1-3. Co umacniało zaufanie Pawła do Jehowy? (Zobacz ilustrację tytułową).

DLA chrześcijan w Rzymie były to niebezpieczne czasy. Oskarżani o podpalenie miasta w 64 roku n.e. i o nienawiść do rodzaju ludzkiego, naśladowcy Chrystusa stali się przedmiotem zaciekłej wrogości. Gdybyś był jednym z nich, codziennie groziłoby ci niebezpieczeństwo, że zostaniesz aresztowany i poddany torturom. Niektórzy spośród twoich duchowych braci i sióstr mogli zostać rozszarpani przez dzikie zwierzęta albo zginąć, przybici do pala i podpaleni żywcem niczym pochodnie.

² Prawdopodobnie właśnie na ten trudny okres przypadło drugie uwięzienie apostoła Pawła w Rzymie. Czy inni chrześcijanie przyjdą mu z pomocą? Początkowo Paweł mógł mieć co do tego pewne obawy, gdyż napisał do Tymoteusza: „Podczas mej pierwszej obrony nikt nie stanął po mojej stronie, lecz wszyscy poczęli mnie opuszczać — niech im to nie będzie policzone”. A mimo to, jak przyznał, nie był sam. Powiedział: „Ale Pan stał przy mnie i tchnął we mnie moc”. Pan Jezus rzeczywiście udzielił Pawłowi potrzebnej mocy. Jak praktyczne okazało się to wsparcie? Zwróćmy uwagę na jego rezultat:  „Zostałem wyzwolony z paszczy lwa” (2 Tym. 4:16, 17) *.

³ Przypominanie sobie tego przeżycia zapewne wzmacniało Pawła i pomagało mu żywić ufność, że Jehowa uzdolni go do przetrwania obecnych i przyszłych prób. Dlatego apostoł zaraz dodał: „Pan mnie wyzwoli od każdego niegodziwego uczynku” (2 Tym. 4:18). Paweł rzeczywiście przekonał się, że nawet gdy ludzie mogą niewiele pomóc, wsparcie od Jehowy i Jezusa jest czymś realnym!

4, 5. (a) Od kogo możesz zawsze otrzymać potrzebną pomoc? (b) Jak możesz umocnić swoją więź z Jehową?

⁴ Czy nie czujesz się nieraz osamotniony w obliczu jakiejś trudnej sytuacji? Może chodzić o brak pracy, naciski w szkole, problemy ze zdrowiem lub inne przygnębiające okoliczności. Być może poprosiłeś kogoś o pomoc, ale cię rozczarował, bo nie wyszedł naprzeciw twoim potrzebom. Niektórych problemów nie da się rozwiązać z pomocą człowieka. Czy w takich okolicznościach warto usłuchać biblijnej rady, by ‛zaufać Jehowie’? (Prz. 3:5, 6). Czy nie brzmi ona jak pusty frazes? Skądże! Pomoc od Boga jest czymś naprawdę realnym, a dowodzą tego liczne relacje biblijne.

⁵ Nie popadaj więc w rozgoryczenie, gdy ludzie najwyraźniej nie są w stanie ci pomóc, lecz dostrzegaj w takich sytuacjach to, co apostoł Paweł — okazje, aby całkowicie polegać na Jehowie i osobiście zaznać Jego życzliwej troski. Dzięki temu twoje zaufanie do Niego stanie się silniejsze, a twoja więź z Nim jeszcze bardziej realna.

6. Dlaczego w przygnębiającej sytuacji może nam być szczególnie trudno ufać Jehowie?

⁶ Załóżmy, że gnębi cię jakiś problem. Zrobiłeś wszystko, co w twojej mocy, by go rozwiązać, i poruszyłeś tę sprawę w modlitwie. Czy w tej sytuacji możesz zaznać spokoju, wiedząc, że Jehowa zajmie się resztą? Oczywiście! (Odczytaj Psalm 62:8; 1 Piotra 5:7). Jeśli chcemy nawiązać więź z Jehową, musimy nauczyć się ufać, iż On zapewni nam to, czego potrzebujemy. Czasami jednak bywa to trudne. Dlaczego? Między innymi dlatego, że Jehowa nie zawsze odpowiada od razu (Ps. 13:1, 2; 74:10; 89:46; 90:13; Hab. 1:2).

7. Dlaczego Jehowa nie zawsze od razu odpowiada na nasze modlitwy?

⁷ Dlaczego Jehowa nie udziela natychmiastowej odpowiedzi na każdą naszą prośbę? W Biblii naszą więź z Bogiem przyrównano do tej, jaka łączy dziecko z ojcem (Ps. 103:13). Dziecko nie może oczekiwać, że rodzic spełni wszystkie jego prośby lub że zrobi to zaraz. Niektóre z nich mogą być zwykłymi zachciankami. Na uwzględnienie innych próśb przyjdzie właściwy moment. A spełnienie jeszcze innych mogłoby nie wyjść na dobre ani dziecku, ani osobom z nim związanym. Ponadto gdyby rodzic zaspokajał każde życzenie dziecka, to łącząca ich więź zaczęłaby przypominać relacje między panem i sługą, przy czym panem byłoby dziecko. Podobnie Jehowa, mając na uwadze nasze dobro, może pozwolić, by upłynęło trochę czasu, zanim Jego odpowiedź na nasze modlitwy stanie się widoczna. Ma do tego prawo jako nasz mądry Stwórca, kochający Pan i niebiański Ojciec. Jeśliby  natychmiast spełniał każdą naszą prośbę, właściwe relacje, które nas z Nim łączą, uległyby wypaczeniu (por. Izaj. 29:16; 45:9).

8. Co Jehowa obiecuje w związku z naszymi ograniczeniami?

⁸ Ponadto Jehowa dobrze zna nasze ograniczenia (Ps. 103:14). Dlatego nie oczekuje, że będziemy trwać o własnych siłach, lecz proponuje nam ojcowską pomoc. Rzecz jasna czasami może się nam wydawać, iż jesteśmy u kresu wytrzymałości. Ale Jehowa zapewnia nas, że nigdy nie pozwoli, by Jego słudzy cierpieli więcej, niż są w stanie przetrwać, i że ‛da wyjście’ z takiej sytuacji (odczytaj 1 Koryntian 10:13). A zatem mamy wszelkie podstawy ufać, że Jehowa dobrze wie, ile możemy znieść.

9. Co powinniśmy zrobić, gdy modlimy się o pomoc, a ona nie przychodzi od razu?

⁹ Jeżeli modlimy się o pomoc, ale ona nie przychodzi od razu, czekajmy na Tego, który wie, kiedy najlepiej zadziałać na naszą rzecz. On też zdobywa się na cierpliwość, bo bardzo chce pośpieszyć nam z pomocą. „Jehowa będzie czekał, by wam okazać łaskę, i dlatego powstanie, by się nad wami zmiłować. Bo Jehowa jest Bogiem sądu. Szczęśliwi są wszyscy, którzy na niego czekają” (Izaj. 30:18).

10-12. (a) Jakie okoliczności mogą szczególnie utrudniać chrześcijaninowi opiekę nad przewlekle chorym członkiem rodziny? (b) Jak okazywanie zaufania do Jehowy w trudnych chwilach wpłynie na czyjąś więź z Nim? Podaj przykład.

¹⁰ Kiedy przytłaczają cię poważne problemy, możesz się czuć jak apostoł Paweł — że znajdujesz się w „paszczy lwa” lub bardzo blisko niej. W takich chwilach okazanie zaufania do Jehowy jest najtrudniejsze, ale i najpotrzebniejsze. Przypuśćmy, że opiekujesz się przewlekle chorym członkiem rodziny. Zapewne modlisz się o mądrość i siłę *. Gdy robisz wszystko, co możesz, niewątpliwie odczuwasz spokój wynikający ze świadomości, że Jehowa ma „oko zwrócone na ciebie” i pomoże ci wiernie znosić tę sytuację (Ps. 32:8).

¹¹ Niekiedy okoliczności mogą wskazywać na coś innego. Może usłyszałeś od lekarzy sprzeczne opinie. Albo krewni, od których spodziewałeś się pokrzepienia, zdają się utrudniać ci zadanie. Proś Jehowę o siły. Przybliżaj się do Niego (odczytaj 1 Samuela 30:3, 6). Gdy zaznasz ulgi, twoja więź z Bogiem się wzmocni.

¹² Przekonała się o tym Linda *, która przez dłuższy czas pomagała w opiece nad swoimi chorymi rodzicami, dopóki nie zmarli. „W tamtym okresie razem z mężem i bratem często nie wiedzieliśmy, co robić. Czuliśmy się bezradni. Jednak z perspektywy czasu wyraźniej widzimy, jak Jehowa był z nami. Dodawał nam sił i zapewniał właśnie to, czego potrzebowaliśmy — nawet wtedy, gdy wydawało się, że jesteśmy w sytuacji bez wyjścia”.

13. Jak dzięki zaufaniu do Jehowy pewna siostra poradziła sobie z traumatycznymi przeżyciami?

¹³ Bezgraniczne zaufanie do Jehowy może nam pomóc również w obliczu tragedii. Kiedy mąż Rhondy, niebędący Świadkiem Jehowy, wystąpił o rozwód, u jej brata wykryto toczeń rumieniowaty, chorobę zagrażającą życiu. Kilka miesięcy  później zmarła żona jej brata. Gdy Rhonda poczuła, że zaczęła dochodzić do siebie po tych traumatycznych przeżyciach, podjęła stałą służbę pionierską. Wkrótce potem zmarła jej matka. Co pomogło Rhondzie poradzić sobie z tą tragedią? Wyjaśnia: „Codziennie rozmawiałam z Jehową, nawet gdy miałam podjąć błahe decyzje. Dzięki temu Jehowa stał się dla mnie kimś realnym. Nauczyłam się polegać na Nim, a nie na sobie czy innych ludziach. Otrzymałam od Niego rzeczywistą pomoc — wszystkie moje potrzeby zostały zaspokojone. W rezultacie doświadczyłam, że działam ręka w rękę z Jehową”.

14. Jakie przeświadczenie może żywić wierny chrześcijanin, którego krewny jest wykluczony?

¹⁴ Rozważmy inną sytuację. Załóżmy, że bliski krewny zostaje wykluczony. Studiując Biblię, dowiedziałeś się, jak należy traktować takie osoby (1 Kor. 5:11; 2 Jana 10). Jednak respektowanie decyzji o czyimś wykluczeniu może niekiedy wydawać się trudne lub nawet niemożliwe *. Czy zaufasz, że Ojciec niebiański doda ci sił potrzebnych do przestrzegania biblijnych wskazówek dotyczących takich sytuacji? Czy dostrzeżesz w tym okazję, by zbliżyć się do Jehowy i umocnić łączącą cię z Nim więź?

15. Dlaczego Adam złamał zakaz, który otrzymał od Jehowy w Edenie?

¹⁵ Pomyśl o pierwszym człowieku, Adamie. Czy naprawdę sądził, że gdy wymówi Jehowie posłuszeństwo, będzie dalej żył? Nie, gdyż jak czytamy w Biblii, „Adam nie był zwiedziony” (1 Tym. 2:14).  Dlaczego więc okazał się nieposłuszny? Adam zjadł owoc, który dała mu Ewa, zapewne dlatego, że pragnął przebywać w jej towarzystwie. Usłuchał żony, a nie swego Boga, Jehowy (Rodz. 3:6, 17).

16. Kogo powinniśmy darzyć najsilniejszą miłością i dlaczego?

¹⁶ Czy z tego wynika, że do członków rodziny nie należy żywić głębokiej miłości? Bynajmniej. Jednak najsilniejszą miłością powinniśmy darzyć Jehowę (odczytaj Mateusza 22:37, 38). Taką postawą w rzeczywistości pomożemy krewnym w najlepszy sposób — niezależnie od tego, czy obecnie służą Jehowie, czy nie. Umacniaj zatem miłość i zaufanie do Boga. A jeśli martwi cię postępowanie wykluczonego krewnego, otwórz przed Jehową serce w modlitwie (Rzym. 12:12; Filip. 4:6, 7) *. Wykorzystaj tę bolesną sytuację, by zacieśnić więź z Nim. Dzięki temu nabierzesz przekonania, że posłuszeństwo wobec Boga przynosi najlepszy możliwy wynik.

17. Jak aktywnym udziałem w głoszeniu o Królestwie dowodzimy zaufania do Jehowy?

¹⁷ W jakim celu Paweł ‛został wyzwolony z paszczy lwa’? On sam tak to wyjaśnił: „Aby się przeze mnie dopełniło głoszenie i by mogły je usłyszeć wszystkie narody” (2 Tym. 4:17). Jeżeli wzorem Pawła jesteśmy pilnie zajęci działalnością kaznodziejską, możemy ufać, że Jehowa zadba, aby wszystkie inne niezbędne rzeczy zostały nam dodane (Mat. 6:33). Jako głosicielom Królestwa ‛powierzono nam dobrą nowinę’, a Bóg uważa nas za swoich współpracowników (1 Tes. 2:4; 1 Kor. 3:9). Gdy zleconym przez Niego dziełem zajmujemy się w jak najpełniejszym zakresie, łatwiej nam czekać na ulgę.

18. Jak możemy budować zaufanie do Jehowy i wzmacniać naszą więź z Nim?

¹⁸ Czas, który mamy, poświęcajmy na wzmacnianie więzi z Bogiem. Jeśli jakaś sytuacja nas niepokoi, wykorzystajmy ją, by się zbliżyć do Jehowy. Obyśmy dzięki studiowaniu Jego Słowa, wytrwałym modlitwom i angażowaniu się w działalność duchową dowodzili swej ufności, że Jehowa może nam pomóc — i na pewno pomoże — przetrwać obecne warunki oraz wszystko, co jeszcze nas czeka.