‛Bóg chce, żebyś był bogaty — miał kilka samochodów w garażu i dochodowy interes. Ale musisz najpierw w Niego uwierzyć, sięgnąć do portfela i dać Mu, ile tylko możesz’.

WEDŁUG jednej z brazylijskich gazet tak właśnie można by ująć nauki głoszone przez niektóre tamtejsze ugrupowania religijne. Hasła te spotykają się z żywym oddźwiękiem. W związku z sondażem przeprowadzonym wśród Amerykanów uważających się za chrześcijan czasopismo Time podało: „Aż 61% ankietowanych wyraziło przekonanie, że Bóg chce, by ludzie byli zamożni. A 31% (...) zgodziło się z poglądem, że jeśli będziemy hojni dla Boga, to On odpłaci nam tym samym”.

Tego typu koncepcje, zaliczane do tak zwanej teologii dobrobytu, znajdują coraz więcej zwolenników — zwłaszcza w krajach latynoskich, takich jak Brazylia. Kościoły, które obiecują materialne błogosławieństwa od Boga, cieszą się ogromną popularnością. Ale czy Bóg naprawdę gwarantuje bogactwo tym, którzy Mu służą? Czy w przeszłości wszyscy Jego słudzy opływali w dostatki?

W Pismach Hebrajskich rzeczywiście jest sporo fragmentów, w których błogosławieństwo Boże powiązano z materialnym dobrobytem. Na przykład w Księdze Powtórzonego Prawa 8:18 czytamy: „Pamiętaj o Jehowie, swym Bogu, gdyż to on dał ci moc do zdobywania bogactwa”. Izraelici otrzymali więc zapewnienie, że jeśli będą posłuszni Bogu, staną się zamożnym narodem.

A co powiedzieć o poszczególnych sługach Bożych? Wierny Hiob był człowiekiem niezwykle majętnym, a gdy za sprawą Szatana popadł w ubóstwo, Jehowa oddał mu potem „w dwójnasób” (Hioba 1:3; 42:10). Również Abraham posiadał wiele dóbr. Jak donosi Księga Rodzaju 13:2, „był bardzo zasobny w stada i srebro, i złoto”. Kiedy sprzymierzone armie czterech królów wzięły do niewoli jego bratanka Lota, „zebrał swoich wyćwiczonych ludzi, trzystu osiemnastu niewolników urodzonych w jego domu” (Rodzaju 14:14). Wymieniona tu liczba 318 ludzi wyćwiczonych do walki uzmysławia nam, jak dużo osób było na utrzymaniu Abrahama, a co za tym idzie — daje nam wyobrażenie o jego zasobności i wielkości jego stad.

Tak więc w dawnych czasach niejeden lojalny sługa Boży — chociażby Abraham, Izaak, Jakub, Dawid, Salomon — posiadał pokaźny majątek. Ale czy to oznacza, że Bóg daje bogactwo każdemu swemu czcicielowi? Czyżby ten, kto ledwie wiąże koniec z końcem, nie cieszył się Jego uznaniem? Kwestie te omówimy w następnych artykułach.