61

List 2 Piotra

Pisarz: Piotr

Miejsce spisania: Babilon (?)

Spisywanie ukończono: ok. 64 n.e.

1. Jakie fakty dowodzą, że List 2 Piotra napisał apostoł o tym imieniu?

 KIEDY Piotr pisał swój drugi list, zdawał sobie sprawę, że zbliża się jego śmierć. Gorąco pragnął przypomnieć współchrześcijanom o znaczeniu dokładnego poznania, by pomóc im niewzruszenie trwać w służbie. Czy są jakieś wątpliwości co do tego, iż List 2 Piotra napisał apostoł o tym imieniu? Sam list rozwiewa je wszystkie. Pisarz przedstawia się jako „Szymon Piotr, niewolnik i apostoł Jezusa Chrystusa” (2 Piotra 1:1). Wspomina, że ‛pisze do nich już drugi list’ (3:1). Mówi o sobie jako o naocznym świadku przemienienia Jezusa Chrystusa, co było przywilejem Piotra oraz Jakuba i Jana, a jego opis oddaje emocje przeżywane przez bezpośredniego obserwatora (1:16-21). Nadmienia także, iż Jezus przepowiedział jego śmierć (2 Piotra 1:14; Jana 21:18, 19).

2. Co przemawia za kanonicznością Listu 2 Piotra?

² Tymczasem niektórzy krytycy twierdzą, że z powodu różnicy w stylu obu listów nie można uznać drugiego z nich za dzieło Piotra. Różnica ta nie ma jednak większego znaczenia, ponieważ odmienny był temat i cel tych listów. Ponadto swój pierwszy list Piotr napisał „przez Sylwana, brata wiernego”, który mógł korzystać z pewnej swobody w formułowaniu zdań, a w pisaniu drugiego listu najwyraźniej nie brał już udziału (1 Piotra 5:12). Kwestionowano także kanoniczność tego listu jako „niedostatecznie poświadczoną przez Ojców”. Jak jednak wynika z tabeli „Ważniejsze wczesne katalogi Chrześcijańskich Pism Greckich”, wiele autorytetów przed trzecim synodem kartagińskim włączało List 2 Piotra do katalogu ksiąg biblijnych. *

3. Najwyraźniej kiedy i gdzie powstał List 2 Piotra i do kogo był skierowany?

³ Kiedy powstał List 2 Piotra? Najprawdopodobniej około roku 64 w Babilonie lub jego okolicach, wkrótce po pierwszym liście, lecz brak na to konkretnych dowodów, zwłaszcza jeśli chodzi o miejsce. W tym czasie krążyła już wśród zborów większość listów Pawła, które Piotr znał, uważał za natchnione przez Boga i zaliczał do „pozostałych Pism”. Drugi list Piotr skierował „do tych, którzy (...) dostąpili wiary równie cennej jak nasza”, w tym także do odbiorców pierwszego listu oraz do osób, którym kiedyś głosił. Ten drugi list stał się powszechnie znany, podobnie jak pierwszy, który był już rozpowszechniony w wielu stronach (2 Piotra 3:15, 16; 1:1; 3:1; 1 Piotra 1:1).

TREŚĆ LISTU 2 PIOTRA

4. (a) Jak bracia powinni starać się wydawać owoc pod względem dokładnego poznania i co im obiecano? (b) Jak słowo prorocze jest tym bardziej potwierdzone i dlaczego należy na nie zważać?

⁴ Utwierdzanie powołania do niebiańskiego Królestwa (1:1-21). Piotr zaraz na początku wykazuje serdeczną troskę o „tych, którzy (...) dostąpili wiary”. Pragnie, by życzliwość niezasłużona i pokój pomnożyły się im „dzięki dokładnemu poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana”. Bóg wspaniałomyślnie dał im „drogocenne i niezrównane obietnice”, aby dzięki nim stali się współuczestnikami Boskiej natury. Mają więc dołożyć  gorliwych starań, by uzupełnić swą wiarę cnotą, poznaniem, panowaniem nad sobą, wytrwałością, zbożnym oddaniem, uczuciem braterskim i miłością. Jeżeli w obfitości przejawiają te przymioty, nigdy nie będą bezczynni ani bezowocni pod względem dokładnego poznania. Bracia powinni robić wszystko, co mogą, aby utwierdzić swe powołanie i wybranie, jak również wejście do wiecznotrwałego Królestwa ich Pana. Piotr przypomina im o tych sprawach, żeby po jego odejściu mogli je sobie przywoływać na pamięć, ponieważ wie, iż ‛bliskie jest odłożenie jego przybytku’. Był naocznym świadkiem wspaniałości Chrystusa na świętej górze, gdy „od wspaniałej chwały przyniesiono mu takie oto słowa: ‚To jest mój syn, mój umiłowany, którego ja sam darzę uznaniem’”. Słowo prorocze jest więc tym bardziej potwierdzone i należy na nie zważać, gdyż nie zostało przyniesione z woli człowieka, „lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym” (1:1, 2, 4, 14, 17, 21).

5. Jak Piotr ostrzega przed fałszywymi nauczycielami i za pomocą jakich dobitnych przykładów wskazuje, że Bóg na pewno osądzi takich ludzi?

⁵ Zdecydowane ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami (2:1-22). Fałszywi prorocy i nauczyciele wprowadzą zgubne sekty, będą zachęcać do rozpasania i ściągną hańbę na prawdę. Ale ich zagłada nie drzemie. Bóg nie powstrzymał się od ukarania aniołów, którzy zgrzeszyli, od sprowadzenia potopu za dni Noego ani od obrócenia w popiół Sodomy i Gomory. Wyzwolił jednak głosiciela Noego i prawego Lota, a zatem „Jehowa wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia, a nieprawych zachować na dzień sądu, żeby zostali wytraceni”. Są oni zuchwali, samowolni, przypominają bezrozumne zwierzęta, są nieświadomi, mówią obelżywie, z upodobaniem oddają się zwodniczym naukom, cudzołożą, odznaczają się pożądliwością i niczym Balaam umiłowali zapłatę za popełnianie zła. Obiecują wolność, ale sami są niewolnikami skażenia. Lepiej byłoby dla nich nie poznać ścieżki prawości, gdyż sprawdza się na nich przysłowie: „Pies wrócił do swych wymiocin, a obmyta maciora do tarzania się w błocie” (2:9, 22).

6. (a) Dlaczego Piotr pisze i co wyjaśnia w związku z obietnicą Bożą? (b) Jak w odróżnieniu od szyderców chrześcijanie muszą okazać się czujni?

⁶ Mieć wyraźnie w pamięci dzień Jehowy (3:1-18). Piotr pisze, gdyż chce pobudzić w chrześcijanach umiejętność jasnego myślenia, aby pamiętali wcześniejsze wypowiedzi. W dniach ostatnich przyjdą szydercy, którzy będą mówić: ‛Gdzie jest ta obiecana obecność Chrystusa?’ Ludzie tacy przeoczają, że Bóg zniszczył wodą starożytny świat i że „za sprawą tego samego słowa teraźniejsze niebiosa i ziemia są odłożone dla ognia oraz zachowane na dzień sądu i zagłady ludzi bezbożnych”. U Jehowy tysiąc lat jest jak jeden dzień, a więc „Jehowa nie jest powolny w sprawie swej obietnicy”, lecz okazuje cierpliwość, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony. Chrześcijanie powinni zatem zwracać uwagę na swe postępowanie i trwać w czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy, za sprawą którego niebiosa rozpuszczą się, a elementy stopnieją od wielkiego gorąca. Ale zgodnie z obietnicą Bożą mają nastać „nowe niebiosa i nowa ziemia” (3:4, 7, 9, 13).

7. O co chrześcijanie powinni zabiegać ze względu na swą znajomość przyszłości?

⁷ Powinni więc robić wszystko, co mogą, ‛aby na koniec zastał ich niesplamionych i nieskalanych, i w pokoju’. Cierpliwość swego Pana powinni uważać za wybawienie, tak jak to napisał im umiłowany Paweł. Wiedząc o tym z góry, muszą mieć się na baczności, by nie odpaść od swej niezłomności. „Przeciwnie”, kończy Piotr, „wzrastajcie w życzliwości niezasłużonej oraz poznaniu naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała zarówno teraz, jak i po dzień wieczności” (3:14, 18).

DLACZEGO POŻYTECZNY

8. (a) Jak Piotr poświadcza natchnienie Pism Hebrajskich oraz Pism Greckich? (b) Jaki pożytek przyniesie nam mocne trzymanie się dokładnego poznania?

⁸ Jakże ogromną wartość ma dokładne poznanie! Z wywodów samego Piotra przebija dokładne poznanie zaczerpnięte z Pism Hebrajskich. Jak oświadcza, są one natchnione duchem świętym: „Albowiem proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni duchem świętym”. Wyjaśnia też, że mądrość, którą miał Paweł, była ‛mu dana’ (1:21; 3:15). Rozmyślanie nad tymi wszystkimi natchnionymi Pismami i mocne trzymanie się dokładnego poznania przynosi nam wielki pożytek. Pomoże nam ustrzec się beztroskiego postępowania tych, którzy według relacji Piotra mawiają: „Wszystko trwa dokładnie tak, jak od początku stworzenia” (3:4). Nie wpadniemy też w sidła fałszywych nauczycieli, o jakich apostoł pisze w 2 rozdziale swego listu. Powinniśmy natomiast stale rozważać przypomnienia Piotra i innych pisarzy biblijnych. Dzięki temu pozostaniemy „niewzruszenie utwierdzeni w prawdzie” i będziemy cierpliwie i niezłomnie ‛wzrastać w życzliwości niezasłużonej oraz poznaniu naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa’ (1:12; 3:18).

9. Do jakich szczerych wysiłków jesteśmy zachęcani i dlaczego?

 ⁹ Piotr wskazuje, co pomaga wzrastać w „dokładnym poznaniu Boga oraz Jezusa, naszego Pana”, gdy radzi ze wszystkich sił rozwijać chrześcijańskie przymioty wymienione w rozdziale 1, wersetach od 5 do 7. Następnie w wersecie 8 dodaje: „Jeśli bowiem te rzeczy są w was, i to w obfitości, to nie dopuszczą, żebyście byli bezczynni albo bezowocni pod względem dokładnego poznania naszego Pana, Jezusa Chrystusa”. Cóż za wspaniała zachęta do działania w charakterze sług Bożych w tych krytycznych czasach! (1:2).

10. (a) Na jakie obietnice kładzie nacisk Piotr i do czego wzywa w związku z nimi? (b) O czym zapewnia Piotr, jeśli chodzi o proroctwa dotyczące Królestwa?

¹⁰ Jakże to ważne, by usilnie zabiegać o udział w „drogocennych i niezrównanych obietnicach” Jehowy Boga! Piotr wzywa więc chrześcijan namaszczonych duchem, by wpatrywali się w cel, którym jest Królestwo: „Róbcie wszystko, co możecie, aby utwierdzić swe powołanie i wybranie, bo jeśli będziecie to czynić, na pewno nie upadniecie. Tak bowiem zostanie wam szczodrze udostępnione wejście do wiecznotrwałego królestwa naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa”. Następnie kieruje uwagę na Jezusa w chwale Królestwa, której wspaniałość ujrzał osobiście w wizji przemienienia, po czym oznajmia: „Mamy więc słowo prorocze tym bardziej potwierdzone”. To prawda, każde proroctwo dotyczące niezwykłego Królestwa Jehowy na pewno się spełni. Z całym przekonaniem możemy więc powtórzyć za Piotrem słowa przytoczone z proroctwa Izajasza: „Są jednak nowe niebiosa i nowa ziemia, których oczekujemy zgodnie z jego obietnicą, i w nich ma mieszkać prawość” (2 Piotra 1:4, 10, 11, 19; 3:13; Izaj. 65:17, 18).

[Przypis]

[Pytania do studium]