BIBLIA to najbardziej rozpowszechniona książka w dziejach człowieka — liczbę udostępnionych dotąd egzemplarzy ocenia się na jakieś 4,8 miliarda. W samym tylko 2007 roku wydrukowano 64 600 000 sztuk. Aby to sobie lepiej uzmysłowić, weźmy pod uwagę, że w USA pierwszy nakład bestsellerowej w owym roku powieści wyniósł 12 milionów egzemplarzy.

Zanim Biblię zaczęto wydawać na tak szeroką skalę, przetrwała ona liczne niebezpieczeństwa. W ciągu dziejów była zakazywana i palona, a tych, którzy ją tłumaczyli na inne języki, prześladowano i zabijano. Ale do czynników najbardziej zagrażających jej istnieniu należał nie tyle gwałtowny sprzeciw, ile proces powolnego rozpadu. Skąd to zagrożenie?

Biblia składa się z 66 mniejszych ksiąg, przy czym najstarsze z nich spisali lub zestawili ponad 3000 lat temu członkowie narodu izraelskiego. Zarówno sami pisarze, jak też późniejsi kopiści zapisywali natchnione orędzie na nietrwałych materiałach, takich jak papirus oraz pergamin i welin. Jak dotąd, nie odkryto żadnego z pierwopisów. Odnaleziono jednak tysiące mniejszych i większych fragmentów kopii poszczególnych ksiąg. Jeden z nich, zawierający część Ewangelii według Jana, powstał zaledwie kilkadziesiąt lat po napisaniu jej przez tego apostoła.

Co niezwykłego jest w tym, że w ogóle ocalały jakieś kopie Biblii? I jak dokładnie współczesne przekłady przekazują orędzie utrwalone pierwotnie przez pisarzy tej Księgi?

Przetrwanie Biblii jest rzeczą zadziwiającą, jeśli wziąć pod uwagę, co się stało z literaturą narodów współczesnych Izraelitom. Na przykład w I tysiącleciu p.n.e. ich sąsiadami byli Fenicjanie. Ci kupcy i żeglarze upowszechnili w krajach śródziemnomorskich swój alfabetyczny system zapisu. Ponadto czerpali zyski z pośredniczenia w zakrojonym na szeroką skalę handlu papirusem między Egiptem a światem greckim. A mimo to, jak donosi miesięcznik National Geographic Polska, „z ich pism, sporządzanych zwykle na kruchym papirusie, nie pozostało nic, toteż znamy ich w zasadzie jedynie z tendencyjnych relacji wrogów. Podobno mieli bogatą literaturę własną, ale ta zaginęła już w starożytności”.

A co z dziełami starożytnych Egipcjan? Dobrze znane są hieroglify, którymi pokrywali ściany świątyń i inne obiekty. Zasłynęli też z wynalezienia papirusu jako materiału piśmienniczego. Ale na temat egipskich dokumentów papirusowych egiptolog Kenneth Kitchen powiedział: „Ocenia się, że jakieś 99 procent wszystkich papirusów zapisanych między rokiem 3000 a początkiem okresu grecko-rzymskiego uległo całkowitemu zniszczeniu”.

 Jaki los spotkał rzymskie zapiski sporządzone na papirusie? Rozważmy przykład. Według książki Roman Military Records on Papyrus (Papirusowe dokumenty armii rzymskiej) żołnierze rzymscy najwyraźniej trzy razy w roku otrzymywali wynagrodzenie, potwierdzane papirusowym dokumentem. Jak się ocenia, w ciągu 300 lat od rządów Oktawiana Augusta (27 p.n.e.-​14 n.e.) do panowania Dioklecjana (284-305 n.e.) wydano 225 000 000 takich indywidualnych pokwitowań. Ile z nich ocalało? Odnaleziono tylko dwa, które da się odczytać.

Dlaczego zachowało się tak niewiele starożytnych dokumentów papirusowych? Nietrwałe materiały, takie jak papirus oraz pergamin i welin, szybko niszczeją w wilgotnym klimacie. W pewnym dziele powiedziano: „Z powodu klimatu papirusy z tego okresu [I tysiąclecie p.n.e.] miały szanse przetrwać tylko pod warunkiem, że znajdowały się w jaskini lub w innym bezpiecznym miejscu na suchej pustyni” (The Anchor Bible Dictionary).

Pierwotnie księgi biblijne najwidoczniej spisano na materiale równie nietrwałym jak ten, którego używali Fenicjanie, Egipcjanie oraz Rzymianie. Dlaczego więc ich treść się zachowała, by potem wejść w skład najbardziej rozpowszechnionej Księgi na świecie? Na jeden z powodów wskazał profesor James Kugel. Oświadczył, że oryginalny tekst przepisywano „wielokrotnie, i to już w czasach biblijnych”.

A jak wypada porównanie treści współczesnych przekładów Biblii ze starożytnymi manuskryptami? Profesor Julio Trebolle Barrera, członek zespołu odpowiedzialnego za zbadanie i opublikowanie zawartości starożytnych rękopisów znanych jako Zwoje znad Morza Martwego, oświadczył: „Tekst Biblii hebrajskiej przekazano z nadzwyczajną dokładnością, niemającą sobie równej w greckiej ani łacińskiej literaturze klasycznej”. Uznany biblista Frederick Bruce powiedział: „Pisma tworzące Nowy Testament są znacznie lepiej potwierdzone niż liczne dzieła pisarzy klasycznych, których autentyczności nikt nie myśli podważać”. Dodał też: „Gdyby Nowy Testament był zbiorem pism świeckich, ich autentyczność raczej nie byłaby kwestionowana”. Biblia to naprawdę zdumiewająca Księga. Czy codziennie poświęcasz czas, by ją czytać? (1 Piotra 1:24, 25).