1. Jaką potrzebę mają ludzie i kto może ją zaspokoić?

CZŁOWIEK odczuwa silną potrzebę utrzymywania bliskiej więzi z innymi. O ludziach można powiedzieć, że są sobie bliscy, gdy bardzo się lubią i dobrze się znają. To naturalne, że czujemy się szczęśliwi dzięki bliskim relacjom z rodziną i przyjaciółmi, którzy nas kochają, cenią i rozumieją. Jednak najściślejszą więź powinniśmy nawiązać z naszym Wspaniałym Stwórcą (Kazn. 12:1).

2. Co obiecuje Jehowa, ale dlaczego wielu ludzi nie wierzy tej obietnicy?

² Jehowa zachęca nas w swoim Słowie, byśmy zbliżyli się do Niego, i obiecuje, że jeśli to zrobimy, ‛on zbliży się do nas’ (Jak. 4:8). Cóż za pokrzepiająca świadomość! Dla wielu ludzi myśl o tym, że Bóg chciałby się do nich zbliżyć, brzmi zupełnie nierealistycznie; czują się niegodni do Niego przystępować albo sądzą, że jest On zbyt odległy. Czy rzeczywiście można być blisko Jehowy?

3. Z czego powinniśmy zdawać sobie sprawę, jeśli chodzi o Jehowę?

³ Prawdę mówiąc, Jehowa „nie jest (...) daleko od nikogo”, kto chce Go znaleźć; istotnie, można Go poznać (odczytaj Dzieje 17:26, 27; Psalm 145:18). Nasz Bóg chciał, żeby nawet niedoskonali ludzie się do Niego zbliżyli, i jest gotowy darzyć  ich uznaniem jako bliskich przyjaciół (Izaj. 41:8; 55:6). Psalmista z własnego doświadczenia mógł napisać o Jehowie: „Ty wysłuchujesz ludzkich modlitw, do Ciebie zwracają się wszyscy ludzie. Szczęśliwy człowiek, którego przygarniasz i masz koło siebie” (Ps. 65:3, 5, Biblia Warszawsko-Praska [65:2, 4, NŚ]). Przykład kogoś, kto zbliżył się do Boga, można znaleźć w biblijnym doniesieniu o królu judzkim Asie. Relacja ta pokazuje też, jak Jehowa na to zareagował *.

4. Jakim przykładem dla Judejczyków był król Asa?

⁴ Król Asa dowiódł wielkiej gorliwości o czyste wielbienie, gdy oczyścił kraj z prostytucji świątynnej i bałwochwalstwa, które były bardzo rozpowszechnione (1 Król. 15:9-13). Ze swobodą mowy zachęcał rodaków, by ‛szukali Jehowy, Boga ich praojców, oraz wprowadzali w czyn prawo i przykazanie’. Pierwszych dziesięć lat panowania Asy Jehowa pobłogosławił pokojem. Czemu Asa to przypisał? Do swojego ludu powiedział: „Kraj ten jest jeszcze do naszej dyspozycji, bośmy szukali Jehowy, naszego Boga. Myśmy szukali, a on daje nam wytchnienie ze wszystkich stron” (2 Kron. 14:1-7). Zobaczmy, co wydarzyło się potem.

5. Jaka sytuacja wystawiła na próbę poleganie Asy na Bogu i co z tego wynikło?

⁵ Postaw się na miejscu Asy. Przeciw Judzie wyrusza Zerach Etiopczyk z wojskiem liczącym 1 000 000 mężczyzn oraz 300 rydwanów (2 Kron. 14:8-10). Jak byś zareagował na widok tak ogromnej armii wkraczającej do twego królestwa? Ty z kolei dysponujesz siłami liczącymi jedynie 580 000 ludzi! Czy w obliczu niemal dwukrotnej przewagi liczebnej wroga zastanawiałbyś się, dlaczego Bóg dopuszcza do tego najazdu? Czy wobec takiego niebezpieczeństwa próbowałbyś rozwiązać sprawę, kierując się własną mądrością? Swoją reakcją Asa pokazał, że ma bliską i opartą na zaufaniu więź z Jehową. Żarliwie wołał: „Pomóż nam, Jehowo, nasz Boże, gdyż to na tobie się opieramy i w twoim imieniu wyszliśmy przeciwko temu tłumowi. Jehowo, ty jesteś naszym Bogiem. Niechaj śmiertelnik nie zachowa siły przeciwko tobie”. Jak Bóg odpowiedział na szczere błaganie Asy? „Jehowa rozgromił Etiopczyków”. Z bitwy, która się wywiązała, nie ocalał ani jeden przeciwnik! (2 Kron. 14:11-13).

6. W czym powinniśmy naśladować Asę?

⁶ Dzięki czemu Asa bez reszty ufał w Boże kierownictwo i ochronę? W Biblii czytamy, że „czynił Asa to, co słuszne w oczach Jehowy”, i że jego serce „było niepodzielne wobec Jehowy” (1 Król. 15:11, 14). My również powinniśmy służyć Bogu sercem niepodzielnym. Jest to absolutnie konieczne, jeśli mamy cieszyć się bliską więzią z Nim teraz i w przyszłości. Jakże wdzięczni możemy być Jehowie, że przyciąga nas do siebie oraz pomaga nam nawiązać i utrzymywać z Nim zażyłe stosunki! Rozważmy dwa sposoby, na jakie to robi.

7. (a) Co Jehowa robi, żeby pociągnąć nas do siebie? (b) Co najbardziej nas do Niego zbliża?

⁷ Jehowa okazał miłość rodzinie ludzkiej, stwarzając dla niej piękny ziemski dom. Nadal ją okazuje przez to, że dostarcza nam wszystkiego, co podtrzymuje nasze życie (Dzieje 17:28; Obj. 4:11). Co ważniejsze, Jehowa dba o nasze potrzeby duchowe (Łuk. 12:42). Zapewnia też, że osobiście słucha naszych modlitw  (1 Jana 5:14). Jednak najwspanialszym wyrazem Jego miłości, którym pociąga nas do siebie i który nas pociąga do Niego, jest okup (odczytaj 1 Jana 4:9, 10, 19). Jehowa posłał na ziemię swego „jednorodzonego Syna”, byśmy mogli zostać uwolnieni od grzechu i śmierci (Jana 3:16).

8, 9. Jaką rolę w zamierzeniu Jehowy odgrywa Jezus?

⁸ Jehowa umożliwił skorzystanie z dobrodziejstw okupu nawet ludziom, którzy żyli przed czasami Chrystusa. Z punktu widzenia Jehowy okup został niejako zapłacony w momencie, gdy wypowiedział On proroctwo o przyszłym Wybawcy ludzkości — wiedział bowiem, że to, co zamierzył, na pewno się urzeczywistni (Rodz. 3:15). Po stuleciach apostoł Paweł wyraził wdzięczność Bogu za „uwolnienie na podstawie okupu zapłaconego przez Chrystusa Jezusa”. Następnie dodał: „[Bóg] przebaczał grzechy popełnione w przeszłości, gdy (...) okazywał wyrozumiałość” (Rzym. 3:21-26). Bóg pociąga nas do siebie, a Jezus odgrywa w tym kluczową rolę!

⁹ Pokorni ludzie mogą poznać Jehowę i cieszyć się bliską, zażyłą więzią z Nim tylko za pośrednictwem Jezusa. Jak w Biblii uwypuklono tę prawdę? Paweł napisał: „Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzym. 5:6-8). Jezusowa ofiara okupu została złożona nie dlatego, że tak bardzo na to zasługujemy, ale dlatego, że jesteśmy darzeni tak wielką miłością. Jezus powiedział: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli Ojciec, który mnie posłał, go nie pociągnie”. A przy innej okazji oświadczył: „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (Jana 6:44; 14:6). Za pośrednictwem ducha świętego Jehowa pociąga do siebie poszczególne osoby przez Jezusa i pomaga im ‛trwać w Jego miłości ku życiu wiecznemu’ (odczytaj Judy 20, 21). Rozważmy, w jaki jeszcze sposób Jehowa nas przyciąga.

10. Jak to, czego uczy Biblia, pomaga nam zbliżyć się do Boga?

¹⁰ Jak dotąd w niniejszym artykule zacytowaliśmy lub przytoczyliśmy wersety z 14 różnych ksiąg biblijnych. Gdybyśmy nie mieli Biblii, to skąd wiedzielibyśmy, że możemy zbliżyć się do naszego Stwórcy? Albo skąd byśmy się dowiedzieli o okupie i o tym, że Jehowa pociąga nas do siebie przez Jezusa? Bóg za pośrednictwem swego ducha natchnął ludzi do spisania Biblii, która ukazuje nam Jego ujmującą osobowość oraz wspaniałe zamierzenie. Na przykład w Księdze Wyjścia 34:6, 7 Jehowa przedstawił się Mojżeszowi jako ‛Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu oraz obfitujący w lojalną życzliwość i prawdę, zachowujący lojalną życzliwość dla tysięcy, przebaczający przewinienie i występek, i grzech’. Któż nie chciałby się zbliżyć do kogoś takiego? Jehowa wie, że im więcej dowiadujemy się o Nim z kart Biblii, tym bardziej realny staje się dla nas i tym bardziej czujemy się z Nim związani.

11. Dlaczego powinniśmy starać się poznać przymioty i metody postępowania Boga? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹¹ We wstępie do książki Zbliż się do Jehowy tak wyjaśniono, jak możemy zabiegać o bliską więź z Bogiem: „Bez względu na to, z kim chcielibyśmy się zaprzyjaźnić, najpierw musimy dobrze go poznać i docenić jego zalety. Dlatego warto zbadać opisane w Biblii przymioty i metody postępowania Jehowy”. Jakże wdzięczni możemy być Bogu, że polecił  spisać swoje Słowo w sposób zrozumiały dla ludzi!

12. Dlaczego do spisania Biblii Jehowa posłużył się ludźmi?

¹² Spisanie Biblii Jehowa mógł zlecić aniołom, którzy przecież żywo interesują się ludźmi i ich sprawami (1 Piotra 1:12). Z pewnością mogliby utrwalić orędzie Boga do ludzi. Ale czy umieliby spojrzeć na różne rzeczy z ludzkiego punktu widzenia? Czy potrafiliby się utożsamić z naszymi potrzebami, słabościami i dążeniami? Bynajmniej. Jehowa znał ich ograniczenia pod tym względem. Dzięki temu, że Biblia została spisana przez ludzi, jest ona dla nas bardziej przystępna. Możemy rozumieć sposób myślenia i emocje pisarzy biblijnych oraz innych osób wspomnianych w tej Księdze. Możemy też się wczuć w ich rozczarowania, wątpliwości, obawy i słabości, jak również przeżywać ich radości i sukcesy. Podobnie jak prorok Eliasz, wszyscy pisarze Biblii żywili „uczucia podobne do naszych” (Jak. 5:17).

13. Pod jakim względem modlitwa Jonasza przemawia ci do serca?

¹³ Zastanówmy się na przykład, czy anioł zdołałby w pełni przekazać emocje Jonasza, kiedy ten uciekał przed zadaniem, które zlecił mu Bóg. Ileż zyskaliśmy na tym, że Jehowa polecił właśnie Jonaszowi opisać całą historię, w tym również jego żarliwą modlitwę zaniesioną z głębin morskich! Jonasz powiedział: „Gdy moja dusza we mnie omdlewała, wspomniałem na Jehowę” (Jon. 1:3, 10; 2:1-9).

14. Dlaczego możesz zrozumieć to, co Izajasz napisał o sobie?

¹⁴ Rozważmy też, co na polecenie Jehowy Izajasz miał napisać o sobie. Poruszony wizją chwały Boga, tak opisał swój grzeszny stan: „Biada mi! Bo jestem wprost zmuszony do milczenia, gdyż jestem człowiekiem o nieczystych  wargach i mieszkam pośród ludu o wargach nieczystych; bo oczy moje ujrzały Króla, Jehowę Zastępów!” (Izaj. 6:5). Który anioł mógłby wypowiedzieć takie słowa? Ale Izajasz mógł, a my jesteśmy w stanie zrozumieć, jak się czuł.

15, 16. (a) Dlaczego możemy rozumieć odczucia innych ludzi? Podaj przykłady. (b) Co nam pomoże jeszcze bardziej zbliżyć się do Jehowy?

¹⁵ Czy aniołowie powiedzieliby, że są ‛niegodni’, tak jak wyraził się o sobie Jakub, albo ‛grzeszni’, tak jak Piotr? (Rodz. 32:10; Łuk. 5:8). Czy mogliby ‛przestraszyć się’, tak jak uczniowie Jezusa? Albo czy musieliby ‛zdobyć się na śmiałość’, by w obliczu sprzeciwu głosić dobrą nowinę, tak jak przyszło to zrobić Pawłowi i jego współpracownikom? (Jana 6:19; 1 Tes. 2:2). Ależ nie. Aniołowie są pod każdym względem doskonali i górują nad ludźmi. Kiedy jednak niedoskonały człowiek wyraża takie uczucia, od razu je rozumiemy, bo sami jesteśmy ludźmi. Czytając Słowo Boże, naprawdę możemy ‛radować się z tymi, którzy się radują, i płakać z tymi, którzy płaczą’ (Rzym. 12:15).

¹⁶ Jeśli będziemy rozmyślać nad biblijnymi doniesieniami o tym, jak Jehowa w przeszłości postępował ze swymi wiernymi sługami, dowiemy się mnóstwa wspaniałych rzeczy o naszym Bogu, który cierpliwie i życzliwie zbliżał się do tych niedoskonałych ludzi. W ten sposób bardzo dobrze Go poznamy i będziemy darzyć głęboką miłością. W rezultacie jeszcze bardziej się do Niego zbliżymy (odczytaj Psalm 25:14).

17. (a) Jakiej dobrej rady Azariasz udzielił Asie? (b) W jakich okolicznościach Asa zlekceważył radę Azariasza i co z tego wynikło?

¹⁷ Kiedy król Asa odniósł walne zwycięstwo nad armią etiopską, prorok Boży Azariasz udzielił jemu i jego ludowi mądrej rady. Rzekł: „Jehowa jest z wami, dopóki wy jesteście z nim; i jeśli będziecie go szukać, da się wam znaleźć, lecz jeśli go opuścicie, on opuści was” (2 Kron. 15:1, 2). Jednak w późniejszym czasie Asa nie zastosował się do tej cennej wskazówki. W obliczu zagrożenia ze strony północnego królestwa izraelskiego zwrócił się o pomoc do Syryjczyków. Zamiast szukać jej u Jehowy, zabiegał o sojusz z poganami. Słusznie więc prorok powiedział królowi: „Pod tym względem postąpiłeś głupio, gdyż odtąd będziesz miał wojny”. I rzeczywiście, pozostałe lata panowania Asy były nieprzerwanym pasmem wojen (2 Kron. 16:1-9). Czego możemy się z tego nauczyć?

18, 19. (a) Co powinniśmy zrobić, jeśli dopuściliśmy, by między Bogiem a nami powstał dystans? (b) Jak możemy jeszcze bardziej zbliżyć się do Jehowy?

¹⁸ Nigdy nie powinniśmy oddalić się od Jehowy. Jeśli dopuściliśmy, by między Nim a nami powstał jakiś dystans, powinniśmy postąpić w myśl zachęty z Księgi Ozeasza 12:6: „Wróć do swego Boga, strzegąc lojalnej życzliwości i sprawiedliwości; i stale pokładaj nadzieję w swym Bogu”. A zatem coraz bardziej przybliżajmy się do Jehowy — rozmyślajmy z docenianiem o okupie i pilnie studiujmy Jego Słowo, Biblię (odczytaj Powtórzonego Prawa 13:4).

¹⁹ Psalmista napisał: „Mnie zaś dobrze jest przybliżać się do Boga” (Ps. 73:28). Obyśmy w dalszym ciągu uczyli się nowych rzeczy o Jehowie i jeszcze bardziej cenili liczne powody, dla których powinniśmy Go kochać. I oby Jehowa coraz bardziej się do nas przybliżał teraz i przez całą wieczność!