Rozdział 20

Jakie życie chcesz prowadzić?

Dlaczego podporządkowanie się we wszystkim Bogu to najlepszy sposób znalezienia prawdziwego szczęścia? (1-3).

CO BYŚ powiedział, gdyby ktoś zapytał: „Jak można dziś znaleźć prawdziwe szczęście?” Może z całym przekonaniem rzekłbyś: „Kto chce żyć długo i szczęśliwie, niech się we wszystkim podporządkowuje Bogu!”

² W poprzednich rozdziałach mówiliśmy o tym, że Stwórca naprawdę istnieje, że za pośrednictwem Biblii udziela niezbędnych informacji i wskazówek oraz że stosowanie się do Jego Słowa ma dziś praktyczne znaczenie. Prowadzenie prawdziwie chrześcijańskiego życia może nam pomóc przezwyciężyć takie trudności, jak stres i osamotnienie. Kierowanie się wskazówkami biblijnymi może nas ustrzec od bolesnych problemów wynikających z pijaństwa, niemoralności, nieuczciwości i innych występków (Przysłów 4:11-13). Przyswojenie sobie biblijnego poglądu na pieniądze daje nam więcej zadowolenia i umożliwia ‛mocne uchwycenie rzeczywistego życia’ (1 Tymoteusza 6:19).

³ Gdy zważamy na to, co mówi Stwórca, nasze życie nabiera sensu. Pojmujemy, dlaczego Bóg dopuszcza istnienie zła i cierpień. Dostrzegając w dzisiejszych wydarzeniach spełnianie się proroctw biblijnych, uświadamiamy sobie, że żyjemy w „dniach ostatnich” teraźniejszego złego systemu rzeczy (2 Tymoteusza  3:1-5). Oznacza to, że wkrótce Bóg usunie wszystkie skorumpowane królestwa ludzkie oraz ich siły zbrojne utrzymywane z ciężkiego brzemienia podatków (Daniela 2:44; Objawienie 16:14, 16). W ten sposób Bóg położy kres podejmowanym przez ludzi bezustannym próbom sprawowania władzy nad ziemią i pokieruje ocalałym rodzajem ludzkim przez swoje Królestwo niebiańskie (Objawienie 11:17, 18; 21:1-4).

CZY TEGO CHCESZ?

Dlaczego musimy postanowić, czy chcemy być przyjaciółmi świata, czy przyjaciółmi Boga? (4-6).

⁴ Większość z nas zapewne powie: „Cudownie byłoby żyć w raju wśród miłujących się nawzajem, bogobojnych ludzi” (Izajasza 11:9). Ale zaznamy tego jedynie wtedy, gdy nasze umiłowanie sprawiedliwości i pragnienie kierowania się miernikami Bożymi będzie na tyle silne, żeby już teraz decydować o całym naszym życiu (Mateusza 12:34; 15:19). Czy naprawdę tego chcesz? W związku z tym uczeń Jakub napisał pod natchnieniem do chrześcijan:

„Czyż nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest wrogością wobec Boga? Ktokolwiek więc CHCE być przyjacielem świata, czyni siebie wrogiem Boga” (Jakuba 4:4).

⁵ Jakub podkreślił też, że do „formy wielbienia, która jest czysta i nieskalana z punktu widzenia naszego Boga”, należy między innymi ‛zachowywanie siebie bez plamy od świata’ (Jakuba 1:27). Powinniśmy tak postępować. Ponieważ chrześcijanie żyją w świecie, w którym na porządku dziennym są akty przemocy i sprzedajność, intrygi, machinacje polityczne i nacjonalizm, więc rzecz jasna niełatwo im się od tego zupełnie odgrodzić. Nawet najwierniejszy chrześcijanin może się potknąć lub popełnić błąd, chociaż pragnie się uchronić od splamienia tym światem. Chrześcijanie muszą więc stale pracować nad sobą (Kolosan 3:5-10). Chodzi jednak o to, czego chcemy.

 ⁶ Wyobraźmy sobie na przykład dwóch mężczyzn, którzy jedzą obiad. Jeden niechcący plami sobie krawat sosem. Drugi natomiast umyślnie zanurza krawat w sosie; on chce tego. Do którego z nich jesteśmy podobni? Czy uleganiem jakiemuś wpływowi oraz swoimi decyzjami dajemy do zrozumienia, że chcemy być przyjaciółmi świata, czy przyjaciółmi Boga?

Po czym można poznać, czy się nie szuka przyjaźni ze światem? (7, 8).

⁷ Przyjaźń ze światem może przybierać różne oblicza. Niektórzy są tak silnie przywiązani do rodziny lub znajomych, że zgadzają się na niejedno, o czym dobrze wiedzą, że Bóg to potępia, a nawet w tym uczestniczą. Mogą to być na przykład niebiblijne uroczystości, nadużywanie alkoholu, nieprzyzwoite żarty bądź też uprzedzenia rasowe (1 Piotra 4:3, 4; Efezjan 5:3-5; Dzieje Apostolskie 10:34, 35). Jeżeli chcemy podobać się Bogu, to Jego uznanie będzie dla nas ważniejsze niż uznanie ze strony krewnych (Łukasza 14:26, 27; 11:23).

⁸ Również wybór rozrywek może świadczyć o tym, czy chcemy być przyjaciółmi świata. Pierwsi chrześcijanie nie chodzili na brutalne walki gladiatorów ani nie oglądali sztuk przesyconych niemoralnością. A jak ma się rzecz z nami? Zastanówmy się nad tym, jakie lubimy dyscypliny sportowe, programy telewizyjne, filmy, książki albo czasopisma. Gdybyśmy zauważyli, że zaczynamy się skłaniać ku czemuś, co Bóg odradza, to powinniśmy popracować nad zmianą swoich upodobań. Pokusy tego świata czyhają także na młodzież dorastającą w rodzinach chrześcijańskich oraz na chrześcijan, którzy już od dawna studiują Biblię.

Dlaczego powinniśmy ustalić, czego naprawdę chcemy? (9-12).

⁹ Przyjaźń z Bogiem czy przyjaźń ze światem to  sprawa życia lub śmierci (1 Jana 2:15-17). Nie da się pogodzić jednego z drugim, tak jak po dojściu do rozstaju nie można się udać jednocześnie w dwóch przeciwnych kierunkach.

¹⁰ Za czasów Eliasza niektórzy Hebrajczycy ulegli wpływowi kultu Baala, praktykowanego przez okoliczne narody. Chociaż byli w pewnej mierze związani z prawdziwym Bogiem Jehową, to jednak nie stali zdecydowanie po Jego stronie. Eliasz powiedział im, że ‛się chwieją między dwoma odmiennymi poglądami’. Musieli postanowić, czy chcą się trzymać Jehowy i Jego dróg. Był to wybór między życiem a śmiercią (1 Królów 18:21-40; Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 30:19, 20).

¹¹ Nie możemy zwlekać z postanowieniem, czego rzeczywiście chcemy. W pierwszym wieku naszej ery apostoł Piotr nalegał, żeby chrześcijanie ‛mieli ciągle na myśli obecność dnia Jehowy’, w którym z ziemi zostanie usunięte zło. Ich zrozumienie, że czas nagli, miało się odzwierciedlać w „świętych postępkach. (...) sprawowania i w uczynkach zbożnego oddania”, a więc również w entuzjastycznym ogłaszaniu chrześcijańskiego orędzia (2 Piotra 3:11, 12). Podczas gdy jedni chrześcijanie prowadzili przykładne życie małżeńskie, drudzy woleli pozostać w stanie wolnym, żeby móc ‛wiernie stać przy Panu bez rozterki’ (1 Koryntian 7:29-35).

¹² Jeżeli wybór sposobu życia miał takie znaczenie dla chrześcijan już w I wieku naszej ery, to o ileż ważniejszy jest dzisiaj! Jak wiadomo, Królestwo Boże już panuje w niebie, i do chwili, w której Bóg za pośrednictwem Chrystusa zetrze narody i zwiąże Szatana Diabła, zostało niewiele czasu (Objawienie 12:12; 19:11 do 20:2). A zatem teraz trzeba zadecydować, jakie życie chcemy prowadzić.

 ŻYCIE, KTÓRE NAM ZAPEWNI BÓG

Jakie życie Bóg zapewni ludziom w nowym porządku? (13-18).

¹³ Od tego, jakie życie chcemy teraz prowadzić, będzie zależeć, czy Bóg pozwoli nam cieszyć się życiem, jakie On zapewni ludziom w nadchodzącym nowym porządku.

¹⁴ Pomyślmy najpierw o czekających nas w przywróconym raju licznych dobrodziejstwach dotyczących ciała. Niegdyś w raju Adam i Ewa mieli pod dostatkiem zdrowej żywności (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 2:9, 16). A zatem także w nowym porządku będzie obfitość posilnego, zdrowego pożywienia (Psalm 72:16; 67:7, NP).

¹⁵ Adam i Ewa byli zdrowi, gdyż Bóg stworzył ich doskonałymi. Tym bardziej wiarygodne jest więc biblijne  zapewnienie, że w nowym porządku już nie będzie chorób ani bólu, który one wywołują, łez ani żałoby (Objawienie 21:1-4). Ludzkość osiągnie doskonałość pod względem cielesnym.

¹⁶ Nie musząc się już liczyć z trudnościami ani ze śmiercią po 70 latach życia, mężczyźni i kobiety będą się mogli rozkoszować zgłębianiem wiedzy w wielu dziedzinach. Będziesz mógł w pełni rozwijać swoje talenty oraz odkrywać nowe, których się może nawet nie domyślasz. Gotowanie, budowanie domów, wyrób mebli, zdobnictwo, ogrodnictwo, gra na instrumentach muzycznych, krawiectwo, ciągłe poszerzanie horyzontów wiedzy — można by tak bez końca wyliczać interesujące i pożyteczne zajęcia, którym będziesz mógł się oddawać. Jehowa powiedział swego czasu: „Pracę rąk swoich wybrani moi spożytkują w pełni” (Izajasza 65:22).

¹⁷ Ponadto z Biblii wynika, że w ogrodzie Eden zwierzęta żywiły się pokarmem roślinnym (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 1:30). Można się zatem spodziewać, że dzięki interwencji Boga zwierzęta już nie będą dzikie ani niebezpieczne; będą żyć w zgodzie ze sobą nawzajem i z ludźmi. Zarówno dzieci, jak i dorośli będą mogli w całej pełni cieszyć się ich towarzystwem (Porównaj Izajasza 11:6-8; 65:25; Ozeasza 2:20, NP).

¹⁸ Jednakże Pismo Święte nie wylicza szczegółowo wszystkich materialnych dobrodziejstw nowego porządku. Jehowa, nasz Stwórca, dobrze zna nasze potrzeby. Biblia zapewnia nas o tym, mówiąc o Bogu: „Otwierasz swą rękę i zaspokajasz pragnienie wszystkiego, co żyje” (Psalm 145:16).

Jakich ważniejszych dobrodziejstw dostąpią mieszkańcy przywróconego raju? (19, 20).

¹⁹ Zamiast kłaść nacisk na dobrobyt czy dobrodziejstwa związane z wartościami materialnymi, Pismo Święte słusznie uwypukla dobrodziejstwa duchowe,  które będą nas uszczęśliwiać w przywróconym raju. Możemy się na przykład spodziewać nastania takich warunków:

„Dziełem prawdziwej sprawiedliwości ma być pokój, a służbą prawdziwej sprawiedliwości — spokój i bezpieczeństwo po czas niezmierzony. I lud mój ma mieszkać w spokojnym miejscu pobytu i w siedzibach pełnego zaufania, i w miejscach niezmąconego wypoczynku” (Izajasza 32:17, 18).

²⁰ Rzecz jasna, choćbyśmy mieli dobre zdrowie, piękne mieszkanie i pod dostatkiem pożywienia, nie bylibyśmy naprawdę zadowoleni, gdyby wokół nas dochodziło do sporów, napięć, zazdrości i gniewu (Przysłów 15:17; 21:9). Jednakże w przyszłym raju Bóg pozwoli żyć tylko ludziom, którzy będą sumiennie walczyć z takimi słabościami. Staną się ogólnoświatową rodziną chrześcijan wydających owoce ducha Bożego, takie jak: miłość, pokój, życzliwość i panowanie nad sobą (Galatów 5:19-23). Będą szczerze dążyć do ukształtowania swojej osobowości na wzór osobowości Jehowy (Efezjan 4:22-24).

ŻYCIE KU ZADOWOLENIU I CHWALE JEHOWY

Jak można znaleźć prawdziwe szczęście? (21-24).

²¹ Zapowiedziane dobrodziejstwa materialne i duchowe każą nam z radością wyczekiwać nowego porządku. Gdybyśmy jednak dopuścili do tego, żeby te dobrodziejstwa stały się zasadniczym powodem oddawania czci Bogu i prowadzenia chrześcijańskiego życia, wówczas w pewnej mierze bylibyśmy podobni do dzisiejszego pokolenia ludzi, których obchodzi głównie to, czego oni chcą i co mogliby osiągnąć.

²² Powinniśmy raczej rozwijać w sobie pragnienie prowadzenia chrześcijańskiego życia zarówno teraz, jak i w przyszłości dlatego, że tak chce Bóg. Pierwszeństwo należy się Jemu, a nie nam. Powinniśmy mieć  takie nastawienie, jakie miał Jezus, który powiedział: „Oto przyszedłem (...), aby czynić twoją wolę, o Boże” oraz: „Moim pokarmem jest czynić wolę tego, który mnie posłał, i dokończyć jego dzieła” (Hebrajczyków 10:7; Jana 4:34). Docenianie tego, co Bóg dla nas uczynił, powinno nas pobudzać do dawania Mu we wszystkim pierwszeństwa (Rzymian 5:8).

²³ Słusznie więc Biblia nie uwydatnia naszego zbawienia ani dobrodziejstw, których możemy dostąpić, jako czegoś najważniejszego. Raczej kładzie nacisk na oczyszczenie z zarzutów imienia Bożego oraz na istotne znaczenie wychwalania Boga za to, kim jest i co dla nas uczynił. Dawid napisał:

„Będę cię wywyższał, Boże mój, Królu, i będę błogosławić twoje imię po czas niezmierzony, już na zawsze. Jehowa jest wielki i bardzo chwalebny, a wielkość jego niepojęta. Będę się zajmował chwalebną wspaniałością twego dostojeństwa i twymi cudownymi dziełami” (Psalm 145:1, 3, 5).

²⁴ Zarówno Jezus, jak i Dawid byli przekonani, że Bogu zawsze należy dawać pierwszeństwo i gorliwie Go wychwalać. My też powinniśmy być o tym przekonani. Jeżeli do tego postaramy się na co dzień żyć po chrześcijańsku, to znajdziemy prawdziwe szczęście — teraz i na zawsze.

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 189]

Będzie można w pełni rozwinąć i spożytkować swoje talenty