KIEDY w 537 roku p.n.e. członkowie ludu Bożego opuszczali Babilon, Jehowa interesował się ich drogą do Jerozolimy. Powiedział im: „Oczyśćcie drogę ludowi. Usypujcie, usypujcie gościniec. Oczyśćcie go z kamieni” (Izaj. 62:10). Wyobraźmy sobie, jak niektórzy Żydzi mogli to robić. Wysłani przodem prawdopodobnie przygotowywali szlak, zasypując doły i usuwając przeszkody. Zapewne było to ułatwieniem dla ich braci, którzy podążali za nimi do ojczyzny.

Analogicznie może być z drogą prowadzącą do celów duchowych. Jehowa pragnie, aby wszyscy Jego słudzy, krocząc nią, nie napotykali niepotrzebnych utrudnień. Jego Słowo nawołuje: „Wygładź ścieżkę twej stopy i niech będą utwierdzone wszystkie twe drogi” (Prz. 4:26). Bez względu na to, czy jesteś młody, czy też młodość masz już nieco za sobą, możesz dostrzec mądrość tej Bożej rady.

Być może słyszałeś, jak ludzie mówią o nastolatkach: „Ona ma potencjał” albo „On daleko zajdzie”. Młodzi zazwyczaj odznaczają się dobrym zdrowiem, bystrym umysłem i pragną odnieść sukces. Biblia słusznie mówi: „Pięknem młodzieńców jest ich moc” (Prz. 20:29). Młody człowiek, który swoje talenty i siły spożytkowuje w służbie dla Jehowy, może osiągać cele duchowe i zaznawać prawdziwego szczęścia.

Zapewne jednak zauważasz, że zdolności naszych młodych są wysoko cenione w świecie. Kiedy któremuś ze Świadków dobrze idzie w szkole, doradcy zawodowi, nauczyciele albo koledzy mogą wywierać na niego presję, by zdobywał wyższe wykształcenie — miałoby mu to otworzyć drogę do sukcesu w tym systemie rzeczy. Z kolei młodzi bracia i siostry mający predyspozycje fizyczne  mogą być nakłaniani do obrania za cel kariery sportowej. Czy z tego rodzaju naciskami spotykasz się ty sam lub ktoś, kogo znasz? Co chrześcijaninowi pomoże dokonać mądrego wyboru?

Nauki biblijne mogą nas przygotować do podążania najlepszą drogą życiową. W Księdze Kaznodziei 12:1 czytamy: „Pamiętaj więc o swoim Wspaniałym Stwórcy w dniach swego wieku młodzieńczego”. Jak ty lub jakaś młoda osoba z kręgu twoich znajomych możecie najlepiej ‛pamiętać o swoim Wspaniałym Stwórcy’?

Zastanów się, co przeżył Eric * z Afryki Zachodniej. Uwielbiał grać w piłkę nożną. W wieku 15 lat został zakwalifikowany do reprezentacji narodowej. W związku z tym mógł się wkrótce spodziewać wyjazdu na elitarne szkolenie do Europy, co prawdopodobnie otworzyłoby mu drogę do kariery zawodowej w sporcie. Ale jak w takiej sytuacji zastosować radę, żeby ‛pamiętać o swoim Wspaniałym Stwórcy’? I jaka lekcja wypływa z tego dla ciebie lub któregoś z twoich młodych przyjaciół?

Jeszcze w szkole Eric zaczął studiować Biblię z pomocą Świadków Jehowy. Dowiedział się, że Stwórca trwale rozwiąże problemy ludzkości. Zrozumiał, jak istotne jest wykorzystywanie czasu i sił, żeby spełniać wolę Bożą. Wziął to sobie do serca i zdecydował, że nie będzie dążył do kariery sportowej. Zamiast tego dał się ochrzcić i zaangażował się w sprawy duchowe. Potem został sługą pomocniczym i otrzymał zaproszenie na Kurs Biblijny dla Braci.

Niewykluczone, że gdyby Eric kontynuował karierę sportową, stałby się sławny i bogaty. Ale uświadomił sobie prawdziwość biblijnej sentencji: „Majętności bogatego to jego silny gród i w jego wyobraźni są jak mur obronny” (Prz. 18:11). Tak, bezpieczeństwo, którego człowiek nieraz upatruje w bogactwie, to w gruncie rzeczy złudzenie. Co więcej, ludzie, którzy usilnie zabiegają o dobra materialne, zazwyczaj ‛przebijają się wieloma boleściami’ (1 Tym. 6:9, 10).

Jak to dobrze, że wiele młodych osób zyskało radość i trwałe poczucie bezpieczeństwa dzięki podjęciu służby pełnoczasowej! Eric mówi: „Dołączyłem do wielkiej ‚drużyny’ pełnoczasowych sług Jehowy. To najlepszy zespół, do jakiego mogę należeć. Jestem wdzięczny Jehowie, że pokazał mi jedyną drogę do prawdziwego szczęścia i sukcesu w życiu”.

A co z tobą? Dlaczego zamiast dążyć do świeckich celów, nie miałbyś ‛utwierdzić swych dróg’ przed Jehową, podejmując służbę pionierską? (Zobacz materiał dodatkowy pod tytułem  „Korzyści, jakich nie da żaden uniwersytet”).

Podczas zwiedzania amerykańskiego Biura Oddziału pewna para zauważyła, jak szczęśliwi są betelczycy, którzy służą tam Jehowie. Siostra napisała później: „Za bardzo przywykliśmy do wygodnego życia”. Para ta zdecydowała, że przeznaczy więcej czasu i sił, by w szerszym zakresie służyć Bogu.

W pewnym momencie zmiany, których to małżeństwo chciało dokonać, zaczęły im się wydawać nieco przytłaczające. Ale kiedyś rozmyślali nad tekstem dziennym z Ewangelii według Jana 8:31. Były to słowa Jezusa: „Jeżeli pozostajecie w moim słowie, to rzeczywiście jesteście moimi uczniami”. Rozważając tę wypowiedź, doszli do wniosku: „Cokolwiek zrobimy, żeby uprościć życie, jest to warte poświęceń”. Sprzedali wielki dom, pozbyli się innych obciążeń i przeprowadzili do zboru, który potrzebował pomocy. Obecnie są pionierami, ale uczestniczą również w budowach Sal Królestwa i ochotniczo pomagają w pracach związanych z kongresami. Co o tym myślą? „Jesteśmy zdumieni, ile radości daje prowadzenie prostego życia oraz robienie właśnie tego, do czego zachęca organizacja Jehowy!”.

Salomon napisał: „Oczy twoje mają patrzeć wprost; tak, twe promienne oczy mają patrzeć prosto przed ciebie” (Prz. 4:25). Niczym kierowca skupiony na drodze, powinniśmy unikać wszystkiego, co rozprasza uwagę. W przeciwnym razie mogłoby to powstrzymywać nas od stawiania sobie celów duchowych i realizowania ich.

Jakie cele duchowe ty mógłbyś sobie wyznaczać i osiągać? Takim dobrym celem jest z pewnością  służba pełnoczasowa. Innym jest usługiwanie w pobliskim zborze, w którym brakuje wykwalifikowanych głosicieli do opracowania rozległego terenu. A może w danym zborze są umiejętni głosiciele, ale brakuje starszych i sług pomocniczych. Czy nie mógłbyś pomagać na któryś z tych sposobów? Dlaczego nie miałbyś porozmawiać o tym z nadzorcą obwodu? Jeśli chciałbyś wyjechać dalej od domu, możesz poprosić o informacje na temat odleglejszych zborów potrzebujących wsparcia *.

Wróćmy do sytuacji opisanej w Księdze Izajasza 62:10. Niektórzy Żydzi prawdopodobnie ciężko pracowali przy wyrównywaniu i oczyszczaniu drogi do ojczyzny, by lud Boży mógł tam dotrzeć. Jeżeli wytężasz siły, żeby realizować cele w świętej służbie, nie poddawaj się. Z Bożą pomocą ty też możesz je osiągać. Dalej proś Jehowę o mądrość niezbędną do usuwania przeszkód. W odpowiednim czasie niewątpliwie dostrzeżesz, jak On pomaga ci ‛wygładzić ścieżkę twej stopy’ (Prz. 4:26).