1, 2. (a) Jakie dary Bóg dał Adamowi? (b) Dlaczego Bóg zadbał o to, żeby Adam miał żonę? (Zobacz ilustrację tytułową).

JEHOWA stworzył ziemię w konkretnym celu — „ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana” (Izaj. 45:18). Pierwszym stworzonym przez Niego człowiekiem był doskonały mężczyzna, Adam. Otrzymał on od Boga wspaniały dom — ogród Eden. Bez wątpienia jego zachwyt wzbudzały okazałe drzewa, szemrzące potoki i baraszkujące zwierzęta! Ale brakowało mu czegoś bardzo ważnego. Jehowa wskazał na to, kiedy oświadczył: „Człowiekowi nie jest dobrze pozostawać samemu. Uczynię dla niego pomoc jako jego uzupełnienie”. Następnie zesłał na Adama głęboki sen, wyjął jedno z jego żeber i ‛ukształtował z niego niewiastę’. Jakże szczęśliwy był Adam, gdy się obudził! Powiedział wtedy: „To wreszcie jest kość z moich kości i ciało z mego ciała. Ta będzie zwana Niewiastą, gdyż wzięta została z mężczyzny” (Rodz. 2:18-23).

² Kobieta stanowiła wyjątkowy dar Boży w tym sensie, że miała być doskonałą pomocnicą mężczyzny. Ponadto czekało ją zaszczytne zadanie — rodzenie dzieci. W związku z tym „Adam nazwał swą żonę imieniem Ewa, gdyż miała się stać matką wszystkich żyjących” (Rodz. 3:20). Tych pierwszych ludzi Bóg obdarzył niezwykłym przywilejem! Mogli wydawać na świat kolejne doskonałe osoby. W ten sposób ziemia w końcu  stałaby się rajem zamieszkanym przez doskonałych ludzi, którzy podporządkowaliby sobie wszystkie inne żywe istoty (Rodz. 1:27, 28).

3. (a) Co musieli robić Adam i Ewa, by cieszyć się błogosławieństwem Bożym? Co się jednak stało? (b) Jakie pytania rozważymy?

³ Aby dostąpić przyszłych błogosławieństw, Adam i Ewa musieli być posłuszni Jehowie i uznawać Jego władzę (Rodz. 2:15-17). Tylko pod tym warunkiem mogli zrealizować to, co względem nich zamierzył. Niestety, ulegli wpływowi „pradawnego węża”, Szatana, i zgrzeszyli przeciwko Bogu (Obj. 12:9; Rodz. 3:1-6). Jak ten bunt odbił się na kobietach? Czego dokonały bogobojne kobiety z dawnych czasów? I dlaczego o współczesnych chrześcijankach można powiedzieć, że stanowią „wielki zastęp”? (Ps. 68:11).

4. Kto został uznany za winnego grzechu, który popełniła pierwsza para ludzka?

⁴ Adam, pociągnięty do odpowiedzialności za swój bunt, próbował zasłonić się kiepską wymówką: „Niewiasta, którą dałeś, by była ze mną — ona dała mi owoc z drzewa i dlatego jadłem” (Rodz. 3:12). Adam nie tylko nie chciał wziąć odpowiedzialności za swój grzech, ale też próbował zrzucić winę na kobietę, którą dał mu Bóg — i co za tym idzie, na tego kochającego Dawcę! Chociaż grzechu dopuścili się Adam i Ewa, to jednak winą za popełnienie zła został obarczony Adam. Dlatego apostoł Paweł napisał, że „przez jednego człowieka [Adama] grzech wszedł na świat, a przez grzech — śmierć” (Rzym. 5:12).

5. Co zostało dowiedzione dzięki temu, że Bóg pozwolił, by przez pewien czas sprawowano rządy niezależnie od Niego?

⁵ Pierwsi ludzie dali sobie wmówić, że nie potrzebują Jehowy jako swego Władcy. Pojawiło się wówczas istotne pytanie dotyczące zwierzchnictwa: Kto ma prawo sprawować władzę? Żeby już nigdy nie było co do tego wątpliwości, Bóg pozwolił, by ludzie przez pewien czas rządzili się niezależnie od Niego. Wiedział, że przyszłość dowiedzie nieudolności takiej formy władzy. I rzeczywiście, przez wieki społeczeństwo ludzkie doświadczało jednego nieszczęścia po drugim. W samym tylko XX wieku w wojnach zginęło około stu milionów ludzi — w tym miliony niewinnych mężczyzn, kobiet i dzieci. Istnieje zatem mnóstwo dowodów na to, że do „człowieka (...), który idzie, nie należy nawet kierowanie swym krokiem” (Jer. 10:23). Świadomi tego faktu, uznajemy Jehowę za swego Władcę (odczytaj Przysłów 3:5, 6).

6. Jak w wielu rejonach świata traktuje się kobiety?

⁶ W świecie podlegającym władzy Szatana zarówno mężczyźni, jak i kobiety doświadczają złego traktowania (Kazn. 8:9; 1 Jana 5:19). Ale jedne z największych okropności w historii wiązały się z zadawaniem cierpień właśnie kobietom. Jak wynika z pewnego raportu, na całym świecie około 30 procent kobiet doświadcza napaści ze strony swoich partnerów. W niektórych społeczeństwach chłopcy są lepiej traktowani, ponieważ uważa się, że to oni, gdy dorosną, zapewnią kontynuację linii rodowej oraz opiekę starzejącym się rodzicom i dziadkom. W pewnych krajach dziewczynki uchodzą za niepożądane dzieci, toteż znacznie częściej niż chłopcy padają ofiarą aborcji.

7. Jaki start Bóg zapewnił mężczyznom i kobietom?

⁷ Złe traktowanie kobiet na pewno nie podoba się Bogu. On je szanuje i postępuje wobec nich sprawiedliwie. Świadczy o tym okoliczność, że Ewa została obdarzona doskonałością oraz cechami, dzięki którym była wspaniałym uzupełnieniem Adama, a nie jego niewolnicą. Między  innymi dlatego pod koniec szóstego dnia stwarzania Bóg „widział wszystko, co uczynił, i oto było to bardzo dobre” (Rodz. 1:31). Rzeczywiście wszystko, co stworzył Jehowa, było „bardzo dobre”. Tak więc zarówno mężczyznom, jak i kobietom Jehowa zapewnił znakomity start!

8. (a) Opisz postępowanie ogółu ludzi. (b) Kogo na przestrzeni dziejów Jehowa darzył uznaniem?

⁸ Po buncie w Edenie postępowanie ogółu mężczyzn i kobiet ulegało coraz większemu zepsuciu, a w zeszłym stuleciu stało się gorsze niż kiedykolwiek przedtem. Biblia zapowiedziała, że w „dniach ostatnich” niegodziwe zachowania będą się bardzo upowszechniać. Zło tak się rozpleniło, że obecne czasy stały się naprawdę krytyczne (2 Tym. 3:1-5). Jednak na przestrzeni dziejów „Wszechwładny Pan, Jehowa” darzył uznaniem mężczyzn i kobiety, którzy pokładali w Nim ufność, przestrzegali Jego praw i podporządkowywali się Jemu jako Władcy (odczytaj Psalm 71:5).

9. Ile osób ocalało z potopu i dlaczego?

⁹ Kiedy za czasów Noego Bóg zniszczył w potopie starożytny brutalny świat, przeżyło zaledwie kilka osób. Jeśli bracia i siostry Noego jeszcze wtedy żyli, to zginęli w wodach potopu (Rodz. 5:30). Ale z kataklizmu tego ocalało tyle samo kobiet, co mężczyzn — Noe i jego żona oraz ich trzej synowie z żonami. Zostali zachowani przy życiu, ponieważ bali się Boga i wykonywali Jego wolę. Od tych ośmiorga, którzy cieszyli się poparciem Jehowy, wywodzą się miliardy ludzi żyjących obecnie (Rodz. 7:7; 1 Piotra 3:20).

10. Dlaczego bogobojne żony wiernych patriarchów cieszyły się poparciem Jehowy?

¹⁰ Wiele lat później poparciem Bożym cieszyły się również bogobojne żony wiernych patriarchów. Z pewnością tak by nie było, gdyby skarżyły się na swój los w życiu (Judy 16). Trudno sobie wyobrazić, żeby Sara — okazująca szacunek swemu mężowi, Abrahamowi — głośno utyskiwała, gdy opuścili wygodne Ur i jako tymczasowi osiedleńcy zamieszkali w namiotach w obcej ziemi. Wręcz przeciwnie, „Sara (...) okazywała posłuszeństwo Abrahamowi, nazywając go ‚panem’” (1 Piotra 3:6). Pomyślmy też o Rebece, która była darem od Jehowy dla Izaaka i stała się wspaniałą żoną. Nic dziwnego, że jej mąż „pokochał ją i znalazł (...) pocieszenie po stracie swej matki” (Rodz. 24:67). Również obecnie bardzo się cieszymy, że są pośród nas oddane Bogu kobiety, które przypominają Sarę i Rebekę!

11. Jak dwie hebrajskie położne wykazały się odwagą?

¹¹ Kiedy Izraelici podczas pobytu w niewoli egipskiej rozrośli się liczebnie, faraon zarządził, żeby wszyscy nowo narodzeni hebrajscy chłopcy byli uśmiercani. Zastanówmy się jednak, jak postąpiły Szifra i Pua — Hebrajki, które przypuszczalnie nadzorowały pracę pozostałych położnych. Odważnie sprzeciwiły się dzieciobójstwu, ponieważ odczuwały zdrową bojaźń przed Jehową. Dlatego On obdarzył je rodzinami (Wyjścia 1:15-21).

12. Co zasługuje na uwagę w odniesieniu do Debory i Jael?

¹² Za czasów izraelskich sędziów wsparciem Bożym cieszyła się między innymi prorokini Debora. Zachęciła do działania sędziego Baraka i miała swój udział w tym, że Izraelici wyzwolili się spod jarzma Kananejczyków. Przepowiedziała jednak, że chwała za zwycięstwo nad nimi nie przypadnie Barakowi. Bóg miał wydać wodza armii kananejskiej Syserę „w rękę kobiety”. Stało się tak, gdy  zginął on z rąk nie-Izraelitki imieniem Jael (Sędz. 4:4-9, 17-22).

13. Co Biblia mówi o Abigail?

¹³ Niezwykłą kobietą była też Abigail, która żyła w XI wieku p.n.e. Przejawiała ona rozeznanie, natomiast jej mąż, Nabal, był szorstkim, nierozsądnym nicponiem (1 Sam. 25:2, 3, 25). Dawid i jego ludzie przez pewien czas strzegli dobytku Nabala, ale gdy poprosili o wsparcie materialne, ten „ich zwymyślał” i odprawił z niczym. Dawid tak się rozgniewał, że zamierzał rozprawić się z Nabalem i jego sługami. Gdy usłyszała o tym Abigail, dostarczyła jedzenie i picie Dawidowi i jego ludziom — w ten sposób zapobiegła rozlewowi krwi (1 Sam. 25:8-18). Później Dawid powiedział jej: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, Bóg Izraela, który cię dziś wysłał na spotkanie ze mną!” (1 Sam. 25:32). Po śmierci Nabala Dawid poślubił Abigail (1 Sam. 25:37-42).

14. W jakich pracach brały udział córki Szalluma i jak w naszych czasach chrześcijanki podejmują się podobnych zadań?

¹⁴ Gdy w roku 607 p.n.e. wojska babilońskie zniszczyły Jerozolimę i świątynię, wielu mężczyzn, kobiet i dzieci poniosło śmierć. Mury miasta odbudowano w roku 455 p.n.e. pod nadzorem Nehemiasza. W ich naprawie pomagały między innymi córki Szalluma, księcia połowy okręgu Jerozolimy (Nehem. 3:12). Ochoczo wykonywały one podrzędne prace. Obecnie bardzo cenimy chrześcijanki, które na różne sposoby z radością popierają teokratyczne przedsięwzięcia budowlane!

15. Jaki zaszczyt Bóg udostępnił kobiecie imieniem Maria?

¹⁵ Zaszczytne zadania Jehowa udostępniał także kobietom w I wieku n.e. i nieco wcześniej. Należała do nich dziewica Maria. Będąc zaręczona z Józefem, w cudowny sposób poczęła za sprawą ducha świętego. Dlaczego akurat ją Bóg wybrał na matkę Jezusa? Niewątpliwie dlatego, że odznaczała się przymiotami duchowymi, potrzebnymi do wychowywania doskonałego syna — od dzieciństwa aż po dorosłość. Cóż to był za przywilej zostać matką największego ze wszystkich ludzi! (Mat. 1:18-25).

16. Podaj przykład ilustrujący stosunek Jezusa do kobiet.

¹⁶ Jezus był bardzo życzliwy wobec kobiet. Przypomnijmy sobie sytuację z kobietą, która od 12 lat cierpiała na upływ krwi. Kiedy w tłumie podeszła od tyłu do Jezusa i dotknęła jego szaty, ten nie zganił jej, lecz życzliwie powiedział: „Córko, twoja wiara cię uzdrowiła. Idź w pokoju i bądź wyleczona ze swej ciężkiej choroby” (Marka 5:25-34).

17. Co szczególnego wydarzyło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.?

¹⁷ Część kobiet, które zostały uczniami Jezusa, usługiwała jemu i jego apostołom (Łuk. 8:1-3). A w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. około 120 mężczyzn i kobiet w cudowny sposób otrzymało ducha Bożego (odczytaj Dzieje 2:1-4). To wylanie ducha świętego Jehowa przepowiedział słowami: „Wyleję mego ducha na wszelkie ciało i wasi synowie oraz wasze córki na pewno będą prorokować. (...) I nawet na sług oraz na służebnice wyleję w owych dniach mego ducha” (Joela 2:28, 29). Tym niezwykłym wydarzeniem w dniu Pięćdziesiątnicy Bóg pokazał, że cofnął swoje poparcie odstępczemu Izraelowi, a udzielił go „Izraelowi Bożemu”, składającemu się zarówno z mężczyzn, jak i kobiet (Gal. 3:28; 6:15, 16). W I wieku do grona chrześcijanek, które brały udział w działalności kaznodziejskiej, należały cztery córki ewangelizatora Filipa (Dzieje 21:8, 9).

18, 19. (a) Jaki zaszczyt związany z prawdziwym wielbieniem Bóg udostępnił zarówno mężczyznom, jak i kobietom? (b) Jak psalmista określa grono kobiet, które głoszą dobrą nowinę?

¹⁸ Pod koniec XIX wieku pewna grupka mężczyzn i kobiet zaczęła żywo interesować się prawdziwym wielbieniem. Byli oni poprzednikami tych, którzy dzisiaj uczestniczą w spełnianiu proroczych słów Jezusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mat. 24:14).

¹⁹ To nieliczne grono Badaczy Pisma Świętego rozrosło się i dziś liczy około 8 000 000 Świadków Jehowy. Ponad 11 000 000 innych osób okazało zainteresowanie Biblią i naszą działalnością, o czym świadczy ich obecność na uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa w roku 2013. W większości krajów przeważającą część przybyłych stanowią kobiety. Jest ich też więcej w gronie ponad 1 000 000 pełnoczasowych głosicieli Królestwa na całym świecie. Bóg rzeczywiście udostępnił wiernym kobietom zaszczyt uczestniczenia w spełnianiu słów psalmisty: „Jehowa podaje słowo; zwiastunek dobrej nowiny jest wielki zastęp” (Ps. 68:11).

20. Jakie materiały warto studiować?

²⁰ Z braku miejsca nie możemy tu wspomnieć o wszystkich wiernych kobietach opisanych w Biblii. Ale każdy z nas może o nich przeczytać w Słowie Bożym i artykułach publikowanych w naszej literaturze. Możemy na przykład rozmyślać o lojalności Rut (Rut 1:16, 17). A czytanie biblijnej księgi nazwanej od imienia królowej Estery oraz artykułów o niej może wzmocnić naszą wiarę. Odniesiemy wiele korzyści z przeanalizowania tego materiału podczas wielbienia Boga w gronie rodziny. A jeśli mieszkamy sami, możemy rozważać takie tematy na studium osobistym.

21. Jak w trudnych czasach bogobojne kobiety dowiodły swego oddania wobec Jehowy?

²¹ Jehowa niewątpliwie błogosławi działalności kaznodziejskiej chrześcijanek i wspiera je w czasie prób. Na przykład z jego pomocą bogobojne kobiety dochowały lojalności pod rządami nazistów oraz komunistów, choć wiele z nich ucierpiało, a niektóre nawet straciły życie z powodu swego posłuszeństwa względem Boga (Dzieje 5:29). Dzisiaj, podobnie jak to było w przeszłości, nasze siostry i wszyscy ich współwyznawcy popierają zwierzchnictwo Boga. Dlatego Jehowa ‛ujmuje ich prawicę’, tak jak to robił w wypadku starożytnych Izraelitów, i mówi: „Nie lękaj się. Ja ci pomogę” (Izaj. 41:10-13).

22. Jakich zaszczytnych zadań wyczekujemy w przyszłości?

²² W niedalekiej przyszłości wierni Bogu mężczyźni i kobiety przekształcą ziemię w raj oraz pomogą milionom ludzi wskrzeszonym z martwych nabywać wiedzy o zamierzeniu Jehowy. Dopóki to nie nastąpi, wszyscy — mężczyźni i kobiety — ceńmy zaszczyt służenia Mu „ramię przy ramieniu” (Sof. 3:9).