Dlaczego trzeba znać imię Boże

„KAŻDY, kto wzywa imienia Jehowy, będzie zbawiony” (Rzymian 10:13). Apostoł Paweł podkreślił tymi słowami, jak ważna jest znajomość imienia Bożego. Wypowiedź ta przypomina nam postawione na wstępie pytanie: Dlaczego Jezus umieścił „uświęcenie” imienia Bożego na samym początku Modlitwy Wzorcowej, przed tylu innymi ważnymi sprawami? Chcąc to zrozumieć, trzeba się lepiej przyjrzeć znaczeniu dwóch słów kluczowych.

Po pierwsze, co właściwie oznacza słowo ‛uświęcić’? Dosłownie znaczy „uczynić świętym”. Ale czy imię Boże nie jest już święte? Oczywiście, że jest. Gdy uświęcamy imię Boże, nie czynimy go bardziej świętym, tylko raczej uznajemy jego świętość, wyróżniamy je i okazujemy mu najgłębszy szacunek. Modląc się o uświęcenie imienia Bożego, oczekujemy czasu, kiedy całe stworzenie będzie je czcić jako święte.

Po drugie, co się właściwie kryje pod słowem „imię”? Jak się przekonaliśmy, Bóg ma imię Jehowa i to imię występuje w Biblii tysiące razy. Mówiliśmy też o tym, jak ważne jest przywrócenie temu imieniu należnego mu miejsca w tekście Biblii. Gdyby go tam nie było, jak mogłyby się spełnić słowa psalmisty: „Ci, którzy znają Twoje imię, będą Tobie ufać, bo na pewno nie opuścisz tych, którzy Cię szukają, Jehowo”? (Psalm 9:10).

Czy jednak ‛znajomość imienia Bożego’ oznacza jedynie przyjęcie do wiadomości, że po hebrajsku imię Boże to JHWH, a po polsku — Jehowa? Nie, oznacza to coś więcej. Gdy Mojżesz był na górze Synaj, „Jehowa począł zstępować w obłoku i zatrzymał się tam przy nim, i oznajmił imię Jehowa”. Co było związane z oznajmieniem imienia Jehowy? Opis Jego przymiotów: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a obfitujący w serdeczną życzliwość i prawdę” (Wyjścia 34:5, 6). Potem, na krótko przed śmiercią, Mojżesz powiedział do Izraelitów: „Będę oznajmiał imię Jehowy”. I co zrobił? Wymienił niektóre Jego wspaniałe przymioty, a następnie przypomniał, czego Bóg dokonał na rzecz Izraela przez wzgląd na swoje imię (Powtórzonego Prawa 32:3-43). Znajomość imienia Bożego oznacza zatem zrozumienie tego, co to imię przedstawia, i oddawanie czci Bogu, który je nosi.

Ponieważ Jehowa łączy to imię ze swymi przymiotami, zamiarami i dokonaniami, możemy zrozumieć, dlaczego Biblia mówi, że Jego imię jest święte (Kapłańska [3 Mojżeszowa] 22:32). Jest ono majestatyczne, wielkie, budzące lęk i niewymownie wzniosłe (Psalm 8:2; 99:3; 148:13). Imię Boże nie jest etykietką. Ono reprezentuje Go jako osobę. Nie miało też być imieniem tymczasowym, używanym przez pewien czas, dopóki nie zastąpi się go jakimś tytułem, np. „Pan”. Jehowa oświadczył  Mojżeszowi: „Jehowa (...) to jest moje imię po czas niezmierzony, to pamięć o mnie z pokolenia na pokolenie” (Wyjścia 3:15).

Ludzie nigdy nie zdołają usunąć z ziemi imienia Bożego, choćby zabiegali o to ze wszystkich sił. „‛Od wschodu słońca aż do jego zachodu moje imię będzie wielkie między narodami i w każdym miejscu wzniesie się dym ofiarny, będzie się składać dar mojemu imieniu, dar czysty; bo moje imię będzie wielkie między narodami’, mówi Jehowa zastępów” (Malachiasza 1:11; Wyjścia 9:16; Ezechiela 36:23).

A zatem nic nie jest tak ważne jak uświęcanie imienia Bożego. Z imieniem Boga wiążą się wszystkie Jego zamierzenia. Problemy, z którymi boryka się ludzkość, zaczęły się wtedy, gdy Szatan po raz pierwszy zbezcześcił imię Jehowy, w gruncie rzeczy nazywając Go kłamcą, który nie potrafi rządzić rodzajem ludzkim (Rodzaju 3:1-6; Jana 8:44). Dopiero gdy imię Boga będzie dostatecznie usprawiedliwione, ludzkość zostanie całkowicie uwolniona od zgubnych następstw kłamstwa Szatana. Właśnie dlatego chrześcijanie tak żarliwie modlą się o uświęcenie imienia Bożego. Mogą jednak niejedno zrobić, żeby się do tego przyczynić.

Jak można uświęcać imię Boże?

Jednym ze sposobów jest mówienie innym o Jehowie i wskazywanie na to, że jedyną nadzieją dla ludzkości jest Jego Królestwo pod władzą Chrystusa Jezusa (Objawienie 12:10). Czyni tak wiele ludzi, i w ten sposób spełniają się w naszych czasach następujące słowa z proroctwa Izajasza: „W tym dniu bezsprzecznie powiecie: ‛Składajcie dzięki Jehowie! Wzywajcie Jego imienia. Obwieszczajcie wśród ludów Jego poczynania. Mówcie, że Jego imię jest nader wzniosłe. Grajcie Jehowie melodie, gdyż postąpił w sposób niedościgły. Jest to obwieszczane po całej ziemi’” (Izajasza 12:4, 5).

Innym sposobem jest przestrzeganie praw i nakazów Bożych. Jehowa oznajmił narodowi izraelskiemu: „Zachowujcie moje przykazania i je wykonujcie. Ja jestem Jehowa. I nie bezcześćcie mego świętego imienia, i uświęcajcie mnie pośród synów Izraela. Ja jestem Jehowa, który was uświęca” (Kapłańska 22:31, 32).

Dlaczego przestrzeganiem Prawa Jehowy Izraelici uświęcali Jego imię? Imię Boże stanowiło fundament danego im Prawa (Wyjścia 20:2-17). Kiedy więc zachowywali Prawo, dawali tym samym dowody szacunku i czci dla tego imienia. Ponadto na narodzie izraelskim spoczywało imię Jehowy (Powtórzonego Prawa 28:10; 2 Kronik 7:14). Gdy postępowali właściwie, przynosiło Mu to chwałę, tak jak dziecko odpowiednim zachowaniem przynosi chlubę swemu ojcu.

Gdy natomiast Izraelici nie przestrzegali Prawa Bożego, bezcześcili tym Jego imię. Dlatego takie grzechy, jak składanie ofiar bałwanom, krzywoprzysięstwo, ciemiężenie biednych i rozpustę  nazywano w Biblii ‛bezczeszczeniem imienia Bożego’ (Kapłańska 18:21; 19:12; Jeremiasza 34:16; Ezechiela 43:7).

Również chrześcijanom dano przykazania w imieniu Boga (Jana 8:28). Oni też są związani z ‛ludem dla imienia Jehowy’ (Dzieje Apostolskie 15:14). Toteż chrześcijanin, który się szczerze modli: „Niech imię Twoje będzie uświęcone”, będzie je uświęcał w swoim życiu zachowywaniem wszystkich przykazań Bożych (1 Jana 5:3). Dotyczy to także przestrzegania przykazań Syna Bożego, Jezusa, który zawsze wysławiał swego Ojca (Jana 13:31, 34; Mateusza 24:14; 28:19, 20).

W nocy przed swą śmiercią Jezus podkreślił znaczenie imienia Bożego dla chrześcijan. Powiedział do Ojca: „I dałem im poznać Twoje imię, i jeszcze dam je poznać”, po czym podał powód: „aby miłość, którą mnie umiłowałeś, była w nich, a ja w jedności z nimi” (Jana 17:26). Poznanie imienia Bożego oznaczało dla uczniów zaznawanie miłości Bożej. Jezus umożliwił im zapoznanie się z Bogiem jako ich miłościwym Ojcem (Jana 17:3).

Co to oznacza dla ciebie

Na pewnym spotkaniu chrześcijańskich apostołów i starszych w I wieku n.e. w Jeruzalem uczeń Jakub oświadczył: „Szymon wyczerpująco opowiedział, jak to Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody, aby wziąć z nich lud dla swego imienia”. Czy mógłbyś się utożsamiać z ludźmi, których Bóg wybiera jako „lud dla swego imienia”, gdybyś nie wypowiadał tego imienia ani go nie nosił? (Dzieje Apostolskie 15:14).

Chociaż niejeden człowiek niechętnie używa imienia Jehowy, a wielu tłumaczy usunęło je ze swoich przekładów, to jednak miliony ludzi na całym świecie z radością przyjęło przywilej noszenia imienia Bożego, posługiwania się nim nie tylko podczas oddawania czci Bogu, lecz także w codziennych rozmowach, oraz oznajmiania go innym. Gdyby ktoś w rozmowie z tobą o Bogu, o którym mówi Biblia, użył imienia Jehowy, z którą społecznością religijną byś go skojarzył? Tylko jedna społeczność na świecie regularnie posługuje się imieniem Bożym w oddawaniu czci Bogu, jak to czynili jego czciciele w starożytności. Jest to społeczność Świadków Jehowy.

Biblijna nazwa Świadkowie Jehowy pozwala rozpoznać w tych chrześcijanach ‛lud dla imienia Bożego’. Są dumni z tej nazwy, ponieważ sam Jehowa Bóg nadał ją swoim prawdziwym czcicielom. W Izajasza 43:10 czytamy: „‛Wy jesteście moimi świadkami’ — brzmi wypowiedź Jehowy — ‛i moim sługą, którego wybrałem’”. O kim Bóg tutaj mówi? Zastanówmy się nad kilkoma wcześniejszymi wersetami.

W wersetach 5-7 tego samego rozdziału Izajasz mówi: „Nie bój się, bo jestem z tobą. Ze Wschodu przywiodą twoje nasienie i z Zachodu cię zgromadzą. Powiem do Północy: ‛Wydaj!’, a do Południa: ‛Nie zatrzymuj. Przyprowadź moich synów z daleka i moje córki z krańców ziemi, każdego, kto jest nazwany moim imieniem i kogo stworzyłem dla swej chwały, kogo ukształtowałem, kogo uczyniłem’”. W naszych czasach wersety te odnoszą się do ludu, który Bóg sobie wybrał ze wszystkich narodów, żeby jego członkowie Go wysławiali i żeby byli Jego świadkami. A zatem imię Boże nie tylko wskazuje, kto jest Bogiem, lecz także pomaga dzisiaj rozpoznać prawdziwych Jego czcicieli na ziemi.

 Dobrodziejstwa płynące ze znajomości imienia Bożego

Jehowa chroni tych, którzy miłują Jego imię. Psalmista napisał: „Ponieważ rozmiłował się we mnie, ja też zapewnię mu ocalenie. Ochronię go, bo poznał moje imię” (Psalm 91:14). On również o nich pamięta: „W tym czasie żyjący w bojaźni Jehowy rozmawiali między sobą, każdy ze swoim towarzyszem, a Jehowa zwracał na to uwagę i słuchał. I zaczęto spisywać przed Nim księgę pamięci dla bojących się Jehowy i dla myślących o Jego imieniu” (Malachiasza 3:16).

Dobrodziejstwa, jakie daje poznanie i umiłowanie imienia Bożego, nie są więc ograniczone tylko do obecnego życia. Jehowa obiecał posłusznym Mu ludziom wieczne, szczęśliwe życie na rajskiej ziemi. Dawid napisał w natchnieniu: „Sami bowiem złoczyńcy będą odcięci, ale pokładający nadzieję w Jehowie, ci posiądą ziemię. Natomiast sami potulni posiądą ziemię i na pewno będą się zachwycać dostatkiem pokoju” (Psalm 37:9, 11).

Jak to możliwe? Wyjaśnił to Jezus. W tej samej Modlitwie Wzorcowej, w której kazał nam się modlić: „Niech imię Twoje będzie uświęcone”, dodał prośbę: „Niech nadejdzie Twoje Królestwo. Niech wola Twa dzieje się jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:9, 10). Królestwo Boże pod władzą Jezusa Chrystusa uświęci imię Boże i zaprowadzi na naszej ziemi korzystne warunki. Usunie zło i wojny, przestępczość, głód, choroby i śmierć (Psalm 46:9, 10; Izajasza 11:9; 25:6; 33:24; Objawienie 21:3, 4).

Będziesz mógł żyć wiecznie pod panowaniem tego Królestwa. Jak to możliwe? Przez poznawanie Boga. „To znaczy życie wieczne: ich nabywanie wiedzy o Tobie, jedynym prawdziwym Bogu, i o tym, któregoś posłał, Jezusie Chrystusie” (Jana 17:3). Świadkowie Jehowy chętnie pomogą ci zdobyć tę życiodajną wiedzę (Dzieje Apostolskie 8:29-31).

Informacje zawarte w tej broszurze powinny cię przekonać, że Stwórca ma imię, które wysoko ceni. Ty również powinieneś je bardzo cenić. Obyś zdał sobie sprawę z tego, jak ważne jest poznanie tego imienia i używanie go, zwłaszcza przy oddawaniu czci Bogu.

Obyś też zdecydował się tak postępować, jak to śmiało wyraził przed wiekami prorok Micheasz: „Co się bowiem tyczy wszystkich ludów, każdy będzie chodzić w imieniu swego boga, ale my ze swej strony będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze” (Micheasza 4:5).

[Napis na stronie 28]

„Znać imię Boże” znaczy coś więcej, niż tylko wiedzieć, że On ma na imię Jehowa

[Napis na stronie 30]

Imię Jehowy jest ‛majestatyczne, wielkie, budzące lęk i niewymownie wzniosłe’. Wiążą się z nim wszystkie zamierzenia Boże

[Ramka na stronie 29]

W artykule zamieszczonym w czasopiśmie Anglican Theological Review (Anglikański Przegląd Teologiczny) z października 1959 dr Walter Lowrie zwrócił uwagę na potrzebę znajomości imienia Bożego. Napisał: „W stosunkach międzyludzkich jest rzeczą bardzo ważną, żeby znać imię, imię własne tego, kogo kochamy, z kim rozmawiamy, czy nawet tego, o kim mówimy. Tak samo ma się rzecz w stosunkach między człowiekiem a Bogiem. Kto nie zna Boga z imienia, ten w rzeczywistości nie zna Go jako osoby, nie zna Go na tyle, żeby z Nim rozmawiać (a tak przecież rozumie się modlitwę) a znając Go tylko jako bezosobową siłę, nie może Go kochać”.