1, 2. (a) Jaki może być rezultat rozmyślania i mówienia o kimś, kogo kochamy? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Jakie pytania rozważymy?

ROZMYŚLANIE i opowiadanie o kimś, kogo kochamy, może umacniać więź łączącą nas z tą osobą. Podobnie jest z więzią, która łączy nas z Jehową Bogiem. Kiedy Dawid był pasterzem, wielokrotnie wpatrywał się w nocne niebo usiane gwiazdami i rozmyślał o ich niezrównanym Stwórcy. Napisał: „Gdy widzę twe niebiosa, dzieła twoich palców, księżyc i gwiazdy, któreś ty przygotował, czymże jest śmiertelnik, że o nim pamiętasz, i syn ziemskiego człowieka, że się o niego troszczysz?” (Ps. 8:3, 4). Z kolei po omówieniu, w jak cudowny sposób spełnia się zamierzenie Jehowy w odniesieniu do Izraela duchowego, apostoł Paweł zawołał: „O głębokości Bożego bogactwa i mądrości, i wiedzy!” (Rzym. 11:17-26, 33).

² Gdy bierzemy udział w działalności kaznodziejskiej, to myślimy i mówimy o Jehowie, co już samo w sobie przynosi pozytywne rezultaty. Wielu tych, którzy zdołali podjąć służbę pełnoczasową, zaznało licznych błogosławieństw. Między innymi przekonało się, że takie zwiększone zaangażowanie w sprawy Królestwa pogłębiło ich miłość do Boga. Bez względu na to, czy działasz pełnoczasowo, czy też zmierzasz do tego celu, zastanów się: „Jak pełnienie tej służby może umocnić moją więź z Jehową?”. Jeżeli jesteś pionierem, zapytaj siebie: „Co pomoże mi trwać w tej satysfakcjonującej gałęzi służby?”. A jeżeli jeszcze nim nie jesteś, pomyśl: „Jakich zmian mogę dokonać, żeby wstąpić w szeregi pionierów?”. Rozważmy najpierw, jak służba pełnoczasowa przybliża do Boga.

3. Jak głoszenie o przyszłych błogosławieństwach Królestwa wpływa na nas samych?

³ Rozmawianie z ludźmi o przyszłych błogosławieństwach  Królestwa przybliża nas do Jehowy. Którymi wersetami lubisz się posługiwać podczas głoszenia od domu do domu? Czy może jest to Psalm 37:10, 11, Księga Daniela 2:44, Ewangelia według Jana 5:28, 29 albo Objawienie 21:3, 4? Za każdym razem, gdy takie obietnice omawiamy z innymi, również sobie przypominamy, że „każdy dobry dar i każdy doskonały podarunek” zawdzięczamy naszemu szczodremu Bogu. Świadomość ta przybliża nas do Niego (Jak. 1:17).

4. Dlaczego, widząc opłakany stan duchowy ludzi, tym bardziej cenimy Bożą dobroć?

⁴ Dostrzeganie opłakanego stanu duchowego osób, którym głosimy, sprawia, że bardziej cenimy prawdę. W dzisiejszym świecie ludzie nie mają rzetelnych wskazówek zapewniających powodzenie i szczęście. Większość martwi się o przyszłość i nie widzi żadnej nadziei. Tacy szukają sensu życia. Nawet jeśli są religijni, zazwyczaj posiadają znikomą wiedzę z Biblii. Znajdują się w podobnej sytuacji jak mieszkańcy starożytnej Niniwy (odczytaj Jonasza 4:11). Im więcej głosimy, tym wyraźniej dostrzegamy kontrast między stanem duchowym naszych rozmówców a stanem duchowym ludu Bożego (Izaj. 65:13). O dobroci Jehowy przypomina nam fakt, że zaspokaja On nie tylko nasze potrzeby duchowe — zaprasza wszystkich, by skorzystali z duchowego orzeźwienia i zyskali prawdziwą nadzieję (Obj. 22:17).

5. Jak pomaganie innym pod względem duchowym wpływa na sposób, w jaki postrzegamy własne problemy?

⁵ Pomaganie innym pod względem duchowym chroni nas przed zamartwianiem się własnymi problemami. O prawdziwości tych słów przekonała się Trisha, która jest pionierką stałą. Jej rodzice się rozwiedli. Opowiada ona: „Było to jedno z najboleśniejszych wydarzeń w moim życiu”. Pewnego dnia czuła się szczególnie przygnębiona i nie miała ochoty wychodzić z domu. Mimo to wybrała się na studium biblijne prowadzone z trójką dzieci, których sytuacja rodzinna była nadzwyczaj trudna. Ojciec je porzucił, a starszy brat obchodził się z nimi bezwzględnie. Trisha mówi: „Wszelkie kłopoty i udręki emocjonalne, z jakimi ja się zmagałam, były niczym w porównaniu z ich kłopotami. W trakcie studium ich małe oczka się rozświetlały i dzieci chichotały z podekscytowania i radości. Zwłaszcza tamtego dnia okazały się darem od Jehowy”.

6, 7. (a) Jak to się dzieje, że uczenie innych prawdy pogłębia naszą wiarę? (b) Co myślimy o mądrości Bożej, gdy obserwujemy zmiany, których pod wpływem zasad biblijnych dokonują zainteresowani?

⁶ Uczenie ludzi prawd biblijnych umacnia naszą wiarę. W czasach Pawła niektórzy Żydzi nie wprowadzali w czyn tego, o czym głosili, dlatego apostoł napisał: „Ty zatem, który uczysz drugiego, nie uczysz samego siebie?” (Rzym. 2:21). Jakże inaczej postępują dziś pionierzy! Na ogół mają wiele sposobności, by uczyć innych prawdy i prowadzić studia biblijne. Chcąc robić to skutecznie, przygotowują się do każdego z nich, a nieraz też wyszukują dodatkowe informacje, żeby udzielić odpowiedzi. Pionierka imieniem Janeen wyjaśnia: „Zawsze gdy mam możliwość przekazywać prawdę drugim, czuję, że pozostawia ona głębszy ślad w moim umyśle i sercu. W rezultacie moja wiara nie stoi w miejscu, ale wciąż wzrasta”.

⁷ Obserwowanie zmian, jakich zainteresowani dokonują pod wpływem zasad biblijnych, pogłębia w nas docenianie Bożej mądrości (Izaj. 48:17, 18). To z kolei pomaga nam z jeszcze większym zdecydowaniem stosować je we własnym życiu. Adrianna, inna pionierka, zauważa: „Gdy ludzie opierają się na własnej mądrości, mogą sobie skomplikować życie. Ale kiedy zaczynają polegać na mądrości Jehowy,  korzyści pojawiają się natychmiast”. Podobnie wypowiada się Phil: „Dostrzegasz, jak Jehowa potrafi zmieniać ludzi, którym się nie wiodło, gdy próbowali dokonywać zmian na własną rękę”.

8. Jak wpływa na nas współpraca z braćmi i siostrami w służbie kaznodziejskiej?

⁸ Współpraca z braćmi i siostrami w służbie kaznodziejskiej duchowo nas pokrzepia (Prz. 13:20). Większość pionierów spędza w służbie sporo czasu w towarzystwie współwyznawców. Stwarza to więcej okazji do „wymiany zachęt” (Rzym. 1:12; odczytaj Przysłów 27:17). Pionierka o imieniu Lisa zauważa: „W miejscu pracy często panuje duch rywalizacji i zazdrość. Codziennie słyszysz plotki i wulgarne słowa. A wszystko po to, żeby za wszelką cenę się wybić. Czasami z powodu chrześcijańskiego postępowania jesteś wyśmiewany lub wyszydzany. Natomiast uczestniczenie ze współwyznawcami w służbie kaznodziejskiej naprawdę buduje. Pod koniec dnia wracam do domu pokrzepiona niezależnie od tego, jak bardzo daje o sobie znać zmęczenie”.

9. Jak pełnienie służby wraz ze współmałżonkiem umacnia potrójny sznur małżeński?

⁹ Pełnienie służby pionierskiej wraz ze współmałżonkiem umacnia potrójny sznur małżeński (Kazn. 4:12). Madeline, której mąż też jest pionierem, mówi: „Możemy rozmawiać ze sobą o tym, jak nam minął dzień na głoszeniu, co przeczytaliśmy w Biblii i co moglibyśmy wykorzystać w terenie. Każdy rok wspólnej służby przybliża nas do siebie”. Podobnie wypowiada się Trisha: „Oboje dbamy o to, żeby nie zaciągać długów, dlatego nie spieramy się o pieniądze. Trzymamy się jednakowego planu służby, dzięki czemu pomagamy sobie nawzajem w dokonywaniu odwiedzin i prowadzeniu studiów. W rezultacie  zacieśniamy nasze więzi emocjonalne i duchowe”.

10. Jak wpływa to na nasze zaufanie do Jehowy, gdy stawiamy sprawy Królestwa na pierwszym miejscu i zaznajemy Bożego wsparcia?

¹⁰ Stawianie spraw Królestwa na pierwszym miejscu oraz dostrzeganie, jak Jehowa nas wspiera i odpowiada na modlitwy, pogłębia nasze zaufanie do Niego. Prawdziwości tych słów w jakiejś mierze doświadczają wszyscy lojalni chrześcijanie. Ale pionierzy przekonują się o tym jeszcze wyraźniej — jedynie dzięki poleganiu na Jehowie są w stanie kontynuować służbę (odczytaj Mateusza 6:30-34). Curt, który pionieruje wraz z żoną, jako zastępca nadzorcy obwodu zgodził się złożyć wizytę w zborze oddalonym od ich domu o dwie i pół godziny drogi. Mieli w baku zaledwie tyle paliwa, by tam pojechać, ale już nie starczyłoby go na powrót. A wypłaty Curt mógł się spodziewać dopiero za tydzień. Opowiada: „Zacząłem wątpić, czy podjąłem właściwą decyzję”. Razem z żoną pomodlili się w tej sprawie i uznali, że zdołają się wywiązać z tego zadania. Byli przekonani, że Jehowa zatroszczy się o ich potrzeby. Właśnie mieli wyjeżdżać, gdy zadzwoniła pewna siostra i powiedziała, że ma dla nich prezent. Podarowała im dokładnie taką sumę, jakiej potrzebowali na powrót. Curt mówi: „Kiedy raz po raz doświadczasz czegoś takiego, to nietrudno dostrzec w tym rękę Jehowy”.

11. Wymień niektóre błogosławieństwa, jakich zaznają pionierzy.

¹¹ Bez wątpienia pionierzy często przekonują się, że gdy wysilają się w służbie dla Jehowy i zabiegają o bliskie relacje z Nim, to ‛dosięga ich’ wręcz nieprzerwany strumień błogosławieństw (Powt. Pr. 28:2). Oczywiście muszą się liczyć z wyzwaniami. Żaden sługa Boży nie jest uodporniony na problemy będące następstwem buntu Adama. I chociaż niektórzy pionierzy byli zmuszeni przerwać służbę na jakiś czas, to często trudnościom udaje się zaradzić albo nawet ich uniknąć. Co pionierom pomoże nieprzerwanie cieszyć się tą zaszczytną służbą?

12, 13. (a) Co powinien uczynić pionier, jeśli ma kłopoty z osiąganiem celu godzinowego? (b) Dlaczego to takie ważne, żeby rezerwować czas na codzienne czytanie Biblii, studium osobiste i rozmyślanie?

¹² Większość pionierów ma bardzo napięty plan zajęć. Niekiedy trudno wszystkiemu podołać, ważne jest więc dobre zorganizowanie (1 Kor. 14:33, 40). Jeśli pionier ma trudności z osiąganiem celu godzinowego, być może musi ponownie przemyśleć, jak wykorzystuje czas (Efez. 5:15, 16). Warto, by zadał sobie pytania: „Ile czasu tak naprawdę poświęcam na rozrywkę lub jakieś hobby? Czy nie powinienem narzucić sobie większej dyscypliny? Czy nie mógłbym czegoś zmienić w harmonogramie pracy zawodowej?”. Każdy chrześcijanin przyzna, że łatwo jest dodawać coś do swojego grafiku. Dlatego osoby wysilające się pełnoczasowo muszą regularnie weryfikować plan zajęć.

¹³ W swoim terminarzu pionier musi uwzględniać takie stałe punkty, jak codzienne czytanie Biblii, studium osobiste i rozmyślanie. Powinien więc przejawiać samodyscyplinę, żeby mniej ważne zajęcia nie wypierały tych istotniejszych (Filip. 1:10). Na przykład wyobraź sobie pioniera, który wraca do domu po długim dniu spędzonym w służbie. Zamierza poświęcić wieczór na przygotowanie się do zebrania. Najpierw jednak przegląda korespondencję. Następnie włącza komputer, czyta e-maile i na nie odpowiada. Korzystając z tego, że jest już w sieci, wchodzi na stronę, żeby sprawdzić, czy spadła cena produktu, który chce kupić. Zanim to sobie uświadomił, minęły prawie dwie godziny, a on nawet nie zaczął studiować tego, co wcześniej planował. Dlaczego stanowi  to problem? Zawodowi sportowcy muszą dbać o dobrą kondycję fizyczną, jeśli chcą długo odnosić sukcesy. Podobnie pionierzy — jeśli mają trwać w służbie — muszą pielęgnować dobre zwyczaje w zakresie studium, by w ten sposób regenerować swe siły duchowe (1 Tym. 4:16).

14, 15. (a) Dlaczego pionierzy powinni prowadzić proste życie? (b) Jak powinien postąpić pionier, gdy napotyka trudności?

¹⁴ Pionierzy, którzy z powodzeniem trwają w służbie, starają się prowadzić proste życie. Jezus zachęcał uczniów, żeby zachowywali prostolinijne oko (Mat. 6:22). Sam też wiódł proste życie, dzięki czemu pełnił służbę bez rozpraszania uwagi. Mógł więc powiedzieć: „Lisy mają jamy i ptaki nieba mają miejsca na odpoczynek, lecz Syn Człowieczy nie ma gdzie złożyć głowy” (Mat. 8:20). Pionier pragnący uczyć się z przykładu Jezusa powinien pamiętać, że im więcej dóbr materialnych zgromadzi, tym więcej czasu straci na dbanie o nie, naprawianie ich lub zastępowanie nowszymi.

¹⁵ Usługujący pełnoczasowo pamiętają, iż powierzonego przywileju służby nie zawdzięczają jakimś swoim szczególnym zaletom lub osiągnięciom. Wszystkie zaszczytne zadania i dary, jakimi się cieszymy, są wyrazem niezasłużonej życzliwości Bożej. Aby więc kontynuować służbę, każdy pionier musi polegać na Jehowie (Filip. 4:13). Wyzwania i trudności będą się pojawiały (Ps. 34:19). W takich sytuacjach pionierzy nie powinni szybko rezygnować, lecz zabiegać o kierownictwo Jehowy i pozwolić Mu działać (odczytaj Psalm 37:5). Życzliwe wsparcie ze strony Boga przybliży ich do Niego jako troskliwego niebiańskiego Ojca (Izaj. 41:10).

16. Co powinieneś zrobić, jeśli pragniesz zostać pionierem?

¹⁶ Jeśli chciałbyś zaznawać błogosławieństw, jakich doświadczają słudzy pełnoczasowi, mów o swoim pragnieniu Jehowie (1 Jana 5:14, 15). Rozmawiaj z tymi, którzy już są pionierami. Wyznacz kolejne cele, które umożliwią ci podjęcie tej służby. Tak właśnie uczynili Keith i Erika. Pracowali na pełne etaty i — jak wiele par w ich wieku — zaraz po ślubie kupili dom i nowy samochód. Opowiadają: „Sądziliśmy, że te rzeczy przyniosą nam zadowolenie — ale wcale tak się nie stało”. Gdy Keith stracił pracę, podjął pomocniczą służbę pionierską. Mówi: „Będąc pionierem, przypomniałem sobie, jak wiele radości daje głoszenie”. Keith i Erika zaprzyjaźnili się z małżeństwem pionierów, które pomogło im dostrzec, ile satysfakcji można czerpać z prostego życia i służby pionierskiej. Co więc zrobili? „Sporządziliśmy listę celów duchowych, przykleiliśmy ją na lodówce i odhaczaliśmy każdy punkt, który udało nam się osiągnąć”. Z czasem zostali pionierami.

17. Dlaczego mądrze jest rozważyć wprowadzenie takich zmian w rozkładzie zajęć i stylu życia, które pozwoliłyby ci podjąć służbę pionierską?

¹⁷ Czy i ty możesz wstąpić w szeregi pionierów? Jeżeli teraz nie jest to możliwe, ze wszystkich sił przybliżaj się do Jehowy, w pełni uczestnicząc w działalności kaznodziejskiej. Po przemyśleniu tej sprawy z modlitwą być może dojdziesz do wniosku, że gdy wprowadzisz pewne zmiany w rozkładzie zajęć lub stylu życia, to zdołasz podjąć tę służbę. Jeśli ci się to uda, zaznawane radości daleko przewyższą ofiary, na jakie się zdobędziesz. Zaznasz jeszcze więcej satysfakcji z tego, że stawiasz sprawy Królestwa ponad własne (Mat. 6:33). Będziesz miał jeszcze więcej szczęścia z dawania. Ponadto zyskasz więcej sposobności, żeby rozmyślać i mówić o Jehowie, a to z kolei będzie pogłębiać twoją miłość do Niego i sprawiać Mu przyjemność.