Niezawodna nadzieja

„Od samego urodzenia człowiek w każdej chwili może umrzeć — i wszystko nieubłaganie zmierza do tego, by ta możliwość stała się faktem” (ARNOLD TOYNBEE, BRYTYJSKI HISTORYK).

1. Z jaką rzeczywistością musieli się pogodzić ludzie i jakie w związku z tym nasuwają się pytania?

KTÓŻ zaprzeczy przedstawionej powyżej odwiecznej prawdzie? Ludzie od dawna musieli się pogodzić z okropną rzeczywistością, jaką jest śmierć. A jakaż bezsilność nas ogarnia, gdy umiera ktoś, kogo kochamy! Strata wydaje się całkowicie bezpowrotna. Czy to możliwe, by ponownie spotkać zmarłych bliskich? Jaką nadzieję dla umarłych przedstawia Biblia? Przeanalizujmy następujące wydarzenie.

‛Nasz przyjaciel umarł’

2-5. (a) Jak Jezus po śmierci swego przyjaciela Łazarza dowiódł, że chce i może go wskrzesić? (b) Jakie skutki przyniosło cudowne wskrzeszenie Łazarza oprócz przywrócenia go do życia?

² Był rok 32 n.e. W Betanii, niewielkiej wiosce położonej trzy kilometry od Jerozolimy, mieszkali Łazarz i jego siostry, Marta i Maria. Serdecznie przyjaźnili się z Jezusem. Pewnego dnia Łazarz poważnie zachorował. Zaniepokojone siostry natychmiast powiadomiły o tym Jezusa, przebywającego po drugiej stronie Jordanu. Jezus wszystkich ich miłował, toteż wkrótce wyruszył do Betanii. Po drodze oświadczył uczniom: „Łazarz, nasz przyjaciel, udał się na spoczynek, ale ja tam idę, aby go obudzić ze snu”. Ponieważ nie pojęli od razu znaczenia tej wypowiedzi, rzekł otwarcie: „Łazarz umarł” (Jana 11:1-15).

³ Kiedy Marta usłyszała, że Jezus zbliża się do Betanii, wybiegła mu na spotkanie. Ten, poruszony jej smutkiem, zapewnił ją: „Twój brat wstanie”. Marta odpowiedziała: „Wiem, że wstanie podczas zmartwychwstania w dniu ostatnim”. Wtedy Jezus oznajmił: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, ten choćby nawet umarł, ożyje” (Jana 11:20-25).

⁴ Jezus skierował się do grobu i polecił usunąć kamień zamykający wejście. Głośno się pomodlił, po czym rozkazał: „Łazarzu, wyjdź!” Na oczach wszystkich osób wpatrzonych w grobowiec Łazarz naprawdę z niego wyszedł. Jezus go wskrzesił — przywrócił życie człowiekowi, który od czterech dni był martwy! (Jana 11:38-44).

⁵ Marta już wcześniej ufała obietnicy co do zmartwychwstania (Jana 5:28, 29; 11:23, 24). Cudowne przywrócenie życia Łazarzowi jeszcze utwierdziło ją w wierze i rozbudziło wiarę w innych osobach (Jana 11:45). Ale co dokładnie znaczy słowo „zmartwychwstanie”?

„Wiem, że wstanie”

6. Co oznacza słowo „zmartwychwstanie”?

⁶ Słowo „zmartwychwstanie” jest tłumaczeniem greckiego wyrazu anástasis, który dosłownie znaczy „ponowne powstanie”. Tłumacze na język hebrajski oddawali go wyrażeniem techiját hammetím, co znaczy „ożywienie  umarłych”. * Zmartwychwstanie wiąże się więc z podniesieniem ze stanu śmierci — odtworzeniem wzoru życia danej osoby.

7. Dlaczego wskrzeszanie umarłych nie sprawi Jehowie Bogu ani Jezusowi Chrystusowi żadnych trudności?

⁷ Ze względu na swą nieskończoną mądrość i doskonałą pamięć Jehowa Bóg potrafi bez trudu wskrzesić zmarłych. Zapamiętanie wzoru ich życia — ich cech charakteru, dziejów oraz wszystkich innych typowych dla nich szczegółów — nie sprawia Mu żadnego kłopotu (Hioba 12:13; porównaj Izajasza 40:26). Jehowa jest też Źródłem życia. Z łatwością więc może je komuś przywrócić, obdarzając go tą samą osobowością w nowo ukształtowanym ciele. Co więcej, jak na to wskazuje historia Łazarza, umarłych może i pragnie wskrzeszać również Jezus Chrystus (porównaj Łukasza 7:11-17; 8:40-56).

8, 9. (a) Dlaczego nauki o zmartwychwstaniu nie da się pogodzić z koncepcją nieśmiertelnej duszy? (b) Co jest jedynym ratunkiem dla zmarłych?

⁸ Biblijnej nauki o zmartwychwstaniu nie da się jednak pogodzić z koncepcją nieśmiertelnej duszy. Gdyby po śmierci człowieka jakaś dusza żyła dalej, to nikt nie musiałby być wskrzeszany z martwych, przywracany do życia. Marta nawet nie pomyślała o jakiejś nieśmiertelnej duszy, egzystującej gdzieś po śmierci ciała. Nie uważała, że Łazarz znajduje się już w dziedzinie duchowej, w której może żyć dalej. Przeciwnie, dała wyraz swej wierze w Boże zamierzenie co do odwrócenia skutków śmierci. Oświadczyła: „Wiem, że wstanie podczas zmartwychwstania w dniu ostatnim” (Jana 11:23, 24). Sam Łazarz nie mówił o żadnych przeżyciach ze świata pozagrobowego. Nie miał zupełnie nic do opowiadania.

⁹ Biblia nie pozostawia wątpliwości, że dusza umiera, a jedynym ratunkiem dla zmarłych jest zmartwychwstanie. Ale od czasów pierwszego człowieka, Adama, umarło już miliardy ludzi. Kto więc powstanie z martwych i gdzie?

„Wszyscy w grobowcach pamięci”

10. Co obiecał Jezus w związku z tymi, którzy są w grobowcach pamięci?

¹⁰ Jezus Chrystus oświadczył: „Nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach  pamięci usłyszą jego [Jezusa] głos i wyjdą” (Jana 5:28, 29). Obiecał więc zmartwychwstanie każdemu, kogo Jehowa zapamięta. Już miliardy ludzi żyło i umarło. Którzy z nich pozostają w pamięci u Boga i czekają na zmartwychwstanie?

11. Kto zostanie wskrzeszony?

¹¹ Wskrzeszeni zostaną zachowujący prawość słudzy Jehowy. Ale miliony innych ludzi nie wykazało przed śmiercią, czy byliby gotowi przestrzegać prawych mierników Bożych. Nie znali wymagań Jehowy albo nie zdążyli wprowadzić niezbędnych zmian. Również takie osoby Bóg pamięta i wskrzesi, gdyż Biblia obiecuje: „Nastąpi zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15).

12. (a) Jaką wizję związaną ze zmartwychwstaniem otrzymał apostoł Jan? (b) Co „wrzucono do jeziora ognia” i jak rozumieć to sformułowanie?

¹² Apostoł Jan ujrzał w przejmującej wizji, jak wskrzeszeni z martwych stoją przed tronem Bożym. Opisał to tak: „Wydało morze umarłych, którzy się w nim znajdowali, i śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy się w nich znajdowali, i byli sądzeni każdy z osobna — według swych uczynków. A śmierć i Hades wrzucono do jeziora ognia. To oznacza drugą śmierć: jezioro ognia” (Objawienie 20:12-14). Czyż to nie wspaniałe? Wszyscy umarli, których Bóg pamięta, będą wyzwoleni z Hadesu, czyli Szeolu, powszechnego grobu ludzkości (Psalm 16:10; Dzieje 2:31). Potem „śmierć i Hades” zostaną wrzucone do „jeziora ognia”, będącego symbolem całkowitej zagłady. Wspólny grób wszystkich ludzi przestanie istnieć.

Wskrzeszeni — gdzie?

13. Dlaczego Jehowa postanowił wskrzesić niektórych ludzi do życia w niebie i jakie im daje ciała?

¹³ Niewielka liczba mężczyzn i kobiet ma być wskrzeszona do życia w niebie. Jako współkrólowie i współkapłani Chrystusa wezmą oni udział w usuwaniu wszystkich następstw śmierci, którą ród ludzki odziedziczył po pierwszym człowieku, Adamie (Rzymian 5:12; Objawienie 5:9, 10). Według Biblii ma ich być tylko 144 000, a są wybierani spośród naśladowców Chrystusa, począwszy od wiernych apostołów (Łukasza 22:28-30; Jana 14:2, 3; Objawienie 7:4; 14:1, 3). Aby mogli żyć w niebie, Jehowa daje każdemu z nich ciało duchowe (1 Koryntian 15:35, 38, 42-45; 1 Piotra 3:18).

14, 15. (a) Do jakiego życia powstanie ogromna większość zmarłych? (b) Jakich błogosławieństw dozna posłuszna ludzkość?

¹⁴ Jednakże ogromna większość zmarłych powstanie do życia na ziemi (Psalm 37:29; Mateusza 6:10). Jakie warunki będą na niej panować? Obecnie powszechne są walki, przelew krwi, zanieczyszczanie środowiska i przemoc. Gdyby zmarli ożyli na takiej ziemi, ich szczęście na pewno byłoby krótkotrwałe. Ale Stwórca obiecał, że niebawem położy kres obecnemu społeczeństwu podlegającemu władzy Szatana (Przysłów 2:21, 22; Daniela 2:44). Rzeczywistością stanie się nowe, na wskroś prawe społeczeństwo ludzkie — „nowa ziemia” (2 Piotra 3:13). Wtedy „żaden mieszkaniec nie powie: ‚Jestem chory’” (Izajasza 33:24). Zniknie nawet udręka spowodowana śmiercią, gdyż Bóg „otrze z ich oczu wszelką łzę i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło” (Objawienie 21:4).

¹⁵ W obiecanym przez Boga nowym świecie potulni „naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju” (Psalm 37:11). Niebiański rząd, złożony z Chrystusa Jezusa i 144 000 współwładców, będzie stopniowo doprowadzać posłuszną ludzkość do doskonałości, utraconej przez naszych prarodziców, Adama i Ewę. Wśród tych mieszkańców ziemi znajdą się też zmartwychwstali (Łukasza 23:42, 43).

16-18. Jakiej radości zaznają rodziny zmartwychwstałych?

¹⁶ Biblia pomaga nam sobie wyobrazić, ile radości zaznają rodziny zmartwychwstałych.  Jakże szczęśliwa musiała być wdowa z Nain, gdy Jezus zatrzymał kondukt pogrzebowy i wskrzesił jej jedynaka! (Łukasza 7:11-17). Kiedy później w pobliżu Jeziora Galilejskiego przywrócił życie 12-letniej dziewczynce, jej rodziców „ogarnął (...) wielki zachwyt” (Marka 5:21-24, 35-42; zobacz też 1 Królów 17:17-24; 2 Królów 4:32-37).

¹⁷ Dla milionów osób, które teraz śpią w śmierci, zmartwychwstanie będzie oznaczać życie w pokojowym nowym świecie. Przed Tommym i przedsiębiorcą, opisanymi na początku tej broszury, rysują się więc cudowne perspektywy. Kiedy Tommy powstanie z martwych w raju na ziemi, będzie tym samym chłopcem, którego znała jego matka — ale już wolnym od choroby. Będzie mogła go dotykać, trzymać w ramionach i darzyć miłością. A przedsiębiorca z Indii nie tkwi w pułapce nie kończącego się cyklu powtórnych narodzin, lecz ma wspaniałe widoki na otworzenie oczu w Bożym nowym świecie i ujrzenie swych synów.

¹⁸ Poznanie prawdy o duszy, o tym, co się dzieje po śmierci, i o nadziei zmartwychwstania może też wywrzeć głęboki wpływ na żywych. Zastanówmy się, pod jakim względem.

[Przypis]

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 26]

Zmartwychwstanie będzie źródłem trwałej radości