową pobudzany miłością do Niego i wiarą (Ps. 40:8).

⁶ Zwróćmy uwagę na jego słowa wysławiania i dziękczynienia: „Jehowo, nasz Panie, jakże majestatyczne jest twe imię na całej ziemi, ty, którego dostojeństwo jest wychwalane nad niebiosa!” (Ps. 8:1). Czy dostrzegasz, jak głębokimi uczuciami Dawid darzył swego niebiańskiego Ojca? Zachwycony majestatem i wspaniałością Jehowy, wysławiał Go „przez cały dzień” (Ps. 35:28).

7. Jaką korzyść odnosimy z przybliżania się do Boga w modlitwie?

⁷ Chcąc umacniać zaufanie do Jehowy, musimy wzorem Dawida regularnie się modlić. W Biblii czytamy: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was” (Jak. 4:8). Przybliżanie się do Boga w modlitwie jest zarazem ważnym sposobem zabiegania o ducha świętego (odczytaj 1 Jana 3:22).

8. Dlaczego powinniśmy unikać powtarzania w modlitwach utartych zwrotów?

⁸ Czy kiedy się modlisz, masz skłonność do powtarzania tych samych słów lub utartych sformułowań? Jeśli tak jest, to przed modlitwą poświęć parę chwil na przemyślenie, co chcesz powiedzieć. Gdybyśmy w rozmowach z kimś bliskim zawsze używali tych samych zwrotów, to czy byłoby mu przyjemnie? Mógłby takie wypowiedzi zacząć puszczać mimo uszu. Oczywiście Jehowa nigdy nie odrzuci szczerej modlitwy lojalnego sługi. Powinniśmy jednak unikać rutyny, kiedy z Nim rozmawiamy.

9, 10. (a) Jakie sprawy możemy poruszać w modlitwach? (b) Co może wzbogacić nasze modlitwy?

⁹ Jeżeli chcemy, by modlitwy zbliżyły nas do Boga, to nie mogą one być ogólnikowe. Im szerzej otwieramy przed Nim swe serce, tym bardziej do Niego lgniemy i Mu ufamy. Jakie więc sprawy powinniśmy poruszać w modlitwach? Słowo Boże podpowiada: „We wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem” (Filip. 4:6). A zatem możemy mówić Bogu o wszystkim, co wpływa na naszą więź z Nim i na nasze chrześcijańskie życie.

¹⁰ Pouczające może być analizowanie zanotowanych w Biblii modlitw wiernych kobiet i mężczyzn (1 Sam. 1:10, 11; Dzieje 4:24-31). Płynącymi z serca modlitwami i pieśniami wychwalającymi Jehowę są Psalmy. Odnajdujemy w nich całą gamę ludzkich emocji — od udręki po bezgraniczną radość. Rozważanie takich modlitw lojalnych sług Bożych z pewnością wzbogaci nasze rozmowy z Jehową.

11. Dlaczego powinniśmy rozmyślać o Bożych przypomnieniach?

¹¹ Dawid oświadczył: „Przypomnienie od Jehowy jest godne zaufania, niedoświadczonego czyni mądrym” (Ps. 19:7). Nawet jeśli jesteśmy niedoświadczeni, możemy nabyć mądrości dzięki przestrzeganiu przykazań Bożych. Ale w wypadku niektórych z nich pełną korzyść odniesiemy tylko wtedy, gdy je dobrze przemyślimy. Dotyczy to takich sytuacji, jak trwanie w nieskazitelności mimo nacisków w szkole lub w pracy, trzymanie się Bożego nakazu co do krwi, zachowywanie chrześcijańskiej neutralności czy przestrzeganie biblijnych zasad dotyczących ubioru i wyglądu. Patrzenie na sprawy z Bożego punktu widzenia pomoże nam przewidywać problemy i postanowić w sercu, jak postąpimy, gdy się wyłonią. Takie rozmyślania mogą nam zaoszczędzić wielu bolesnych błędów (Prz. 15:28).

12. Zadawanie sobie jakich pytań pomoże nam respektować przypomnienia Boże?

¹² Czy wyczekując realizacji Bożych obietnic, pokazujemy swoim stylem życia, że zachowujemy duchową czujność? Czy na przykład jesteśmy przekonani, że Babilon Wielki wkrótce zostanie zniszczony? Czy przyszłe błogosławieństwa — między innymi życie wieczne na rajskiej ziemi — są dla nas równie realne jak wtedy, gdy w nie uwierzyliśmy? Czy gorliwie uczestniczymy w służbie i nie pozwalamy, by pierwsze miejsce w naszym życiu zajęły sprawy osobiste? A co powiemy o nadziei zmartwychwstania, uświęceniu imienia Jehowy i wykazaniu słuszności Jego zwierzchnictwa? Czy kwestie te cały czas są dla nas bardzo ważne? Zadawanie sobie takich pytań pomoże nam — zgodnie ze słowami psalmisty — ‛przypomnienia Boże wziąć w posiadanie po czas niezmierzony’ (Ps. 119:111).

13. Dlaczego pierwszym chrześcijanom trudno było zrozumieć pewne rzeczy? Podaj przykład.

¹³ Obecnie możemy nie rozumieć w pełni niektórych wypowiedzi biblijnych, ponieważ z punktu widzenia Jehowy nie nadeszła na to odpowiednia pora. Zauważmy, że Jezus wielokrotnie mówił apostołom, iż będzie musiał cierpieć i zostać zabity (odczytaj Mateusza 12:40; 16:21). Ale oni nie pojmowali, o czym mówi. Dotarło to do nich dopiero wtedy, gdy po zmartwychwstaniu ukazał się grupie uczniów w ludzkim ciele i „całkowicie otworzył im umysł, żeby pojęli znaczenie Pism” (Łuk. 24:44-46; Dzieje 1:3). Uczniowie nie rozumieli też, że Królestwo Boże ma być ustanowione w niebie, dopóki w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. nie został na nich wylany duch święty (Dzieje 1:6-8).

14. Jak w początkach XX wieku wielu braci dało dobry przykład mimo błędnych oczekiwań związanych z dniami ostatnimi?

¹⁴ Podobnie jak pierwsi naśladowcy Jezusa, również prawdziwi chrześcijanie na początku XX wieku mieli różne błędne oczekiwania, na przykład związane z „dniami ostatnimi” (2 Tym. 3:1). W roku 1914 niektórzy uważali, że już wkrótce zostaną zabrani do nieba. Gdy tak się nie stało, kolejny raz uważnie przeanalizowali Pismo Święte i zrozumieli, że musi zostać przeprowadzona wielka kampania ewangelizacyjna (Marka 13:10). Dlatego podczas międzynarodowego zgromadzenia w Cedar Point w roku 1922 Joseph Rutherford, który przewodził wówczas działalności kaznodziejskiej, zaapelował: „Oto Król objął władzę! Wy macie nadać temu rozgłos. Dlatego rozgłaszajcie, rozgłaszajcie, rozgłaszajcie wieść o Królu i jego Królestwie!”. Od tego czasu ogłaszanie „dobrej nowiny  o królestwie” jest znakiem wyróżniającym nowożytnych sług Jehowy (Mat. 4:23; 24:14).

15. Jakie korzyści odnosimy z rozmyślania o tym, jak Jehowa dotychczas prowadził swój lud?

¹⁵ Kiedy rozmyślamy, w jak cudowny sposób Jehowa prowadził swój lud w przeszłości i jak czyni to w naszych czasach, upewniamy się, że jest w stanie urzeczywistnić swoją wolę w przyszłości. Jednocześnie zgłębianie Jego proroczych przypomnień pomaga nam zachowywać je żywo w umyśle i sercu i wyczekiwać ich realizacji. To wszystko niewątpliwie umacnia nasze zaufanie do Bożych obietnic.

16. Co dobrego wynika z aktywnego angażowania się w służbę dla Boga?

¹⁶ Nasz Bóg, Jehowa, jest Bogiem pełnym werwy, Bogiem czynu. „Któż jest tak pełen energii jak ty, Jah?” — zapytał psalmista. Dodał też: „Ręka twoja jest silna, twa prawica jest wywyższona” (Ps. 89:8, 13). Właśnie dlatego Jehowa ceni i popiera wysiłki, które podejmujemy na rzecz Królestwa. Dostrzega, że Jego słudzy — kobiety i mężczyźni, starzy i młodzi — nie są bezczynni, nie jedzą „chleba lenistwa” (Prz. 31:27). Naśladując Stwórcę, jesteśmy pilnie zajęci działalnością teokratyczną. Kiedy służymy Mu z całego serca, zaznajemy szczęścia i sprawiamy radość Jehowie, który z upodobaniem nam błogosławi (odczytaj Psalm 62:12).

17, 18. Dlaczego można powiedzieć, że czyny podyktowane wiarą pomagają nam budować zaufanie do wskazówek Jehowy? Podaj przykład.

¹⁷ W jaki sposób nasze czyny podyktowane wiarą pomagają nam budować  zaufanie do Jehowy? Rozważmy biblijną relację o wkroczeniu Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Jehowa polecił, by kapłani niosący Arkę Przymierza weszli do rzeki Jordan. Ale kiedy Izraelici się do niej zbliżyli, zobaczyli, że wskutek wiosennych deszczów wystąpiła z brzegów. Co zrobią? Rozłożą się obozem i zaczekają kilka tygodni lub dłużej, aż wody opadną? Nie. Postanowili całkowicie zaufać Jehowie i zastosować się do Jego wskazówek. Jaki był tego rezultat? Sprawozdanie donosi: „Gdy tylko (...) stopy kapłanów niosących Arkę zanurzyły się w wodach przy brzegu (...), wówczas wody płynące z góry zaczęły się zatrzymywać. (...) Kapłani niosący Arkę Przymierza Jehowy stali bez ruchu na suchej ziemi pośrodku Jordanu, gdy cały Izrael przeprawiał się po suchej ziemi” (Joz. 3:12-17). Obserwowanie, jak rwący nurt przestaje płynąć, musiało być niezwykle pokrzepiające! Zaufanie Izraelitów do Jehowy umocniło się dlatego, że wprowadzili w czyn Jego wskazówki.

¹⁸ Co prawda obecnie Jehowa nie dokonuje takich cudów, jednak błogosławi swoim sługom, gdy działają z wiarą. Czynna siła Boża uzdalnia ich do wywiązywania się z zadania głoszenia o Królestwie po całej ziemi. Chrystus Jezus, najwybitniejszy świadek na rzecz Jehowy, po swym zmartwychwstaniu obiecał uczniom, że będzie ich wspierał w tej ważnej pracy: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów (...). A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:19, 20). Wielu Świadków z natury nieśmiałych może potwierdzić, że święty duch Boży dodaje im odwagi do rozmawiania z nieznajomymi w służbie kaznodziejskiej (odczytaj Psalm 119:46; 2 Koryntian 4:7).

19. Czego możemy być pewni mimo swoich ograniczeń?

¹⁹ Niektórzy bracia i siostry mają poważne ograniczenia fizyczne spowodowane chorobą lub podeszłym wiekiem. Ale mogą być pewni, że „Ojciec tkliwych zmiłowań i Bóg wszelkiego pocieszenia” rozumie sytuację każdego oddanego Mu sługi (2 Kor. 1:3). On ceni wszelkie starania podejmowane na rzecz spraw Królestwa. Robiąc to, na co nas stać, pamiętajmy, że „zachowanie duszy przy życiu” zależy przede wszystkim od wiary w Chrystusową ofiarę okupu (Hebr. 10:39).

20, 21. Jak możemy dawać wyraz zaufaniu do Jehowy?

²⁰ Wielbienie Boga wymaga poświęcania czasu, sił i środków materialnych w największym możliwym zakresie. Pragniemy ‛wykonywać dzieło ewangelizatora’ z całego serca (2 Tym. 4:5). I naprawdę robimy to z radością, ponieważ w ten sposób pomagamy innym ‛dojść do dokładnego poznania prawdy’ (1 Tym. 2:4). Wychwalanie Jehowy oraz przysparzanie Mu szacunku wzbogaca nas duchowo (Prz. 10:22). Poza tym umożliwia nam nawiązanie z naszym Stwórcą nierozerwalnej więzi opartej na zaufaniu (Rzym. 8:35-39).

²¹ Jak widać z powyższych rozważań, ufność, że Jehowa udziela mądrych wskazówek, nie rodzi się automatycznie — trzeba ją wypracowywać. Dlatego buduj ją przez modlitwę. Rozmyślaj o tym, jak Bóg realizował swoją wolę w przeszłości i jak będzie to robił w przyszłości. Umacniaj zaufanie do Niego, działając na rzecz prawdziwego wielbienia. Przypomnienia Jehowy będą istniały po czas niezmierzony. Dzięki zważaniu na nie możesz żyć wiecznie!