ŻYDZI znali zapowiedzi Izajasza i inne proroctwa o Mesjaszu, toteż od dawna wyczekiwali jego przyjścia. W czasach Jezusa wielu z nich wręcz ‛trwało w oczekiwaniu’, spodziewając się pojawienia Mesjasza w każdej chwili (Łukasza 3:15). Na uwagę zasługuje fakt, że proroctwa biblijne zawierały niezwykłe szczegóły na jego temat. Żaden człowiek nie potrafiłby czegoś takiego przepowiedzieć ani zaaranżować.

Narodziny. Według słów Izajasza Mesjasz, czyli Chrystus, miał się narodzić z dziewicy. Apostoł Mateusz, przedstawiwszy cuda związane z narodzinami Jezusa, napisał: „Wszystko to się stało, żeby się spełniło, co Jehowa powiedział przez swego proroka, mówiąc: ‚Oto dziewica będzie brzemienna i urodzi syna’” (Mateusza 1:22, 23; Izajasza 7:14). Izajasz prorokował też, że Chrystus będzie  potomkiem Dawida — wyraźnie podał imię ojca Dawida, Jessego. Jezus rzeczywiście wywodził się w prostej linii od Dawida (Mateusza 1:6, 16; Łukasza 3:23, 31, 32). Dlatego przed narodzinami Jezusa anioł Gabriel rzekł do jego matki, Marii: „Bóg da mu tron Dawida, jego ojca” (Łukasza 1:32, 33; Izajasza 11:1-5, 10; Rzymian 15:12).

Życie. Dorosły już Jezus pewnego razu głośno odczytał w nazaretańskiej synagodze urywek proroctwa Izajasza: „Spoczywa na mnie duch Jehowy, gdyż on mnie namaścił, abym oznajmiał dobrą nowinę biednym”. Następnie wskazał, że słowa te odnoszą się do niego samego: „Dzisiaj spełnił się ten fragment Pisma, któryście właśnie usłyszeli” (Łukasza 4:17-21; Izajasza 61:1, 2). Izajasz wyjawił także, że w kontaktach z osobami potrzebującymi uleczenia Mesjasz będzie życzliwy, łagodny i skromny. Mateusz zanotował o Jezusie: „Wielu też poszło za nim, a on uleczył ich wszystkich, ale stanowczo im przykazał, by go nie ujawniali; żeby się spełniło, co zostało powiedziane przez proroka Izajasza, który rzekł: (...) ‚Nie będzie się wykłócał ani głośno krzyczał (...). Trzciny zgniecionej nie zmiażdży’” (Mateusza 8:16, 17; 12:10-21; Izajasza 42:1-4; 53:4, 5).

Cierpienia. Izajasz prorokował, że większość w Izraelu odrzuci Mesjasza, który stanie się dla tych ludzi „kamieniem potknięcia” (1 Piotra 2:6-8; Izajasza 8:14, 15). I faktycznie tak było. Mimo że Jezus dokonywał wielu cudów, „nie uwierzyli w niego, tak iż spełniło się słowo proroka Izajasza, które on wyrzekł: ‚Jehowo, kto uwierzył w to, cośmy usłyszeli?’” (Jana 12:37, 38; Izajasza 53:1). Brak wiary Żydów wynikał między innymi z popularnego, choć błędnego poglądu, że Mesjasz szybko wyzwoli ich naród spod władzy Rzymu i przywróci na ziemi suwerenne królestwo Dawidowe. Ponieważ Jezus cierpiał i umarł, większość Żydów nie uznała go za Mesjasza. A przecież Izajasz zapowiadał, że Mesjasz przed objęciem władzy królewskiej zazna cierpień.

W swej księdze Izajasz zawarł prorocze słowa Mesjasza: „Nadstawiłem plecy bijącym (...). Nie zakryłem twarzy przed upokorzeniami i opluciem”. Jak relacjonuje Mateusz, w czasie procesu Jezusa oprawcy „pluli mu w twarz i bili go pięściami. Inni go policzkowali” (Izajasza 50:6; Mateusza 26:67). Dalej Izajasz napisał o Mesjaszu: „Pozwalał się dręczyć; lecz nie otwierał swych ust”. Gdy Piłat zażądał, by Jezus ustosunkował się do oskarżeń Żydów, ten „mu nie odpowiedział, i to ani jednym słowem, tak iż namiestnik bardzo się zdumiewał” (Izajasza 53:7; Mateusza 27:12-14; Dzieje 8:28, 32-35).

Śmierć. Prorocze wypowiedzi Izajasza spełniły się także w chwili śmierci Jezusa i zaraz po niej. Izajasz oświadczył, że gdy Mesjasz poniesie śmierć, będzie mieć „grobowiec wśród niegodziwców i wśród bogaczy” (Izajasza 53:9). Mogłoby się wydawać, że proroctwo to zawiera sprzeczności. Jak w takim razie się urzeczywistniło? Jezus umarł, zawieszony na palu pomiędzy dwoma przestępcami (Mateusza 27:38). Później jednak zamożny Józef z Arymatei złożył jego ciało we własnym, świeżo wykutym grobowcu (Mateusza 27:57-60). Sama śmierć Jezusa była spełnieniem jednego z najważniejszych elementów proroctwa Izajasza. Za jego pośrednictwem Bóg rzekł o Mesjaszu: „Ten prawy, sługa mój, udostępni wielu ludziom stan prawości; ich przewinienia sam poniesie”. Jezus przez swą śmierć rzeczywiście  dostarczył okup, mający umożliwić wyzwolenie bogobojnych ludzi z jarzma grzechu (Izajasza 53:8, 11; Rzymian 4:25).

Niezawodne proroctwa

Gdy apostołowie i sam Jezus wykazywali na podstawie Pism, kto naprawdę jest Mesjaszem, korzystali z proroctwa Izajasza częściej niż z jakiejkolwiek innej księgi biblijnej. Ale nie tylko Izajasz poruszał temat przyszłości. Pisma Hebrajskie, tak zwany Stary Testament, zawierają wiele innych proroctw, które dotyczą Jezusa, jego Królestwa oraz tego, czego ono dokona (Dzieje 28:23; Objawienie 19:10) *. Jaką można było mieć pewność, że proroctwa te się ziszczą? Jezus rzekł do słuchających go Żydów: „Nie myślcie, że przyszedłem zniweczyć Prawo lub Proroków [czyli Pisma Hebrajskie]. Nie przyszedłem zniweczyć, lecz spełnić; bo zaprawdę wam mówię, że prędzej przeminęłyby niebo i ziemia, niżby w jakiś sposób przeminęła jedna najmniejsza litera lub jedna cząstka litery w Prawie i nie wszystko się stało” (Mateusza 5:17, 18).

Jezus wskazywał też na proroctwa biblijne, których spełnieniem były różne wydarzenia za jego życia i w jakiś czas po jego śmierci (Daniela 9:27; Mateusza 15:7-9; 24:15). Poza tym zarówno on sam, jak i apostołowie zapowiadali wydarzenia, które miały się rozegrać w dalekiej przyszłości, między innymi za naszych czasów, a nawet jeszcze później. Omówimy je w następnych artykułach.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 4]

„Dziewica (...) urodzi syna”

[Ilustracja na stronie 5]

„Nie zakryłem twarzy przed upokorzeniami”