Po co tu żyjemy
Rozdział 7
Po co tu żyjemy
1. Do jakiego wniosku dochodzą ludzie myślący?
LUDZIE od dawna zastanawiają się nad sensem życia na ziemi. Patrzą w ogromne, rozgwieżdżone niebo. Podziwiają wspaniały zachód słońca i piękno krajobrazu. Ci, którzy umieją myśleć, dochodzą do wniosku, że to wszystko musi mieć jakiś cel. Często jednak zadają sobie pytanie, jaką rolę oni w tym odgrywają (Psalm 8:4, 5, NP).
2. Jakie pytania ludzie sobie zadają?
2 Nadchodzi taka chwila w życiu, kiedy człowiek zaczyna się zastanawiać: Czy mamy tu żyć tylko tak krótko, brać z życia co się da i potem umrzeć? Dokąd zmierzamy? Czy można się spodziewać czegoś więcej oprócz krótkotrwałego cyklu narodzin, życia i śmierci? (Hioba 14:1, 2). Łatwiej nam będzie to zrozumieć, gdy znajdziemy odpowiedź na pytanie: Skąd się tu wzięliśmy?
EWOLUCJA CZY STWARZANIE?
3. Czego uczy ewolucjonizm?
3 W niektórych krajach naucza się powszechnie, że wszystko, co widzimy, powstało samo, istnieje wskutek zbiegu okoliczności, przypadkiem. Twierdzi się, że w ciągu milionów lat życie stopniowo rozwinęło się samo i że z niższych form życia w końcu powstał człowiek. W wielu rejonach świata naucza się tej teorii ewolucyjnej jako faktu. Ale czy to prawda, że pochodzimy od przypominającego małpę zwierzęcia, które żyło miliony lat temu? Czy ogromny wszechświat powstał przypadkiem?
4. Dlaczego można uwierzyć, że „Bóg stworzył niebiosa i ziemię”?
4 Biblia mówi: „Na początku Bóg stworzył niebiosa i ziemię” (1 Mojżeszowa 1:1). Naukowo potwierdzone fakty dowodzą, że niebiosa z miliardami gwiazd i naszą ziemią miały początek. Zostały stworzone. Ruchy gwiazd i planet są tak regularne, że można wiele lat naprzód bardzo dokładnie określić ich położenie. Gwiazdy i planety poruszają się we wszechświecie zgodnie z prawami i zasadami matematyki. P. Dirac, profesor matematyki na uniwersytecie w Cambridge, napisał w artykule zamieszczonym w czasopiśmie Scientific American: „Może dałoby się opisać tę sytuację, gdyby powiedzieć, że Bóg jest wybitnym matematykiem i że przy konstruowaniu wszechświata posłużył się najnowocześniejszą wiedzą matematyczną”.
5. Jak nasze ciało świadczy o tym, że nie jesteśmy wytworem ewolucji, tylko zostaliśmy stworzeni?
5 W Biblii czytamy: „Wiedzcie, że Bogiem jest Jehowa. To On nas uczynił, a nie my samych siebie” (Psalm 100:3). Nasze ludzkie ciało jest tak cudownie ukształtowane, że jeden z pisarzy biblijnych poczuł się zmuszony powiedzieć do Boga: „Ciebie będę opiewać, gdyż uczyniony jestem cudownie, w sposób przejmujący lękiem. (...) Kości moje nie były zasłonięte przed Tobą, gdy powstawałem w ukryciu (...) Oczy Twoje widziały mnie, gdy byłem dopiero zarodkiem, w księdze Twej były spisane wszystkie jego cząstki” (Psalm 139:14-16). Dziecko cudownie powstaje w łonie matki. W czasopiśmie Newsweek powiedziano na ten temat: „Jest to po prostu cud”. Następnie dodano: „Nie ma sposobu ustalenia momentu poczęcia. Żaden naukowiec nie jest w stanie powiedzieć, jakie cudowne siły zaczynają potem działać, żeby się rozwinęły narządy i niezliczone mnóstwo połączeń nerwowych ludzkiego zarodka”.
6. Dlaczego sam rozsądek każe wierzyć w stworzenie, a nie w ewolucję?
6 Pomyśl o wielkim wszechświecie oraz o swoim organizmie, jak jest cudownie zbudowany. Sam rozsądek powinien ci podpowiedzieć, że te rzeczy nie rozwinęły się ot tak sobie, nie powstały same przez się. Mają swego Konstruktora, Stwórcę. Zastanów się też nad innymi rzeczami, które widzisz wokół siebie. Zadaj sobie w domu pytanie: Czy moje biurko, lampa, łóżko, krzesło, stół, ściany albo sam dom rozwinęły się same, czy potrzebowały twórcy? Oczywiście wszystko to musieli wytworzyć lub zbudować inteligentni ludzie! Jakże więc można twierdzić, że o ileż bardziej skomplikowany wszechświat oraz my sami nie potrzebowaliśmy żadnego twórcy? A jeśli Bóg nas tu osadził, to na pewno miał jakiś uzasadniony powód do tego.
7. (a) Jak Jezus dał do zrozumienia, że wierzy w dzieło stwórcze? (b) Co jeszcze dowodzi, że Adam był postacią historyczną?
7 Jezus Chrystus powiedział o pierwszej parze ludzkiej: „Ten, który ich stworzył, od początku uczynił ich rodzajem męskim i żeńskim, i powiedział: ‛Z tego powodu mężczyzna opuści ojca i matkę, a przylgnie do żony, i oboje będą jednym ciałem’” (Mateusza 19:4, 5). Jezus cytował tu z Księgi 1 Mojżeszowej 1:27 i 2:24, gdzie jest mowa o stworzeniu Adama i Ewy. Potwierdził tym samym prawdziwość tego sprawozdania biblijnego (Jana 17:17). Poza tym Biblia mówi o Enochu jako o „siódmym w linii od Adama” (Judy 14). Gdyby Adam nie był postacią historyczną, nie byłoby w Biblii takich wzmianek o nim (Łukasza 3:37, 38).
8. Jakiego poglądu o powstaniu człowieka Biblia nie naucza?
8 Niektórzy mówią, że Bóg posłużył się procesem ewolucyjnym, by stworzyć człowieka. Twierdzą, że Bóg pozwolił mu się rozwijać, a gdy człowiek osiągnął określony stopień rozwoju, wszczepił w niego duszę. Jednakże Biblia nigdzie nie popiera takiego poglądu. Mówi raczej, że rośliny i zwierzęta zostały stworzone „według ich rodzaju” (1 Mojżeszowa 1:11, 21, 24). Fakty dowodzą, że jeden gatunek roślin czy zwierząt nie przekształca się z biegiem czasu w drugi gatunek. Dodatkowe dowody, że nie jesteśmy wytworem ewolucji, można znaleźć w książce Jak powstało życie? Przez ewolucję czy przez stwarzanie?
JAK BÓG STWORZYŁ CZŁOWIEKA
9. (a) Jak Biblia opisuje stworzenie człowieka? (b) Co się stało, gdy Bóg tchnął w nozdrza człowieka „dech życia”?
9 Bóg stworzył człowieka z ziemi, aby żył na ziemi. W Biblii czytamy: „Jehowa Bóg przystąpił do ukształtowania człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza dech życia, i człowiek stał się duszą żyjącą” (1 Mojżeszowa 2:7). A zatem człowiek został bezpośrednio stworzony przez Boga. Tym oddzielnym aktem stworzenia Bóg uczynił człowieka kompletną osobą, bez żadnych braków. Gdy tchnął w jego nozdrza „dech życia”, płuca napełniły się powietrzem. Ale poza tym dokonało się coś jeszcze. Bóg dał przez to ciału ludzkiemu życie. Oddychanie podtrzymuje siłę życiową.
10. Czym jest dusza ludzka i jak została stworzona?
10 Zwróć jednak uwagę na to, że Biblia nie mówi, jakoby Bóg dał człowiekowi duszę. Powiada natomiast, że gdy spowodował rozpoczęcie się procesu oddychania, „człowiek stał się duszą żyjącą”. Tak więc człowiek był duszą, tak jak ktoś, kto staje się lekarzem, jest lekarzem (1 Koryntian 15:45). „Proch ziemi”, z którego ukształtowano ciało, nie jest duszą. Poza tym Biblia nie mówi, jakoby „dech życia” był duszą, tylko że w wyniku połączenia tych dwóch czynników ‛człowiek stał się duszą żyjącą’.
11. Jakie fakty biblijne wskazują, że dusza ludzka nie może być czymś ulotnym, istniejącym niezależnie od ciała?
11 Skoro duszą ludzką jest sam człowiek, więc nie może nią być coś ulotnego, co żyje w ciele lub może je opuścić. Krótko mówiąc, Biblia uczy, że twoją duszą jesteś ty sam. Na przykład w Biblii czytamy, że dusza łaknie pokarmu cielesnego: „Dusza twoja pragnie jeść mięso” (5 Mojżeszowa 12:20). Poza tym Księga ta mówi, że dusze mają krew krążącą w żyłach, wspomina bowiem o ‛śladach krwi dusz niewinnych biedaków’ (Jeremiasza 2:34).
DLACZEGO BÓG UMIEŚCIŁ NA ZIEMI CZŁOWIEKA
12. Na czym polegało zamierzenie Boże co do ludzi na ziemi?
12 Zamierzenie Boże nie polegało na tym, żeby Adam i Ewa po pewnym czasie umarli i żyli gdzieś indziej. Mieli tu pozostać, aby się opiekować ziemią i wszystkim, co na niej żyje. Biblia mówi: „Błogosławił im Bóg i rzekł do nich Bóg: ‛Bądźcie płodni i stańcie się liczni, i napełnijcie ziemię, i opanujcie ją, i podporządkujcie sobie ryby morskie, stworzenia latające pod niebem i każde żywe stworzenie, które się porusza na ziemi’” (1 Mojżeszowa 1:28; 2:15). Adam i Ewa, jak również wszyscy ich potomkowie mogli na zawsze szczęśliwie żyć na ziemi i czynić to, czego by Bóg od nich żądał.
13. (a) Kiedy możemy być szczęśliwi? (b) Co naprawdę nadaje sens naszemu życiu?
13 Zwróć uwagę, że ‛Bóg im błogosławił’. On rzeczywiście troszczy się o swoje ziemskie dzieci. Jako miłujący Ojciec dał im dla ich dobra odpowiednie wskazówki. Gdyby się do nich posłusznie zastosowali, byliby szczęśliwi. Jezus wiedział o tym i dlatego później powiedział: „Szczęśliwi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i je zachowują!” (Łukasza 11:28). Jezus trzymał się słowa Bożego. Pewnego razu oświadczył: „Zawsze czynię to, co się Jemu podoba” (Jana 8:29). Jest to klucz do ustalenia, po co tu żyjemy. Mamy żyć całą pełnią szczęśliwego życia przez stosowanie się do woli Bożej. Służenie Jehowie nadaje prawdziwy sens naszemu życiu. Czyniąc to, będziemy mieć widoki na szczęśliwe życie wieczne w Raju na ziemi (Psalm 37:11, 29).
DLACZEGO SIĘ STARZEJEMY I UMIERAMY
14. Co Adam i Ewa sprawili swoim nieposłuszeństwem wobec prawa Bożego?
14 Na razie jednak wszyscy się starzejemy i umieramy. Dlaczego? Jak już wspomniano w poprzednim rozdziale, są to skutki buntu Adama i Ewy. Jehowa poddał ich próbie, która świadczyła o konieczności posłuszeństwa wobec Boga. Do Adama powiedział: „Z każdego drzewa w ogrodzie możesz jeść do syta, ale jeśli chodzi o drzewo znajomości dobra i zła, z tego nie będziesz jeść, bo w dniu, w którym z niego zjesz, na pewno umrzesz” (1 Mojżeszowa 2:16, 17). Przez zjedzenie owocu z tego drzewa Adam i Ewa odwrócili się od swego Ojca niebiańskiego i odrzucili Jego kierownictwo. Okazali się nieposłuszni i wzięli coś, co do nich nie należało. Mogli szczęśliwie żyć wiecznie w raju, nie zaznając niedostatku ani cierpień, a tymczasem ściągnęli na siebie karę za grzech. Tą karą jest niedoskonałość i śmierć (Rzymian 6:23).
15. Jak przejęliśmy grzech po Adamie?
15 Czy wiesz, jak przejęliśmy grzech po Adamie? Gdy Adam stał się niedoskonały, przekazał tę niedoskonałość i śmierć całemu swemu potomstwu (Hioba 14:4; Rzymian 5:12). Łatwiej ci będzie to zrozumieć, jeśli pomyślisz, co się dzieje, gdy piekarz wypieka chleb w formie, która jest wgnieciona. Wgniecenie będzie widoczne na każdym chlebie upieczonym w tej formie. Adam stał się niejako taką formą, a my jesteśmy jakby chlebem. Przekraczając prawo Boże, Adam stał się niedoskonały. Rzec by można pojawiło się na nim coś w rodzaju wgniecenia, inaczej mówiąc jakaś skaza. Kiedy więc urodziły mu się dzieci, wszystkie miały tę samą skazę grzechu, czyli niedoskonałość.
16, 17. Jak jeden z cudów sprawionych przez Jezusa dowodzi, że ludzie chorują z powodu grzechu?
16 Chorujemy i starzejemy się, ponieważ wszyscy przejęliśmy grzech po Adamie. Wskazuje na to pewien cud sprawiony przez Jezusa. Któregoś dnia w domu, w którym Jezus nauczał, zgromadziła się wielka rzesza ludzi, tak że już nikt nie mógł się tam wcisnąć. Właśnie wtedy czterech mężczyzn przyniosło na noszach sparaliżowanego. Gdy się okazało, że nie można się dostać do środka, weszli na dach, zrobili w nim dziurę i spuścili nosze ze sparaliżowanym, dzięki czemu znalazł się w pobliżu Jezusa.
17 Widząc ich wiarę, Jezus powiedział do sparaliżowanego mężczyzny: „Twoje grzechy są odpuszczone”. Niektórzy z obecnych nie wierzyli, że Jezus może odpuszczać grzechy; dlatego rzekł: „‛Abyście wiedzieli, że Syn człowieczy ma władzę odpuszczania grzechów na ziemi’ — powiedział do sparaliżowanego: ‛Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do domu’. Wtedy wstał, wziął zaraz swoje nosze i wyszedł na oczach wszystkich” (Marka 2:1-12).
18. Jakiej przyszłości mogą się spodziewać słudzy Boży?
18 Pomyśl, co może dla nas oznaczać ta władza Jezusa! Pod panowaniem Królestwa Bożego Chrystus będzie mógł odpuścić grzechy wszystkich, którzy miłują Boga i Mu służą. To znaczy, że już nie będzie bólu, cierpień ani chorób. Nikt nie będzie musiał się starzeć i umrzeć! Jakaż to wspaniała nadzieja na przyszłość! Możemy się spodziewać o wiele więcej niż tylko rodzenia się, krótkiego życia i potem umierania. Dzięki dalszemu poznawaniu Boga i służeniu Mu będziemy mogli naprawdę żyć wiecznie w Raju na ziemi.
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 69]
Niejeden człowiek zastanawia się nad sensem życia
[Ilustracja na stronie 70]
Czy te przedmioty powstały przez ewolucję, czy je ktoś wytworzył?
[Ilustracja na stronie 75]
Biblijny opis uzdrowienia sparaliżowanego wskazuje, że ludzie chorują z powodu grzechu popełnionego przez Adama
