Wyjścia 3:1-10

„ŚWIĘTY, święty, święty jest Jehowa” (Izajasza 6:3). Te natchnione słowa wskazują, że Jehowa Bóg odznacza się świętością, czystością i nieskazitelnością w najwyższym stopniu. Mógłbyś się jednak zastanawiać: „Czy Jego świętość nie czyni Go nieczułym i nieprzystępnym? Czy tak święty Bóg naprawdę mógłby się troszczyć o mnie — grzesznego, niedoskonałego człowieka?”. Przeanalizujmy pokrzepiającą wypowiedź Jehowy do Mojżesza zanotowaną w Księdze Wyjścia 3:1-10.

Kiedy pewnego dnia Mojżesz pilnował owiec, zobaczył coś niezwykłego — ciernisty krzew, który się palił, lecz „nie spłonął” (werset 2). Zaciekawiony, podszedł bliżej, żeby mu się przyjrzeć. Za pośrednictwem anioła Jehowa odezwał się do Mojżesza spośród ognia: „Nie zbliżaj się tu. Zzuj sandały ze swych nóg, gdyż miejsce, gdzie stoisz, jest ziemią świętą” (werset 5). Pomyśl tylko: ponieważ płonący krzew reprezentował obecność samego Boga, nawet ziemia wokół niego stała się święta!

Święty Bóg miał powód, by nawiązać z Mojżeszem rozmowę. Powiedział: „Zaiste widziałem uciśnienie mego ludu, który jest w Egipcie, i słyszałem ich krzyk z powodu tych, którzy ich poganiają do pracy; gdyż dobrze znam boleści, jakich doznają” (werset 7). Jehowa nie przymykał oczu na udrękę swego ludu ani nie puszczał mimo uszu ich wołania o pomoc. Cierpiał razem z nimi. Zwróć uwagę na Jego słowa: „Dobrze znam boleści, jakich doznają”. W odniesieniu do sformułowania „dobrze znam” w pewnym dziele czytamy: „Wyrażenie to świadczy o zaangażowaniu emocjonalnym, wrażliwości i współczuciu”. Jehowa dał się Mojżeszowi poznać jako czuły, troskliwy Bóg.

I co zrobił? Nie tylko patrzył z litością czy słuchał ze współczuciem. Postanowił działać — wyzwolić swój lud z Egiptu i zaprowadzić go „do ziemi mlekiem i miodem płynącej” (werset 8). W tym celu zlecił Mojżeszowi zadanie: „Wyprowadź mój lud (...) z Egiptu” (werset 10). Mojżesz wiernie się wywiązał z tego zadania w roku 1513 p.n.e.

Jehowa się nie zmienił. Jego dzisiejsi czciciele mogą być pewni, że On widzi przeciwności, z jakimi się zmagają, i słyszy ich wołanie o pomoc. Dobrze wie, co przeżywają. Ale nie tylko współczuje swoim oddanym sługom. Jako wrażliwy Bóg, chce działać, by przynieść im ulgę, ‛gdyż się o nich troszczy’ (1 Piotra 5:7).

Współczucie Boga napawa nas otuchą. Z pomocą Jehowy my, niedoskonali ludzie, możemy osiągnąć pewną miarę świętości i zyskać Jego uznanie (1 Piotra 1:15, 16). Przeżycia Mojżesza przy płonącym krzewie bardzo pokrzepiły pewną chrześcijankę, która zmagała się z depresją i zniechęceniem. Powiedziała: „Jeśli Jehowa potrafi uświęcić nawet proch ziemi, to mam nadzieję, że i dla mnie nie wszystko jeszcze stracone. Ta świadomość wiele mi daje”.

Czy nie chciałbyś dowiedzieć się czegoś więcej o świętym Bogu, Jehowie? Nawiązanie z Nim bliskiej więzi jest możliwe, „bo on dobrze wie, jak jesteśmy ukształtowani, pamiętając, żeśmy prochem” (Psalm 103:14).