Rozdział 21

Bezpieczne życie pod panowaniem Mesjasza

1. Kto już teraz ‚żyje bezpiecznie’ pod ochroną Bożą, a po jakim wydarzeniu będzie można w jeszcze pełniejszej mierze cieszyć się bezpieczeństwem pod każdym względem?

BEZPIECZNE życie na ziemi pod panowaniem sprawiedliwego rządu! Na urzeczywistnienie się tego pragnienia ludzkość może liczyć bardziej niż kiedykolwiek przedtem, ale dopiero po udaremnieniu ataku Goga i jego chciwych hord i po zlikwidowaniu „krainy Magog”. Lud, który ma się stać celem nie sprowokowanego ataku Goga, jeszcze przed tym atakiem ‚żyje bezpiecznie’ na ziemi pod ochroną Bożą w stanie duchowym zapewnionym mu przez Boga. O ileż bezpieczniej pod każdym względem będzie można żyć, gdy Jehowa usprawiedliwi swoje powszechne zwierzchnictwo i znowu obejmie pełną władzę nad ziemią przez chwalebne odniesienie całkowitego zwycięstwa nad Gogiem z Magog! (Ezechiela 38:11, 14). Przyniesie to wszędzie na ziemi pełną wolność wielbienia zwycięskiego Boga, który daje poznać wszystkim narodom, że jest Jehową!

2. W czym, zgodnie z zamierzeniem Jehowy, mają nadal brać udział ci, którzy przeżyją atak Goga, i w jakim widzeniu zostało to przedstawione?

² Bóg wyraźnie zamierzył i postanowił, że ci, którzy przeżyją atak Goga, nadal będą brać udział w czystym i nieskalanym wielbieniu. Jehowa przedstawił to obrazowo w widzeniu, które dał swemu prorokowi Ezechielowi kilka lat po proroctwie o bezpodstawnym podjęciu przez Goga próby wykorzenienia z ziemi wielbienia Jehowy. Było to dość szczegółowe widzenie, którego opis wypełnia dziewięć ostatnich rozdziałów proroctwa Ezechiela. Podane na wstępie szczegóły historyczne poświadczają jego autentyczność:

3. Jak Ezechiel poświadczył na samym początku autentyczność tego widzenia i gdzie w widzeniu postawił Ezechiela duch Jehowy?

³ „W dwudziestym piątym roku naszego wygnania, z początkiem roku, w dziesiątym dniu miesiąca, w czternaście lat po zdobyciu miasta, właśnie tego dnia spoczęła na mnie ręka Jahwe, i zaprowadził mnie On w Bożym widzeniu do kraju Izraela oraz postawił mnie na pewnej bardzo wysokiej górze, a na niej na wprost mnie [na południe, NW] było coś, jakby budowa jakiegoś miasta.

4. Jak wyglądał mąż, którego Ezechiel tam ujrzał, co miał przy sobie, gdzie stał, i co powiedział Ezechielowi?

⁴ „Zaprowadził mnie tam i oto ukazał się wtedy mąż, który miał wygląd, jakby był z brązu [miedzi, NW]; miał on lniany sznur w ręce oraz mierniczy pręt. Stał on przy bramie. I rzekł do mnie ów mąż: ‚Synu człowieczy, popatrz oczami i przysłuchaj się uszami, i dokładnie uważaj na to, co będę ci ukazywać, albowiem zostałeś  tu przyprowadzony po to, abyś to widział. Oznajmij domowi Izraela wszystko, co zobaczysz’.” — Ezechiela 40:1-4.

5. Na który rok p.n.e. przypada ów dwudziesty piąty rok zesłania Ezechiela w Babilonie, i w którym dniu, którego miesiąca księżycowego Ezechiel miał widzenie?

⁵ Ponieważ dwudziesty piąty rok zesłania króla Jojakina i proroka Ezechiela w Babilonie był czternastym rokiem po zburzeniu Jeruzalem przez Babilończyków w roku 607 p.n.e., więc Ezechielowe widzenie świątyni miało miejsce 10 dnia miesiąca Nisan roku 593 p.n.e., jeżeli określenie „z początkiem roku” odnosi się do miesiąca Nisan, pierwszego miesiąca roku religijnego. Gdyby jednak chodziło o rok świecki, wtedy miałoby ono miejsce 10 dnia miesiąca Tiszri, to znaczy w Dniu Odpokutowania (Pojednania), w którym podczas roku jubileuszowego dęto w trąby, żeby obwieścić wolność w całym kraju. — Księga Kapłańska 25:8-13.

6. W jakim stanie była wtedy ziemia judzka, co jednak ujrzał Ezechiel na górze Moria, i na co wskazuje okoliczność, że jest mowa o „bardzo wysokiej górze”?

⁶ Licząc od owego roku 593 p.n.e. ziemia judzka miała jeszcze przez 56 lat pozostawać spustoszona (do 537 p.n.e.). Kiedy jednak Ezechiel został w widzeniu przeniesiony z powrotem do tej ziemi, ujrzał tam już nową świątynię, która miała służyć wielbieniu Jehowy, wybudowaną na górze Moria, i owa świątynia miała takie rozmiary, że przypominała „jakby budowę jakiegoś miasta” na południe. Ponieważ górę opisano jako „bardzo wysoką górę”, więc spełnienie widzenia powinno nastąpić w okresie, gdy „góra świątyni Jahwe stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki”. — Izajasza 2:2.

7. Kogo przedstawiał lśniący mąż, którego ujrzał Ezechiel, i jaką przysługę miał mu oddać?

⁷ Mąż, który w widzeniu był przewodnikiem Ezechiela, najwidoczniej świecił jak wypolerowany brąz i trzymał w ręce narzędzie do przeprowadzenia pomiarów w świątyni. Wyobrażał anioła Jehowy, który miał wziąć Ezechiela na obchód po świątyni i udzielić mu wyjaśnień. Nie ulega wątpliwości, że Ezechiel najpierw ujrzał go stojącego w bramie wschodniej, od której rozpoczął się obchód inspekcyjny. — Ezechiela 40:3, 6.

8. Kto był Projektantem tej świątyni oglądanej w widzeniu, i co ona w rzeczywistości wyobrażała?

⁸ Ezechiel nie zbudował tej świątyni w swojej wyobraźni, tylko Jehowa, jej niebiański Projektant, ukazał ją w widzeniu jako już wzniesioną, gotową do przeprowadzenia inspekcji i dokonania pomiarów. Wyobraża ona „prawdziwy namiot, który wzniósł Jehowa, a nie człowiek”. A zatem ta oglądana w widzeniu świątynia była „figuralnym wyobrażeniem rzeczy niebiańskich”. Wiosną roku 33 n.e. zmartwychwstały Jezus Chrystus wszedł do Miejsca Najświętszego tej „prawdziwej świątyni”, to znaczy „do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed osobą Boga” (Hebrajczyków 8:2; 9:23, 24, NW). Przedstawił tam zasługę swej doskonałej ofiary człowieczej, którą złożył na ziemi zgodnie z postanowieniem Jehowy wyobrażonym przez ołtarz (Hebrajczyków 13:10-12, 20). Ezechiel ujrzał wyobrażenie takiej świątyni.

9. Jak ta świątynia została poświęcona i jak Ezechiel opisuje widzenie tego poświęcenia?

 ⁹ W toku tej szczegółowej inspekcji prorok Ezechiel ujrzał niejako inaugurację, czyli poświęcenie tej świętej budowli, kiedy Jehowa obrał sobie za mieszkanie jej sanktuarium. Prorok opisuje to w Ezechiela 43:1-7. Wspomniawszy najpierw o swym anielskim przewodniku, Ezechiel mówi dalej:

„Potem poprowadził mię ku bramie, która skierowana jest na wschód. I oto chwała Boga Izraela przyszła od wschodu, a głos Jego był jak szum wielu wód, a ziemia jaśniała od Jego chwały. Było to widzenie równe temu, które oglądałem wtedy, gdy przyszedł, by [proroczo] zniszczyć miasto, widzenie równe temu, które oglądałem nad rzeką Kebar. I upadłem na twarz.

„A chwała Jahwe weszła do świątyni przez bramę, która skierowana była ku wschodowi. Wtedy uniósł mię duch i zaniósł mię do wewnętrznego dziedzińca. — A oto świątynia pełna była chwały Jahwe. I usłyszałem, jak ktoś mówił do mnie od strony świątyni, podczas gdy ów mąż stał jeszcze przy mnie. Rzekł do mnie:

„‚Synu człowieczy, to jest miejsce tronu mojego, miejsce podstawy dla mych stóp, gdzie chcę na wieki mieszkać pośród Izraelitów. Już nie ma dom Izraela (...) kalać mego świętego imienia’.”

10. Jaką gwarancję stanowiła ta oglądana w widzeniu świątynia zarówno dla rodowitych Izraelitów, jak i dla Izraela duchowego?

¹⁰ Tym widzeniem świątyni, danym Ezechielowi 56 lat przed uzyskaniem przez zesłańców żydowskich zezwolenia na opuszczenie Babilonu i na powrót do Jeruzalem, żeby tam mogli odbudować ołtarz ofiarny dla Jehowy, Bóg dał gwarancję, że Jego wielbienie zostanie przywrócone w tym spustoszonym kraju (Ezdrasza 1:1 do 3:6). Stanowi ono również proroczą rękojmię dla przywróconego ostatka Izraela duchowego. Rękojmię czego? Tego, że czyste wielbienie Jehowy będzie trwać bez dalszych zakłóceń, gdy Jehowa odeprze groźny atak Szatana Diabła, Goga z Magog, i jego bezbożnych hord.

11. Co będzie wtedy odpowiednikiem raju duchowego czcicieli Jehowy oraz komu i gdzie został nakreślony jego proroczy zarys?

¹¹ Wówczas jak jeszcze nigdy będą urzeczywistnione dla pożytku czcicieli Jehowy Jego zamierzenia co do wiecznotrwałego i bezpiecznego życia na ziemi, oznaczające prawdziwe dobrodziejstwa dla samego człowieka, jak również dla jego naturalnego środowiska. Raj duchowy, z którego Gog z Magog usiłuje wypędzić nie tylko ich samych, lecz także ich przyrównanych do owiec współwyznawców, będzie mieć wtedy swój odpowiednik ziemski. W czym? W ogólnoziemskim „ogrodzie Eden”, przypominającym raj. Zostało to proroczo zapowiedziane widzeniem, które Ezechiel miał po zakończeniu inspekcji świątyni. Oto, co pisze:

12. Co w widzeniu Ezechiela wydobywało się z tej świątyni, i w którym kierunku płynęło?

¹² „Następnie zaprowadził mnie z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza.” — Ezechiela 47:1.

 CORAZ GŁĘBSZY STRUMIEŃ ŻYCIODAJNEJ WODY

13. Co to za „woda”, z jakiego źródła wypływa, i na uznawanie czego wskazuje fakt, że przepływa obok ołtarza ofiarnego?

¹³ Ta woda ze świątyni przywróconego wielbienia Jehowy okazuje się wodą życiodajną, „wodą życia”. Pochodzi od pierwszego Życiodawcy, Jehowy, który za stałą siedzibę obrał sobie niebiańską świątynię, gdzie zasiada na tronie nad cherubami i gdzie przyjmuje wartość krwi ofiary odpokutowania za potępioną, umierającą ludzkość. Zwróćmy uwagę na to, że życiodajna woda przepływa obok ołtarza ofiarnego na dziedzińcu wewnętrznym, zamiast płynąć na zachód przez tył świątyni, który był najbliżej Miejsca Najświętszego. Z tego wynika, że Życiodawca, Jehowa, każąc płynąć tej „wodzie życia”, w pełni uznaje ofiarę okupu złożoną przez Jego Syna i Arcykapłana, Jezusa Chrystusa. Dlatego chrześcijański apostoł Jan napisał:

„Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.”

„A świadectwo jest takie: że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu. Ten, kto ma Syna, ma życie, a kto nie ma Syna Bożego, nie ma też i życia.” — 1 Jana 1:7; 5:11, 12.

14. Jakiej podobnej rzece, wspomnianej w ostatnim rozdziale Biblii, odpowiada ten strumień wody życia, i jak tę rzekę oraz jej źródło opisuje Jan?

¹⁴ Jest to zgodne z opisem źródła podobnej rzeki życia, który znajdujemy w ostatnim rozdziale Biblii. Jan mówi o pociągających cechach niebiańskiego Nowego Jeruzalem, zstępującego z nieba od Boga:

„Lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan [Jehowa, NW], Bóg, Wszechmogący jest jego świątynią, oraz Baranek [Jezus Chrystus].”

„I pokazał mi rzekę wody życia, czystą jak kryształ, płynącą od tronu Boga i Baranka środkiem jego szerokiej drogi”. — Objawienie 21:1, 2, 22, NP; 22:1, 2, NW.

A zatem symboliczna rzeka zamierzeń Jehowy, dzięki którym ludzkość może dostąpić życia wiecznotrwałego, wypływa od Jehowy, Króla wszechświata, za pośrednictwem Jego panującego Króla, Jezusa Chrystusa, „Baranka Bożego, który gładzi grzech świata”. — Jana 1:29, 36; 3:35, 36.

15. Dokąd został skierowany strumień wody życia, i dlaczego poprowadzono Ezechiela okrężną drogą, żeby mógł zobaczyć ten strumień na zewnątrz?

¹⁵ W widzeniu Ezechiela woda wypływająca ze świątyni, którą Jehowa obrał za swą siedzibę, płynie tam, gdzie jest potrzebne życie. Ezechiel opisuje, jak anioł Jehowy oprowadzał go dalej w toku zwiedzania: „I wyprowadził mię przez bramę Północną i poprowadził mię drogą zewnętrzną do bramy zewnętrznej, zwróconej w kierunku wschodnim. Oto woda wypływała z prawej strony” (Ezechiela 47:2, Poz.). Trzeba było poprowadzić Ezechiela taką okrężną drogą, ponieważ zewnętrzna brama wschodnia została uświęcona, gdy przeszła przez nią do świątyni chwała Jehowy, i dlatego była zamknięta (Ezechiela 44:1-3; zobacz 10:19; 11:22, 23). Dlatego zaprowadzono Ezechiela na północną stronę wody, która się sączyła ze świątyni na południe od zewnętrznej bramy wschodniej.

16. Jakiego pomiaru dokonał mąż koloru miedzi, i co zrobił z Ezechielem?

¹⁶ Teraz anioł Jehowy, występujący jako mąż koloru miedzi, użył lnianego sznura mierniczego. Ezechiel mówi: „Mąż ten, idąc  ku wschodowi, ze sznurem mierniczym w ręku, odmierzył tysiąc łokci i przeprowadził mię przez wodę. Woda sięgała mi po kostki.” — Ezechiela 47:3, Poz.

17. Co umożliwiała głębsza woda?

¹⁷ Tysiąc łokci na wschód od świątyni ta sącząca się woda była już strumieniem głębokim po kostki. Więcej czcicieli mogło zatem przyjść do świątyni i pić życiodajną wodę.

18. Jak w widzeniu Ezechiela pokazano, ile symbolicznej „wody życia” będą potrzebować ci, którzy przeżyją atak Goga, i czym się wtedy staną dla społeczeństwa ludzkiego rządzonego przez niebiańskie Królestwo Mesjasza Jehowy?

¹⁸ Chcąc sobie zaskarbić życie wieczne, ci, którzy przeżyją na ziemi nikczemny atak Goga z Magog, będą pić tę wodę życia, stosując się do wszystkich postanowień Jehowy co do życia, przekazanych za pośrednictwem złożonego kiedyś na ofiarę Mesjasza, to znaczy Jezusa, Baranka Bożego. Z „wielkiego ucisku”, którym skończy się obecny światowy system rzeczy, ocaleje stosunkowo niewielu w porównaniu z ogromnymi masami, które czeka zagłada podczas katastrofalnego końca tego systemu. Ilość życiodajnej wody, odpowiadająca strumieniowi głębokiemu po kostki, będzie dla nich wystarczająca. Podobnie jak Noe z rodziną, którzy przeżyli powszechny potop, pozostali przy życiu będą stanowić sprawiedliwy zalążek społeczeństwa ludzkiego. Staną się fundamentem „nowej ziemi”, to znaczy ludzkości zorganizowanej pod panowaniem niebiańskiego Królestwa Mesjasza Jehowy, Jezusa Chrystusa. — 2 Piotra 2:5; 3:5-13.

19. Które wersety biblijne pokazują, czy dobrodziejstwa Chrystusowej ofiary okupu mają być ograniczone tylko do tych, którzy przeżyją koniec obecnego systemu rzeczy?

¹⁹ Jednakże życiodajne dobrodziejstwa ofiary okupu, złożonej przez Jezusa Chrystusa, oraz błogosławieństwa jego mesjańskiego królowania nie będą ograniczone do tych stosunkowo nielicznych, którzy przeżyją ognistą zagładę „obecnego nieba i ziemi”. Jezus Mesjasz umarł nie tylko za nich. On jest „Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata” (Jana 1:29, 36). „Spoglądamy na Jezusa, który został uczyniony nieco niższym od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za poniesienie śmierci, aby przez niezasłużoną życzliwość Bożą zakosztował śmierci za każdego człowieka” (Hebrajczyków 2:9, NW). „On jest przebłagalną ofiarą za nasze grzechy, ale nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata” (1 Jana 2:2, NW). „Bo jest jeden Bóg i jeden pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który dał siebie samego na odpowiedni okup za wszystkich”. — 1 Tymoteusza 2:5, 6, NW.

20. Co na podstawie tej ofiary okupu powiedzieli o zmarłych Jezus i apostoł Paweł?

²⁰ Na tej podstawie Jezus Chrystus powiedział: „Nadchodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobowcach pamięci, usłyszą jego głos i wyjdą” (Jana 5:28, 29, NW). Jak mówił apostoł Paweł, „nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych”. — Dzieje Apostolskie 24:15.

21. Jak głęboki był strumień wody życia przy następnym pomiarze dokonanym przez anioła Bożego, i na co to wskazuje w odniesieniu do zmartwychwstania umarłych?

²¹ Wszyscy wskrzeszeni z martwych, za których umarł Mesjasz Jezus, będą mieć pod dostatkiem „wody życia”. Dlatego mierzony  przez anioła strumień wody — jak to widział Ezechiel — nie pozostał głęboki do kostek. „Następnie znów odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść przez wodę; sięgała aż do kolan” (Ezechiela 47:4). Sam rozsądek mówi, że wszyscy odkupieni zmarli nie powrócą do życia na ziemi jednocześnie, oznaczałoby to bowiem zbyt wielką eksplozję ludnościową, żeby ci, co przeżyją atak Goga, mogli im zapewnić niezbędne zaopatrzenie. Zmarli będą zmartwychwstawać do życia na ziemi pod panowaniem Mesjasza w sposób kontrolowany, żeby w danym okresie starczyło dla nich głębokiego do kolan symbolicznego strumienia „wody życia”.

22. Jak głęboki był strumień wody życia przy trzecim pomiarze dokonanym przez anioła Bożego, i na co jeszcze to wskazuje, jeśli chodzi o wskrzeszanie zmarłych do życia na ziemi?

²² Z biegiem czasu, w okresie tysiącletniego panowania Jezusa Mesjasza, wskrzeszenia dostąpi coraz więcej odkupionych zmarłych (Apokalipsa 20:4-6, 11-15). I tym zmartwychwstałym będą udostępniane obfite zasoby „wody życia”, wypływającej od obecności Jehowy w Jego niebiańskiej świątyni. Symboliczny strumień płynie dalej i staje się coraz głębszy i coraz zasobniejszy w wodę, bo w Ezechiela 47:4 czytamy dalej: „I znów odmierzył tysiąc łokci i kazał mi przejść: [woda] sięgała aż do bioder”. Jakże wyraźnie ten dokonany przez aniołów pomiar długości po tysiąc łokci przypomina nam liczbę lat królowania Mesjasza — tysiąc lat! Ponieważ z biegiem tych lat będzie się pojawiać na ziemi coraz więcej poddanych Królestwa Mesjasza, zajmą się oni następnymi coraz liczniejszymi grupami zmartwychwstałych.

23. Jak głęboki — według ostatniego pomiaru dokonanego przez anioła Bożego — stał się strumień wody życia, i na co to wskazuje w związku z zastosowaniem błogosławieństw ofiary okupu na rzecz zmarłych?

²³ Zanim upłynie tysiąc lat królowania Mesjasza, wspólny ziemski grób ludzkości (Hades) oraz morze, które dla wielu stało się wodnym grobem, mają być opróżnione z ludzi trzymanych tam w stanie śmierci (Apokalipsa 20:13, 14). Symboliczna „woda życia” musi być udostępniona wszystkim aż do ostatniego z odkupionych zmarłych. Nie starczyłoby tej symbolicznej wody gdyby, sięgała tylko do bioder. Dla wszystkich odkupionych zmarłych, którzy zostaną wskrzeszeni do życia na ziemi, potrzeba więc będzie obfitych zasobów wody. To właśnie ujrzał w swoim widzeniu Ezechiel, który pisze dalej: „I znów odmierzył jeszcze tysiąc łokci: był tam już potok, przez który nie mogłem przejść, gdyż woda była za głęboka, była to woda do pływania, rzeka, przez którą nie można było przejść.” — Ezechiela 47:5.

DOSKONAŁE ZDROWIE W ZIEMSKIM RAJU!

24. Z czego będą zatem mogli skorzystać wszyscy odkupieni zmarli, i czym będzie się można wówczas rozkoszować na ziemi, wspaniale przystosowanej do tego?

²⁴ Jakże pocieszające jest dla nas widzenie, z którego wynika, że wszyscy odkupieni zmarli będą mogli skorzystać z dobrodziejstw tysiącletniego panowania Mesjasza oraz z powziętego przez Boga postanowienia co do ubiegania się wtedy o życie wieczne! A jakże wspaniałym miejscem stanie się wówczas nasza ziemia, na której będzie można dostąpić w raju nie kończącego się, szczęśliwego  życia w doskonałym zdrowiu! (Łukasza 23:42, 43). Zostało to zobrazowane w dalszej części widzenia, jak nas o tym informuje Ezechiel:

25. Co w związku z tym wszystkim pokazano jeszcze Ezechielowi, i co mu powiedziano?

²⁵ „Potem rzekł do mnie: ‚Czy widziałeś to, synu człowieczy?’ Wtedy kazał mi iść i kazał mi wrócić na brzeg potoku. Gdy wróciłem, oto na brzegu potoku było bardzo dużo drzew po tej i po tamtej stronie. I mówił dalej do mnie: ‚Ta woda płynie na wschód i ma przepływać przez Arabę. I ma dotrzeć do morza. Ponieważ jest odprowadzana do samego morza, więc jego wody rzeczywiście są uzdrowione. I stanie się, że wszędzie tam, gdzie dochodzi potok podwójnej wielkości, każda dusza żyjąca, od których się roi, będzie żyć. I stanie się, że będzie bardzo dużo ryb, ponieważ ta woda na pewno tam dojdzie i wody morskie zostaną uzdrowione, a gdzie dotrze potok, tam wszystko będzie żyć.’” — Ezechiela 47:6-9, NW.

26. Jak wypiękniały brzegi tego potoku, do jakiego morza on wpływa i którędy, oraz jakie następstwa tam wywołuje?

²⁶ Brzegi tego potoku „wody życia” wypiękniały, ponieważ mnóstwo drzew rosnących po obu stronach było oznaką kipiącego życia. Potok nie zatrzymał się nawet po odmierzeniu czterech tysięcy łokci od wschodniego muru świątyni Jehowy, tylko płynął dalej na wschód do Araby, to jest do rowu zapadliskowego, którym Jordan toczy swe nurty na południe do Morza Martwego, mającego najniżej położone zwierciadło wody na ziemi. Jego wody są tak słone, że nie może się w nich utrzymać żadne życie. Jest rzeczywiście morzem słonym i martwym. I oto nagle pojawia się w nim „bardzo dużo ryb”. Co się stało?

27. Co się stało z wodami Morza Martwego?

²⁷ Potok wód ze świątyni Jehowy, który zdążył podwoić swe rozmiary, dotarł do Araby, przepłynął przez nią (nie łącząc się z Jordanem) i wpadł do Morza Martwego. Nastąpił cud! Wody Morza Martwego zostały uzdrowione — stały się słodkie. Zaroiło się od ryb. Ze świątyni wielbienia Jehowy faktycznie popłynęła woda życia.

28. Jakie oznaki życia miały wskazywać, że i w Morzu Słonym wreszcie pojawiły się ryby?

²⁸ Pojawiają się oznaki życia, które dowodzą, że w tym niegdyś martwym Morzu Słonym zaczęły żyć ryby. Wskazuje na to prorok Ezechiel, kiedy mówi: „I stanie się, że rybacy będą stali nad nim od Engadi aż po Eneglaim. Będzie to miejsce, gdzie się rozciąga sieci. Będzie tam wielka obfitość ryb wszelkiego rodzaju, takich jak ryby wielkiego morza.” — Ezechiela 47:10, Poz.

29. Gdzie leżą miejscowości Engadi i Eneglaim, i kogo nie wyobrażają rybacy wyruszający na połów między tymi dwiema miejscowościami?

²⁹ Dzisiaj Engadi („Źródło Koźlęcia”) leży mniej więcej w połowie zachodniego wybrzeża Morza Martwego. Co do Eneglaim („Źródło Dwóch Cieląt”), to obecnie przyjmuje się, że leżało w pobliżu Ain Feszka, gdzie wytryska źródło świeżej wody, które wpada do Morza Martwego jakieś 29 kilometrów na północ od Engadi. Oznaczałoby to, że rybacy zarzucali sieci na odcinku liczącym 29 kilometrów i wyciągali z Morza Martwego wszelakie ryby. Rozmaitość złowionych ryb odpowiadała bogactwu gatunków żyjących w Morzu Wielkim, czyli Morzu Śródziemnym. Rybacy ci nie wyobrażają uczniów, do których Jezus Chrystus powiedział na ziemi: „Pójdźcie za Mną, a uczynię  was rybakami ludzi” (Mateusza 4:19; Łukasza 5:10). Podczas tysiącletniego panowania Jezusa Mesjasza nie będzie się już łowić ludzi, żeby zostali uczniami Jezusa.

30. Symbolicznym dowodem czego jest więc obecność tych rybaków?

³⁰ Obecność tych rybaków nad Morzem Martwym od Engadi do Eneglaim stanowi więc jedynie symboliczny dowód pojawienia się żywych ryb w owych wodach niegdyś zbyt słonych, a teraz uzdrowionych i słodkich. Cudu tego dokonało mesjańskie Królestwo!

31. Co wyobrażają słone wody Morza Martwego?

³¹ W widzeniu słone Morze Martwe wyobraża żywioł, czyli zewnętrzne warunki, w których ludzkość musiała żyć w ciągu minionych sześciu tysięcy lat. Warunki te są śmiercionośne, ponieważ cała ludzkość odziedziczyła po swych zbuntowanych prarodzicach, Adamie i Ewie, niedoskonałość i grzech, a w rezultacie śmierć jako karę za grzech (Rzymian 5:12). Niedoskonali ludzie niszczą też swoje naturalne środowisko (Apokalipsa 11:18). Od czasu narodzin Kaina, pierwszego dziecka Adama i Ewy, aż po dzień dzisiejszy, wskutek odziedziczonego grzechu i niedoskonałości, na rodzaju ludzkim ciąży wyrok śmierci. — Księga Rodzaju 4:1-8.

32. Pod jaką złą władzę, poza tym naturalnym upośledzeniem, dostała się ludzkość?

³² Do tego nieszczęsnego upośledzenia dochodzi jeszcze okropny fakt, że nad ogromną większością ludzi niewidzialnie sprawuje władzę Szatan Diabeł. „Cały (...) świat leży w mocy Złego” (1 Jana 5:19). Od chwili wyrzucenia tego Złego z nieba podczas pierwszej wojny światowej objął on rolę Goga z Magog. — Joba 1:6, 7; Jana 12:31; 2 Koryntian 4:4; Apokalipsa 12:3, 4, 7-13; Ezechiela 38:1 do 39:15.

33. Jakie niewidzialne sąsiedztwo ludzkości musi być usunięte, i czy to nastąpi?

³³ Jak wobec tego życiodajna „woda” postanowień Bożych uzdrowi, czyli uczyni słodkim żywioł, inaczej mówiąc warunki środowiska, w których ludzkość przebywa od dawien dawna? W niewidzialnym otoczeniu całej ludzkości znajduje się Szatan Diabeł i jego demony. Po klęsce którą ponieśli, podczas niedawnej wojny w niebie, i strąceniu ich w pobliże naszej ziemi, właśnie w jej bezpośrednim sąsiedztwie znajdują jeszcze ograniczone pole działania. Jest to symboliczna „kraina Magog” dla niedawno przybyłego do niej Goga, poniżonego Szatana Diabła. To otoczenie ludzkości, będące źródłem niedoli i śmierci, musi być usunięte. I to nastąpi, bo Jehowa mówi: „Ześlę ogień na Magog”. — Ezechiela 39:6.

34. Kto i jak usunie to niewidzialne otoczenie ludzkości, i jak rodzaj ludzki zostanie uwolniony z odziedziczonego stanu, prowadzącego do śmierci?

³⁴ Za pośrednictwem swego potężnego anioła, Jezusa Chrystusa, Jehowa zniszczy Magog, usuwając Szatana Diabła i jego demony z tego ograniczonego pola działania w pobliżu ziemi, gdzie są trzymani. Panujący Mesjasz, Jezus, zwiąże Szatana i jego demony jakby łańcuchem i wrzuci ich do „przepaści”, daleko od sąsiedztwa ziemi. Ci kaziciele środowiska otaczającego ludzkość będą tam uwięzieni przez tysiąc lat panowania Mesjasza, żeby już nie mogli sprowadzać ludzi na drogi śmierci. Panowanie nad całą ludzkością obejmą wtedy „nowe niebiosa” złożone z Mesjasza Jezusa i jego zboru wyniesionych do chwały Izraelitów duchowych. Poza tym przez zastosowanie zbawczych dobrodziejstw swej ofiary okupu Jezus  zdejmie z odkupionego rodzaju ludzkiego wyrok śmierci, ciążący na nim wskutek odziedziczonego grzechu i niedoskonałości. — Apokalipsa 20:1-6; 21:1-5.

35. Za jakie postępowanie odkupieni ludzie zostaną nagrodzeni, i jakich mieszkańców Morza Martwego będą przypominać?

³⁵ A zatem środkiem zaradczym okaże się „woda” życiodajnych postanowień, wychodzących z niebiańskiej świątyni obecności Jehowy. Odkupieni ludzie zostaną nagrodzeni za posłuszeństwo wobec mesjańskiego Królestwa i dostąpią dobrodziejstw życia w uzdrowionym żywiole, w zdrowych warunkach. Ludzie będą niby owe ryby, od których dzięki cudownemu działaniu zaczęło się roić w wodach Morza Martwego, przy czym nie były to nieczyste stworzenia morskie, tylko czyste ryby, które rybacy mogli łowić sieciami i spożywać zgodnie z prawem Jehowy. „Morze”, w którym się zaroją, przestanie zasługiwać na nazwę Morza Martwego. Stanie się morzem, które będzie tętnić życiem!

36. Co się stało z sąsiednimi miejscami, do których nie dotarła woda wypływająca ze świątyni Jehowy, i co to obrazuje?

³⁶ Wszystko, czego nie dosięgnie „woda życia”, pochodząca od Jehowy za pośrednictwem Mesjasza Jezusa, nie zostanie uzdrowione i nie będzie mieć w sobie życia. W widzeniu zwracają na to uwagę następujące słowa anioła Jehowy: „Ale jego błota i zalewy [rozlewiska, NW] nie zostaną uzdrowione, one są pozostawione dla soli” (Ezechiela 47:11). Takie nie uzdrowione miejsca mogą dostarczać soli do przyprawiania potraw. Oczywiście ma to również znaczenie symboliczne: jeżeli ktokolwiek na ziemi rozmyślnie odtrąci docierającą za pośrednictwem panującego Mesjasza Jezusa uzdrawiającą „wodę” postanowień Jehowy dotyczących życia, to nigdy nie zaskarbi sobie życia wiecznego. O ludziach wskrzeszonych pod panowaniem mesjańskiego Królestwa Jehowy jest napisane: „To jest śmierć druga — jezioro ognia. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia.” — Apokalipsa 20:14, 15.

37. Jaki ziemski stan należy do życiodajnych postanowień, które Jehowa urzeczywistni za pośrednictwem Mesjasza, i jak widzenie dane Ezechielowi kieruje na to naszą uwagę?

³⁷ Do uzdrawiających, życiodajnych postanowień, które Jehowa urzeczywistnia za pośrednictwem Mesjasza Jezusa, będzie należeć raj Edenu rozpościerający się po całej ziemi i dostarczający wszystkiego, co jest potrzebne do utrzymania życia ludzkiego w stanie doskonałości. Patrzymy z zachwytem, jak anioł Jehowy odwraca naszą uwagę od morza i kieruje ją na „potok podwójnej wielkości”, mówiąc: „Nad potokiem i nad jego brzegami z tej i z tamtej strony będzie rosło wszelkie drzewo owocowe. Ich liście nie będą opadać, ich owoce nie ustaną. Każdego miesiąca będą owocować, bo wody potoku [dla nich, NW] płyną z sanktuarium. Ich owoce będą służyły za pokarm, a liście za lekarstwo”. — Ezechiela 47:12, Poz.

38. Jakie cechy Boskiego postanowienia co do sprawowania rządów nad ludzkością z widzenia Jana harmonizują z widzeniem Ezechiela, i kiedy także one się spełnią?

³⁸ Jakże pięknie harmonizuje z tym dane przeszło sześćset lat później chrześcijańskiemu apostołowi Janowi widzenie niebiańskiego Nowego Jeruzalem! Spośród wspaniałych cech tego Boskiego  postanowienia co do sprawowania rządów nad ludzkością Jan wymienia następujące: „A szeroka droga miejska była szczerozłota, jak przezroczyste szkło. I pokazał mi rzekę wody życia, czystą jak kryształ, płynącą od tronu Boga i Baranka środkiem jego szerokiej drogi. A po tej stronie rzeki i po tamtej stronie stały drzewa życia wydające dwanaście zbiorów owocu, rodzące owoc każdego miesiąca. A liście drzew służyły do leczenia narodów” (Objawienie 21:21; 22:1, 2, NW). Widzenie to również spełni się podczas tysiącletniego panowania Mesjasza Jezusa i jego Oblubienicy, zboru wiernych Izraelitów duchowych. — Apokalipsa 21:2.

39. Co w widzeniu Jana przedstawia wypływanie rzeki wody życia od tronu Boga i Baranka, i jak został wyobrażony niewyczerpany zapas żywności dla odkupionego rodzaju ludzkiego?

³⁹ W tym ostatnim widzeniu „rzeka wody życia” wypływa od „tronu Boga i Baranka”, co oznacza, że Jehowa i Jego Mesjasz Jezus panują dla wiecznotrwałego dobra odkupionej ludzkości. W widzeniu Ezechiela, potok wody, nad którym stoją drzewa, ‚wypływa ze świątyni’, do której wstąpiła „chwała Jehowy”. Gdy w ciągu całego tysiącletniego panowania Mesjasza popłynie do ludzkości ten potok uzdrawiającej życiodajnej wody, na brzegach będą wyrastać piękne i służące za pokarm rośliny, tak jak rośliny i drzewa upiększały rajski ogród Eden i służyły za pokarm (Księga Rodzaju 1:29, 30; 2:7-16). Ani choroby roślin, ani posucha nie dotknie liści tego przywróconego posłusznym ludziom Raju Rozkoszy, ani jego owoców nie zniszczą szkodniki. Przez cały rok nie braknie żywności, jak gdyby drzewa owocowe co miesiąc rodziły świeży zbiór owoców.

40. Jak przedstawiono symbolicznie gwarancję, że ludzkość zawsze będzie się cieszyć czerstwym zdrowiem?

⁴⁰ Posłuszna ludzkość nieustannie będzie się cieszyć doskonałym zdrowiem, bo „liście” tych drzew owocowych nigdy nie zwiędną, tylko zawsze będą służyć do uzdrawiania. Jakże radosne będzie wtedy życie na ziemi!

41, 42. Jak pokazano, że wszystkie te postanowienia co do uzyskania życia staną się dostępne dla tych, którzy biorą udział we właściwym wielbieniu, i jakiego pokrzepiającego obwieszczenia dotyczącego rzeczy, które wtedy będą należeć do przeszłości, wysłuchają wypróbowani czciciele Jehowy?

⁴¹ Wszystkie te dobrodziejstwa staną się wkrótce dostępne dla ludzi, którzy czczą Jehowę w sposób czysty i nieskalany, bo pamiętajmy o tym, że uzdrawiająca, życiodajna „woda” Boskich postanowień „płynie z sanktuarium”, ze świętego miejsca wielbienia Jehowy (Ezechiela 47:12, Poz.). W podzięce za całą Jego niezasłużoną życzliwość wobec odkupionej ludzkości, wrodzona człowiekowi skłonność do wielbienia uzewnętrzni się w oddawaniu czci Temu, który sam jeden zasługuje na wielbienie, to znaczy w oddawaniu czci Jehowie w Jego świątyni (Mateusza 4:10; Psalm 95:6, 7). Wypróbowani czciciele Suwerennego Pana Jehowy wysłuchają z bezgraniczną radością następującego pokrzepiającego obwieszczenia:

⁴² „Oto namiot Boga jest u ludzi i [Bóg] będzie przebywał z nimi, a oni będą jego ludami. I sam Bóg będzie z nimi. I otrze każdą łzę z ich oczu, i nie będzie już śmierci ani żałoby, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. Dawne rzeczy przeminęły.” — Objawienie 21:3, 4, NW.

[Pytania do studium]

 [Ilustracja na stronie 252]

Ezechielowe widzenie

SANKTUARIUM JEHOWY

(w perspektywie)