Zmartwychwstanie — dla kogo i gdzie?
Rozdział 20
Zmartwychwstanie — dla kogo i gdzie?
1, 2. Skąd wiemy, że słudzy Boży w dawnych czasach wierzyli w zmartwychwstanie?
SŁUDZY BOŻY zawsze wierzyli w zmartwychwstanie. O Abrahamie, który żył 2000 lat przed narodzeniem się Jezusa, czytamy w Biblii: „Liczył na to, że Bóg jest w stanie wskrzesić go [jego syna Izaaka] nawet z umarłych” (Hebrajczyków 11:17-19). Później sługa Boży Hiob zapytał: „Jeżeli umiera krzepki mężczyzna, czy może znowu żyć?” W odpowiedzi na swoje pytanie Hiob powiedział do Boga: „Zawołasz, a ja Ci odpowiem”. W ten sposób dowiódł, że wierzy w zmartwychwstanie (Hioba 14:14, 15).
2 Podczas swego pobytu na ziemi Jezus Chrystus oświadczył: „A że umarli są wskrzeszani, ujawnił to nawet Mojżesz mówiąc o ciernistym krzaku, gdy nazywa Jehowę Bogiem Abrahama i Bogiem Jakuba, i Bogiem Izaaka. On nie jest Bogiem martwych, tylko żywych, bo z Jego punktu widzenia wszyscy oni są żywi” (Łukasza 20:37, 38). Słowo „zmartwychwstanie” występuje w Chrześcijańskich Pismach Greckich ponad 40 razy. Można powiedzieć, że zmartwychwstanie umarłych jest jedną z głównych nauk biblijnych (Hebrajczyków 6:1, 2).
3. Jak Marta dała wyraz swej wierze w zmartwychwstanie?
3 Zaprzyjaźniona z Jezusem Marta dała wyraz swej wierze w zmartwychwstanie, gdy zmarł jej brat Łazarz. Dowiedziawszy się, że nadchodzi Jezus, wybiegła mu naprzeciw i powiedziała: „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”. Widząc jej smutek, Jezus pocieszył ją: „Twój brat wstanie”. Marta odpowiedziała: „Wiem, że wstanie podczas zmartwychwstania w dniu ostatnim” (Jana 11:17-24).
4-6. Na jakiej podstawie Marta wierzyła w zmartwychwstanie?
4 Marta miała wszelkie powody, żeby wierzyć w zmartwychwstanie. Wiedziała na przykład, że wiele lat przedtem zarówno prorok Eliasz, jak i Elizeusz dzięki udzielonej im mocy Bożej wskrzesili dzieci (1 Królów 17:17-24; 2 Królów 4:32-37). Wiedziała też, że pewien nieboszczyk ożył, gdy po wrzuceniu go do dołu dotknął kości zmarłego Elizeusza (2 Królów 13:20, 21). Ale najbardziej ugruntowało ją w wierze w zmartwychwstanie to, czego nauczał i co czynił sam Jezus.
5 Być może Marta była niespełna dwa lata wcześniej w Jeruzalem, gdy Jezus mówił, jaką rolę odegra przy wskrzeszaniu umarłych. Powiedział wtedy: „Bo tak jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia ich, tak też Syn ożywia tych, których chce. Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobowcach pamięci, usłyszą jego głos i wyjdą” (Jana 5:21, 28, 29).
6 W Biblii nie ma żadnej wzmianki o tym, żeby przed wypowiedzeniem tych słów Jezus wskrzesił kogokolwiek. Ale wkrótce potem przywrócił życie młodemu mężczyźnie, synowi wdowy z Nain. Wiadomość o tym dotarła na południe do Judei i Marta na pewno o tym słyszała (Łukasza 7:11-17). Musiała też później usłyszeć, co się wydarzyło w pobliżu Jeziora Galilejskiego w domu Jaira. Jego 12-letnia córka ciężko zachorowała i umarła. Kiedy jednak Jezus znalazł się w domu Jaira, poszedł do zmarłego dziecka i powiedział: „Dziewczynko wstań!” I wstała! (Łukasza 8:40-56).
7. Jak Jezus dowiódł Marcie, że może wskrzeszać umarłych?
7 Mimo to Marta nie liczyła na to, że Jezus zaraz wskrzesi jej brata; dlatego powiedziała: „Wiem, że wstanie podczas zmartwychwstania w dniu ostatnim”. Chcąc jednak uzmysłowić Marcie swoją rolę przy wskrzeszaniu zmarłych, Jezus powiedział: „Ja jestem zmartwychwstanie i życie. Kto we mnie wierzy, nawet choćby umarł, dostąpi życia, a każdy, kto żyje i wierzy we mnie, w ogóle nie umrze”. Wkrótce potem zaprowadzono go do grobowca, w którym złożono Łazarza. Jezus zawołał: „Łazarzu, wyjdź!” Wtedy Łazarz, który od czterech dni był martwy, wyszedł! (Jana 11:24-26, 38-44).
8. Co dowodzi, że Jezus został wskrzeszony?
8 Kilka tygodni później zabito samego Jezusa i złożono go w grobowcu. Jednakże pozostał w nim tylko przez niecałe trzy dni. Apostoł Piotr wyjaśnił to następująco: „Tego Jezusa Bóg wskrzesił, czego my wszyscy jesteśmy świadkami”. Przywódcy religijni nie mogli przeszkodzić wyjściu Jezusa z grobowca (Dzieje Apostolskie 2:32; Mateusza 27:62-66; 28:1-7). Wskrzeszenie z martwych Chrystusa nie ulega wątpliwości, bo potem ukazał się żywy wielu uczniom, pewnego razu nawet 500 osobom (1 Koryntian 15:3-8). Jego uczniowie tak głęboko wierzyli w zmartwychwstanie, że gotowi byli w służbie dla Boga znieść prześladowania, a nawet śmierć.
9. O wskrzeszeniu których dziewięciu osób jest mowa w Biblii?
9 Dalszego dowodu na to, że można wskrzesić umarłych, dostarczyli później apostołowie Piotr i Paweł. Najpierw Piotr wskrzesił Tabitę z Joppy, zwaną też Dorkas (Dzieje Apostolskie 9:36-42). Potem Paweł przywrócił życie młodemu Eutychusowi, który zginął, gdy wypadł z okna na trzecim piętrze podczas przemówienia Pawła (Dzieje Apostolskie 20:7-12). Z pewnością te dziewięć wypadków wskrzeszeń opisanych w Biblii stanowi niezbity dowód, że umarli mogą powrócić do życia!
KTO BĘDZIE WSKRZESZONY?
10, 11. (a) Dlaczego Bóg powziął postanowienie co do zmartwychwstania? (b) Jakie dwie klasy ludzi będą wskrzeszone z martwych?
10 Z początku Bóg nie zamierzał wskrzeszać nikogo, gdyby bowiem Adam i Ewa pozostali Mu wierni, nikt nie musiałby umierać. Ale potem przez grzech Adama niedoskonałość i śmierć przeszła na wszystkich ludzi (Rzymian 5:12). Aby więc umożliwić potomkom Adama dostąpienie życia wiecznego, Jehowa Bóg postanowił, że nastąpi wskrzeszanie umarłych. A co decyduje o tym, czy ktoś zostanie wskrzeszony?
11 Biblia wyjaśnia: „Nastąpi zmartwychwstanie zarówno sprawiedliwych, jak też niesprawiedliwych” (Dzieje Apostolskie 24:15). Niektórzy mogą pytać zdziwieni: „Po co wskrzeszać ‛niesprawiedliwych’?” Gdy Jezus wisiał na palu męki, zdarzyło się coś, co nam pomoże znaleźć odpowiedź na to pytanie.
12, 13. (a) Co Jezus obiecał pewnemu przestępcy? (b) Gdzie będzie „Raj”, o którym mówił Jezus?
12 Ci dwaj mężczyźni obok Jezusa są przestępcami. Jeden z nich właśnie ubliżył Jezusowi, mówiąc: „Czyż nie jesteś Chrystusem? Ratuj siebie i nas”. Drugi przestępca natomiast wierzy w Jezusa i prosi go: „Pamiętaj o mnie, gdy się dostaniesz do swego królestwa”. Wtedy Jezus obiecuje mu: „Zaprawdę powiadam ci dzisiaj: Będziesz ze mną w Raju” (Łukasza 23:39-43).
13 Co Jezus miał na myśli, gdy mówił: „Będziesz ze mną w Raju”? Gdzie jest ten Raj? A gdzie był raj, który Bóg stworzył na początku? Czyż nie był na ziemi? Bóg osiedlił pierwszą parę ludzką w pięknym raju zwanym ogrodem Eden. Kiedy więc czytamy, że ten były przestępca będzie w „Raju”, wyobraźmy sobie naszą ziemię przeobrażoną w piękne miejsce zamieszkania, bo słowo „raj” znaczy „ogród” albo „park” (1 Mojżeszowa 2:8, 9).
14. W jakim sensie Jezus będzie w Raju z byłym przestępcą?
14 Oczywiście Jezus Chrystus nie będzie tu, na ziemi, razem z tym byłym przestępcą. Będzie jako Król panował z nieba nad ziemskim Rajem. Będzie więc z owym człowiekiem w tym sensie, że wskrzesi go z martwych i zatroszczy się o zaspokojenie jego potrzeb cielesnych i duchowych. Ale dlaczego Jezus pozwoli żyć w Raju człowiekowi, który był przestępcą?
15. Dlaczego będą wskrzeszeni „niesprawiedliwi”?
15 To prawda, że ten człowiek źle postępował. Był „niesprawiedliwy”. Poza tym nie wiedział, jaka jest wola Boża. Ale czy byłby przestępcą, gdyby znał zamierzenia Boże? Żeby się o tym przekonać, Jezus wskrzesi tego niesprawiedliwego człowieka, jak również miliardy innych, którzy umarli w nieświadomości. Na przykład w minionych wiekach zmarło wiele ludzi, którzy nie umieli czytać i nigdy nie widzieli Biblii. Tacy zostaną wskrzeszeni z Szeolu, czyli Hadesu. Następnie zostaną na rajskiej ziemi pouczeni o woli Bożej i będą mieli sposobność wykazać swą miłość do Boga przez spełnianie Jego woli.
16. (a) Kto z umarłych nie będzie wskrzeszony? (b) Dlaczego nie powinniśmy próbować być sędziami? (c) Czym powinniśmy się przede wszystkim interesować?
16 To nie znaczy, że każdy zmartwychwstanie. Biblia mówi, że nie zmartwychwstanie Judasz Iskariota, który zdradził Jezusa. Z uwagi na jego rozmyślną niegodziwość nazwano go „synem zatracenia” (Jana 17:12). Poszedł do symbolicznej Gehenny, z której nie ma zmartwychwstania (Mateusza 23:33). Ludzie, którzy po poznaniu woli Boga rozmyślnie czynią zło, mogą zgrzeszyć przeciwko duchowi świętemu, a Bóg nie wskrzesi tych, którzy grzeszą przeciw Jego świętemu duchowi (Mateusza 12:32; Hebrajczyków 6:4-6; 10:26, 27). Ponieważ jednak Sędzią jest Bóg, nie próbujmy zgadywać, czy jacyś źli ludzie żyjący w przeszłości albo w czasach dzisiejszych będą wskrzeszeni z martwych. Bóg wie, kto jest w Hadesie, a kto w Gehennie. My zaś powinniśmy dokładać wszelkich starań, żebyśmy mogli być uznani za ludzi, których Bóg chciałby mieć w swoim nowym systemie (Łukasza 13:24, 29).
17. Kto nie będzie musiał być wskrzeszony z martwych, żeby się cieszyć życiem wiecznym?
17 Nie wszyscy, którzy dostąpią życia wiecznego, będą musieli być wskrzeszeni z martwych. Wielu sług Bożych żyjących teraz, w „dniach ostatnich” obecnego systemu rzeczy, przeżyje Armagedon. Potem, jako cząstka składowa sprawiedliwej „nowej ziemi”, już nigdy nie będą musieli umrzeć. To, co Jezus powiedział do Marty, może się literalnie sprawdzić na nich: „A każdy, kto żyje i wierzy we mnie, w ogóle nie umrze” (Jana 11:26; 2 Tymoteusza 3:1).
18. Kim są „sprawiedliwi”, którzy zostaną wskrzeszeni?
18 A kim są „sprawiedliwi”, którzy mają być wskrzeszeni z martwych? Należą do nich wierni słudzy Boży, którzy żyli przed przyjściem na ziemię Jezusa Chrystusa. Wielu z nich wymieniono po imieniu w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków. Nie spodziewali się, że pójdą do nieba, tylko mieli nadzieję, że znowu będą żyć na ziemi. Wśród „sprawiedliwych”, którzy zmartwychwstaną, będą też wierni słudzy Boży, którzy zmarli w ostatnich czasach. Bóg zadba o to, żeby się urzeczywistniła ich nadzieja na życie wieczne na ziemi, będą bowiem wskrzeszeni z martwych.
KIEDY I GDZIE WSKRZESZENI
19. (a) W jakim znaczeniu Jezus był wskrzeszony pierwszy? (b) Kto miał być wskrzeszony w dalszej kolejności?
19 O Jezusie Chrystusie powiedziano, że jest „pierwszy, który miał być wskrzeszony z martwych” (Dzieje Apostolskie 26:23). To znaczy, że miał być pierwszym wskrzeszonym z tych, którzy nie muszą znowu umrzeć. Poza tym był pierwszym, który miał być wskrzeszony jako osoba duchowa (1 Piotra 3:18). Ale Biblia wspomina jeszcze o innych, czytamy bowiem: „Każdy w swojej kolejności: Chrystus jako pierwocina, potem należący do Chrystusa, podczas jego obecności” (1 Koryntian 15:20-23). Niektórzy mieli więc być wskrzeszeni wcześniej.
20. (a) Kim są „należący do Chrystusa”? (b) Jakiego zmartwychwstania dostępują?
20 „Należący do Chrystusa” to 144 000 wiernych uczniów wybranych do rządzenia razem z nim w Królestwie. O ich niebiańskim zmartwychwstaniu Biblia mówi: „Szczęśliwy i święty jest każdy mający udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad tymi wtórna śmierć nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa, i będą królować z nim przez tysiąc lat” (Objawienie 20:6; 14:1, 3).
21. (a) Kiedy miało się rozpocząć „pierwsze zmartwychwstanie”? (b) Kto z całą pewnością został już wskrzeszony do życia w niebie?
21 Po zmartwychwstaniu Chrystusa mieli więc być w dalszej kolejności wskrzeszeni ci, którzy należą do 144 000. Tacy mają udział w „pierwszym zmartwychwstaniu”, czyli we „wcześniejszym zmartwychwstaniu” (Filipian 3:11). Kiedy to miało nastąpić? „Podczas jego obecności”, mówi Biblia. Jak to już wiemy z poprzednich rozdziałów, obecność Chrystusa rozpoczęła się w roku 1914. Tak więc „dzień” „pierwszego zmartwychwstania” wiernych chrześcijan do nieba już nadszedł. Nie ulega wątpliwości, że apostołowie i inni wierni chrześcijanie zostali już wskrzeszeni do życia w niebie (2 Tymoteusza 4:8).
22. (a) Kto jeszcze ma mieć udział w „pierwszym zmartwychwstaniu”? (b) Kiedy oni zostaną wskrzeszeni?
22 Jednakże teraz, podczas niewidzialnej obecności Chrystusa, żyją jeszcze chrześcijanie, którzy mają tę samą nadzieję królowania w niebie z Chrystusem. Są to pozostali, ostatek 144 000. Kiedy zmartwychwstaną? Oni nie muszą spać w śmierci. Gdy tylko umrą, są natychmiast wskrzeszani. Biblia mówi: „Nie wszyscy zapadniemy w sen śmierci, lecz wszyscy będziemy przemienieni, w jednej chwili, w mgnieniu oka, podczas ostatniej trąby. Bo trąba zabrzmi i umarli będą wskrzeszeni nieskazitelni” (1 Koryntian 15:51, 52; 1 Tesaloniczan 4:15-17).
23. Jak Biblia opisuje przejście do życia duchowego?
23 Oczywiście to „pierwsze zmartwychwstanie” do życia w niebie jest dla oczu ludzkich niewidzialne. Jest to zmartwychwstanie do życia w charakterze stworzenia duchowego. Biblia tak opisuje to przejście do życia duchowego: „Jest siane w skazitelności, a wskrzeszane w nieskazitelności. Jest siane w niesławie, a wskrzeszane w chwale. (...) Jest siane ciało fizyczne, a wskrzeszane ciało duchowe” (1 Koryntian 15:42-44).
24. (a) Jakie zmartwychwstanie ma nastąpić po „pierwszym zmartwychwstaniu”? (b) Dlaczego nazwano je „lepszym zmartwychwstaniem”?
24 Już samo wyrażenie „pierwsze zmartwychwstanie” wskazuje jednak, że będzie drugie. Ma to być zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych do życia na rajskiej ziemi. Nastąpi po Armagedonie. Będzie to „lepsze zmartwychwstanie” niż zmartwychwstanie chłopców wskrzeszonych przez Eliasza i Elizeusza oraz innych wskrzeszonych na ziemi. Dlaczego? Bo jeśli ci, którzy zostaną wskrzeszeni po Armagedonie, zechcą służyć Bogu, już nigdy nie będą musieli umrzeć (Hebrajczyków 11:35).
CUD BOŻY
25. (a) Dlaczego nie zostanie wskrzeszone ciało umarłego? (b) Co jest wskrzeszane z martwych i co otrzymują zmartwychwstali?
25 Co jest wskrzeszane z martwych, gdy ktoś umrze? Nie to samo ciało, które umarło. Biblia wskazuje na to, opisując zmartwychwstanie do życia w niebie (1 Koryntian 15:35-44). Również ci, którzy zostaną wskrzeszeni do życia na ziemi, nie zmartwychwstaną z tym samym ciałem, które mieli w poprzednim życiu. To ciało najprawdopodobniej się rozłożyło i powróciło do ziemi. Z czasem pierwiastki martwego ciała mogły się znaleźć w innych żywych stworzeniach. A zatem Bóg wskrzesza nie to samo ciało, tylko tę samą osobę, która zmarła. Ludziom idącym do nieba daje nowe ciało duchowe. Tym, którzy zostaną wskrzeszeni do życia na ziemi, da nowe ciało fizyczne. To nowe ciało fizyczne niewątpliwie będzie podobne do ciała, które dana osoba miała przed śmiercią, dzięki czemu ci, którzy ją przedtem znali, będą ją mogli poznać.
26. (a) Dlaczego zmartwychwstanie jest tak zdumiewającym cudem? (b) Które wynalazki ludzkie mogą nam pomóc zrozumieć niezwykłą zdolność Boga do zapamiętania tych, którzy umarli?
26 Zmartwychwstanie jest zdumiewającym cudem. Zmarły mógł za życia nabyć dużo doświadczenia i wiedzy, mógł mieć wiele wspomnień. Ukształtował osobowość różniącą się od każdego innego człowieka, który żył na ziemi. Mimo to jednak Jehowa Bóg pamięta każdy szczegół i wskrzeszając go odtworzy kompletną osobę. Biblia mówi o umarłych, którzy zostaną wskrzeszeni: „Z Jego punktu widzenia wszyscy oni są żywi” (Łukasza 20:38). Człowiek potrafi utrwalić głos i obraz ludzi i może to odtwarzać jeszcze długo po ich śmierci. Ale Jehowa potrafi przywrócić i rzeczywiście przywróci życie wszystkim, którzy żyją w Jego pamięci!
27. Na jakie pytania dotyczące wskrzeszania umarłych jeszcze otrzymamy odpowiedź?
27 Biblia dużo mówi o życiu w Raju po wskrzeszeniu umarłych. Na przykład Jezus wspomniał o ludziach, którzy wyjdą na „zmartwychwstanie życia”, i o takich, którzy wyjdą na „zmartwychwstanie sądu” (Jana 5:29). Co miał na myśli? Czy położenie wskrzeszonych „sprawiedliwych” będzie inne niż wskrzeszonych „niesprawiedliwych”? Rozważania nad Dniem Sądu pozwolą nam znaleźć odpowiedź na te pytania.
[Pytania do studium]
[Ilustracje na stronie 167]
„Wiem, że wstanie podczas zmartwychwstania”
Eliasz wskrzesił syna wdowy
Elizeusz wskrzesił dziecko
Człowiek, który się dotknął kości Elizeusza, ożył
[Ilustracje na stronie 168]
Ludzie, których wskrzesił Jezus:
Syn wdowy z Nain
Łazarz
Córka Jaira
[Ilustracje na stronie 169]
Inni, którzy zostali wskrzeszeni:
Dorkas
Sam Jezus
Eutychus
[Ilustracja na stronie 170]
Gdzie jest Raj, który Jezus obiecał złoczyńcy?
