Rozdział 75

Źródło szczęścia

W CZASIE pełnienia służby w Galilei Jezus dokonał wielu cudów, a teraz powtarza je w Judei. Uwalnia na przykład pewnego człowieka od demona, który odebrał mu mowę. Tłum popada w zdumienie, ale krytycy podnoszą zarzut, z jakim Jezus spotkał się już w Galilei. Mówią: „Ten wypędza demony przy pomocy Belzebuba, władcy demonów”. Inni chcą, by Jezus potwierdził swą tożsamość jeszcze mocniejszymi dowodami, i próbują go kusić żądaniem znaku z nieba.

Jezus wie, o co im chodzi, i daje im taką samą odpowiedź jak swym przeciwnikom w Galilei. Stwierdza, że każde królestwo rozdarte wewnętrznie upadnie, po czym pyta: „Jeżeli więc także Szatan jest rozdzielony sam przeciw sobie, jak ostoi się jego królestwo?” Wskazuje, iż jego krytycy znajdują się w niebezpiecznej sytuacji: „Jeśli wypędzam demony palcem Bożym, rzeczywiście zaskoczyło was Królestwo Boże”.

Świadkowie cudów Jezusa powinni zareagować tak, jak ludzie, którzy setki lat wcześniej widzieli cuda dokonane przez Mojżesza i wołali: „To jest palec Boży!” „Palcem Bożym” zostało też wyryte na tablicach kamiennych Dziesięcioro Przykazań. I właśnie „palec Boży” — Jego święty duch, czyli czynna moc — umożliwia Jezusowi wypędzanie demonów i uzdrawianie chorych. Zatem owi krytykanci naprawdę dali się zaskoczyć Królestwu Bożemu, ponieważ przebywa wśród nich Jezus, desygnowany na Króla tego Królestwa.

Następnie Jezus unaocznia za pomocą przykładu, że zdolność wypędzania demonów dowodzi jego przewagi nad Szatanem. Mówi o uzbrojonym mężczyźnie, który strzeże swego pałacu, ale nadciąga silniejszy i go pokonuje. Powtarza opowiedzianą już w Galilei przypowieść o nieczystym duchu, który opuszcza człowieka, ale gdy ten nie zapełnia pustki czymś dobrym, duch powraca z siedmioma innymi i w rezultacie jego ofiara popada w gorszy stan niż na początku.

Pewna kobieta z tłumu, słysząc te nauki, woła głośno: „Szczęśliwe łono, które cię nosiło, i piersi, któreś ssał!” Trudno się jej dziwić — przecież każda Żydówka pragnie urodzić proroka, a tym bardziej Mesjasza. Owa niewiasta najwidoczniej jest zdania, że Maria jako matka Jezusa może się czuć wyjątkowo szczęśliwa.

Tymczasem Jezus szybko koryguje jej pogląd, kierując uwagę na rzeczywiste źródło szczęścia. Oświadcza: „Nie, ale raczej: Szczęśliwi ci, którzy słuchają słowa Bożego i je zachowują!” Nigdy nie sugerował, iż Marii, jego matce, należą się jakieś szczególne względy. Przeciwnie, wykazał, że nie więzy cielesne, nie osiągnięcia, lecz wierna służba dla Boga daje prawdziwe szczęście.

Podobnie jak to było w Galilei, Jezus gani Judejczyków za domaganie się znaku z nieba. Oznajmia, iż będzie im dany jedynie znak Jonasza. Prorok ten stał się znakiem przez to, że trzy dni przebywał w brzuchu ryby, jak też dzięki odważnemu głoszeniu, które skłoniło mieszkańców Niniwy do okazania skruchy. „Ale oto tutaj jest coś więcej niż Jonasz” — stwierdza Jezus. Wspomina też o królowej Szeby, która podziwiała mądrość Salomona, i mówi: „Ale oto tutaj jest coś więcej niż Salomon”.

Z kolei Jezus tłumaczy, że gdy ktoś zapala lampę, nie stawia jej do piwnicy ani pod koszem, lecz na lichtarzu, aby drudzy widzieli światło. Być może chce dać do zrozumienia, iż nauczanie tych upartych ludzi i dokonywanie przed nimi cudów równa się ukrywaniu zapalonej lampy. Tacy obserwatorzy nie mają szczerego, jasnego oka i dlatego cuda Jezusa nie osiągają zamierzonego skutku.

Jezus przed chwilą wypędził demona, dzięki czemu niemy odzyskał mowę. Powinno to pobudzić osoby, których oko jest szczere, jasne, do wysławiania takiego niezwykłego czynu i rozgłaszania dobrej nowiny. Ale ci krytykanci dalecy są od tego. Toteż Jezus mówi na koniec: „Czuwaj więc. Być może światło będące w tobie jest ciemnością. Jeżeli zatem całe twe ciało jest jasne, nie mając żadnej cząstki ciemnej, całe będzie jaśnieć jak wtedy, gdy lampa oświetla cię swymi promieniami”. Łukasza 11:14-36; Wyjścia 8:18, 19; 31:18; Mateusza 12:22, 28.

▪ Jak ludzie reagują, gdy Jezus uzdrawia pewnego człowieka?

▪ Czym jest „palec Boży” i jak słuchacze Jezusa dali się zaskoczyć Królestwu Bożemu?

▪ Co jest źródłem prawdziwego szczęścia?

▪ Jak można mieć szczere oko?