Rozdział 7

Kiedy nastąpi przepowiedziana zagłada świata?

1. Jakie wspaniałe zamierzenie wobec ludzkości ma Bóg?

Z JAKĄŻ ulgą przyjęlibyśmy wiadomość o tym, że został położony kres wojnom i przestępczości, jak również zatruwaniu ziemi! Jakże przyjemnie by się żyło pod panowaniem naprawdę sprawiedliwego rządu, gdyby wraz z rodziną można się było czuć całkowicie bezpiecznym! Biblia mówi, że Bóg to zapewni. Ale kiedy?

2. (a) Kogo zaskoczy nadejście „dnia Jehowy”? (b) Jak można tego uniknąć?

² O zagładzie świata, która utoruje drogę nowemu systemowi Bożemu, apostoł Paweł napisał: „Dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy”, po czym dodał: „Ale wy, bracia, nie jesteście w ciemnościach, żeby ten dzień miał was zaskoczyć jak złodziei” (1 Tesaloniczan 5:2, 4). Kiedy już nadejdzie „dzień Jehowy”, ludzie, którzy zlekceważą ostrzeżenia, poczują się jak zwierzę schwytane w potrzask. Ale ciebie nie musi to spotkać. Z tego wersetu wynika, że niektórzy ‛nie są w ciemnościach’. Zawdzięczają to wnikliwemu studiowaniu i braniu sobie do serca wszystkiego, co Słowo Boże mówi o naszych czasach (Łukasza 21:34-36).

3, 4. (a) Gdzie można znaleźć wyjaśnienie pełnego znaczenia wydarzeń rozgrywających się w XX wieku? (b) Jakie 5 punktów z proroctw biblijnych chcemy bliżej zbadać?

 ³ W Biblii wyraźnie opisano wydarzenia rozgrywające się w naszym XX wieku, i to na 2000 lat naprzód! Chociaż są one powszechnie znane, to jednak tylko Biblia zwraca uwagę na ich pełne znaczenie.

⁴ Do proroczych informacji biblijnych o naszych czasach należy między innymi: (1) Wyznaczenie określonego roku, w którym Bóg miał dać władzę nad „królestwem ludzkości”, „komu zechce”; (2) znamienne wydarzenia, które miały nastąpić w okresie znanym jako „zakończenie systemu rzeczy”; (3) godne uwagi zjawiska w dziedzinie religii; (4) pozostanie przy życiu przynajmniej części pokolenia, które widziało początek „zakończenia systemu rzeczy”; (5) uderzający zbieg wydarzeń na ziemi jako ostatni sygnał poprzedzający zagładę świata. Zbadajmy te punkty jeden po drugim.

(1) Wyznaczony rok — 1914

5. Już w którym roku Świadkowie Jehowy zrozumieli, że według Biblii rok 1914 będzie znamienny?

⁵ Już w roku 1876 Świadkowie Jehowy zrozumieli, że według proroctw biblijnych w roku 1914 n.e. rozegrają się ważne wydarzenia o dalekosiężnych skutkach dla ludzkości. Uzasadnienie tego szeroko rozgłosili.

6. (a) Co omówiono w Daniela 4:2, 3, 17? (b) Komu Jehowa daje „królestwo”?

⁶ Gdy odszukasz w swojej Biblii rozdział 4 Księgi Daniela, znajdziesz w nim proroctwo, które wyjawia zamierzenie Boże co do sprawowania najwyższej władzy nad ziemią. Cel spełnienia się tego proroctwa przedstawiono takimi słowami: „Aby żyjący wiedzieli, że Władcą w królestwie ludzkości jest Najwyższy i że je daje, komu  zechce” (wersety 2, 3, 17 [3:32, 33; 4:14, Bw]). Najwyższy daje „królestwo” Chrystusowi Jezusowi. Ostatnia księga Biblii wskazuje, w jakim czasie „królestwo świata” miało być dane właśnie jemu, Królowi niebiańskiemu (Objawienie 11:15; 12:10). To znaczy, że proroctwo Daniela dotyczy okresu, w którym Bóg miał się wtrącić w sprawy ludzkie, dając „królestwo świata” Jezusowi Chrystusowi. Kiedy, według proroctwa, miało to nastąpić?

7. (a) Jaki proroczy sen opisano w Daniela 4:10-16? (b) Jak on się spełnił na królu Nabuchodonozorze?

⁷ W Księdze Daniela opisano proroczy sen o potężnym drzewie, które ścięto i opasano okowami z żelaza i brązu, dopóki nie upłynie nad nim „siedem czasów”. Na ten okres miało otrzymać „serce zwierzęce” (Daniela 4:10-16 [4:7-13, Bw]). Co to znaczy? Bóg tak to wyjaśnił przez Daniela: Nabuchodonozor, król Babilonu, utraci rozum i tron oraz zostanie wypędzony spośród ludzi, aby żyć jak zwierzę. Po siedmiu latach król odzyska rozum. Tak się rzeczywiście stało i król znowu zasiadł na tronie już jako człowiek, który uznał wyższość panowania Bożego (Daniela 4:20-37 [4:17-34, Bw]). Wszystko to miało jednak głębsze znaczenie i dlatego zostało opisane w Biblii.

8. (a) Jakiego królestwa dotyczy szersze znaczenie tego proroctwa? (b) Co wyobraża w tym większym spełnieniu się ścięcie drzewa i w jakim znaczeniu ‛dano mu serce zwierzęce’?

⁸ Owo szersze znaczenie dotyczy potężniejszego panowania, z którego miało odnieść pożytek wszystko, co żyje na ziemi. Według proroctwa miało ono zapewnić „pokarm dla wszystkich” oraz ochronę dla zwierząt polnych i ptaków (Daniela 4:9, Bw). Jedyną władzą, która rzeczywiście potrafi to zapewnić, jest Królestwo Boże. Sprawiedliwe zasady tego rządu znalazły odbicie w dziejach Judy, której królowie mieszkali w Jeruzalem. Jednakże  z powodu niewierności Judy Jehowa pozwolił, żeby w roku 607 p.n.e. pokonał ją Babilon. Przypominało to ścięcie drzewa widzianego we śnie i nałożenie okowów na jego pień. Rządy narodów sprawowały odtąd władzę nad światem bez ingerencji Bożej. Ponieważ te królestwa zostały wyobrażone w Biblii jako „zwierzęta”, więc stało się tak, jak gdyby anioł z nieba oznajmił: „Niech mu będzie dane serce zwierzęce, a niech nad nim przejdzie siedem czasów” (Daniela 4:16 [4:13, Bw]; 8:1-8, 20-22). W końcu jednak „siedem czasów” panowania rządów wykazujących cechy zwierzęce miało upłynąć. Wtedy „okowy” miały być zdjęte, a „drzewo” miało odrosnąć z chwilą objęcia panowania nad światem przez tego, któremu Jehowa da „królestwo ludzkości”.

9, 10. (a) Jak długi jest każdy z „siedmiu czasów” i jak to potwierdza Biblia? (b) Kiedy się rozpoczęło „siedem czasów”, ile lat one trwały i kiedy się skończyły?

⁹ Jak długo trwało tych „siedem czasów”? Znacznie dłużej niż siedem lat, bo przecież kilkaset lat później Jezus Chrystus dał do zrozumienia, że „czasy wyznaczone narodom” jeszcze się nie skończyły. Od zdobycia Jeruzalem przez Babilon (w roku 607 p.n.e.) narody sprawowały władzę nad światem i miało to jeszcze trwać dłuższy czas (Łukasza 21:24).

¹⁰ Warto się zastanowić nad tym, co Biblia mówi o proroczych „czasach”. W Objawieniu 11:2, 3 powiedziano, że 1260 dni to 42 miesiące, czyli 3 i pół roku. W Objawieniu 12:6, 14 jest wspomniana ta sama liczba dni (1260), ale określono ją jako „czas [1] i czasy [2], i połowę czasu”, a więc trzy i pół „czasu”. Każdy z tych „czasów” to 360 dni (3 ¹⁄2 × 360 = 1260). Według zasady „dzień za rok” (Liczb 14:34; Ezechiela 4:6) każdy dzień  tych proroczych „czasów” oznacza jeden rok. A zatem „siedem czasów” to 2520 lat (7 × 360). Licząc od jesieni roku 607 p.n.e., kiedy Babilon obalił obrazowe królestwo Boże w Judzie, 2520 lat kończy się jesienią roku 1914 n.e. (606 ¹⁄4 + 1913 ³⁄4 = 2520). Właśnie w tym roku „królestwo świata” miało być dane Jezusowi Chrystusowi.

11. Co historycy mówią o znaczeniu roku 1914?

¹¹ Po opublikowaniu informacji, że Biblia wskazuje na rok 1914, Świadkowie Jehowy musieli jeszcze poczekać kilkadziesiąt lat, żeby się to potwierdziło. Ponieważ na początku roku 1914 na świecie panował spokój, wiele ludzi sądziło, że nic szczególnego się nie wydarzy. Ale przed końcem lata oczekiwania Świadków się sprawdziły, gdyż świat uwikłał się w wojnę, jakiej jeszcze nie było. W recenzji książki Rok 1914 historyk A.L. Rowse napisał: „Jeżeli w ogóle był kiedyś rok, który by oznaczał koniec jednej ery, a początek drugiej, to był nim rok 1914. W owym roku skończył się stary świat ze swoim poczuciem bezpieczeństwa, a nastała nowa era, której cechą znamienną jest ciągła niepewność”.⁴⁴ W reportażu na temat życia brytyjskiego męża stanu Winstona Churchilla czytamy: „Strzał, który 28 czerwca 1914 roku rozległ się w Sarajewie, zdruzgotał świat bezpieczeństwa i twórczego rozumu (...). Od tego czasu świat nigdy już nie powrócił do poprzedniego stanu. (...) Był to punkt zwrotny, a wspaniały, spokojny, atrakcyjny świat wczorajszy nieodwołalnie przeszedł do historii”.⁴⁵ Ów rok, wyznaczony w proroctwie biblijnym całe wieki naprzód, rzeczywiście okazał się punktem zwrotnym w historii ludzkości.

12. Z jakiej przyczyny w roku 1914 i później doszło do wielkiego przewrotu w sprawach ludzkich?

¹² Na pierwszy rzut oka może się wydać dziwne, że  znakiem wyniesienia na tron Chrystusa miała być bezprzykładna wojna na ziemi. Nie zapominajmy jednak, że „władcą świata” jest Szatan Diabeł (Jana 14:30). On nie chciał dopuścić do tego, żeby Królestwo Boże zaczęło kierować sprawami ziemskimi. Aby odwrócić uwagę ludzi od Królestwa, wmanewrował ich w wojnę, która miała podbudować ich roszczenia do suwerenności. Poza tym z Biblii wynika, że po narodzeniu się Królestwa Szatan z demonami chcieli „pożreć” ten nowo narodzony rząd. Do czego to doprowadziło? „I wybuchła wojna w niebie (...). Zrzucony więc został wielki smok, pierwotny wąż, nazywany Diabłem i Szatanem, który wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię; zrzucony został na ziemię, a jego aniołowie wraz z nim zostali zrzuceni”. Ponieważ Szatan „mało ma czasu”, więc pała wielkim gniewem (Objawienie 12:3-12). Skutki tego dokładnie opisano w Biblii dziewiętnaście stuleci naprzód.

(2) Wydarzenia szczególnej wagi

13. Co skłoniło Jezusa do opisania ‛znaku jego obecności i zakończenia systemu rzeczy’?

¹³ W roku 33 n.e. Jezus szczegółowo opisał ‛znak swojej obecności i zakończenia systemu rzeczy’. Zostało to zapisane w 24 i  25 rozdziale Ewangelii według Mateusza, jak również w 13 rozdziale Marka i 21 rozdziale Łukasza. Kiedy przebywał z grupą uczniów w Jeruzalem, przepowiedział zburzenie tamtejszej świątyni. Uczniowie poprosili go wtedy: „Powiedz nam, kiedy się to stanie oraz co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 24:1-3).

14. Wymień kilka znamiennych wydarzeń, które Jezus zaliczył do „znaku”.

¹⁴ Jezus odpowiedział im: „Będziecie słyszeć o wojnach  i wysłuchiwać wieści wojennych; uważajcie, żeby się tym nie przerazić; bo tak musi się dziać, ale to jeszcze nie koniec. Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu i będą braki żywności i trzęsienia ziemi w jednym miejscu po drugim. Wszystko to jest dopiero początek boleści”. Według Łukasza 21:11 Jezus wspomniał też o ‛zarazach w jednym miejscu po drugim’. Ostrzegł przed ‛wzmaganiem się bezprawia’ i uprzedził, że z tego powodu „u większości oziębnie miłość”. Poza tym na szczególną uwagę zasługuje jego zapowiedź: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec” (Mateusza 24:4-14).

15, 16. (a) Czy jakieś szczegóły z proroctwa Jezusa spełniły się przed zburzeniem Jeruzalem w roku 70 n.e.? (b) Skąd wiadomo, że musi nastąpić jeszcze jedno, ważniejsze spełnienie się tego proroctwa?

¹⁵ Może się jednak nasunąć pytanie: „Czy przynajmniej niektóre z tych proroctw nie spełniły się przed zburzeniem Jeruzalem przez Rzymian w roku 70 n.e.?” Owszem, niektóre się spełniły, same te proroctwa wskazują jednak, że miało się jeszcze wydarzyć coś więcej. Jezus co prawda odpowiadał na pytanie, którym jego uczniowie byli bezpośrednio zainteresowani, ale przy sposobności podał im dalekosiężne informacje o czasie, gdy „Syn człowieczy” przyjdzie „z mocą i w wielkiej chwale” i gdy bliskie już będzie „królestwo Boże” (Łukasza 21:27, 31).

¹⁶ Rzecz jasna nie wydarzyło się to w roku 70 n.e., kiedy zostało zburzone Jeruzalem. W ostatniej księdze Biblii, napisanej około roku 96 n.e., zaznaczono, że te wydarzenia związane z Królestwem miały się rozegrać dopiero w przyszłości (Objawienie 1:1; 11:15-18; 12:3-12). W symbolicznym języku Objawienia wskazano, że  przepowiedziane przez Jezusa wojny, braki żywności i zarazy miały się spełnić w przyszłości na niezwykłą skalę. Miały nastąpić w czasie, kiedy Chrystus rozpocznie i dopełni odnoszenie zwycięstwa nad wszystkimi wrogami Królestwa Bożego (Objawienie 6:1-8). Spełnienie się niektórych szczegółów tego proroctwa w I wieku przypieczętowuje jego prawdziwość, dzięki czemu mamy wszelkie podstawy, aby ufać, że urzeczywistni się także wszystko inne, co powiedział Jezus.

17. Czy dzisiejsze stosunki światowe bardzo się różnią od tego, co było przed rokiem 1914?

¹⁷ Czy te proroctwa ziściły się w większej, pełniejszej mierze w naszym XX wieku? Ludziom nie zorientowanym, którzy jeszcze nie mają 70 lat, może się wydawać, że dzisiejsze stosunki są normalne, bo nie znają czasów, kiedy się żyło zupełnie inaczej. Jednakże ludzie starsi (a także obeznani z historią) wiedzą, że tak nie jest. W pewnym podręczniku historii tak powiedziano o wydarzeniach roku 1914: „Zaledwie piętnaście państw nie wdało się w wojnę (...) Nie było jednak wśród nich żadnego wielkiego państwa, które byłoby dość potężne, aby wystąpić w roli mediatora. W dziejach świata czegoś takiego jeszcze nigdy nie było; takich rozmiarów nie przybrała dotąd żadna wojna. Spełniło się dosłownie proroctwo Pisma Świętego: ‛Naród powstanie przeciw narodowi, a królestwo przeciw królestwu’”.⁴⁶

18. Dlaczego błędne byłoby rozumowanie, że „znakiem” miała być tylko wojna o wielkim zasięgu?

¹⁸ Ale same te wydarzenia nie miały jeszcze stanowić „znaku”, o którym mówił Jezus. Przytoczył bowiem takie porównanie: „Zwróćcie uwagę na drzewo figowe i wszelkie inne drzewa: Kiedy już puszczają pąki, wtedy widząc  to sami wiecie, że zbliża się lato. Tak też ujrzawszy, że się te rzeczy dzieją, wiedzcie, iż bliskie jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Żadną miarą nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko wydarzy” (Łukasza 21:29-32). Gdy tylko jedno drzewo wypuści liście poza sezonem, nikomu nie przychodzi na myśl, że zbliża się lato. Kiedy jednak wszystkie drzewa w odpowiedniej porze wypuszczają pąki, wiadomo, co to znaczy. Tak samo Jezus przepowiedział, że o jego „obecności” i „zakończeniu systemu rzeczy” miała świadczyć nie tylko wojna, lecz także szereg innych wydarzeń rozgrywających się za życia jednego pokolenia.

19. (a) Jak według załączonego zestawienia spełniają się od roku 1914 rozmaite szczegóły „znaku”? (b) Dlaczego dawniejsze wojny, klęski głodu, trzęsienia ziemi itd. nie stanowią „znaku”, o którym mówił Jezus?

¹⁹ Czy te wydarzenia nastąpiły? Może podczas przeglądania zamieszczonego dalej zestawienia zatytułowanego: „Co będzie znakiem?” przypomni ci się, co czytałeś o wojnach prowadzonych w dawnych wiekach. Nie ma jednak najmniejszej wątpliwości, że pierwsza wojna światowa wyraźnie wyróżnia się spośród wszystkich innych wojen jako punkt zwrotny w historii. Może też pamiętasz, że już przed rokiem 1914 miały miejsce klęski głodu, epidemie, trzęsienia ziemi i okresy bezprawia oraz że podejmowano ogromne wysiłki w celu zachowania pokoju i bezpieczeństwa. Ale w żadnym okresie dziejów wszystkie te zjawiska nie przybrały tak zatrważających rozmiarów za życia jednego pokolenia. Jeśli to, co się dzieje od roku 1914, nie jest znakiem, to czego jeszcze należałoby się spodziewać? Nie da się zaprzeczyć, że żyjemy podczas „obecności” Jezusa obdarzonego władzą Królestwa.

20, 21. Dlaczego wydarzenia towarzyszące wybuchowi pierwszej wojny światowej okazały się, zgodnie z zapowiedzią Jezusa, zaledwie „początkiem boleści”?

 ²⁰ Pojawienie się tych szczegółów znaku nie oznacza, że Królestwo Boże miało natychmiast usunąć z ziemi wszelką niegodziwość. Jak przepowiedział Jezus, „wszystko to jest dopiero początkiem boleści” (Mateusza 24:8). Miało ich być więcej. W World Book Encyclopedia czytamy: „Pierwsza wojna światowa i jej następstwa doprowadziły na początku lat trzydziestych naszego stulecia do największego w dziejach kryzysu gospodarczego. Skutki wojny oraz problemy związane z przestawianiem się na warunki pokojowe wywołały zamęt niemal we wszystkich krajach”.⁴⁷ Kilka lat później wybuchła druga wojna światowa, o ileż okropniejsza od pierwszej! Zaczęło się nasilać lekceważenie życia i własności, a obawa, żeby nie paść ofiarą przestępstwa, stała się nagminna. Odrzuca się zasady moralne. Eksplozja demograficzna niesie ze sobą problemy, których nie sposób rozwiązać. Zanieczyszczanie naturalnego środowiska pogarsza warunki życiowe i zagraża samemu życiu. A do tego jeszcze dochodzi niebezpieczeństwo kataklizmu nuklearnego.

²¹ Kiedy się rozpoczęły te „boleści”? W londyńskim czasopiśmie Star powiedziano: „W następnym stuleciu niektórzy historycy być może dojdą do wniosku, że dzień, w którym świat oszalał, (...) nastał [w roku] 1914”.⁴⁸ Właśnie ten rok został dawno temu z góry wyznaczony przez proroctwo biblijne.

(3) Godne uwagi zjawiska w dziedzinie religii

22. (a) Z czym Jezus powiązał zapowiedź wzrostu bezprawia i oziębnięcia miłości? (b) Jak nauki kleru przyczyniły się do powstania takiej sytuacji?

²² Do ważniejszych wydarzeń, w które według wypowiedzi  Jezusa miał obfitować okres „zakończenia systemu rzeczy”, trzeba jeszcze zaliczyć następujące: „I powstanie wielu fałszywych proroków, i wprowadzą wielu w błąd, a wskutek wzmagającego się bezprawia u większości oziębnie miłość” (Mateusza 24:11, 12). Jezus powiązał wzrost bezprawia i oziębnięcie miłości z wpływem fałszywych proroków, to znaczy nauczycieli religijnych, którzy kłamliwie twierdzą, iż przemawiają w imieniu Boga. W niniejszej książce przedstawiono już dowody, że kler udziela poparcia wojnom między narodami, lekceważy biblijne mierniki moralne jako przestarzałe oraz podaje w wątpliwość niektóre fragmenty Biblii. Co z tego wynikło? „Oziębnięcie” miłości do Boga i Jego praw. Jest to jedna z głównych przyczyn upadku moralności, lekceważenia władzy oraz znieczulicy (2 Tymoteusza 3:1-5).

23, 24. Co w związku z tym przeżywają w ostatnich latach religie?

²³ Wszystko to sprawia, że miliony ludzi opuszczają organizacje religijne. Niektórzy szukają pomocy w Biblii i przystosowują swe życie do jej wskazań. Inni, rozczarowani i zniechęceni, jedynie się wycofują. Wielu staje się wrogami religii. Pewien publicysta oświadczył: „Przerażenie ogarnia człowieka na myśl, ile problemów światowych tkwi swymi korzeniami w religii. Rzadko kiedy krwiożercza pasja wojny religijnej wyrasta na podłożu świeckiej rywalizacji politycznej”. W związku z tym zadał pytanie: „Dlaczego nie usuwa się religii?”⁴⁹

²⁴ Podupadanie wielkich religii potwierdzają dobrze znane fakty. Na przykład w reportażu z Włoch podano, że chociaż 95 procent ludności uważa siebie za katolików, to jednak „według niektórych ocen do kościoła w niedzielę chodzi niespełna 20 procent ludzi”.⁵⁰ Z innego źródła  wynika, że w ciągu 10 lat liczba duchownych na świecie zmalała o 25 000.⁵¹ Według wydanej w USA rozprawy poświęconej kościołowi ma nastąpić dalsze „zmniejszenie się do roku 2000 liczby katolickich duchownych w Ameryce aż o 50 procent”.⁵² W U.S. News and World Report jest mowa o „gwałtownym spadku liczby mężczyzn wstępujących do seminariów katolickich” w Stanach Zjednoczonych — z liczby szczytowej 48 992 do poziomu 11 262 w ciągu niespełna 20 lat.⁵³The New York Times donosi, że w ciągu 15 lat „liczba zakonnic spadła ze 181 421 na 121 370”.⁵⁴ Podobnie przedstawia się sprawa w większości religii.

25. (a) Jaka całkiem odmienna sytuacja miała się w tym czasie zaznaczyć, jeśli chodzi o prawdziwe wielbienie Boga? (b) Pod czyim kierownictwem odbywa się to zgromadzanie czcicieli prawdziwego Boga i na jakiej podstawie? (c) Wobec jakiej kwestii spornej stają ludzie ze wszystkich narodów?

²⁵ W przeciwieństwie do tego z Biblii wynika, że w obecnym czasie końca miała odczuć potrzebę oddawania czci Jehowie „wielka rzesza” ludzi ze wszystkich narodów. Jezus przepowiedział zgromadzanie takich ludzi przez oddzielanie jednych od drugich na zachowanie w „wielkim ucisku” albo na „wieczne odcięcie” (Objawienie 7:9, 10, 14; Izajasza 2:2-4; Mateusza 25:31-33, 46). Jak się odbywa takie oddzielanie do zachowania przy życiu? Biblia odpowiada: „Świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto spełnia wolę Boga, pozostanie na zawsze” (1 Jana 2:17). A jak można się dowiedzieć, co jest wolą Boga? Przez pozytywne ustosunkowanie się do prowadzonej na całym świecie kampanii wychowawczej, którą Jezus zapowiedział takimi słowami: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej  ziemi na świadectwo wszystkim narodom, a wtedy nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14). Dzięki takiemu głoszeniu ludzie ze wszystkich narodów stają wobec kwestii spornej, czy są za Boskim panowaniem, czy też wolą niezależne panowanie człowieka, do czego Szatan namawiał w Edenie. Jehowa daje im sposobność dokonania wyboru.

26, 27. (a) Jakie rozmiary przybrało już to dawanie świadectwa? (b) Dlaczego stosunek do orędzia Królestwa jest sprawą bardzo poważną?

²⁶ Na całym świecie z coraz większym rozmachem dawane jest świadectwo o Królestwie. W ponad 200 krajach miliony Świadków Jehowy odwiedzają ludzi w ich mieszkaniach, proponując im bezpłatne studium biblijne. Publikacje, którymi się posługują, należą do najpoczytniejszych pism biblijnych na ziemi, jeśli nie są to w ogóle najpoczytniejsze wydawnictwa na świecie, dostępne w mniej więcej 190 językach.

²⁷ Rozdzielanie to trwa już od lat i ma się ku końcowi. Według Słowa Bożego ludzie rozmyślnie odrzucający panowanie Królestwa Bożego, jak również ci, którzy obojętnie nie chcą skorzystać ze sposobności poznania Boga, zostaną odcięci od życia (Mateusza 25:34, 41, 46; 2 Tesaloniczan 1:6-9). Dla pozostałych, którzy dają się poznać jako zwolennicy Królestwa Bożego, będzie to czas wspaniałego wyzwolenia. Ale kiedy należy się spodziewać tego wykonania wyroku?

(4) ‛To pokolenie nie przeminie’

28. Kiedy według wypowiedzi Jezusa nadejdzie zapowiedziana zagłada świata?

²⁸ „O dniu owym i godzinie”, powiedział Jezus, „nikt  nie wie, ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko Ojciec” (Mateusza 24:36). Podał jednak pomocną wskazówkę dotyczącą tego czasu, mówiąc: „To pokolenie żadną miarą nie przeminie, aż się to wszystko wydarzy” (Mateusza 24:34). Tak więc wszystkie szczegóły złożonego „znaku”, jak również „wielki ucisk”, muszą się wydarzyć za życia jednego pokolenia — pokolenia roku 1914. To znaczy, że niektórzy ludzie będący naocznymi świadkami tego, co się działo w roku 1914, gdy się rozpoczęło „zakończenie systemu rzeczy”, będą jeszcze żyć przy końcu tego okresu, gdy wybuchnie „wielki ucisk”. Ludzie pamiętający wydarzenia z roku 1914 są w dość podeszłym wieku. Większość z nich już nie żyje. Tymczasem Jezus zapewnił, że „to pokolenie żadną miarą nie przeminie”, zanim nie nadejdzie zagłada obecnego złego systemu rzeczy (Mateusza 24:21).

29. Jak przez dopuszczenie do tego, że od roku 1914 do naszych czasów wytworzyła się tak groźna sytuacja, Bóg ułatwia ludziom powzięcie właściwej decyzji?

²⁹ Jakże cierpliwy jest Bóg, że tak długo daje sposobność do okazania skruchy! (2 Piotra 3:9). Po raz pierwszy w dziejach jeden problem po drugim przybiera zastraszające rozmiary — wojna, skażenie naturalnego środowiska, przeludnienie i wiele innych. Każdy z osobna może doprowadzić do całkowitej ruiny. Pozwalając na takie nagromadzenie się dowodów, Bóg ułatwia ludziom dojście do wniosku, że nie mają rozwiązania. Jednocześnie dzięki głoszeniu „dobrej nowiny o królestwie” szczere osoby mogą zrozumieć, że Królestwo Boże jest jedyną nadzieją na prawdziwy pokój i bezpieczeństwo. W ten sposób Bóg daje im czas na opowiedzenie się w wielkiej kwestii spornej po Jego stronie.

 (5) Ostatni sygnał

30. Na jaki ostatni sygnał bliskości zagłady świata wyraźnie wskazuje Biblia?

³⁰ Ma nastąpić jeszcze jedno wydarzenie, które będzie nieomylnym sygnałem bliskości zagłady świata. Apostoł Paweł napisał o tym: „Dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy. Skoro tylko będą mówić: ‛Pokój i bezpieczeństwo!’ — wtedy od razu spadnie na nich nagła zagłada (...) i żadnym sposobem nie ujdą” (1 Tesaloniczan 5:2, 3; Łukasza 21:34, 35).

31, 32. (a) Czy ogłoszenie przez przywódców politycznych „pokoju i bezpieczeństwa” będzie zgodne ze stanem faktycznym? (b) Dlaczego każdemu, kto dałby się tym zwieść, grozi niebezpieczeństwo?

³¹ Wielcy tego świata wiedzą, że wojna atomowa spowodowałaby całkowitą zagładę. Wiele uwagi i pieniędzy pochłaniają poważne problemy związane z zanieczyszczaniem naturalnego środowiska, eksplozją demograficzną oraz różnymi trudnościami w polityce wewnętrznej. Dążą więc do odprężenia w napiętych stosunkach międzynarodowych. Oznaką tego jest ogłoszenie przez Organizację Narodów Zjednoczonych roku 1986 za „Międzynarodowy rok pokoju i bezpieczeństwa”. Niewątpliwie jest to krok w kierunku spełnienia się wyżej przytoczonych słów Pawła. Oczywiście ich negocjacje i zawarte porozumienia nie wywołają istotnych zmian w usposobieniu ludzi, żeby zaczęli miłować się wzajemnie. Nie położą tamy przestępczości ani nie usuną chorób i śmierci. Mimo to proroctwo zapowiada nadejście takiej chwili, kiedy narody oświadczą, że osiągnęły pewien stopień „pokoju i bezpieczeństwa”. Gdy do tego dojdzie, wtedy ‛od razu spadnie nagła zagłada’ na zwodzicieli ludzkości, jak również na wszystkich, którzy im ufają.

³² Będą jednak tacy, którzy ocaleją. Czy ty znajdziesz się wśród nich?

[Pytania do studium]

 [Ramka na stronach 78, 79]

„Co będzie znakiem?”

„Powstanie (...) naród przeciw narodowi” —

„Pierwsza wojna światowa zapoczątkowała erę wojny totalnej, erę w pełnym znaczeniu tego wyrazu wojny globalnej. (...) Przed okresem 1914-1918 nigdy nie było wojny (...), która by objęła swym zasięgiem tak ogromne połacie ziemi. (...) Nigdy przedtem nie pozbawiono życia tylu ludzi i w tak masowy, bezwzględny sposób” (H. Baldwin, World War I [Pierwsza wojna światowa]).

Podczas pierwszej wojny światowej zginęło 14 milionów żołnierzy i cywilów. Druga wojna światowa kosztowała życie 55 milionów ludzi. Ofiarą setek zamachów stanu, powstań i buntów po drugiej wojnie światowej padło około 35 milionów ludzi.

Tak więc w wyniku wojen prowadzonych od roku 1914 straciło życie ponad 100 milionów ludzi.

„Będą braki żywności” —

Niedostatek żywności wystąpił w wielu krajach zarówno po pierwszej, jak i po drugiej wojnie światowej.

Pomimo trwającego od lat postępu wiedzy blisko jedna czwarta ludności świata głoduje. Co roku wskutek niedożywienia umiera szacunkowo 12 milionów dzieci przed ukończeniem pierwszego roku życia. Z tego samego powodu umierają rokrocznie miliony innych ludzi.

„Zarazy” —

Żadna upamiętniona w historii epidemia nie może się równać z „hiszpanką” szalejącą w latach 1918-1919. Zachorowało na nią co najmniej 500 milionów ludzi; ponad 20 milionów zmarło.

Medycyna nie potrafi zapobiec epidemicznemu szerzeniu się chorób serca. Rak staje się coraz straszliwszą plagą. Liczba chorych wenerycznie rośnie w zawrotnym tempie.

„Trzęsienia ziemi” w jednym miejscu po drugim —

Przybliżona liczba zabitych różni się zależnie od źródła informacji. Mimo to podajemy kilka przykładów: 30 do 32 tysięcy ludzi zginęło podczas trzęsienia ziemi we Włoszech w roku 1915; 100 do 200 tysięcy — w roku 1920 w Chinach; 95 do 150 tysięcy — w roku 1923 w Japonii; 25 do 60 tysięcy — w roku 1935 w Indiach;  12 do 20 tysięcy — w roku 1968 w Iranie; 54 do 70 tysięcy — w roku 1970 w Peru; 20 do 23 tysięcy — w roku 1976 w Gwatemali; 100 do 800 tysięcy — w roku 1976 w Chinach. Prócz tego po roku 1914 tysiące ludzi straciło życie w wyniku setek innych większych trzęsień ziemi na całym globie.

Z danych zaczerpniętych z najrozmaitszych źródeł wynika, że przeciętna roczna katastrofalnych trzęsień ziemi po roku 1914 jest znacznie wyższa niż przeciętna z 200 poprzednich lat.

„Wzmagające się bezprawie” —

Fakty są ci dobrze znane: Skutki wzrastającej przestępczości dają się we znaki we wszystkich krajach. Zagraża to twojemu życiu. Co się dzieje w szkołach w twojej okolicy? Czy nie słyszałeś o nielegalnym zażywaniu narkotyków? A co powiedzieć o nieuczciwości w handlu? Jak bezpiecznie czujesz się nocą na ulicy?

Bezprawie znajduje wyraz nie tylko w naruszaniu praw ludzkich, ale jeszcze częściej w lekceważeniu praw Bożych (zob. 2 Tymoteusza 3:1-5, 13).

Ogłaszanie po całym świecie Królestwa Bożego —

Działalność ta jest systematycznie prowadzona w ponad 200 krajach przez miliony Świadków Jehowy.

Na przykład w ostatnich 10 latach Świadkowie Jehowy poświęcili na publiczne głoszenie tego orędzia około 4 miliardów godzin. W tym samym czasie rozpowszechnili w około 190 językach z górą 5 miliardów pism wskazujących na to, że Królestwo Boże jest jedyną nadzieją ludzkości.

Ogłoszenie „pokoju i bezpieczeństwa” —

Czołowe osobistości widzą, że pokój jest niezbędny do uniknięcia katastrofy atomowej i zajęcia się innymi narastającymi problemami. Właśnie do tego zmierzało ogłoszenie przez ONZ roku 1986 rokiem „pokoju, międzynarodowego bezpieczeństwa i współpracy” (Zgromadzenie Ogólne, 32 punkt porządku dziennego, sesja 39).

O czym świadczy „znak”, na który składa się to wszystko? Że żyjemy w czasie „zakończenia systemu rzeczy”; że Chrystus zasiadł na niebiańskim tronie i spośród wszystkich narodów wybiera ludzi, którzy naprawdę chcą spełniać wolę Bożą; że bardzo bliski jest „wielki ucisk”! Dalsze szczegóły można znaleźć w 24 i 25 rozdziale Mateusza, 13 rozdziale Marka i 21 rozdziale Łukasza.