1, 2. (a) Dlaczego lojalność wobec Boga ma dla chrześcijan istotne znaczenie i jak się ona wiąże z neutralnością? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Z czym jest dziś związanych wiele osób i do czego może to prowadzić?

PRAWDZIWI chrześcijanie przywiązują wagę do lojalności i neutralności cały czas, nie tylko w okresie wojny. Dlaczego? Ponieważ każdy, kto się oddał Jehowie, przyrzekł Mu miłość, lojalność i posłuszeństwo (1 Jana 5:3). Chcemy przestrzegać prawych zasad Bożych bez względu na to, gdzie mieszkamy oraz z jakiego środowiska, kręgu kulturowego bądź narodowości się wywodzimy. Lojalność wobec Jehowy i Jego Królestwa góruje nad przywiązaniem do jakichkolwiek innych wartości (Mat. 6:33). Jeśli chrześcijanie chcą ją pielęgnować, muszą trzymać się z dala od wszelkich konfliktów i sporów tego świata (Izaj. 2:4; odczytaj Jana 17:11, 15, 16).

² Ludzie niepodzielający naszych wierzeń niekiedy są szczególnie związani ze swoim krajem, regionem, kulturą, a nawet z drużyną narodową. Czasem prowadzi to do rywalizacji, a w skrajnych przypadkach do przelewu krwi i ludobójstwa. Sposób, w jaki są rozwiązywane te kwestie, z lepszym bądź gorszym  skutkiem, może odbijać się na nas osobiście lub na naszych rodzinach, ponieważ jesteśmy częścią społeczeństwa. Ze względu na wszczepione nam przez Boga poczucie sprawiedliwości niektóre decyzje człowieczych rządów mogą godzić w nasze przekonanie o tym, co jest słuszne i sprawiedliwe (Rodz. 1:27; Powt. Pr. 32:4). Jak reagujemy w takich sytuacjach? Bardzo łatwo byłoby zająć jakieś stanowisko i dać się wciągnąć w świecki spór.

3, 4. (a) Dlaczego chrześcijanie zachowują neutralność w sporach tego świata? (b) Co omówimy w tym artykule?

³ Niekiedy władze wymagają od obywateli opowiedzenia się po ich stronie w powstałych konfliktach. Prawdziwi chrześcijanie nie mogą tego robić. Nie uczestniczymy w sporach politycznych ani nie chwytamy za broń (Mat. 26:52). Nie ulegamy naciskom do wywyższania jednej części szatańskiego świata ponad inne (2 Kor. 2:11). Nie należymy do tego świata, więc toczące się w nim spory nas nie interesują (odczytaj Jana 15:18, 19).

⁴ Ponieważ jednak jesteśmy niedoskonali, niektórzy z nas muszą dokładać usilnych starań, by wyeliminować postawy prowadzące do podziałów, typowe dla naszego poprzedniego sposobu myślenia (Jer. 17:9; Efez. 4:22-24). W tym artykule rozważymy kilka zasad pomocnych w przezwyciężaniu takich skłonności. Przeanalizujemy też, jak szkolić umysł i sumienie, aby pozostać lojalnym wobec Królestwa Bożego.

5, 6. Jak Jezus reagował na różnorodność w narodzie, w którym żył, i dlaczego?

⁵ Gdybyś miał wątpliwości, jak się zachować w danej sytuacji, zadaj sobie pytanie: „Co by zrobił Jezus?”. Żył on w narodzie, w skład którego wchodzili ludzie z różnych regionów, takich jak Judea, Galilea czy Samaria. Z relacji biblijnych wynika, że między mieszkańcami tych terenów panowały napięte stosunki (Jana 4:9). Napięcia utrzymywały się też między faryzeuszami a saduceuszami (Dzieje 23:6-9); między zwykłymi ludźmi a poborcami podatkowymi (Mat. 9:11); oraz między tymi, którzy uczyli się w szkołach rabinicznych, a tymi, którzy do nich nie chodzili (Jana 7:49). W I wieku Izrael podlegał władzy Rzymian, których obecność budziła wśród miejscowej ludności głęboką niechęć. Chociaż Jezus bronił prawdy religijnej i przyznawał, że wybawienie wywodzi się z Żydów, to jednak nigdy nie zachęcał swych uczniów do prowadzenia sporów (Jana 4:22). Przeciwnie, zachęcał ich, by wszystkich ludzi miłowali jak swoich bliźnich (Łuk. 10:27).

⁶ Dlaczego Jezus nie podzielał powszechnych żydowskich uprzedzeń? Ponieważ ani on, ani jego Ojciec nie opowiadają się po żadnej ze stron w sporach tego świata. Kiedy Jehowa za pośrednictwem swego Syna stworzył mężczyznę i kobietę, chciał, aby napełnili oni całą ziemię (Rodz. 1:27, 28). Bóg zaprojektował ludzi w taki sposób, żeby mogli dać początek różnym rasom. Ani Jehowa, ani Jezus nie wynoszą jednej rasy, narodowości czy języka ponad inne (Dzieje 10:34, 35; Obj. 7:9, 13, 14). Musimy naśladować Ich doskonały przykład (Mat. 5:43-48).

7, 8. (a) W jakiej kwestii chrześcijanie muszą zająć stanowisko? (b) Co muszą uznawać chrześcijanie, jeśli chodzi o rozwiązanie problemów społecznych i politycznych?

⁷ Jednak w pewnej kwestii musimy zająć stanowisko — chodzi o popieranie powszechnego zwierzchnictwa Jehowy. Kwestia ta wyłoniła się w Edenie, gdy Szatan podważył władzę Jehowy. Obecnie każdy musi zdecydować, czy uznaje, że Boży sposób postępowania góruje nad  szatańskim, czy nie. Czy szczerze opowiadasz się po stronie Jehowy, wybierając posłuszeństwo wobec Jego praw i zasad, zamiast kierować się swoim widzimisię? Czy jesteś przekonany, że wyłącznie Jego Królestwo rozwiąże problemy ludzkości? A może sądzisz, że człowiek potrafi rządzić się sam? (Rodz. 3:4, 5).

⁸ Twoje odpowiedzi na te pytania będą miały wpływ na to, jak zareagujesz, gdy ktoś cię zapyta o zdanie w sprawach wzbudzających kontrowersje. Politycy, aktywiści i reformatorzy od dawna usiłują znaleźć rozwiązanie kwestii wywołujących podziały. Ich wysiłki mogą być szczere i podyktowane dobrymi pobudkami. Ale chrześcijanie zdają sobie sprawę, że tylko Królestwo Boże upora się z problemami ludzi i zagwarantuje prawdziwą sprawiedliwość. Wszystko to pozostawiamy w rękach Jehowy. Przecież gdyby każdy chrześcijanin obstawał przy rozwiązaniu, które sam uznaje za najlepsze, to czy w naszych zborach nie doszłoby wkrótce do podziałów?

9. Jaki problem pojawił się w I wieku w zborze korynckim i jakie rozwiązanie zalecił apostoł Paweł?

⁹ Zobaczmy, jak niektórzy pierwsi chrześcijanie zareagowali na pewną kwestię, która wywołała podziały w zborze korynckim. Ten i ów mawiał: „‚Ja należę do Pawła’, ‚A ja do Apollosa’, ‚A ja do Kefasa’, ‚A ja do Chrystusa’”. Niezależnie od tego, co doprowadziło do tej sytuacji, Paweł oburzył się, widząc jej skutki. Wyglądało na to, że „Chrystus jest podzielony”. Jak można było przeciwdziałać takiemu szkodliwemu myśleniu? Paweł nawoływał chrześcijan: „Usilnie zachęcam was, bracia, przez imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród was rozdźwięków, ale żebyście byli stosownie zjednoczeni, mając ten sam umysł i ten sam tok myśli”. Również obecnie w zborze chrześcijańskim nie ma miejsca na żadne podziały (1 Kor. 1:10-13; odczytaj Rzymian 16:17, 18).

10. Jak apostoł Paweł zilustrował potrzebę zachowywania neutralności w sporach tego świata?

¹⁰ Paweł zachęcał namaszczonych chrześcijan, by koncentrowali się na swym niebiańskim obywatelstwie, a nie na rzeczach ziemskich (Filip. 3:17-20) *. Mieli oni występować w roli ambasadorów zastępujących Chrystusa. Ambasador nie miesza się w sprawy państwa, do którego został skierowany. Jest lojalny wobec własnego kraju (2 Kor. 5:20). Chrześcijanie mający nadzieję ziemską także są poddanymi Królestwa Bożego, więc nie byłoby stosowne, gdyby opowiadali się po którejś ze stron w sporach tego świata.

11, 12. (a) W jakim otoczeniu chrześcijaninowi może być trudno zachowywać lojalność wobec Królestwa Bożego? (b) W obliczu jakiej kwestii stanęła pewna chrześcijanka i jak sobie z nią poradziła?

¹¹ W wielu rejonach świata ludzie tworzą zżyte społeczności, które jednoczy wspólna historia, kultura i mowa, co stanowi dla nich powód do dumy. W takim otoczeniu chrześcijanie muszą szkolić umysł i sumienie, by właściwie reagować w obliczu kwestii związanych z neutralnością. Jak mogą to robić?

¹² Na przykład Mirjeta * z terenu byłej Jugosławii wzrastała w atmosferze nienawiści do Serbów. Gdy się dowiedziała, że Jehowa jest bezstronny i że to Szatan ponosi  odpowiedzialność za wzniecanie problemów na tle etnicznym, starała się wyzbyć uczuć nacjonalistycznych. Ale kiedy w jej okolicy wybuchły walki etniczne, dawne uczucie nienawiści zaczęło w niej odżywać, wskutek czego Mirjecie trudno było głosić Serbom. Uświadomiła sobie jednak, że nie może siedzieć z założonymi rękami i czekać, aż te szkodliwe uczucia same znikną. Błagała Jehowę, by pomógł jej nie tylko przezwyciężyć tę trudność, ale też zwiększyć udział w służbie i zostać pionierką. Mirjeta mówi: „Przekonałam się, że skupianie uwagi na działalności kaznodziejskiej to najlepsza możliwa pomoc. Kiedy głoszę, staram się naśladować ujmującą osobowość Jehowy, a wtedy moje negatywne uczucia znikają”.

13. (a) W jakiej niekomfortowej sytuacji znalazła się pewna siostra i jak na nią zareagowała? (b) Czego uczymy się z jej przeżyć?

¹³ Rozważmy przeżycia siostry o imieniu Zoila z Meksyku. Obecnie należy ona do jednego ze zborów w Europie. Zauważyła, że pewni bracia z tego zboru, pochodzący z innych rejonów Ameryki Łacińskiej, pozwalali sobie na nietaktowne i lekceważące uwagi na temat jej kraju, zwyczajów, a nawet muzyki. Jak ty byś na to zareagował? Rzecz jasna takie uwagi sprawiały Zoili przykrość. Ale co godne pochwały, zabiegała ona o pomoc Jehowy w stłumieniu negatywnych reakcji, jakie budziły się w jej sercu. Niejeden z nas nadal zmaga się z podobnymi sytuacjami. Nigdy nie chcielibyśmy powiedzieć ani zrobić niczego, co mogłoby sprawić, że wśród braci bądź innych ludzi pojawią się podziały albo niestosowna lojalność (Rzym. 14:19; 2 Kor. 6:3).

14. Jak chrześcijanie mogą szkolić umysł i sumienie w kwestii lojalności?

¹⁴ Czy ze względu na to, jak lub gdzie zostałeś wychowany, zetknąłeś się z poczuciem lojalności wobec kraju bądź regionu? Czy takie uczucia nadal tlą się w twoim sercu? Chrześcijanie nie powinni pozwolić, by nacjonalizm wpływał na sposób, w jaki postrzegają innych. A co jeśli miewasz negatywne myśli o ludziach z innej rasy, narodowości lub z innego kręgu kulturowego czy językowego? Na pewno byłoby dobrze rozmyślać o tym, jak na nacjonalizm i uprzedzenia zapatruje się Jehowa. Te i pokrewne zagadnienia warto przeanalizować w ramach studium osobistego lub rodzinnego. Warto też prosić Jehowę o pomoc w przyswojeniu sobie Jego punktu widzenia na te sprawy (odczytaj Rzymian 12:2).

15, 16. (a) Jakiej reakcji otoczenia na naszą lojalną postawę wobec Boga powinniśmy się spodziewać? (b) Jak rodzice mogą pomóc dzieciom sprostać wyzwaniom chrześcijańskiej lojalności?

¹⁵ Prędzej czy później wszyscy słudzy Jehowy znajdą się w sytuacji, w której — pragnąc zachować czyste sumienie — będą musieli odróżnić się od otoczenia, na przykład w pracy, szkole, wśród sąsiadów czy krewnych (1 Piotra 2:19). Taka odmienność jest nieunikniona! Nie powinniśmy czuć się zaskoczeni, jeśli świat nas za to nienawidzi. Jezus ostrzegł, że tak będzie. Przeciwnicy zwykle nie rozumieją znaczenia kwestii związanych z chrześcijańską neutralnością. Dla nas jednak są to sprawy najwyższej wagi.

¹⁶ Chcąc być lojalni wobec Jehowy, musimy pozostawać niezłomni w obliczu gróźb (Dan. 3:16-18). Strach przed człowiekiem może ogarnąć ludzi w każdym wieku, ale młodym może być szczególnie trudno iść pod prąd. Jeżeli wasze dzieci stykają się z takimi wyzwaniami jak pozdrawianie sztandaru czy ceremonie patriotyczne, bez wahania zapewniajcie im wsparcie. Wykorzystujcie rodzinne  wielbienie, by pomóc dzieciom zrozumieć wchodzące w grę kwestie, dzięki czemu zdołają odważnie stawić czoła tym niełatwym sytuacjom. Pomóżcie im jasno i z szacunkiem wyrażać osobiste przekonania (Rzym. 1:16). W razie potrzeby sami porozmawiajcie z nauczycielami o tych sprawach.

17. Jakiej postawy powinniśmy się wystrzegać i dlaczego?

¹⁷ To zrozumiałe, że możemy odczuwać przywiązanie do miejsca, kultury, języka i jedzenia w kraju, w którym się wychowaliśmy. Powinniśmy jednak wystrzegać się postawy „moje jest najlepsze”. Wszystko, co Jehowa stworzył, odznacza się różnorodnością i sprawia nam przyjemność (Ps. 104:24; Obj. 4:11). Dlaczego więc upierać się przy tym, że dane podejście do jakichś spraw jest lepsze od innego?

18. Jakich błogosławieństw zaznamy, gdy przyjmiemy punkt widzenia Jehowy?

¹⁸ Bóg pragnie, żeby ludzie wszelkiego pokroju doszli do dokładnego poznania prawdy i dostąpili życia wiecznego (Jana 3:16; 1 Tym. 2:3, 4). Jeśli jesteśmy otwarci na rozmaite poglądy, które można zaakceptować, wzbogaca to nas i chroni naszą chrześcijańską jedność. Chcąc zachowywać lojalność wobec Jehowy, musimy wystrzegać się angażowania w spory tego świata. Wśród nas nie ma miejsca na stronnicze sympatie. Jakże wdzięczni jesteśmy Jehowie, że uwolnił nas od wywołujących podziały oraz nacechowanych dumą i rywalizacją praktyk, które dominują w szatańskim świecie! Bądźmy zdecydowani pielęgnować pokojowe nastawienie wyrażone przez psalmistę słowami: „Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają ze sobą w jedności!” (Ps. 133:1).