Łukasza 12:6, 7

Z BIBLII wynika, że serce może nas czasem potępiać, pobudzając do nazbyt krytycznej samooceny. Może nam podpowiadać, że nie zasługujemy na Bożą miłość i opiekę. Niemniej Biblia zapewnia: „Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko” (1 Jana 3:19, 20). On zna nas lepiej niż my sami. Jego ocena może się znacznie różnić od naszej. Jaką więc wartość przedstawiamy w oczach Tego, którego opinia naprawdę się liczy, czyli Jehowy Boga? Odpowiedzi dostarcza poruszający przykład, którym Jezus posłużył się przy dwóch okazjach.

Pewnego razu Syn Boży oświadczył, że ‛dwa wróble sprzedaje się za monetę małej wartości’ (Mateusza 10:29, 31). Kiedy indziej, jak czytamy w Ewangelii według Łukasza 12:6, 7, powiedział: „Czyż nie sprzedaje się pięciu wróbli za dwie monety małej wartości? A przecież ani jeden z nich nie jest zapomniany przed Bogiem. (...) Nie bójcie się; jesteście warci więcej niż wiele wróbli”. Ten prosty, ale bardzo wymowny przykład pokazuje, jak Jehowa zapatruje się na każdego ze swych czcicieli.

Wróble były jednymi z najtańszych ptaków służących za pokarm. Jezus z pewnością nieraz widział na targu ubogie kobiety — może nawet swą matkę — które kupowały te ptaszki, by nakarmić rodzinę. Dwie sztuki kosztowały jednego assariona — w przeliczeniu około 20 groszy. Wróble były tak tanie, że za dwie takie monety można było kupić nie cztery, ale pięć ptaków, przy czym tego ostatniego dodawano gratis.

Jezus wyjaśnił, że ani jeden wróbelek „nie jest zapomniany przed Bogiem” i nie spadnie ‛na ziemię bez wiedzy Ojca’ (Mateusza 10:29). Jehowa za każdym razem dostrzega, gdy ten maleńki ptaszek spada na ziemię ranny bądź przycupnie na niej w poszukiwaniu pożywienia. Te na pozór niewiele znaczące stworzonka nie były zbyt małe, by Jehowa je stworzył. Nie są też zbyt niepozorne, by o nich pamiętał. W rzeczywistości Bóg je ceni, ponieważ są to żywe istoty. Czy rozumiesz, dlaczego Jezus użył tego przykładu?

Podczas nauczania Syn Boży często posługiwał się porównaniami: mówił o rzeczach małych i wyciągał wnioski, które potem odnosił do spraw poważniejszych. Powiedział na przykład: „Kruki ani nie sieją, ani nie żną i nie mają ani stodoły, ani spichrza, a jednak Bóg je żywi. O ileż więcej warci jesteście wy niż ptaki?” (Łukasza 12:24). Wyraźnie zatem widać, co Jezus chciał unaocznić w przykładzie o wróblach: skoro Jehowa troszczy się o te małe ptaszki, to o ileż bardziej przejmuje się losem ludzi, którzy Go kochają i Mu służą!

W ten sposób Jezus uzmysłowił nam, że nie musimy się czuć niegodni uwagi i troski Boga, który „jest większy niż nasze serca”. Czyż nie pokrzepia świadomość, że Stwórca dostrzega w nas to, czego być może sami nie potrafimy zobaczyć?

[Prawa własności do ilustracji, strona 9]

Wróble: © ARCO/​D. Usher/​age fotostock