Rozdział 29

Dbałość o szczęśliwe życie rodzinne

1. (a) Skąd się wzięła rodzina? (b) Jakie zamierzenie Bóg miał co do rodziny?

PO STWORZENIU pierwszego mężczyzny i pierwszej kobiety Jehowa Bóg połączył ich, żeby tworzyli rodzinę (1 Mojżeszowa 2:21-24; Mateusza 19:4-6). Bóg chciał, żeby ta rodzina się powiększała przez wydawanie na świat dzieci, które po osiągnięciu dojrzałości miały się pobierać i zakładać własne rodziny. Według zamierzenia Bożego z czasem wszędzie na ziemi miały żyć szczęśliwe rodziny. Miały one przekształcić całą ziemię w piękny raj (1 Mojżeszowa 1:28).

2, 3. (a) Dlaczego odpowiedzialnością za rozpad rodzin nie można obarczać Boga? (b) Co jest konieczne, żebyśmy się mogli cieszyć szczęśliwym życiem rodzinnym?

² Dzisiaj jednak mnóstwo rodzin się rozpada, a niejedna z tych, które jeszcze trzymają się razem, nie jest szczęśliwa. Mogłoby się zatem nasunąć pytanie: „Jeżeli rodzina rzeczywiście jest tworem Bożym, to czy nie należałoby się spodziewać lepszych rezultatów?” Ale nie można przecież odpowiedzialności za rozpad rodzin spychać na Boga. Gdy producent wytwarza jakieś urządzenie i załącza do niego odpowiednią instrukcję obsługi, nie można obciążyć go winą, gdy to urządzenie zawodzi dlatego, że nabywca nie stosuje się do podanej instrukcji. Choćby sam sprzęt był doskonałej jakości, zepsuje się, gdy się go używa w niewłaściwy sposób. Podobnie przedstawia się sprawa z rodziną.

³ Jehowa Bóg podał w Biblii instrukcje co do życia rodzinnego. A co się dzieje w razie zlekceważenia tych pouczeń? Mimo że rodzina jest instytucją doskonałą, może się rozpaść. Wtedy członkowie rodziny nie czują się szczęśliwi. Jeżeli zaś przestrzega się wskazówek podanych w Biblii, przyczynia się to do prowadzenia szczęśliwego życia rodzinnego. Jest więc rzeczą niezbędną, żebyśmy rozumieli, jak Bóg ukształtował poszczególnych  członków rodziny i jaką rolę oni spełniają według Jego zamierzenia.

JAK BÓG STWORZYŁ MĘŻCZYZNĘ I KOBIETĘ

4. (a) Jakie są różnice między mężczyzną a kobietą? (b) Dlaczego Bóg stworzył takie różnice?

⁴ Nietrudno zauważyć, że Jehowa nie uczynił mężczyzny i kobiety jednakowymi. Pod wieloma względami są co prawda podobni, ale jeśli chodzi o wygląd i o właściwości płciowe, wyraźnie się różnią. Mają też odmienne cechy emocjonalne. Po co te różnice? Bóg stworzył ich takimi, żeby im było łatwiej spełniać swoją rolę. Po stworzeniu mężczyzny Bóg powiedział: „Nie jest dobrze pozostawać człowiekowi samemu. Chcę uczynić mu pomocnicę jako jego uzupełnienie” (1 Mojżeszowa 2:18).

5. (a) Pod jakim względem kobieta jest „uzupełnieniem” mężczyzny? (b) Gdzie zostało zawarte pierwsze małżeństwo? (c) Dlaczego małżeństwo może być związkiem naprawdę szczęśliwym?

⁵ Uzupełnienie musi pasować do tego, co uzupełnia i stanowić z nim całość. Bóg uczynił kobietę stosownym odpowiednikiem mężczyzny, żeby mogła mu pomagać w spełnianiu Boskiego nakazu zaludniania ziemi i uprawiania jej. Kiedy więc stworzył kobietę z części mężczyzny, udzielił pierwszego ślubu, ‛przyprowadzając ją do mężczyzny’ (1 Mojżeszowa 2:22; 1 Koryntian 11:8, 9). Małżeństwo może być szczęśliwym związkiem, ponieważ zarówno mężczyzna, jak i kobieta zostali tak stworzeni, że mogą wzajemnie zaspokajać swoje potrzeby. Ich różnice się zrównoważają. Gdy mąż i żona się rozumieją i cenią nawzajem oraz gdy współpracują ze sobą zgodnie z wyznaczoną im rolą, wówczas każde przyczynia się do tego, że życie rodzinne układa się szczęśliwie.

ROLA MĘŻA

6. (a) Kto został ustanowiony głową rodziny? (b) Dlaczego jest to słuszne i praktyczne?

⁶ Małżeństwo albo rodzina potrzebuje przewodnictwa. Mężczyzna został stworzony z większym zasobem cech i sił potrzebnych do sprawowania takiego przewodnictwa. Dlatego w Biblii jest powiedziane: „Mąż jest głową żony, jak i Chrystus jest głową zboru” (Efezjan 5:23). Jest to praktyczne, bo gdzie nie ma przewodnictwa, tam panuje nieporządek i zamieszanie.  Rodzina bez przewodnictwa to tak, jakby się próbowało jechać samochodem bez kierownicy. A gdyby żona chciała współzawodniczyć z mężem w sprawowaniu takiego przewodnictwa, przypominałoby to prowadzenie samochodu przez dwóch kierowców, z których każdy za pomocą własnej kierownicy sterowałby oddzielnie jednym przednim kołem.

7. (a) Dlaczego niektórym kobietom nie podoba się pogląd, że mężczyzna ma być głową? (b) Kto ma nad sobą głowę i dlaczego Boży system przewodnictwa jest mądry?

⁷ Wielu kobietom nie podoba się jednak pogląd, że mężczyzna ma być głową rodziny. Jednym z głównych powodów tego jest fakt, że wielu mężów nie słucha Boskich wskazówek dotyczących właściwego sprawowania kierownictwa. Wiadomo jednak, że każda organizacja może dobrze funkcjonować tylko wtedy, gdy ktoś obejmie przewodnictwo i podejmuje ostateczne decyzje. Dlatego Biblia mądrze mówi: „Głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową niewiasty mężczyzna, zaś głową Chrystusa Bóg” (1 Koryntian 11:3). W systemie Bożym tylko Bóg nie ma nad sobą głowy. Wszyscy inni, w tym również Jezus Chrystus, a także mężowie i żony, muszą się podporządkować decyzjom drugich.

8. (a) Za czyim przykładem muszą iść mężowie w sprawowaniu przewodnictwa? (b) Jaką naukę powinni wyciągnąć z tego przykładu?

⁸ Oznacza to, że chcąc spełniać rolę mężów, mężczyźni muszą uznawać za swą głowę Chrystusa. Poza tym muszą iść za jego przykładem, sprawując przewodnictwo nad żonami w taki sposób, jak Chrystus sprawuje przewodnictwo nad zborem swoich naśladowców. A jak Chrystus traktował swoich ziemskich naśladowców? Był zawsze życzliwy i wyrozumiały. Nigdy nie był szorstki ani popędliwy, choćby nie od razu stosowali się do jego rad (Marka 9:33-37; 10:35-45; Łukasza 22:24-27; Jana 13:4-15). Nawet chętnie oddał za nich życie (1 Jana 3:16). Mąż, który jest chrześcijaninem, powinien uważnie przestudiować przykład Chrystusa i według swoich najlepszych możliwości wzorować się na nim w obcowaniu z rodziną. Wtedy jako głowa rodziny nie będzie człowiekiem władczym, samolubnym ani bezwzględnym.

9. (a) Na co się uskarża wiele kobiet? (b) Co powinni uwzględniać mężowie w sprawowaniu przewodnictwa?

⁹ Mężowie powinni się też zastanowić nad następującymi pytaniami: Czy twoja żona nie uskarża się na to, że w gruncie  rzeczy nie starasz się być głową rodziny? Czy nie mówi, że w domu nie obejmujesz kierownictwa, nie planujesz zajęć rodzinnych i nie przyjmujesz na siebie obowiązku podejmowania ostatecznych decyzji? A przecież właśnie tego Bóg wymaga od ciebie jako od męża. Oczywiście postąpisz mądrze, jeżeli chętnie wysłuchasz propozycji i życzeń drugich członków rodziny oraz weźmiesz je pod uwagę. Jako mąż niewątpliwie pełnisz trudniejszą rolę w rodzinie. Jeżeli jednak szczerze starasz się z tego wywiązać, to najprawdopodobniej żona będzie skłonna ci pomagać i cię wspierać (Przysłów 13:10; 15:22).

SPEŁNIANIE ROLI ŻONY

10. (a) Co Biblia nakazuje żonom? (b) Co się dzieje, gdy żony nie słuchają rady biblijnej?

¹⁰ Według Biblii żona została stworzona na pomocnicę męża (1 Mojżeszowa 2:18). Zgodnie z tym Księga ta zaleca: „Żony niech będą podporządkowane mężom” (Efezjan 5:22). W dzisiejszych czasach kobiety są często agresywne i współzawodniczą z mężczyznami. Kiedy jednak żony chcą się wysunąć na pierwszy plan i starają się objąć przewodnictwo, prawie zawsze wywołuje to trudności. Wielu mężów mówi niejako: „Jeżeli sama chce się wszystkim zająć, to proszę bardzo”.

11. (a) Jak żona może pomóc mężowi objąć przewodnictwo? (b) Jaki wpływ najprawdopodobniej wywrze na męża spełnianie przez żonę roli wyznaczonej jej przez Boga?

¹¹ Z drugiej strony może ty, żono, czujesz się zmuszona do objęcia przewodnictwa, ponieważ mąż się do tego nie kwapi. A czy nie mogłabyś mu jakoś pomóc w spełnianiu obowiązków głowy rodziny? Czy dajesz mu do zrozumienia, że oczekujesz od niego przewodnictwa? Czy prosisz go o propozycje i wskazówki? Czy wystrzegasz się bagatelizowania tego, co robi? Jeżeli naprawdę starasz się pełnić w rodzinie rolę wyznaczoną ci przez Boga, to mąż najprawdopodobniej będzie się wywiązywać ze swoich obowiązków (Kolosan 3:18, 19).

12. Co świadczy o tym, że żony mają prawo wyrażać swoje poglądy, choćby miały odmienne zdanie?

¹² To nie znaczy, że żona nie ma mówić, co myśli, gdy jest innego zdania niż mąż. Może właśnie jej punkt widzenia jest słuszny i gdyby mąż jej posłuchał, wyszłoby to na pożytek rodzinie. Żonę Abrahama Sarę stawia się chrześcijańskim  żonom za przykład pod względem podporządkowania się mężowi (1 Piotra 3:1, 5, 6). Pewnego razu jednak zaproponowała rozwiązanie problemu rodzinnego, a gdy Abraham się na to nie zgodził, Bóg powiedział do niego: „Usłuchaj jej” (1 Mojżeszowa 21:9-12). Oczywiście, gdy mąż poweźmie ostateczną decyzję, żona powinna się do niej zastosować, chyba że oznaczałoby to przekroczenie prawa Bożego (Dzieje Apostolskie 5:29).

13. Co robi dobra żona i jak to oddziałuje na rodzinę?

¹³ Odpowiednim spełnianiem swojej roli żona może dużo zdziałać dla dobra rodziny. Może na przykład przygotowywać pożywne posiłki i utrzymywać mieszkanie w czystości i porządku. Biblia zaleca żonom, żeby „kochały swoich mężów, kochały swoje dzieci, były zdrowego umysłu, czyste, pracowały w domu, były dobre, podporządkowały się swoim mężom, aby o Słowie Bożym nie mówiono obelżywie” (Tytusa 2:4, 5). Żona i matka, która się wywiązuje z tych obowiązków, zaskarbia sobie trwałą miłość i szacunek rodziny (Przysłów 31:10, 11, 26-28).

MIEJSCE DZIECI W RODZINIE

14. (a) Jakie miejsce w rodzinie słusznie zajmują dzieci? (b) Czego dzieci mogą się nauczyć z przykładu Jezusa?

¹⁴ Jehowa nakazał pierwszej parze ludzkiej: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni”, to znaczy miejcie dzieci (1 Mojżeszowa 1:28). Dzieci miały być błogosławieństwem dla rodziny (Psalm 127:3-5). Ponieważ podlegają prawu i rozkazom rodziców, Biblia przyrównuje pozycję dziecka do pozycji niewolnika (Przysłów 1:8; 6:20-23; Galatów 4:1). Nawet Jezus był jako dziecko poddany rodzicom (Łukasza 2:51). To znaczy, że był im posłuszny — robił, co mu kazali. Gdyby wszystkie dzieci tak postępowały, na pewno przyczyniałoby się to do szczęścia w rodzinie.

15. Dlaczego dzieci często ranią serce rodzicom?

¹⁵ Zamiast jednak być błogosławieństwem dla rodziny, dzieci często ranią serca rodziców. Dlaczego? Bo tak jak rodzice nie trzymają się biblijnych wskazówek dotyczących życia rodzinnego. A co mówią niektóre z tych praw i zasad Bożych? Zastanów się nad nimi, gdy będziesz je czytać na następnych stronach. Zapewne przyznasz, że stosowaniem się do nich można się przyczynić do szczęśliwego życia rodzinnego.

 Kochaj i szanuj żonę

16. Co nakazano mężom i jak oni powinni się stosować do tego nakazu?

¹⁶ Przepojona mądrością Bożą Biblia mówi: „Mężowie powinni miłować swoje żony jak własne ciało” (Efezjan 5:28-30). Doświadczenie bezustannie uczy, że żona tylko wtedy jest szczęśliwa, gdy czuje się kochana. Z tego wynika, że mąż musi poświęcać jej dużo uwagi. Musi być czuły, wyrozumiały i musi ją zapewniać o swej miłości. Musi, jak mówi Biblia, ‛przyznawać jej cześć’, uwzględniając ją we wszystkich swoich poczynaniach. W ten sposób zdobywa jej szacunek (1 Piotra 3:7).

Szanuj męża

17. Co nakazano żonom i jak one to robią?

¹⁷ A co powiedzieć o żonach? „Żona powinna mieć głęboki szacunek dla swego męża”, mówi Biblia (Efezjan 5:33). Właśnie najczęściej z powodu lekceważenia tej rady mężowie czują urazę do żon. Żona okazuje szacunek tym, że z całego serca popiera decyzje męża i współpracuje z nim, żeby osiągnąć cele, które sobie wytknęli jako rodzina. Spełnianiem swojej biblijnej roli „pomocnicy i uzupełnienia” męża sprawia, że łatwiej mu jest ją kochać (1 Mojżeszowa 2:18).

 Bądźcie sobie nawzajem wierni

18. Dlaczego mąż i żona powinni być sobie nawzajem wierni?

¹⁸ Biblia mówi: „Mężowie i żony muszą być sobie nawzajem wierni”. Do mężów jest w niej powiedziane: „Bądź szczęśliwy ze swoją żoną i znajduj radość z dziewczyną, którą poślubiłeś (...) dlaczego miałbyś ofiarować swą miłość innej kobiecie? Dlaczego miałyby ci być milsze wdzięki żony innego mężczyzny?” (Hebrajczyków 13:4; Przysłów 5:18-20, Today’s English Version). Cudzołóstwo jest sprzeczne z prawem Bożym; pociąga za sobą kłopoty w małżeństwie. „Mnóstwo ludzi uważa, że stosunki pozamałżeńskie mogą przydać małżeństwu uroku”, oświadczyła pewna uczona prowadząca badania nad zagadnieniem pożycia małżeńskiego, ale — jak dodała — takie stosunki zawsze prowadzą do „poważnych problemów” (Przysłów 6:27-29, 32).

Dbaj o szczęście współmałżonka

19. Kiedy mąż i żona mogą znaleźć najwięcej przyjemności podczas obcowania cielesnego?

¹⁹ Nie ten znajduje szczęście, kto ma głównie na uwadze własną przyjemność płciową, tylko ten, kto dba też o zadowolenie swego współmałżonka. Biblia mówi: „Niech mąż oddaje swej żonie powinność, podobnie i żona mężowi” (1 Koryntian 7:3). Nacisk kładzie się tu na dawanie, dzięki któremu również dający znajduje prawdziwą przyjemność. Jest tak, jak powiedział Jezus Chrystus: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje Apostolskie 20:35).

 Zajmuj się dziećmi

20. Dlaczego zajmowanie się dziećmi jest takie ważne?

²⁰ Pewne ośmioletnie dziecko powiedziało kiedyś: „Ojciec ciągle pracuje i nigdy nie ma go w domu. Daje mi pieniądze i mnóstwo zabawek, ale go prawie nie widuję. Kocham go i wolałbym, aby tyle nie pracował, bym mógł go częściej widywać”. O ileż lepsze jest życie rodzinne, jeżeli rodzice przestrzegają biblijnego nakazu nauczania dzieci, ‛gdy siedzą w domu i gdy idą drogą, i gdy się kładą, i gdy wstawają’! Zajmując się dziećmi, poświęcając im czas, na pewno przyczyniasz się do szczęścia rodziny (5 Mojżeszowa 11:19; Przysłów 22:6).

Nie zaniedbuj odpowiedniego karcenia

21. Co Biblia mówi o karceniu dzieci?

²¹ Nasz Ojciec niebiański daje rodzicom dobry przykład, karcąc swój lud i udzielając mu korygujących pouczeń. Dzieciom potrzebna jest karność (Hebrajczyków 12:6; Przysłów 29:15). Dlatego Biblia przykazuje ojcom: „Wy, ojcowie, (...) wychowujcie je [dzieci] w karności i podług wytycznych Jehowy”. Gdy rodzice karcą dzieci, nawet jeśli to polega na wymierzeniu kary cielesnej lub pozbawieniu przywilejów, jest to dowód miłości do dzieci. Biblia mówi: „Kocha [syna] ten, kto go dogląda z karceniem” (Efezjan 6:4; Przysłów 13:24; 23:13, 14).

 Młodzi — nie przejmujcie zwyczajów świata!

22. Jaki obowiązek mają młodzi i co jest tym objęte?

²² Świat usiłuje skłonić młodych do łamania prawa Bożego. Poza tym, jak mówi Biblia, „głupota jest przywiązana do serca chłopięcego” (Przysłów 22:15). Jest to więc walka o to, żeby postępować właściwie. Jednakże Biblia mówi: „Dzieci, waszym obowiązkiem wobec Boga jest słuchać rodziców. Domaga się tego zwykła sprawiedliwość”. Zapewnia to wspaniałą nagrodę. A więc dzieci, bądźcie mądre. Słuchajcie rady: „Pamiętaj o swym Stworzycielu za dni swej młodości”. Opierajcie się pokusie, żeby zażywać narkotyki, upijać się, dopuszczać się rozpusty i innych rzeczy sprzecznych z prawem Bożym (Efezjan 6:1-4, Romaniuk; Koheleta 12:1, Biblia poznańska; Przysłów 1:10-19).

Wspólnie studiujcie Biblię

23. Jaki pożytek rodzina odnosi ze wspólnego studiowania Biblii?

²³ Gdy ktoś z rodziny studiuje nauki biblijne i stosuje się do nich, przyczynia się to do szczęścia w gronie rodzinnym. Jakże błogosławiona jest jednak rodzina, w której wszyscy to robią — mąż, żona i dzieci! Panują w niej serdeczne, zażyłe stosunki, jej członkowie szczerze ze sobą rozmawiają, a każdy stara się pomagać drugiemu w służeniu Jehowie. Dążcie do nabrania zwyczaju wspólnego studiowania Biblii w gronie rodzinnym! (5 Mojżeszowa 6:4-9; Jana 17:3).

 SKUTECZNE ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW RODZINNYCH

24. Dlaczego każde ze współmałżonków powinno się liczyć z tym, że drugie będzie popełniać błędy?

²⁴ Nawet w rodzinach, które zazwyczaj są szczęśliwe, wyłaniają się od czasu do czasu trudności, jako że wszyscy jesteśmy niedoskonali i postępujemy nie tak jak trzeba. „Wszyscy wielekroć się potykamy”, mówi Biblia (Jakuba 3:2). Mąż i żona nie powinni więc oczekiwać od siebie nawzajem doskonałości. Każde powinno się liczyć z tym, że drugie będzie popełniać błędy. A zatem oboje nie powinni się spodziewać doskonale szczęśliwego małżeństwa, ponieważ wśród niedoskonałych ludzi jest to niemożliwe.

25. Jak należy rozwiązywać problemy małżeńskie w duchu miłości?

²⁵ Oczywiście zarówno mąż, jak i żona powinni unikać wszystkiego, co irytuje partnera. Niestety, bez względu na to, jak bardzo by się starali, od czasu do czasu i tak zrobią coś, co drugiego oburzy. Jak więc rozwiązywać powstałe trudności? Biblia radzi: „Miłość zakrywa mnóstwo grzechów” (1 Piotra 4:8). To znaczy, że współmałżonkowie, którzy się nawzajem kochają, nie będą sobie stale wytykać błędów. Miłość mawia niejako: „No tak, popełniłeś błąd, ale ja też nieraz popełniam błędy. Przymykam więc oczy na twoje błędy, a ty zechciej nie zważać na moje” (Przysłów 10:12; 19:11).

26. Co pomaga przezwyciężyć zaistniałe trudności?

²⁶ Gdy mąż i żona są gotowi przyznawać się do błędów i starają się je naprawiać, da się uniknąć wielu sprzeczek i niejednej zgryzoty. Celem obojga powinno być pokonywanie trudności, a nie ostatnie słowo w sprzeczce. Nawet jeśli druga strona nie ma racji, możesz swoją życzliwością ułatwić jej przezwyciężenie trudności. Jeżeli ty nie masz racji, pokornie poproś o przebaczenie. Nie zwlekaj z tym; staraj się rozwiązać zaistniały problem bezzwłocznie. „Niech zachód słońca nie zastanie was w zagniewaniu” (Efezjan 4:26).

27. Zastosowanie się do jakiej rady biblijnej pomoże mężowi i żonie w rozwiązaniu problemów?

²⁷ Szczególnie w małżeństwie trzeba przestrzegać zasady, żeby ‛mieć na oku nie tylko osobiste zainteresowanie własnymi sprawami, ale też osobiste zainteresowanie sprawami innych’ (Filipian 2:4). Bądź posłuszny biblijnemu nakazowi: „Przyodziejcie się (...)  czułą skłonnością do zmiłowania, życzliwością, kornością umysłu, łagodnością i wielkodusznością. Dalej znoście jeden drugiego i ochoczo przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma przyczynę do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa ochoczo wam przebaczył, tak czyńcie i wy. A oprócz tego wszystkiego przyodziejcie się miłością, bo to jest doskonała więź jedności” (Kolosan 3:12-14).

28. (a) Czy rozwód jest odpowiednim sposobem rozwiązywania problemów małżeńskich? (b) Co według Biblii jest jedyną przyczyną rozwodu uprawniającego do ponownego zawarcia małżeństwa?

²⁸ W dzisiejszych czasach wiele par małżeńskich nie dopuszcza do tego, żeby Słowo Boże pomogło im przezwyciężyć zaistniałe problemy, i stara się o rozwód. Czy Bóg pochwala branie rozwodu w celu rozwiązania trudności? Na pewno nie (Malachiasza 2:15, 16). Uważa małżeństwo za związek zawarty na całe życie (Rzymian 7:2). Biblia dopuszcza tylko jedną przyczynę rozwodu uprawniającego do ponownego zawarcia małżeństwa — rozpustę (po grecku por·neiʹa, rażąca niemoralność płciowa). W razie dopuszczenia się rozpusty strona niewinna ma prawo zadecydować, czy podjąć starania o rozwód (Mateusza 5:32).

29. (a) Co zrobić, gdy partner małżeński nie bierze udziału w chrześcijańskim oddawaniu czci Bogu? (b) Czym może się to skończyć?

²⁹ A co zrobić, gdy partner małżeński nie chce z tobą studiować Słowa Bożego albo nawet sprzeciwia się twej działalności chrześcijańskiej? Biblia mimo to zachęca, żeby pozostać razem i nie uważać rozwodu za łatwy sposób pozbycia się problemów. Dokładaj wszelkich starań, żeby poprawić sytuację w domu przez posłuszne przestrzeganie tego, co nakazuje Biblia. Chrześcijańskim postępowaniem możesz z czasem pozyskać współmałżonka (1 Koryntian 7:10-16; 1 Piotra 3:1, 2). A jakże wielkim błogosławieństwem stanie się dla ciebie taka nagroda za życzliwą cierpliwość!

30. Dlaczego to takie ważne, żeby rodzice dawali dzieciom dobry przykład?

³⁰ Wiele problemów rodzinnych ma dzisiaj jakiś związek z dziećmi. Jak postąpić, jeżeli tak się dzieje w twojej rodzinie? Przede wszystkim musicie jako rodzice dawać dobry przykład. Dzieci są bowiem bardziej skłonne postępować według tego, co robicie, niż według tego, co mówicie. A gdy wasze czyny przeczą słowom, dzieci szybko to zauważą. Jeżeli więc chcielibyście, by dzieci prowadziły przykładne, chrześcijańskie życie, to musicie dawać przykład pod tym względem (Rzymian 2:21, 22).

31. (a) Jaki ważniejszy powód trzeba przedstawić dzieciom, żeby usłuchały rady rodziców? (b) Jak można wyjaśnić synowi lub córce, że mądrze jest przestrzegać prawa Bożego co do rozpusty?

 ³¹ Trzeba też rozsądnie rozmawiać z dziećmi. Nie wystarczy powiedzieć młodym: „Nie chcę, żebyście się dopuściły rozpusty, bo to jest złe”. Trzeba im wyjaśnić, że ich Stwórca, Jehowa Bóg, mówi, iż coś takiego, jak rozpusta, jest złe (Efezjan 5:3-5; 1 Tesaloniczan 4:3-7). Ale i to jeszcze nie wystarczy. Trzeba pomóc dzieciom zrozumieć, dlaczego mają być posłuszne prawu Bożemu i dlaczego im to wyjdzie na dobre. Na przykład możesz zwrócić synowi lub córce uwagę na to, w jak cudowny sposób przez połączenie męskiej komórki nasiennej i kobiecej komórki jajowej powstaje dziecko, a potem zapytać: „Czy nie uważasz, że Ten, który umożliwił cud narodzin, najlepiej wie, jak ludzie powinni korzystać ze zdolności rozmnażania, którą ich obdarzył?” (Psalm 139:13-17). Albo możesz zapytać: „Czy wyobrażasz sobie, że nasz Wielki Stwórca dałby jakieś prawo po to, żeby nas pozbawić radości życia? Czy nie będziemy szczęśliwsi, przestrzegając Jego praw?”

32. (a) Jak się zachować, gdy poglądy dziecka nie są zgodne z poglądem Bożym? (b) Jak można pomóc dziecku zrozumieć mądrość tego, co mówi Biblia?

³² Takie pytania mogą skłonić dziecko do zastanowienia się nad używaniem narządów rozrodczych. Okaż zadowolenie, gdy wyjawi swoje poglądy. Jeżeli nie są takie, jak byś sobie życzył, nie złość się. Spróbuj zrozumieć, że pokolenie twego dziecka bardzo się oddaliło od sprawiedliwych nauk biblijnych, a potem postaraj się mu wyjaśnić, dlaczego przyjęty w jego pokoleniu niemoralny sposób postępowania jest niemądry. Możesz się powołać na jakiś przykład, który wskazuje, że niemoralność płciowa prowadzi do rodzenia się nieślubnych dzieci, chorób wenerycznych i innych kłopotów. W ten sposób pomożesz mu zrozumieć, że rady Biblii są rozsądne i słuszne.

33. Dlaczego oparta na Biblii nadzieja na życie wieczne w Raju na ziemi może nam pomóc w dbaniu o szczęśliwe życie rodzinne?

³³ Szczególnie oparta na Biblii nadzieja na życie wieczne w Raju na ziemi może nam pomóc dbać o szczęśliwe życie rodzinne. Dlaczego? Bo jeśli naprawdę chcemy być w nowym systemie Bożym, to już teraz musimy się bardzo starać tak żyć, jak spodziewamy się żyć potem. To znaczy, że musimy trzymać się ściśle pouczeń i wskazówek Jehowy Boga. Wtedy Bóg uwieńczy nasze obecne szczęście życiem wiecznym i obfitością szczęścia poprzez całą wieczność, która jest przed nami (Przysłów 3:11-18).

[Pytania do studium]