▪ Biblia uczy, że Bóg oferuje ludziom możliwość „życia wiecznego” (Jana 6:40). Dlaczego postanowił udostępnić nam tak wspaniałą nadzieję na przyszłość? Czy kierował się po prostu sprawiedliwością?

Sprawiedliwość wymaga traktowania ludzi w sposób bezstronny i uczciwy. Ale czy my naprawdę zasługujemy na życie? Bynajmniej. Biblia mówi: „Nie ma bowiem na ziemi człowieka prawego, który zawsze czyni dobrze i nie grzeszy” (Kaznodziei 7:20). Grzech pociąga za sobą karę. Bóg ostrzegł pierwszego człowieka, Adama, że w dniu, w którym zgrzeszy, z całą pewnością umrze (Rodzaju 2:17). Później apostoł Paweł napisał pod natchnieniem: „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć” (Rzymian 6:23). Skoro więc wszyscy potomkowie Adama zasługują na śmierć, to dlaczego Bóg otwiera przed nimi perspektywę bezkresnego życia?

Możliwość życia wiecznego to „wspaniałomyślny dar”, świadczący o wielkiej miłości Boga oraz Jego niezasłużonej życzliwości. W Piśmie Świętym powiedziano: „Wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej, i jest to wspaniałomyślny dar, że zostają uznani za prawych dzięki jego niezasłużonej życzliwości poprzez uwolnienie na podstawie okupu zapłaconego przez Chrystusa Jezusa” (Rzymian 3:23, 24).

Mimo że wszyscy zasługujemy na śmierć, Bóg postanowił dać życie wieczne tym, którzy Go kochają. Czy jest to nieuczciwe? W Słowie Bożym czytamy: „Cóż więc powiemy? Czy u Boga jest niesprawiedliwość? Przenigdy! Mówi bowiem do Mojżesza: ‚Zmiłuję się nad tym, nad kim się zmiłuję, i okażę współczucie temu, komu okażę współczucie’. (...) Kimże właściwie jesteś, że hardo odpowiadasz Bogu?” (Rzymian 9:14-20).

W niektórych częściach świata prezydent lub sędzia może złagodzić lub nawet darować karę przestępcy odbywającemu długoletni wyrok. Bywa tak na przykład wtedy, gdy skazany chętnie stosuje się do postanowień sądu oraz dokonuje pozytywnych zmian w swej osobowości i zachowaniu. Ale łaskawa decyzja sądu może być również wyrazem dobrej woli, na który skazany wcale sobie nie zasłużył.

Podobnie Jehowa miał prawo odstąpić od wymierzenia kary, na jaką zasługują wszyscy grzesznicy. Powodowany miłością, obdarzy życiem wiecznym ludzi, którzy Go kochają i stosują się do Jego zasad. Biblia oznajmia: „Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe” (Dzieje 10:34, 35).

Jehowa złożył dowód największej miłości, gdy posłał na ziemię swego Syna, by cierpiał i oddał za nas życie. Jezus powiedział o swoim Ojcu: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby nikt, kto w niego wierzy, nie został zgładzony, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16).

Wszyscy, którzy kochają Jehowę i spełniają Jego wolę, cieszą się uznaniem Bożym bez względu na to, jak postępowali w przeszłości. Nadzieja na życie wieczne jest więc wyrazem niezasłużonej życzliwości Boga i dowodem Jego niezrównanej miłości.

[Napis na stronie 29]

Życie wieczne jest wyrazem niezasłużonej życzliwości Boga i dowodem Jego niezrównanej miłości