Rozdział dziewiętnasty

Dalej śmiało obwieszczaj słowo Boże

1. (a) Jaką dobrą nowinę rozgłaszali uczniowie Jezusa i jak reagowali na to niektórzy Żydzi? (b) Jakie pytania warto sobie zadać?

PRAWIE dwa tysiące lat temu Syn Boży, Jezus Chrystus, został namaszczony na przyszłego Króla nad ziemią. Potem poniósł śmierć wskutek intryg przeciwników religijnych, ale Jehowa wskrzesił go z martwych. Ofiara Jezusa utorowała ludziom drogę do życia wiecznego. Kiedy jednak jego uczniowie zaczęli publicznie rozgłaszać tę dobrą nowinę, ściągnęli na siebie prześladowania. Niektórych uwięziono i wychłostano, po czym zakazano im wspominać o Jezusie (Dzieje 4:1-3, 17; 5:17, 18, 40). Co wtedy zrobili? A co ty byś zrobił? Czy miałbyś odwagę dalej świadczyć?

2. (a) Jaką wspaniałą wieść trzeba dziś rozgłaszać? (b) Kto ma obowiązek obwieszczać dobrą nowinę?

² W roku 1914 Król Jezus Chrystus zasiadł na tronie w niebiańskim Królestwie i zaczął panować ‛między swymi nieprzyjaciółmi’ (Psalm 110:2). Następnie zrzucił na ziemię Szatana i demony (Objawienie 12:1-5, 7-12). Rozpoczęły się dni ostatnie obecnego niegodziwego świata. Gdy dobiegną końca, Bóg zniszczy cały ten system rzeczy poddany Szatanowi (Daniela 2:44; Mateusza 24:21). Ci, których ocali, będą  mogli żyć wiecznie na ziemi przeobrażonej w raj. Jeżeli przyjąłeś tę dobrą nowinę, na pewno zapragniesz dzielić się nią z innymi (Mateusza 24:14). Ale jak ludzie na nią reagują?

3. (a) Jak ludzie przyjmują wieść o Królestwie? (b) Jakie pytanie musimy sobie zadać?

³ Kiedy głosimy o Królestwie, niektórzy nas słuchają, jednak większość pozostaje obojętna (Mateusza 24:37-39). Napotykamy także szyderców czy jawnych przeciwników. Jezus zapowiedział, że może nam się przeciwstawiać również własna rodzina (Łukasza 21:16-19). Prześladowania spotykają nas też w miejscu pracy bądź w szkole. Gdzieniegdzie działalność Świadków Jehowy jest oficjalnie zakazana. Czy jesteś gotowy nawet w takich okolicznościach śmiało obwieszczać słowo Boże i ‛stać niewzruszenie w wierze’? (1 Koryntian 16:13).

Nie polegaj na własnych siłach

4. (a) Co jest niezbędne, jeśli mamy wiernie służyć Bogu? (b) Dlaczego zebrania chrześcijańskie są takie ważne?

⁴ Chcąc wiernie trwać w służbie dla Jehowy, przede wszystkim musimy korzystać z Jego pomocy. Otrzymujemy ją między innymi przez zebrania zborowe. Biblia usilnie zachęca, żeby ich nie opuszczać (Hebrajczyków 10:23-25). Wierni Świadkowie Jehowy nie szczędzą starań, by systematycznie spotykać się ze współwyznawcami. Dzięki zebraniom pogłębiamy wiedzę biblijną. Jeszcze dokładniej rozumiemy znane prawdy i coraz lepiej wiemy, jaki robić z nich użytek. Wspólne oddawanie czci Bogu zbliża do braci i dodaje  sił do wykonywania Jego woli. W zborze odbieramy pouczenia od Jehowy, przekazywane za pośrednictwem Jego ducha. Ponadto poprzez tego ducha ‛jest pośród nas’ Jezus (Mateusza 18:20; Objawienie 3:6).

5. Jak Świadkowie Jehowy organizują zebrania, gdy nie mogą działać oficjalnie?

⁵ Czy regularnie chodzisz na wszystkie zebrania i wprowadzasz w czyn to, czego się uczysz? Czasami, gdy działalność Świadków Jehowy jest zakazana, trzeba się spotykać w małych grupkach w domach prywatnych. Wówczas miejsca i pory zebrań się zmieniają i nie zawsze są dogodne — niekiedy w grę wchodzą tylko późne wieczory. Ale mimo niewygód i niebezpieczeństw wierni bracia i siostry dokładają wszelkich starań, żeby być na każdym zebraniu.

6. Jak możemy umacniać zaufanie do Jehowy i jakie to ma dla nas znaczenie?

⁶ Zaufanie do Jehowy umacniają systematyczne i szczere modlitwy, wypływające z przekonania, że potrzebujemy Jego pomocy. Czy modlisz się do Boga? Jezus podczas swego pobytu na ziemi robił to bardzo często (Łukasza 3:21; 6:12, 13; 22:39-44). Ostatniej nocy, poprzedzającej śmierć na palu, zachęcał też uczniów: „Czuwajcie i módlcie się, żebyście nie wpadli w pokusę” (Marka 14:38). Kiedy głosząc o Królestwie, spotykamy się z obojętnością, możemy odczuwać pokusę, by zwolnić tempo. A w obliczu drwin i prześladowań być może wolelibyśmy w ogóle przestać świadczyć. Jeżeli jednak żarliwie się modlimy, żeby duch Boży pomógł nam dalej śmiało głosić, nie ulegniemy takim pokusom (Łukasza 11:13; Efezjan 6:18-20).

 Przykład śmiałego głoszenia

7. (a) Dlaczego Dzieje Apostolskie mają dla nas wyjątkową wartość? (b) Odpowiedz na podane pytania, zwracając uwagę zwłaszcza na to, jaki pożytek możemy odnieść z tych relacji.

⁷ Szczególną wartość ma dla nas wszystkich sprawozdanie zawarte w Dziejach Apostolskich. Opisano tam, jak apostołowie oraz inni pierwsi chrześcijanie — ludzie tacy jak my — pokonywali przeszkody i z odwagą wiernie świadczyli o Jehowie. Przeanalizuj fragment tego sprawozdania za pomocą poniższych pytań i wersetów. Zastanów się przy tym, czego możesz się nauczyć z tych relacji.

Czy apostołowie byli wszechstronnie wykształceni? Czy z natury byli nieustraszeni i gotowi stawić czoło każdej sytuacji? (Jana 18:17, 25-27; 20:19; Dzieje 4:13).

Dzięki czemu Piotr mógł odważnie przemawiać przed żydowskim sądem, który wcześniej skazał Syna Bożego? (Mateusza 10:19, 20; Dzieje 4:8).

Czym się zajmowali apostołowie w okresie poprzedzającym postawienie ich przed Sanhedrynem? (Dzieje 1:14; 2:1, 42).

Jak Piotr i Jan zareagowali, gdy zabroniono im głosić i powoływać się na imię Jezusa? (Dzieje 4:19, 20).

Do kogo apostołowie zwrócili się o pomoc po odzyskaniu wolności? Czy prosili o położenie kresu prześladowaniom? O co się modlili? (Dzieje 4:24-31).

 Jak Jehowa udzielił uczniom pomocy, kiedy przeciwnicy usiłowali zmusić ich do zaniechania działalności? (Dzieje 5:17-20).

Jak apostołowie pokazali, że rozumieją, po co zostali oswobodzeni? (Dzieje 5:21, 41, 42).

Co wciąż czynili uczniowie, gdy wskutek prześladowań wielu z nich się rozproszyło? (Dzieje 8:3, 4; 11:19-21).

8. Jakie wspaniałe rezultaty przyniosła służba pierwszych uczniów i jak my ją kontynuujemy?

⁸ Trud włożony w głoszenie dobrej nowiny nie był daremny. W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku ochrzczono około trzech tysięcy uczniów. „Ponadto stale przybywało wierzących w Pana — mnóstwo mężczyzn i kobiet” (Dzieje 2:41; 4:4; 5:14). Po jakimś czasie chrześcijaninem został nawet zaciekły prześladowca ludu Bożego — Saul z Tarsu. Zaczął odważnie dawać świadectwo prawdzie i stał się znany jako apostoł Paweł (Galatów 1:22-24). Działalność zapoczątkowana w I wieku trwa w dalszym ciągu. W obecnych dniach ostatnich nabrała jeszcze większego rozmachu i jest prowadzona we wszystkich zakątkach świata. Mamy zaszczyt w niej uczestniczyć, wzorując się na tych, którzy przed nami lojalnie świadczyli o Królestwie.

9. (a) Jakimi sposobami Paweł dawał świadectwo? (b) Jakie metody głoszenia o Królestwie ty stosujesz?

⁹ Jak postąpił Paweł, gdy poznał prawdę o Jezusie Chrystusie? „Natychmiast zaczął (...) głosić o Jezusie, że jest Synem Bożym” (Dzieje 9:20). Cenił niezasłużoną życzliwość okazaną mu przez Boga i rozumiał, że  dobra nowina, którą usłyszał, jest potrzebna każdemu człowiekowi. Był Żydem, więc zgodnie z ówczesnym zwyczajem dawał świadectwo w synagogach. Głosił też od domu do domu i rozmawiał z ludźmi na rynku. Ponadto był gotów wyruszyć z dobrą nowiną na nowe tereny (Dzieje 17:17; 20:20; Rzymian 15:23, 24).

10. (a) Jak Paweł dowiódł, że głosi śmiało, ale też z rozeznaniem? (b) Jak możemy się na nim wzorować, gdy świadczymy krewnym, współpracownikom i kolegom szkolnym?

¹⁰ Paweł był śmiały, ale jednocześnie kierował się rozeznaniem, dając nam pod tym względem przykład. Kiedy zwracał się do Żydów, powoływał się na Boże obietnice złożone ich praojcom. W rozmowach z Grekami nawiązywał do tego, co im było znane. Czasem przykuwał uwagę rozmówców, opowiadając, jak sam poznał prawdę. Dlatego oznajmił: „Wszystko czynię przez wzgląd na dobrą nowinę, żeby wraz z drugimi mieć w niej udział” (1 Koryntian 9:20-23; Dzieje 22:3-21).

11. (a) Co czynił Paweł, by nie narażać się na ciągłe utarczki z przeciwnikami? (b) Kiedy i jak mógłbyś naśladować Pawła? (c) Skąd czerpiemy siły do dalszego śmiałego głoszenia?

¹¹ Gdy sprzeciw się nasilał, Paweł nie toczył z wrogami ciągłych utarczek, lecz nieraz uznawał, że lepiej będzie przez jakiś czas głosić gdzie indziej (Dzieje 14:5-7; 18:5-7; Rzymian 12:18). Nigdy jednak nie wstydził się dobrej nowiny (Rzymian 1:16). Chociaż cierpiał z powodu zuchwałości czy wręcz brutalności przeciwników, ‛dzięki naszemu Bogu zdobywał się na śmiałość’ i dalej głosił. Oświadczył: „Pan stał przy mnie i tchnął we mnie moc, aby się przeze mnie  dopełniło głoszenie” (1 Tesaloniczan 2:2; 2 Tymoteusza 4:17). Jezus jako Głowa zboru chrześcijańskiego również nam dodaje sił do nieustannego wykonywania dzieła przepowiedzianego na nasze czasy (Marka 13:10).

12. Co świadczy o śmiałości chrześcijan i z czego ona wynika?

¹² Naprawdę mamy powody, by dalej śmiało obwieszczać słowo Boże — tak jak to czynił Jezus oraz inni wierni słudzy Jehowy w I wieku. Nie oznacza to jednak, że możemy być bezceremonialni albo narzucać się ludziom, którzy nie chcą słuchać. Niemniej nie dajemy się zniechęcić obojętnością ani sprzeciwem. Podobnie jak Jezus wyjaśniamy, że jedynym prawowitym rządem nad ziemią jest Królestwo Boże. Mówimy z przekonaniem, bo reprezentujemy Jehowę, Władcę Wszechświata, i głosimy nie swoje, lecz Jego orędzie. A ponieważ Go kochamy, gorąco pragniemy przysparzać Mu chwały (Filipian 1:27, 28; 1 Tesaloniczan 2:13).

Powtórka

• Dlaczego musimy głosić o Królestwie wszystkim ludziom i jakich reakcji możemy się spodziewać?

• Jak dowodzimy, że w służbie dla Jehowy nie polegamy na własnych siłach?

• Czego ważnego uczymy się z Dziejów Apostolskich?

[Pytania do studium]

 [Ilustracje na stronie 173]

Jak dawniej, tak i dziś słudzy Jehowy śmiało obwieszczają słowo Boże