MOŻE ty też jesteś krótko po ślubie i masz podobne odczucia? Może odkrywasz we współmałżonku dziwactwa i przywary, których twoim zdaniem nie miał, gdy się pobieraliście? Jak zmniejszyć brzemię „zwykłych problemów życia małżeńskiego”? (1 Koryntian 7:28, Komentarz żydowski do Nowego Testamentu).

Nie oczekuj, iż będziecie ekspertami w dziedzinie małżeństwa tylko dlatego, że założyliście obrączki. W stanie wolnym niewątpliwie radziliście sobie w kontaktach międzyludzkich, a w narzeczeństwie jeszcze rozwinęliście te umiejętności. Ale teraz okaże się, co tak naprawdę potraficie — być może dojdziecie do wniosku, że jeszcze wiele trzeba się nauczyć. Czy będziecie popełniać błędy? Tak. Czy nabierzecie potrzebnego doświadczenia? Oczywiście!

Zawsze dobrze jest zasięgać rady u znawcy tematu, a potem stosować się do otrzymanych zaleceń. Najlepszym Ekspertem w sprawach małżeńskich jest Jehowa Bóg. Przecież to On stworzył nas z pragnieniem posiadania współmałżonka (Rodzaju 2:22-24). Zobaczmy, jak Słowo Boże, Biblia, pomaga sprostać wyzwaniom typowym dla pierwszego roku małżeństwa oraz rozwijać przydatne umiejętności.

Z czego wynikają problemy?

Keiji * z Japonii nie zawsze pamiętał, że jego decyzje odbijają się na żonie. Wspomina: „Przyjmowałem różne zaproszenia bez skonsultowania tego z żoną. Później okazywało się, że pokrzyżowałem jej plany”. Australijczyk Allen mówi: „Myślałem, że prawdziwy mężczyzna nie naradza się z żoną”. U podłoża jego problemu leżały wzorce wyniesione z domu. Podobnie było z Dianne, mieszkającą w Wielkiej Brytanii. Opowiada ona: „Byłam przyzwyczajona pytać o zdanie swoją rodzinę. Dlatego na początku małżeństwa, gdy musiałam podjąć jakąś decyzję, najpierw zwracałam się do krewnych, a nie do męża”.

Co może pomóc?

Pamiętaj, że Jehowa Bóg uważa męża i żonę za „jedno ciało” (Mateusza 19:3-6). Więź między nimi uznaje za ważniejszą od wszelkich innych relacji. Jeśli ta więź ma być silna, konieczna jest wymiana myśli.

Zarówno mężowie, jak i żony mogą się wiele nauczyć z przeanalizowania rozmowy Jehowy Boga z Abrahamem. Opisano ją w Księdze Rodzaju 18:17-33. Czytając ten fragment, zwróć uwagę, jak Jehowa okazał Abrahamowi szacunek: 1) Wyjaśnił mu, co zamierza uczynić. 2) Wysłuchał jego opinii. 3) Był gotowy dostosować swoje kroki do tego, o co prosił Abraham. Czy mógłbyś naśladować ten wzór w swoim małżeństwie?

Z czego wynikają problemy?

Może z uwagi na pochodzenie lub sposób wychowania masz zwyczaj wyrażać swoje zdanie dość bezceremonialnie. Na przykład Liam, który mieszka teraz w Europie, przyznaje: „W moich stronach ludzie są bardzo bezpośredni. Ale swoimi obcesowymi wypowiedziami denerwowałem żonę i musiałem się nauczyć delikatności”.

Co może pomóc?

Nie zakładaj, że mężowi czy żonie nie przeszkadza twój sposób  mówienia (Filipian 2:3, 4). Apostoł Paweł udzielił pewnemu misjonarzowi rady, która okazuje się praktyczna również dla młodych małżeństw. Napisał: „Niewolnik Pana nie ma się spierać, lecz ma być delikatny” (2 Tymoteusza 2:24). Słowo greckie przetłumaczone na „delikatny” może też oznaczać „taktowny”. Osoba przejawiająca tę cechę potrafi właściwie zachować się w drażliwej sytuacji i nie rani niczyich uczuć.

Z czego wynikają problemy?

Na początku mąż może nie najlepiej radzić sobie ze sprawowaniem przewodnictwa, a żona — z wypowiadaniem taktownych uwag. Na przykład Antonio z Włoch mówi: „Mój ojciec rzadko konsultował z mamą decyzje dotyczące całej rodziny, więc ja też początkowo rządziłem swoją rodziną jak pan i władca”. Debbie z Kanady wyznaje: „Domagałam się, by mąż był bardziej schludny, ale z powodu mojego despotycznego podejścia on najwyraźniej zacinał się w uporze”.

Co może pomóc mężowi?

Niejeden mężczyzna nie do końca rozumie, czym różni się biblijne podporządkowanie żony od posłuszeństwa, jakie dziecko ma okazywać rodzicom (Kolosan 3:20; 1 Piotra 3:1). Tymczasem Biblia mówi, że mąż „przylgnie do swej żony i oboje będą jednym ciałem”; nie opisuje tak stosunków rodzica z dzieckiem (Mateusza 19:5). Jehowa przedstawił żonę jako uzupełnienie męża, jako jego odpowiednik  (Rodzaju 2:18). Dziecka nigdy nie nazwał uzupełnieniem ani odpowiednikiem rodzica. Zastanów się: Jeśli mąż traktuje żonę jak dziecko, to czy naprawdę szanuje związek małżeński?

Słowo Boże nakazuje, byś odnosił się do żony tak, jak Jezus do zboru chrześcijańskiego. Aby łatwiej było jej uznawać cię za głowę, 1) nie wymagaj, by od razu i bez reszty ci się podporządkowała, oraz 2) kochaj ją jak własne ciało, i to nawet wtedy, gdy wyłonią się trudności (Efezjan 5:25-29).

Co może pomóc żonie?

Uznawaj fakt, że teraz z woli Bożej podlegasz zwierzchnictwu męża (1 Koryntian 11:3). Szanując go, pokazujesz, że szanujesz Jehowę. Jeśli odrzucasz przewodnictwo męża, ujawniasz nie tylko swój stosunek do niego samego, ale też do Boga i Jego wymagań (Kolosan 3:18).

Kiedy omawiacie drażliwe kwestie, naucz się walczyć z samym problemem. Nie atakuj męża. Przykładem może być królowa Estera. Gdy chciała, żeby jej mąż cofnął pewną niesprawiedliwą decyzję, nie robiła mu wymówek, lecz okazała dużo taktu. W rezultacie król Aswerus postąpił zgodnie z jej sugestiami (Estery 7:1-4; 8:3-8). Twojemu mężowi łatwiej będzie darzyć cię głębokim uczuciem, jeśli 1) dasz mu czas, by nauczył się wywiązywać z roli głowy rodziny, i 2) będziesz odnosić się do niego z szacunkiem, nawet gdy popełnia błędy (Efezjan 5:33).

Nauka prowadzenia szczęśliwego, zrównoważonego życia małżeńskiego przypomina naukę jazdy na rowerze. Wiesz, że zanim opanujesz tę sztukę, nieraz się przewrócisz. Podobnie możesz się spodziewać, że nim zdobędziesz doświadczenie małżeńskie, popełnisz niejedną gafę.

Nie trać poczucia humoru. Naucz się śmiać z własnych potknięć, jednak potrzeby partnera traktuj poważnie. Wykorzystaj pierwszy rok, by uszczęśliwiać współmałżonka (Powtórzonego Prawa 24:5). Przede wszystkim zaś oboje kierujcie się wskazówkami ze Słowa Bożego. Jeśli tak zrobicie, wasze małżeństwo będzie z każdym rokiem się umacniać.