Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

Jaki naprawdę jest nasz niebiański Ojciec?

Jaki naprawdę jest nasz niebiański Ojciec?

WIELE osób zna na pamięć Modlitwę Pańską, zwaną też „Ojcze nasz”, którą Jezus podał swoim uczniom jako wzorzec (Mateusza 6:9-13). Ilekroć ją odmawiają, nazywają Boga swoim Ojcem. Ale ile z tych osób może powiedzieć, że naprawdę dobrze Go zna?

A jak jest z tobą? Czy dobrze znasz Boga? Czy masz z Nim bliską więź, czy z Nim rozmawiasz, czy mówisz Mu o swoich radościach i smutkach? Na czym w gruncie rzeczy polega poznanie Boga?

„Jehowa to jego imię”

Dla małego dziecka tata to po prostu tata. Ale z czasem poznaje ono imię ojca i opinię, jaką mają o nim inni — i zazwyczaj jest z niego bardzo dumne. A czy wiesz, jakie imię nosi nasz niebiański Życiodawca i co ono oznacza?

Chociaż wielu powtarza słowa: „Święć się imię Twoje”, nie wszyscy wiedzą, jak ono brzmi. O istnieniu Boga świadczą dzieła twórcze — rozgwieżdżone niebo, majestatyczne góry, wielobarwna rafa koralowa pulsująca życiem — ale nie wyjawiają Jego imienia. Żeby je poznać, musimy sięgnąć do Biblii. Księga ta mówi krótko: „Jehowa to jego imię” (Wyjścia 15:3).

Bóg chce, żebyśmy znali Go z imienia. Dlaczego? Otóż imię Jehowa wiele o Nim mówi. Dosłownie znaczy „On powoduje, że się staje”. Innymi słowy, Bóg staje się, kimkolwiek zechce, by spełnić swe zamierzenie. Można to zilustrować przykładem ojca, który zależnie od aktualnych potrzeb rodziny i od okoliczności dba o bliskich, pełniąc różne role — żywiciela, doradcy, sędziego, negocjatora, obrońcy czy nauczyciela. Tak samo imię Jehowa utwierdza nas w przekonaniu, że cokolwiek się zdarzy, Bóg potrafi spełnić swoją wolę z korzyścią dla wszystkich, którzy Mu służą.

Zobaczmy, kim w różnych sytuacjach staje się nasz kochający Bóg, zgodnie ze znaczeniem swego imienia. Łatwiej nam wtedy będzie zrozumieć, jaki naprawdę jest i jak postępować, by się do Niego zbliżyć.

„Bóg miłości i pokoju”

Apostoł Paweł nazwał Stwórcę „Bogiem miłości i pokoju” (2 Koryntian 13:11). Dlaczego? Wcześniej Jezus Chrystus oznajmił: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16). A zatem Bóg powodowany głęboką miłością do rodzaju ludzkiego ofiarował swego ukochanego Syna na okup. Dzięki temu osoby okazujące wiarę w Jezusa mają nadzieję na bezkresne życie wolne od bólu i cierpień, będących skutkiem grzechu. W związku z tym Paweł powiedział: „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć, lecz darem, który daje Bóg, jest życie wieczne przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana” (Rzymian 6:23). Czyż nie powinno to nas pobudzać do darzenia Boga miłością i przybliżania się do Niego?

Bóg nie tylko okazuje miłość ogółowi ludzkości, ale też osobiście troszczy się o swych sług. Do starożytnych Izraelitów, którzy często byli nieposłuszni, Mojżesz rzekł: „Czy to Jehowie tak czynicie, ludu głupi i niemądry? Czyż on nie jest twoim Ojcem, który cię utworzył, który cię uczynił i utwierdził?” (Powtórzonego Prawa 32:6). Co wynika z tych słów? Jehowa jako kochający Ojciec troszczył się o Izraelitów pomimo ich niedociągnięć. I zaspokajał wszelkie ich uzasadnione potrzeby — materialne, emocjonalne i duchowe.

Wszyscy mamy w życiu wzloty i upadki i niekiedy czujemy się przygnębieni czy wręcz zrozpaczeni. W takich chwilach dobrze byłoby mieć kogoś, kto pomógłby nam spojrzeć na naszą sytuację i problemy z odpowiedniej perspektywy. Kto może to zrobić? Takim troskliwym Doradcą i Opiekunem okazuje się właśnie Jehowa Bóg. Na kartach swego Słowa, Biblii, wyjaśnia, dlaczego doznajemy tylu cierpień i jak możemy sobie z nimi radzić. Podobnie jak kochający tata pomaga synkowi, który upadł i się skaleczył, tak Jehowa w swej wielkiej miłości pochyla się nad nami i udziela nam niezbędnego wsparcia. ‛Ręka Jehowy nie jest zbyt krótka’, by działać na rzecz tych, którzy pokładają w Nim wiarę (Izajasza 59:1).

Bóg okazuje nam swą miłość również tym, że wysłuchuje naszych modlitw (Psalm 65:2). Apostoł Paweł zachęca: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych przez Chrystusa Jezusa” (Filipian 4:6, 7). Jeżeli będziesz szczerze modlił się do Jehowy oraz kierował wskazówkami zawartymi w Jego Słowie, to i ty zaznasz „pokoju Bożego, który przewyższa wszelką myśl”.

„Bóg wiedzy”

O Jehowie Bogu czytamy w Biblii, że „jest doskonały w wiedzy”. Jako „Bóg wiedzy”, rozumie ludzką naturę i potrzeby lepiej niż ktokolwiek inny (Hioba 36:4; 1 Samuela 2:3). Przez swego sługę Mojżesza wyjawił, że „nie samym chlebem żyje człowiek, lecz człowiek żyje każdą wypowiedzią z ust Jehowy” (Powtórzonego Prawa 8:3; Mateusza 4:4). A zatem same dobra materialne nie gwarantują prawdziwego szczęścia.

Stwórca dostarcza nam cennych wskazówek za pośrednictwem Biblii. Kiedy ją studiujemy i stosujemy podane w niej rady, odnosimy pożytek z „każdej wypowiedzi z ust Jehowy”. Na przykład chrześcijanka imieniem Zuzanna mówi o swoim życiu rodzinnym: „Dzięki wspólnemu czytaniu Biblii, wyruszaniu do służby kaznodziejskiej i zebraniom chrześcijańskim nasze małżeństwo się umocniło, przyświeca nam wspólny cel i łączą nas jeszcze silniejsze więzi. Wszystko to zawdzięczam duchowym pouczeniom Jehowy”.

Czy chciałbyś skorzystać z takich rad? Jeśli będziesz regularnie studiować Biblię i stosować w życiu jej wskazówki, możesz sobie zaskarbić wiele duchowych błogosławieństw (Hebrajczyków 12:9).

‛Bóg wybawienia’

Świat jest dziś rozdarty licznymi konfliktami. Ludzie żyją w niepewności jutra. Mieszkańcy krajów ogarniętych wojną tęsknią za pokojem. W innych rejonach ziemi zagrożeniem jest przemoc, przestępczość, niestabilność gospodarcza czy terroryzm. Kto może nas z tego wszystkiego wybawić? Jeszcze nigdy ludzkość nie potrzebowała tak bardzo ochrony i wyzwolenia.

„Imię Jehowy jest potężną wieżą. Wbiega do niej prawy i doznaje ochrony” — czytamy w Biblii (Przysłów 18:10). Znajomość znaczenia imienia Bożego i poleganie na nim kieruje naszą uwagę na to, czego Bóg już dokonał i czego jeszcze dokona, by wyzwolić osoby pokładające w Nim wiarę. Jehowa ponad wszelką wątpliwość dowiódł, że potrafi wybawiać swój lud. Na przykład żeby uratować Izraelitów, unicestwił wojsko i rydwany wojenne faraona. Okazał się Bogiem wierności, Bogiem, który pamięta o uciśnionych i pragnie występować w ich obronie (Wyjścia 15:1-4).

Nasza nadzieja na bezkresną przyszłość zależy od pokładania wiary w Jehowie jako Wybawcy. Dawid, król starożytnego Izraela, który przeszedł wiele ciężkich chwil, miał taką wiarę, o czym świadczą jego słowa skierowane do Jehowy: „Ty jesteś Bogiem mego wybawienia” (Psalm 25:5). Również apostoł Piotr z pełnym przekonaniem oświadczył: „Jehowa wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia” (2 Piotra 2:9).

Gdy ktoś szuka u Boga pomocy, On obiecuje: „Ochronię go, gdyż poznał moje imię” (Psalm 91:14). Nowożytni słudzy Boży przekonują się o prawdziwości tej obietnicy. Na przykład Henryk od 70 lat wiernie służy Jehowie pomimo przeciwności i prześladowań. Kiedy miał zaledwie 16 lat, jego ojca zesłano do obozu koncentracyjnego Auschwitz. Henryk wraz z bratem znalazł się w obozie poprawczym dla młodzieży. Później trafiał do różnych obozów koncentracyjnych. Wspominając owe czasy, mówi: „W tych trudnych próbach Jehowa nie pozostawił mnie w osamotnieniu, lecz trzymał mnie za rękę i pomógł mi wytrwać nawet w obliczu śmierci, w cieniu której znajdowałem się kilka razy”. A zatem Jehowa wzmacnia wiarę swoich sług i dodaje im sił do wytrwania.

Wkrótce Bóg okaże się Wybawcą wszystkich, którzy Mu ufają i pokładają w Nim wiarę. Oświadcza: „Ja jestem Jehowa, a oprócz mnie nie ma wybawcy” (Izajasza 43:11). W „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” usunie z powierzchni ziemi niegodziwych, a ocali prostolinijnych (Objawienie 16:14, 16; Przysłów 2:21, 22). Jehowa zapewnia nas: „Potulni posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju” (Psalm 37:11).

Jak zostać ‛dzieckiem Bożym’

Za czasów proroka Malachiasza Izraelici twierdzili, że Jehowa jest ich Ojcem. Zamiast jednak okazywać Mu należny szacunek i oddanie, przynosili na ofiarę splugawiony chleb oraz ślepe i kulawe zwierzęta. Dlatego Jehowa zapytał: „Skoro więc ja jestem ojcem, gdzież jest szacunek dla mnie?” (Malachiasza 1:6).

Nie popełniaj tego samego błędu co owi niewierni Izraelici. Postaraj się natomiast nabyć wiedzy o Jehowie i nawiązać z Nim więź. Uczeń Jakub zachęcał: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was” (Jakuba 4:8).

Z faktu, iż Jehowa jest naszym Ojcem, wynika pewna odpowiedzialność. Powinieneś okazywać Bogu szacunek, lojalnie trzymając się Jego zasad w każdej dziedzinie życia. A On nigdy nie zapomni o twoich wysiłkach. Wprost przeciwnie, pomoże ci podążać prostą ścieżką do obiecanego nowego świata, w którym „śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie” (Objawienie 21:4). Wtedy cała posłuszna ludzkość ‛zostanie uwolniona z niewoli skażenia i dostąpi chwalebnej wolności dzieci Bożych’ (Rzymian 8:21).

[Napis na stronie 5]

Bóg chce, żebyśmy znali Jego imię, Jehowa, które dosłownie znaczy „On powoduje, że się staje”

[Napis na stronie 6]

„W tych trudnych próbach Jehowa nie pozostawił mnie w osamotnieniu” (HENRYK)

[Napis na stronie 7]

„Dzięki wspólnemu czytaniu Biblii, wyruszaniu do służby kaznodziejskiej i zebraniom chrześcijańskim nasze małżeństwo się umocniło” (ZUZANNA)