▪ Szopki bożonarodzeniowe przedstawiają małego Jezusa leżącego w żłobie oraz trzech królów lub mędrców, którzy przyszli złożyć mu hołd. W takich inscenizacjach pokazuje się też gwiazdę, którą jak głosi tradycja, posłużył się Bóg, by przyprowadzić tych trzech mężczyzn do stajenki w Betlejem. Nawet dzieci znają na pamięć ich imiona — Kacper, Melchior i Baltazar. Ale czy te popularne wierzenia są zgodne z relacją biblijną? Okazuje się, że jest w nich wiele nieścisłości.

Po pierwsze, kim byli wspomniani mężczyźni? Słowo użyte w greckim tekście Biblii wskazuje, że nie chodzi o królów ani mędrców, lecz o magów. Najwyraźniej uprawiali oni astrologię — pogańską praktykę wróżenia z gwiazd. Biblia nie podaje też, ilu ich było ani jak się nazywali.

Po drugie, kiedy odwiedzili oni Jezusa? Z pewnością nie od razu po jego narodzeniu, gdy leżał w żłobie. Musiało to być jakiś czas później. Ewangelista Mateusz napisał: „Gdy weszli do domu, zobaczyli dziecię z Marią, jego matką” (Mateusza 2:11). A zatem Maria i Józef nie nocowali już w stajni, lecz mieszkali w jakimś domu.

Po trzecie, za czyją sprawą ukazała się „gwiazda” prowadząca do Jezusa? Wielu duchownych uczy, że stał za tym Bóg. Ale czy naprawdę tak było? Warto pamiętać, że „gwiazda” nie zaprowadziła astrologów prosto do Betlejem. Najpierw dotarli oni do króla Heroda w Jerozolimie. Ten zazdrosny i bezlitosny władca właśnie od nich dowiedział się o narodzinach Jezusa. To oni, mówiąc o nowo narodzonym „królu Żydów”, wzbudzili w Herodzie nienawiść do Syna Bożego (Mateusza 2:2). Przebiegły władca — udając, że również pragnie złożyć hołd owemu dziecku — polecił astrologom, by w drodze powrotnej jeszcze raz zaszli do Jerozolimy i powiedzieli mu, gdzie dokładnie ono przebywa. „Gwiazda” zawiodła wtedy astrologów do Józefa i Marii. Gdyby nie interwencja Boga, działania tych mężczyzn doprowadziłyby do śmierci Jezusa. Na szczęście Bóg do tego nie dopuścił. Kiedy Herod nie uzyskał od astrologów pożądanej wiadomości, rozwścieczony kazał wymordować w Betlejem i okolicy wszystkich chłopców w wieku do dwóch lat (Mateusza 2:16).

Później Jehowa nazwał Jezusa ‛swoim Synem, umiłowanym, którego darzy uznaniem’ (Mateusza 3:17). Pomyślmy: Czy kochający, sprawiedliwy Bóg wybrałby na swych posłańców pogan, którzy praktykowali zabroniony w Jego Prawie okultyzm? (Powtórzonego Prawa 18:10). Czy skierowałby ich do najbardziej bezwzględnego człowieka w kraju, by przekazali informację, o której wiadomo było, że wprawi tego okrutnika we wściekłość? Czy Bóg zaprowadziłby ich stamtąd do swego bezbronnego Syna?

Zilustrujmy to przykładem. Dobry dowódca wyprawia z niebezpieczną misją na terytorium wroga swojego najlepszego żołnierza. Czy doniósłby przeciwnikowi o miejscu pobytu tego żołnierza? Oczywiście, że nie! Podobnie Jehowa wysłał swego Syna na pełną niebezpieczeństw ziemię. Czy zdradziłby nikczemnemu Herodowi miejsce, w którym znajdował się Jezus, będący wtedy bezbronnym dzieckiem? To nie do pomyślenia!

W takim razie od kogo pochodziła „gwiazda” lub obiekt, który ją przypominał? A komu najbardziej zależało na tym, by Jezus zginął już w dzieciństwie i nie mógł spełnić swojej misji na ziemi? Kto zwodzi ludzi i kto szerzy ducha kłamstwa i przemocy? Tego niegodziwca zdemaskował sam Jezus. Oświadczył, że „kłamcą i ojcem kłamstwa”, który „był zabójcą, gdy rozpoczął”, jest Szatan Diabeł (Jana 8:44).