Marta: Wręczam dzisiaj mieszkańcom tej okolicy taki traktat: Czy chciałbyś poznać prawdę? Proszę, ten egzemplarz jest dla pani.

Krystyna: Czy to ma coś wspólnego z religią?

Marta: Tak. Proszę popatrzeć na tych sześć pytań. Które z nich...

Krystyna: Nie, nie, przepraszam. Szkoda pani czasu.

Marta: A czy mogę spytać, dlaczego pani tak uważa?

Krystyna: Prawdę mówiąc, nawet nie jestem pewna, czy Bóg istnieje.

Marta: Dziękuję pani za szczerość. A czy zawsze miała pani takie wątpliwości?

Krystyna: Nie, kiedyś chodziłam do kościoła. Ale już dawno przestałam.

Marta: Rozumiem. A tak w ogóle to może się przedstawię. Mam na imię Marta.

Krystyna: Krystyna.

Marta: Miło mi. Chciałam zaznaczyć, pani Krystyno, że nie przyszłam narzucać pani swoich wierzeń. Ale jeśli mogę zapytać, to czy zdarzyło się coś, co sprawiło, że zaczęła pani wątpić w istnienie Boga?

Krystyna: Moja mama 17 lat temu miała wypadek samochodowy.

Marta: To przykre. Domyślam się, że stało się coś poważnego.

Krystyna: Od tamtej pory jest sparaliżowana.

Marta: Bardzo pani współczuję. Musi być pani naprawdę ciężko.

Krystyna: Owszem. I nie mogę zrozumieć, czemu Bóg do tego dopuścił. Jeśli istnieje, to dlaczego każe nam tak cierpieć?

Marta: Pani pytania są zupełnie naturalne. Kiedy cierpimy, siłą rzeczy zastanawiamy się, dlaczego nas to spotyka. W czasach biblijnych takie pytania zadawali sobie nawet wierni słudzy Boży.

Krystyna: Naprawdę?

Marta: Mogłabym pokazać pani w Biblii pewien przykład?

Krystyna: Czemu nie.

Marta: Proszę zobaczyć, o co zapytał Boga prorok Habakuk. Czytamy o tym w 1 rozdziale jego księgi, wersetach 2 i 3: „Jak długo, Jehowo, mam wzywać pomocy, a ty nie wysłuchujesz? Jak długo będę wołać do ciebie o wsparcie wobec przemocy, a ty nie wybawiasz? Czemuż to ukazujesz mi krzywdę?”. Czy te pytania nie brzmią nam znajomo?

Krystyna: Rzeczywiście.

Marta: Bóg wcale nie oburzył się na Habakuka za te słowa. Nie powiedział też, że po prostu brakuje mu wiary.

Krystyna: To ciekawe.

Marta: Biblia uczy, że Bóg widzi nasze cierpienia i że nie są Mu one obojętne.

Krystyna: Tak?

Marta: Jeśli pani pozwoli, to pokażę inny werset biblijny, z Księgi Wyjścia 3:7. Czy mogłaby pani przeczytać?

Krystyna: Dobrze. „I Jehowa dodał: ‚Zaiste widziałem uciśnienie mego ludu, który jest w Egipcie,  i słyszałem ich krzyk z powodu tych, którzy ich poganiają do pracy; gdyż dobrze znam boleści, jakich doznają’”.

Marta: Dziękuję. Czy zgodnie z tymi słowami Bóg zauważa nasze cierpienia?

Krystyna: Wygląda na to, że tak.

Marta: I co godne uwagi, nie podchodzi do nich powierzchownie. Proszę jeszcze raz spojrzeć na końcówkę tego wersetu. Bóg mówi: „Dobrze znam boleści, jakich doznają”. Czy powiedziałby tak o sobie, gdyby był zimny i nieczuły?

Krystyna: Raczej nie.

Marta: Oczywiście co innego widzieć jakąś sytuację, a co innego się nią przejmować, prawda?

Krystyna: Racja.

Marta: Pamiętając o tym, przeczytajmy jeszcze słowa z Księgi Izajasza 63:9. Tutaj też opisano reakcję Boga na cierpienia Jego ludu. Początek tego wersetu brzmi: „Podczas całej ich udręki odczuwał udrękę”. Czy nie wynika z tego, że Bóg przejmował się tym, co przeżywał Jego lud?

Krystyna: Wydaje się, że tak.

Marta: W rzeczywistości, pani Krystyno, Bóg bardzo się o nas troszczy i przykro Mu patrzeć na nasze cierpienia. Kiedy cierpimy, cierpi razem z nami.

Marta: Na koniec chciałabym podzielić się z panią jeszcze jedną myślą z Biblii.

Krystyna: Proszę.

Marta: Zobaczmy, czego Biblia uczy o Bożej mocy. Mam na myśli słowa z Księgi Jeremiasza 10:12. Mogę panią poprosić o przeczytanie?

Krystyna: „To on utworzył ziemię swą mocą, on utwierdził żyzną krainę swoją mądrością i on swym zrozumieniem rozpostarł niebiosa”.

Marta: Zastanówmy się nad tym przez chwilę: Czy do stworzenia bezkresnego wszechświata Bóg nie potrzebował olbrzymiej mocy?

Krystyna: Na pewno.

Marta: Skoro więc miał moc do stworzenia wszystkiego wokół nas, to czy nie nasuwa się wniosek, że potrafi też sprawować nad tym kontrolę?

Krystyna: Brzmi rozsądnie.

Marta: Proszę pomyśleć o swojej mamie. Dlaczego ciężko pani patrzeć na to, jak cierpi?

Krystyna: Bo ją kocham. To moja matka.

Marta: Gdyby miała pani moc, żeby odwrócić tę sytuację, czy nie zrobiłaby pani tego choćby dzisiaj?

Krystyna: To oczywiste.

Marta: W takim razie pomyślmy o Bogu. Biblia uczy, że On widzi nasze cierpienia, wczuwa się w nasze położenie, a przy tym dysponuje ogromną mocą. Proszę więc sobie wyobrazić, jak bardzo musi nad sobą panować, skoro jeszcze nie usunął cierpień.

Krystyna: Nigdy tak na to nie patrzyłam.

Marta: Może wobec tego Bóg ma ważne powody, dla których jeszcze nie uwolnił nas od problemów? a

Krystyna: Hm, może i tak.

Marta: O, chyba dzwoni telefon. Czy mogę przyjść innym razem, żeby dokończyć ten temat?

Krystyna: Dobrze, zapraszam b.