Jakieś 3000 lat temu pewien poeta napisał: „Uczyniony jestem w sposób napawający lękiem, zdumiewający” (Psalm 139:14). Gdy rozmyślasz nad tym, jak z pojedynczej komórki rozwija się dziecko, czy nie napełnia cię to szacunkiem i podziwem? Wielu ludzi uważa, że to Stwórca powołał do istnienia żywe organizmy. Przeczytaj Psalm 139:13-17; Hebrajczyków 3:4.

Ten, który stworzył wszechświat i sprawił, że ziemia nadaje się do zamieszkania, stworzył także życie (Psalm 36:9). Ponadto kontaktował się z ludźmi i wyjawił im prawdę o sobie. Przeczytaj Izajasza 45:18.

Pod wieloma względami nasze ciała są podobne do ciał zwierząt. Ale wynika to z faktu, że Stwórca zaprojektował zarówno ludzi, jak i zwierzęta, do życia na ziemi. Pierwszego człowieka ukształtował nie ze zwierzęcia, ale z prochu. Przeczytaj Rodzaju 1:24; 2:7.

Między ludźmi a zwierzętami są dwie kluczowe różnice. Po pierwsze, ludzie potrafią poznawać, kochać i szanować Stwórcę. Po drugie, zwierzęta nie zostały zaprojektowane, by żyć wiecznie, natomiast ludzie tak. Ponieważ jednak pierwszy człowiek odrzucił kierownictwo Stwórcy, wszyscy ludzie umierają. Przeczytaj Rodzaju 1:27; 2:15-17.