Rozdział 4

Poznawanie tego, czego nie można zobaczyć

Jak można poznawać niewidzialnego Boga? (1-3).

WIELU niezmiernie fascynujących zjawisk nie da się zobaczyć. Na przykład przez długi czas nie można było oglądać cudu rozwijania się dziecka w łonie matki i dlatego pierwsze fotografie płodu wzbudziły wielką sensację.

² Ale są jeszcze inne ważne zjawiska, których w żaden sposób nie można obejrzeć, na przykład siły działającej w polu magnetycznym i siły ciążenia. A przecież one istnieją. Można się dużo o nich dowiedzieć, obserwując skutki ich oddziaływania. Podobnie rzecz się ma z Bogiem. Jeżeli jednak jesteśmy zainteresowani poznaniem naszego Stwórcy — a powinniśmy być — to trzeba się zdobyć na pewien wysiłek (Porównaj Jana 3:12).

³ W zasadzie są dwa sposoby poznawania Boga, którego nie możemy zobaczyć. O jednym z nich wspomina Paweł, apostoł Jezusa Chrystusa, kiedy pisze: „Jego niewidzialne przymioty są wyraźnie widoczne od stworzenia świata, gdyż pojmuje się je przez to, co zostało uczynione — nawet jego wieczną moc i boskość” (Rzymian 1:20). I rzeczywiście, dzieło stworzenia potwierdza istnienie Istoty Najwyższej, a w dodatku daje wyobrażenie o Jego przymiotach. Drugi sposób jest o wiele ważniejszy, ponieważ umożliwia uzyskanie dokładniejszych informacji o Bogu. Chodzi o spisane objawienie zawarte w Biblii.

 JAKI ON JEST?

Dlaczego można mieć pewność, że Bóg posiada straszliwą moc i potrafi się nią posługiwać? (4-8).

⁴ Jak czytamy w Biblii, Jezus powiedział, że „Bóg jest Duchem” (Jana 4:24). To znaczy, że Stwórca nie ma fizycznego ciała, jak my. Zrozumienie tego nie powinno być trudne dla ludzi, którym nieobce są takie niewidoczne, choć rzeczywiste zjawiska, jak ciążenie, magnetyzm i fale radiowe. Boga wyróżnia jednak głównie to, że jest On żywą, rozumną Osobą obdarzoną przymiotami, które można poznać. Jakie to są przymioty?

⁵ Czy patrzyłeś kiedy na olbrzymie fale rozbijające się o skalisty brzeg morski? Albo czy obserwowałeś ogromną siłę wybuchu wulkanu? To tylko skromny przejaw mocy, jaką musi mieć sam Stwórca ziemi oraz działających na niej sił.

⁶ Uczeni wyjaśniają za pomocą słynnego równania Einsteina: E = mc², że materia nie jest niczym innym, jak tylko energią zamkniętą w atomach. Eksplozje bomb atomowych dowiodły, że tak jest naprawdę. Czy jednak wiesz, że przy tych straszliwych eksplozjach wyzwala się mniej niż 1 procent potencjalnej energii atomów? Wyobraź sobie straszliwą potęgę Stwórcy, który zespolił wszystkie atomy materii występującej we wszechświecie. Już tysiące lat przed urodzeniem się Einsteina w Biblii przyznano, że Istota Najwyższa jest źródłem olbrzymiej energii (Izajasza 40:29). Pismo Święte słusznie nazywa tę Istotę „Bogiem Wszechmocnym” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 17:1; Objawienie 11:17).

⁷ Bóg często używał swej mocy w sposób bezpośrednio oddziałujący na ludzi. Przykładem tego jest wyjście z Egiptu, kiedy wyzwolił z tego kraju Mojżesza i Izraelitów. Może zechcesz przeczytać sobie na głos krótkie sprawozdanie z Księgi Wyjścia [2 Mojżeszowa] 13:21 do 14:31. Wyobraź sobie, że jesteś wśród tych ludzi,  których za dnia ochrania budzący lęk słup obłoku, a nocą jaśniejący słup ognia. Jak byś się czuł, gdyby ci się zdawało, że ścigająca armia wpędziła ciebie i innych w pułapkę, przypierając was do Morza Czerwonego? Wyobraź sobie jednak, że jesteś świadkiem, jak Bóg używa swej mocy do rozdzielenia wód, które utworzyły po obu stronach przejścia wysokie ściany, dzięki czemu możecie uciec. Ach, co za Bóg! (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 15:1, 2, 11; Daniela 4:32, NP).

⁸ Podczas wyjścia z Egiptu okazało się też, że Bóg potrafi działać na odległość. Używa do tego swojej niewidzialnej czynnej mocy, swego ducha, zwanego także duchem świętym. Chociaż ta czynna moc nie jest osobą, to jednak może — podobnie jak silny podmuch powietrza — wywierać potężne działanie. Bóg posługiwał się swoim duchem przy stwarzaniu materialnego wszechświata (Psalm 33:6; Rodzaju [1 Mojżeszowa] 1:2). Ale może go też używać, żeby dodawać ludziom sił i pomagać im (Sędziów 14:5, 6; Psalm 143:10).

Co powinniśmy wiedzieć o wiedzy i mądrości Bożej? (9-11).

⁹ Ktoś, kto projektuje, a następnie buduje jakąś maszynę, z pewnością zna jej budowę i działanie. Czy więc wszystko, co widzimy na ziemi i na niebie, nie upewnia nas o tym, że Bóg ma ogromną wiedzę? Chemicy przez całe życie mozolą się nad poznaniem struktury związków występujących w przyrodzie. Jakąż wiedzę musi mieć Stwórca tych substancji! Ponadto uczeni badają budowę komórki i najdrobniejszych form życia. Stwórca musiał to wszystko dokładnie znać, aby w ogóle stworzyć życie!

¹⁰ Wiedza Boża rozciąga się na cały obszar wszechświata! Bóg potrafi nazwać po imieniu każdą z miliardów gwiazd, które stworzył (Izajasza 40:26). Gdy człowiekowi imieniem Hiob przedstawiono zaledwie kilka przykładów rozległej wiedzy Bożej, przyznał pokornie: „Poznałem, że możesz wszystko i że nie ma pomysłu,  który byłby dla ciebie niewykonalny” (Hioba 42:2). Czyż nie mamy wszelkich podstaw do takiego samego odczucia?

¹¹ Bóg jest również uosobieniem mądrości, ponieważ z powodzeniem zużytkowuje posiadaną wiedzę. Na przykład tak stworzył rośliny, że przez łączenie wody z atmosferycznym dwutlenkiem węgla mogą produkować cukier i skrobię — pokarm dla ludzi i zwierząt. Rośliny potrafią też wytwarzać złożone tłuszcze, białka i witaminy, których potrzebujemy do zachowania zdrowia. Całe nasze pożywienie jest uzależnione od zdumiewającego obiegu, w którym istotną rolę odgrywa słońce, opady deszczu, pioruny oraz bakterie glebowe (Jeremiasza 10:12; Izajasza 40:12-15). Im więcej człowiek dowiaduje się o postępowaniu Boga, tym bardziej je docenia, i dlatego pewien pisarz biblijny zawołał: „O głębokości Bożego bogactwa, mądrości i wiedzy!” (Rzymian 11:33). Czy nie tak właśnie powinno się myśleć o Bogu, któremu się oddaje cześć?

POCIĄGAJĄCA OSOBOWOŚĆ

Jaką korzyść odnosisz z cech osobowości Bożej? (12-14).

¹² Łatwo zauważyć, że Stwórca jest życzliwym i szczodrym dawcą. Wspomnieliśmy już o tym, jak zadbał o nasze pożywienie. Ale pisarz biblijnych psalmów powiedział jeszcze:

„Ty zdroje kierujesz do strumieni, co pośród gór się sączą. Poją one wszelkie zwierzęta polne (...). Każesz rosnąć trawie dla bydła i roślinom, by człowiekowi służyły, aby z roli dobywał chleba i wina, co rozwesela serce ludzkie, by rozpogadzać twarze oliwą, by serce ludzkie chleb krzepił” (Psalm 104:10-15, BT).

Bóg tak przygotował ziemię, że może wydać aż nadto żywności dla wszystkich ludzi. Tragiczne klęski głodu, które przysparzają tylu cierpień, są zazwyczaj następstwem ludzkiej chciwości lub złego gospodarowania.

 ¹³ Nasz Stwórca nie tylko przeobficie zaopatruje nas we wszystko, czego potrzebujemy do życia. Uczynił to tak, że możemy się tym cieszyć. Bóg mógłby dać nam pokarm, który byłby pożywny, ale całkowicie pozbawiony smaku. Zamiast tego mamy zdrową żywność o nieskończonej różnorodności wybornych smaków i aromatów. Nie zapominajmy też, że Bóg tak nas stworzył, byśmy się mogli cieszyć pięknem barw, na przykład kwiatów i owoców. Poza tym obdarzył nas zdolnością rozkoszowania się muzyką. Jakie to budzi w tobie uczucia dla Boga?

¹⁴ Po zastanowieniu się nad tym wiele ludzi doszło do wniosku, że Bóg nas bardzo kocha. Są o tym przekonani. Biblia potwierdza ten wniosek, gdyż apostoł Jan napisał: „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8). Stwórca jest uosobieniem miłości — to Jego dominująca cecha. Gdyby ktoś cię zapytał, jaki jest Bóg, pewnie od razu tak byś odpowiedział. Do ludzi odnosi się z gorącą sympatią. Bóg nie jest abstrakcyjnym pojęciem ani jakimś dalekim bóstwem. Jest życzliwą osobą, z którą można nawiązać serdeczne stosunki. Jezus powiedział, że jego naśladowcy mogą się modlić do Boga jako do Ojca, a więc do kogoś bliskiego, kto się nimi interesuje (Mateusza 6:9).

Jak Bóg uzewnętrznia swoje serdeczne zainteresowanie twoim losem? Jakie to budzi w tobie uczucia? (Psalm 30:5, 6, NP) (15-17).

¹⁵ Jeżeli naprawdę kogoś kochasz, to chciałbyś, żeby mu było dobrze. Takie samo pragnienie żywi Bóg. Z miłości ostrzega nas przed tym, co mogłoby nam zaszkodzić. Takie ostrzeżenia stanowią ochronę. Pomagają nam zarazem poznać mierniki Boże, a prócz tego dzięki nim wiemy, jak Bóg postąpi lub zareaguje. Na przykład dowiadujemy się z Biblii, że Bóg nienawidzi kłamstwa (Przysłów 6:16-19; 8:13; Zachariasza 8:17). Daje nam to pewność, że On sam nigdy nie kłamie;  możemy całkowicie zaufać wszystkiemu, co mówi (Tytusa 1:2; Hebrajczyków 6:18). Kiedy więc napotykamy w Piśmie Świętym wypowiedzi, które zdają się nakładać na człowieka zbytnie ograniczenia, powinniśmy uznać je za uzewnętrznienie serdecznej i sprawiedliwej osobowości Boga oraz Jego troski o nas.

¹⁶ Aby nam jeszcze bardziej ułatwić dostrzeganie w Bogu osoby, z którą możemy nawiązać serdeczne stosunki, wskazano w Biblii, że poza miłością żywi On także inne uczucia. Na przykład sprawiało Mu „ból”, gdy człowiek buntował się przeciwko Jego sprawiedliwym drogom (Psalm 78:8-12, 32, 41). Bóg cieszy się, gdy ludzie obstają przy tym, co dobre (Przysłów 27:11; Łukasza 15:10). Gdy popełniamy błędy, współczuje nam, jest miłosierny i wyrozumiały. Zapewne poczujesz się pokrzepiony, gdy poczytasz o tym w Psalmie 103:8-14. Ponadto Stwórca jest bezstronny; sprawia, że dla wszystkich świeci słońce i pada deszcz, i uznaje tych, którzy oddają Mu cześć, bez względu na rasę czy narodowość (Dzieje Apostolskie 14:16, 17; 10:34, 35).

¹⁷ Większość z nas pragnie szczęścia. Mamy więc powody, żeby poznawać Najwyższego. Biblia nazywa go „szczęśliwym Bogiem” i zapewnia, że On chce, abyśmy byli szczęśliwi (1 Tymoteusza 1:11; Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 12:7). Zawsze nagradza tych, którzy rzeczywiście w Niego wierzą (Hebrajczyków 11:6; 13:5). A poza tym — jak to jeszcze zostanie omówione w dalszych rozdziałach — Bóg odsłonił przed ludźmi widoki rozkoszowania się zdrowiem i szczęściem.

„TEN” BÓG

Czego się dowiadujemy o imieniu Boga i długości jego życia? (18, 19).

¹⁸ Ponadto Biblia ujawnia ważny fakt, że Stwórca ma imię. W języku hebrajskim zapisywano je czterema  spółgłoskami: יהוה. W większości języków współczesnych jest jakaś potoczna forma tego charakterystycznego imienia. W języku polskim mówi się Jehowa. W Psalmie 83:18 (NP 83:19) jest powiedziane, iż wszyscy ludzie powinni wiedzieć, „że ty, który masz na imię Jehowa, ty sam jesteś Najwyższym nad całą ziemią” (Porównaj Jana 17:6). Zwróć uwagę na to, że On sam jest Najwyższym. Jest tylko jedna Istota Najwyższa. Starożytni Izraelici często wyrażali to tak: „Jehowa, nasz Bóg, to jeden Jehowa. Będziesz miłować Jehowę, twego Boga, całym sercem i całą duszą, i ze wszystkich sił” (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 6:4, 5; porównaj Jana 17:3).

¹⁹ Nasz Bóg Jehowa, jak sama logika na to wskazuje, jest wieczny. Uczeni twierdzą, że wszechświat ma miliardy lat. Stwórca wszechświata musiał więc istnieć jeszcze wcześniej. Zgodnie z tym Biblia nazywa Go „Królem wieczności” — bez początku i bez końca (1 Tymoteusza 1:17; Objawienie 4:11; 10:6). W porównaniu z wiecznością Jehowy kilka tysięcy lat istnienia ludzi na ziemi to zaledwie chwilka (Psalm 90:2, 4).

INNE ISTOTY, KTÓRYCH NIE MOŻNA ZOBACZYĆ

Dlaczego Bóg nie przebywa w niebie sam? (20, 21).

²⁰ Z Biblii dowiadujemy się o istnieniu osób duchowych, które zostały stworzone. Po długim okresie samotnego bytowania Wszechmocny postanowił stworzyć inne osoby duchowe. Najpierw stworzył „pierworodnego wszelkiego stworzenia”, „początek stworzenia Bożego” (Kolosan 1:15; Objawienie 3:14). Ten pierworodny był u Wszechmocnego Boga na początku stwarzania. Później Jehowa posługiwał się nim przy porozumiewaniu się z drugimi jako swoim rzecznikiem, czyli Słowem (Jana 1:1-3; Kolosan 1:16, 17). W końcu wysłał tego pierworodnego Syna na ziemię, żeby stał się  człowiekiem. Jest on znany jako Jezus Chrystus (Galatów 4:4; Łukasza 1:30-35).

²¹ Działając za pośrednictwem tego stworzonego najpierw Syna, Bóg sprawił, że zaczęły istnieć inne stworzenia duchowe, nazywane zwykle aniołami. Służą one Bogu jako posłańcy i spełniają różne obowiązki we wszechświecie, między innymi oddają cenne usługi ludziom (2 Piotra 2:11; Hebrajczyków 2:6, 7; Psalm 34:8, NP; 103:20).

Co można powiedzieć o stosunku łączącym Ojca z Synem? (22, 23).

²² Zarówno rozsądek, jak i Biblia wyraźnie wskazują, że pierworodny Syn, którego Bóg stworzył, a potem posłał na ziemię, nie jest równy Ojcu. Niektórzy ludzie pozornie wierzący w Biblię nauczają, że Jezus i jego Ojciec to równe sobie osoby tworzące złożone bóstwo. Pomysł nie jest nowy, gdyż wiele starożytnych religii czciło grupy bogów. W przeciwieństwie do tego Biblia mówi wyraźnie, że Jezus, jako odrębna osoba, otrzymał moc od swego wszechmocnego Ojca. Są w niej wzmianki, że Wszechmocny wiedział o tym, o czym nie wiedział Jezus, i że Jezus Chrystus nigdy nie był równy swemu Ojcu — ani w czasie pobytu na ziemi, ani potem (Jana 5:30; 8:28; 14:10, 28; Marka 13:32).

²³ Przez tysiące lat Syn pozostawał w niebie w bliskiej więzi z Bogiem Wszechmocnym, dzięki czemu mógł się od Niego uczyć i naśladować Jego sposób postępowania. Toteż gdy jeden z uczniów poprosił: „Pokaż nam Ojca”, Jezus odpowiedział: „Kto mnie zobaczył, zobaczył też Ojca” (Jana 14:8, 9; 1:18). Studiując biblijne sprawozdanie o ziemskim życiu Jezusa, możemy się dużo dowiedzieć o Ojcu, na przykład dlaczego Bóg czyni to lub owo i czego się po nas spodziewa. Jezus powiedział kiedyś: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem” (Jana 14:6). Lepsze poznanie go, a przez to lepsze poznanie jego Ojca jest dla nas konieczne. Znakomitą  pomocą będzie pod tym względem przeczytanie Ewangelii według Jana. Nie koncentruj się przy tym na samych faktach i szczegółach, ale spróbuj sobie uświadomić, jaką osobowość miał Chrystus. Był najwybitniejszy spośród wszystkich ludzi, o których można się czegoś dowiedzieć.

POTRZEBUJEMY BOGA

Dlaczego w twoim życiu Bóg powinien odgrywać ważną rolę? (24, 25).

²⁴ Im więcej przez obserwowanie dzieła stworzenia i czytanie Biblii dowiadujemy się o Wszechmocnym, tym bardziej oczywisty staje się dla nas fakt, że ludzie nie zostali stworzeni po to, aby żyć niezależnie od Niego. Zostaliśmy stworzeni, aby utrzymywać więź z Bogiem, od którego otrzymaliśmy życie i który troszczy się o zaspokajanie naszych codziennych potrzeb. Próby uniezależnienia się od Niego i od Jego Słowa, Biblii, można by przyrównać do prób szukania drogi na nieznanym pustkowiu bez odpowiedniej mapy. Po pewnym czasie można się całkiem zgubić i w końcu, gdy się skończą zapasy, zginąć z braku pożywienia. Podobnie rzecz ma się wtedy, gdy ludzie wykreślają ze swego życia Stwórcę i Jego wskazówki. Biblia i historia wskazują niedwuznacznie, że jeśli chcemy żyć jak najlepiej, to potrzeba nam czegoś więcej niż pokarmu, odzienia i dachu nad głową. Prawdziwego szczęścia można dostąpić tylko pod kierownictwem i z pomocą Stwórcy (Mateusza 4:4; Jana 4:34).

²⁵ Wiele ludzi wie o Stwórcy bardzo mało. Gdybyś miał do czynienia z takimi osobami i nadarzyłaby się sposobność poinformowania ich o dobrych rzeczach, które tu omawialiśmy, dlaczego nie miałbyś im tego powiedzieć? To coś pięknego, gdy ludzie odczuwają potrzebę dzielenia się z bliźnimi poznanymi ważnymi prawdami o Jehowie, naszym kochającym Ojcu niebiańskim (Psalm 40:5).

[Pytania do studium]

 [Ilustracja na stronie 33]

Moc Boża rozdzieliła wody Morza Czerwonego

 [Ilustracje na stronie 36]

Jakie świadectwo daje o Bogu słońce, deszcz i żyzna gleba?

Czyż nie zaspokaja On szczodrze i serdecznie wszystkich naszych potrzeb?