Jakie prace ciesielskie wykonywał Jezus?

Przybrany ojciec Jezusa był cieślą. Jezus wyuczył się tego samego zawodu. Gdy rozpoczynał swą służbę w wieku „około trzydziestu lat”, uchodził nie tylko za „syna cieśli”, ale też za samodzielnego cieślę (Łukasza 3:23; Mateusza 13:55; Marka 6:3).

W jego rodzinnym mieście zapewne potrzebowano narzędzi rolniczych, pługów czy jarzm, wykonywanych przede wszystkim z drewna. Wśród sprzętów wytwarzanych przez cieślę można było wymienić także meble — stoły, zydle, stołki i kufry — oraz takie elementy, jak drzwi, okna, drewniane rygle i krokwie. Co więcej, w zakres prac ciesielskich wchodziły prace budowlane.

W pewnym przykładzie Jan Chrzciciel wspomniał o siekierze — narzędziu, którym Jezus i inni cieśle zapewne ścinali drzewa. Następnie cięli pnie na belki albo w całości transportowali je do swych warsztatów. Ten etap pracy niewątpliwie wymagał dużej siły fizycznej (Mateusza 3:10). Izajasz wymienia inne przybory wykorzystywane dawniej przez cieśli: „Ten, kto rzeźbi w drewnie, rozciąga sznur mierniczy; kreśli po nim czerwoną kredą; obrabia je dłutem do drewna; i kreśli je cyrklem” (Izajasza 44:13). Odkrycia archeologiczne potwierdzają, że w czasach biblijnych używano metalowych pił, kamiennych młotów i gwoździ z brązu (Wyjścia 21:6; Izajasza 10:15; Jeremiasza 10:4). Rozsądny wydaje się wniosek, że posługiwał się nimi również Jezus.

Kim byli „bankierzy” z przykładu Jezusa i na czym polegała ich działalność?

Jezus opowiedział o panu, który zganił nieużytecznego niewolnika słowami: „Powinieneś więc był złożyć moje srebrne pieniądze u bankierów, a ja, przybywszy, odebrałbym z odsetkami to, co moje” (Mateusza 25:27).

W czasach Jezusa nie istniały wielkie instytucje finansowe w rodzaju tych, które funkcjonują obecnie. Jednak już znacznie wcześniej prowadzili działalność ludzie, którzy wypłacali odsetki od powierzanych im pieniędzy, a od dłużników pobierali odpowiednio wyższy procent. Jak podaje dzieło The Anchor Bible Dictionary, oprocentowane pożyczki były czymś powszechnym w Grecji już w IV wieku p.n.e. A w okresie pokoju rzymskiego na terenie cesarstwa roczne stopy procentowe kredytu wynosiły od 4 do 6 procent.

Prawo Mojżeszowe zakazywało pobierania odsetek od pożyczek udzielanych Izraelitom będącym w potrzebie (Wyjścia 22:25). Wydaje się, że dotyczyło to przede wszystkim osób biednych. Jak jednak wskazuje przykład podany przez Jezusa, czymś normalnym było uzyskiwanie odsetek od funduszy powierzanych kredytodawcom, czyli „bankierom”. A zatem Jezus jak zwykle odwołał się do realiów znanych słuchaczom.