1. Jakie błogosławieństwa Jehowy przysparzają nam szczęścia?

JEHOWA pragnie naszego szczęścia i zlewa na nas liczne błogosławieństwa, które mają nam je zapewniać. Na przykład dał nam życie. A ponieważ pociągnął nas do religii prawdziwej, możemy korzystać z życia tak, by Go wysławiać (Ps. 144:15; Jana 6:44). Ponadto Jehowa zapewnia nas o swej miłości i wspiera w wytrwałym pełnieniu służby (Jer. 31:3; 2 Kor. 4:16). Cieszymy się też rajem duchowym, w którym mamy obfitość duchowego pokarmu i jesteśmy otoczeni miłującymi nas braćmi i siostrami. Zyskaliśmy również wspaniałą nadzieję na przyszłość.

2. Z czym zmagają się niektórzy wierni słudzy Boży?

² Mimo wymienionych powodów do szczęścia niektórzy wierni słudzy Boży zmagają się z negatywnymi myślami na swój temat. Uważają, że ani oni sami, ani ich służba nie mają w oczach Jehowy większej wartości. Osobom, którym towarzyszą uporczywe negatywne emocje, myśl o radowaniu się przez „wiele lat” może się wydawać czystą fikcją. Życie jawi im się raczej jako pasmo ponurych dni (Kazn. 11:8).

3. Co może wywoływać negatywne emocje?

³ U takich braci i sióstr negatywne emocje mogą być wywołane rozczarowaniami, chorobą lub ograniczeniami podeszłego  wieku (Ps. 71:9; Prz. 13:12; Kazn. 7:7). Każdy chrześcijanin musi też brać pod uwagę, że serce jest zdradliwe i że może nas potępiać, nawet jeśli Bóg darzy nas uznaniem (Jer. 17:9; 1 Jana 3:20). Diabeł fałszywie oskarża sług Bożych. A ci, którzy przejęli jego sposób myślenia, mogą próbować zaszczepić nam pogląd, jaki wyraził niewierny Elifaz — że dla Boga jesteśmy bezwartościowi. Było to kłamstwem za dni Hioba i jest kłamstwem dzisiaj (Hioba 4:18, 19).

4. Co rozważymy w tym artykule?

⁴ W Piśmie Świętym Jehowa wyraźnie zapewnia, że będzie z tymi, którzy ‛chodzą doliną głębokiego cienia’ (Ps. 23:4). Jest z nami na przykład poprzez swoje Słowo. Biblia „za sprawą Boga ma moc obalania tego, co silnie obwarowane”, między innymi błędnych wyobrażeń i negatywnych poglądów (2 Kor. 10:4, 5). Rozważmy zatem, jak korzystać z tej Księgi, żeby pielęgnować pozytywne myślenie. Sam odniesiesz z tego pożytek, a także nauczysz się pokrzepiać innych.

5. Jaki sprawdzian pomoże nam przejawiać pozytywne myślenie?

⁵ Apostoł Paweł opisał kilka rzeczy, które mogą ułatwić nam rozwijanie pozytywnego myślenia. Usilnie zachęcał zbór w Koryncie: „Stale sprawdzajcie, czy trwacie w wierze” (2 Kor. 13:5). Wspomniana tu „wiara” to ogół chrześcijańskich nauk objawionych w Biblii. Jeżeli nasze słowa i działania pasują do tych nauk, wtedy niejako pomyślnie przechodzimy sprawdzian i pokazujemy, że ‛trwamy w wierze’. Oczywiście musimy porównywać, czy nasze życie w pełni pasuje też do całokształtu chrześcijańskich zasad. Nie możemy sobie wybierać, którymi zasadami będziemy się kierować (Jak. 2:10, 11).

6. Dlaczego powinniśmy sprawdzać, czy ‛trwamy w wierze’? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁶ Możesz się obawiać takiego sprawdzianu, zwłaszcza jeśli wydaje ci się, że mu nie sprostasz. Jednakże to, jak postrzega nas Jehowa, jest ważniejsze niż nasza własna ocena; Jego myśli znacznie przewyższają nasze (Izaj. 55:8, 9). Bóg bada swoich sług nie po to, żeby ich potępiać, ale żeby znaleźć u nich dobre cechy i im pomagać. Gdy do sprawdzania, czy ‛trwasz w wierze’, używasz Słowa Bożego, będziesz patrzył na siebie bardziej tak, jak patrzy Jehowa. Zdołasz odrzucić jakąkolwiek sugestię, że jesteś dla Niego bezwartościowy, a zaufasz zapewnieniu biblijnemu, że w Jego oczach jesteś cenny. Rezultat będzie taki, jakbyś rozsunął zasłony i do mrocznego pokoju wpuścił promienie słońca.

7. Jaki pożytek możemy odnieść z przykładów wiernych osób opisanych w Biblii?

⁷ Skuteczną metodą sprawdzania siebie jest rozmyślanie nad przykładami wiernych osób opisanych w Biblii. Porównaj ich sytuację lub uczucia z tym, co sam przeżywasz. Rozważ, jak zachowałbyś się na ich miejscu. Teraz przeanalizujemy trzy relacje i zobaczymy, jak za pomocą Biblii możemy sprawdzić, czy ‛trwamy w wierze’, i rozwinąć pozytywne myślenie o samym sobie.

8, 9. (a) W jakiej sytuacji znalazła się uboga wdowa? (b) Jakie negatywne uczucia mogły ogarniać tę kobietę?

⁸ W świątyni jerozolimskiej Jezus zobaczył pewną ubogą wdowę. Jej postawa może nam pomóc pielęgnować pozytywne myślenie mimo naszych ograniczeń (odczytaj Łukasza 21:1-4). Pomyśl o jej sytuacji. Musiała znosić nie tylko ból spowodowany utratą męża, lecz także ówczesną atmosferę religijną — przywódcy duchowi byli skłonni raczej ‛pożerać  domy wdów’, niż pomagać takim bezbronnym osobom (Łuk. 20:47). Kobieta ta była tak biedna, że mogła ofiarować na świątynię jedynie tyle, ile robotnik zarobiłby w ciągu paru minut.

⁹ Wyobraź sobie, jak się czuła, gdy weszła na dziedziniec świątyni, mając ze sobą dwie drobne monety. Czy będzie myślała o tym, jak niewiele może ofiarować w porównaniu z tym, co mogłaby dać, gdyby żył jej mąż? A może poczuje się zażenowana, gdy zobaczy pokaźne sumy wrzucane przez stojących przed nią, i zacznie się zastanawiać, czy jej dar w ogóle jest coś wart. Nawet jeśli nachodziły ją takie refleksje, to nie powstrzymała się od zrobienia na rzecz prawdziwego wielbienia tego, co mogła.

10. Jak Jezus pokazał, że Bóg ceni biedną wdowę?

¹⁰ Jezus pokazał, że Jehowa ceni zarówno tę wdowę, jak i jej datek. Powiedział, że „wrzuciła więcej niż oni wszyscy”, czyli osoby bogate. Chociaż jej monety zniknęły w mnóstwie innych, to Jezus wyróżnił właśnie tę kobietę. Mężczyźni sprawujący pieczę nad skarbcem, którzy później natknęli się na te dwa drobne pieniążki, nie mieli pojęcia, jaką wartość stanowiły one dla Jehowy i jak cenił On ofiarodawczynię. Najważniejszy był jednak Boży punkt widzenia, a nie to, co o tej wdowie myśleli inni ludzie lub nawet ona sama. Jak możesz się posłużyć tą relacją, żeby sprawdzić, czy trwasz w wierze?

11. Czego możesz się nauczyć z przykładu wdowy?

¹¹ Na to, co jesteś w stanie ofiarować Jehowie, nieraz bezpośredni wpływ mają twoje warunki. Z powodu wieku lub choroby niektórzy mogą poświęcać na głoszenie bardzo niewiele czasu. Czy postępowaliby słusznie, gdyby uważali, że nie warto raportować ich nikłego udziału w służbie? Nawet jeśli nie masz szczególnych ograniczeń, możesz czuć, że twoje wysiłki stanowią zaledwie znikomą część  godzin, które lud Boży przeznacza każdego roku na wysławianie Jehowy. Z przykładu biednej wdowy uczymy się jednak, że Jehowa dostrzega i wysoko ceni wszystko, co dla Niego robimy, zwłaszcza gdy zdobywamy się na to w trudnych okolicznościach. Pomyśl o swojej służbie dla Jehowy w ostatnim roku. Czy któraś z przeznaczonych na nią godzin wymagała od ciebie szczególnego poświęcenia? Jeżeli tak, to możesz być pewny, że Bóg z uznaniem patrzy na to, co zrobiłeś w trakcie owej godziny. Gdy tak jak uboga wdowa czynisz dla Niego, co tylko możesz, masz solidne podstawy ufać, że ‛trwasz w wierze’.

12-14. (a) Jak negatywne uczucia wpłynęły na Eliasza? (b) Dlaczego Eliasz mógł się tak czuć?

¹² Prorok Eliasz był lojalny wobec Jehowy i miał silną wiarę. Ale w pewnym momencie poczuł się tak przytłoczony, że prosił Boga o śmierć. Rzekł: „Dosyć! Teraz, Jehowo, zabierz moją duszę” (1 Król. 19:4). Ci, którzy nigdy nie doświadczyli takich emocji, mogliby dyskredytować modlitwę Eliasza jako „mowę nieokiełznaną” (Hioba 6:3). Jednak jego uczucia były autentyczne. Zauważmy, że Jehowa nie zganił proroka za proszenie o śmierć, lecz przyszedł mu z pomocą.

¹³ Jak doszło do tego, że Eliasz tak się poczuł? Nieco wcześniej przeprowadził w Izraelu próbę, która bezsprzecznie dowiodła, że prawdziwym Bogiem jest Jehowa. W rezultacie stracono 450 proroków Baala (1 Król. 18:37-40). Eliasz prawdopodobnie żywił nadzieję, że teraz lud Boży powróci do czystego wielbienia, ale tak się nie stało. Na domiar złego od niegodziwej królowej Jezebel otrzymał wiadomość, że ta zamierza go zgładzić. W obawie o swoje życie uciekł przez sąsiednie terytorium Judy na południe, na jałowe i dzikie pustkowie (1 Król. 19:2-4).

¹⁴ Sam na sam ze swoimi myślami Eliasz doszedł do mylnego wniosku, że jego służba prorocka jest daremna. Powiedział Jehowie: „Nie jestem lepszy od moich praojców”. Dał do zrozumienia, że czuje się tak bezużyteczny jak proch i kości jego zmarłych przodków. W gruncie rzeczy oceniał siebie według własnych norm i uznał, że jest do niczego, że nie przedstawia żadnej wartości ani dla Jehowy, ani dla kogokolwiek innego.

15. Jak Bóg upewnił Eliasza, że dalej go ceni?

¹⁵ Ale Wszechmocny postrzegał Eliasza inaczej. Prorok pozostawał cenny w Jego oczach — i Jehowa poczynił kroki, żeby go o tym upewnić. Posłał anioła, który miał go umocnić. Dostarczył mu także pożywienia i wody, żeby go pokrzepić przed 40-dniową podróżą na południe, do góry Horeb. Co więcej, życzliwie skorygował błędny pogląd Eliasza, jakoby żaden Izraelita nie wytrwał w wierności. Warto podkreślić, że Bóg zlecił Eliaszowi nowe zadania, które ten przyjął. Prorok skorzystał z pomocy Jehowy i powrócił do służby z nowymi siłami (1 Król. 19:5-8, 15-19).

16. W jaki sposób Bóg zapewne cię pokrzepia?

¹⁶ Przeżycia Eliasza mogą pomóc ci sprawdzić, czy trwasz w wierze, i pobudzić cię do pozytywnego myślenia. Po pierwsze, zastanów się, jak Jehowa dotychczas cię pokrzepiał. Może któryś z Jego sług, na przykład starszy zboru czy inny dojrzały chrześcijanin, udzielił ci wsparcia, gdy znalazłeś się w potrzebie? (Gal. 6:2). Czy nie jesteś duchowo odżywiony dzięki Biblii, chrześcijańskim publikacjom i zebraniom zborowym? Gdy następnym razem zaznasz pocieszenia w któryś z wymienionych sposobów, pomyśl o prawdziwym Źródle tego wsparcia i podziękuj za nie w modlitwie (Ps. 121:1, 2).

17. Co Jehowa ceni u swoich sług?

 ¹⁷ Po drugie, pamiętaj, że negatywne myślenie może być zwodnicze. Liczy się to, jak postrzega nas Bóg (odczytaj Rzymian 14:4). On ceni nasze oddanie i wierność; nie patrzy na nas przez pryzmat osiągnięć. Niewykluczone, że podobnie jak Eliasz robisz dla Jehowy więcej, niż sobie uświadamiasz. Zapewne w zborze są osoby, na które wywarłeś dobry wpływ, a na terenie — osoby, które dzięki twoim wysiłkom usłyszały o prawdzie.

18. Czego dowodzi każde zadanie zlecone ci przez Jehowę?

¹⁸ Po trzecie, traktuj każde zadanie od Jehowy jako dowód tego, że On jest z tobą (Jer. 20:11). Tak samo jak Eliasz możesz czuć się zniechęcony, jeśli twoja służba wydaje ci się bezowocna albo jakiś cel duchowy nieosiągalny. Jednak nadal masz najwspanialszy przywilej, jaki jest obecnie dostępny człowiekowi — głoszenie dobrej nowiny i noszenie imienia Boga. Pozostań wierny. Wtedy niejako będziesz mógł usłyszeć słowa z przypowieści Jezusa: „Wejdź do radości swego pana” (Mat. 25:23).

19. W jakim stanie emocjonalnym znajdował się pisarz Psalmu 102?

¹⁹ Pogrążony w rozpaczy był też pisarz Psalmu 102. Czuł się „uciśniony”, gdyż zmagał się z ogromnym cierpieniem fizycznym i psychicznym. Nie miał też sił do radzenia sobie z problemami (Ps. 102, nagłówek). Jego słowa wskazują, że był przytłoczony bólem, samotnością i różnymi emocjami (Ps. 102:3, 4, 6, 11). Uważał, że Jehowa chce go odrzucić (Ps. 102:10).

20. Jak modlitwa może pomóc komuś, kto zmaga się z negatywnymi myślami?

²⁰ Psalmista mógł jednak dalej wykorzystywać życie, by wychwalać Jehowę (odczytaj Psalm 102:19-21). Jak wynika z Psalmu 102, nawet osoby wierne mogą zmagać się z bólem i mieć trudności w skupianiu uwagi na czymkolwiek innym. Pisarz ten czuł się „jak osamotniony ptak na dachu”, jak gdyby z każdej strony czyhały jedynie kłopoty (Ps. 102:7). Jeżeli kiedykolwiek poczujesz się tak samo, jego wzorem wylewaj swe serce przed Jehową. Modlitwy uciśnionego — twoje modlitwy — pomogą ci walczyć z negatywnymi myślami. Jehowa zapewnia, że „zwróci się ku modlitwie ogołoconych ze wszystkiego i nie wzgardzi ich modlitwą” (Ps. 102:17). Zaufaj tej obietnicy.

21. Jak osoba zmagająca się z negatywnymi emocjami może zacząć myśleć bardziej pozytywnie?

²¹ Psalm 102 pokazuje także, jak możesz rozwinąć pozytywne myślenie. Psalmista osiągnął to dzięki skupieniu się na więzi z Bogiem (Ps. 102:12, 27). Czerpał pociechę ze świadomości, że w razie prób Jehowa zawsze będzie wspierał swój lud. Jeżeli więc z powodu negatywnych emocji chwilowo nie możesz robić w służbie tak wiele, jak byś pragnął, mów o tym w modlitwach. Proś Boga o wysłuchanie twoich błagań nie tylko po to, byś doświadczył ulgi, ale także po to, by „głoszono imię Jehowy” (Ps. 102:20, 21).

22. Jak każdy z nas może radować Jehowę?

²² A zatem nie ulega wątpliwości, że korzystając z Biblii, możemy nabrać przekonania, iż trwamy w wierze i jesteśmy cenni w oczach Boga. Oczywiście w obecnym systemie rzeczy raczej nie zdołamy wyeliminować wszystkich negatywnych uczuć ani zniechęcających czynników. Mimo to każdy z nas może radować Jehowę i osiągnąć wybawienie, jeśli będzie wiernie trwał w służbie dla Niego (Mat. 24:13).