Kwestia sporna, która dotyczy każdego z nas
Rozdział szósty
Kwestia sporna, która dotyczy każdego z nas
1, 2. (a) Jaką kwestię Szatan wysunął w Edenie? (b) Jakimi wypowiedziami Szatan pokazał, o co mu naprawdę chodziło?
JESTEŚ uwikłany w najpoważniejszą kwestię sporną w dziejach ludzkich. Od tego, jakie stanowisko w niej zajmiesz, zależy twoja wieczna przyszłość. Kwestia ta została podniesiona podczas buntu w Edenie. Szatan zapytał wtedy Ewę: „Czy Bóg rzeczywiście powiedział, iż nie z każdego drzewa ogrodu wolno wam jeść?” Kobieta odparła, że Bóg rzekł o jednym drzewie: „Nie wolno wam z niego jeść (...), żebyście nie umarli”. Wówczas Szatan wprost oskarżył Jehowę o kłamstwo, mówiąc, że ani życie Ewy, ani życie Adama wcale nie zależy od posłuszeństwa wobec Stwórcy. Twierdził, iż Bóg pozbawia swe stworzenia czegoś dobrego — możliwości ustalania własnych zasad życiowych. Zapewniał: „Bóg wie, że w tym samym dniu, w którym z niego zjecie, wasze oczy na pewno się otworzą i na pewno staniecie się podobni do Boga, będziecie znali dobro i zło” (Rodzaju 3:1-5).
2 Szatan utrzymywał więc, że ludziom wiodłoby się lepiej, gdyby sami kierowali swym życiem, nie oglądając się na prawa ustanowione przez Boga. Tym samym wysunął wątpliwości co do Jego zwierzchnictwa i podniósł niezwykle doniosłą kwestię: Czy Bóg ma prawo sprawować najwyższą władzę we wszechświecie? Innymi słowy: Co jest dla ludzi lepsze — niezależność czy podporządkowanie się Jehowie? Oczywiście Bóg mógł od razu zgładzić Adama i Ewę, ale w ten sposób nie udzieliłby zadowalającej odpowiedzi na te pytania. Dlatego dał ludziom dość dużo czasu na rządzenie się według własnej woli, żeby się okazało, do czego prowadzi uniezależnianie się od Niego i Jego praw.
3. Jaką dodatkową kwestię podniósł Szatan?
3 Szatan jednak nie poprzestał na tym, że w Edenie usiłował podważyć prawo Jehowy do sprawowania władzy. Podał również w wątpliwość lojalność Jego sług. Tym samym wysunął dodatkową kwestię sporną, ściśle związaną z pierwszą. Dotyczyła ona nie tylko potomków Adama i Ewy, ale też wszystkich duchowych synów Boga, łącznie z Jego ukochanym pierworodnym Synem. Na przykład za dni Hioba Szatan utrzymywał, iż nikt nie służy Jehowie z miłości do Niego i Jego władzy, lecz jedynie dla osobistych korzyści. Twierdził, że w razie trudności każdy ulegnie samolubnym pragnieniom (Hioba 2:1-6; Objawienie 12:10).
Czego dowiodła historia
4, 5. Co historia mówi na temat tego, czy człowiek potrafi ‛kierować swymi krokami’?
4 W związku z kwestią sporną dotyczącą zwierzchnictwa trzeba przede wszystkim pamiętać, że ludzie nie zostali stworzeni tak, by żyć niezależnie od Boga. Ich szczęście i pomyślność zależy od przestrzegania Jego sprawiedliwych praw. Prorok Jeremiasz przyznał: „Dobrze wiem, Jehowo, że do ziemskiego człowieka jego droga nie należy. Do męża, który idzie, nie należy nawet kierowanie swym krokiem. Koryguj mnie, Jehowo” (Jeremiasza 10:23, 24). Dlatego Słowo Boże wzywa: „Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu” (Przysłów 3:5). Chcąc żyć, ludzie muszą się podporządkować prawom fizycznym ustanowionym przez Boga, a chcąc tworzyć zgodną społeczność, muszą się stosować do Jego praw moralnych.
5 Bóg dobrze wiedział, że rodzina ludzka nie może należycie funkcjonować z pominięciem Jego władzy. Usiłując się od niej uniezależnić, człowiek utworzył rozmaite systemy polityczne, gospodarcze i religijne. Powstałe różnice wywołują nieustanne konflikty, prowadzące do przemocy, wojen i śmierci. „Człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie” (Kaznodziei 8:9). Poświadcza to cała historia ludzkości. Jak zapowiedziano w Słowie Bożym, niegodziwcy i oszuści stale ‛posuwają się od złego ku gorszemu’ (2 Tymoteusza 3:13). Wiek XX, choć odznaczał się wielkimi osiągnięciami w nauce i technice, przyniósł zarazem najtragiczniejsze nieszczęścia w dziejach świata. W całej rozciągłości potwierdziły się słowa z Księgi Jeremiasza 10:23 — ludzie nie zostali stworzeni tak, by mogli ‛kierować swymi krokami’.
6. Co Bóg wkrótce uczyni z ludzką niezależnością?
6 Te dalekosiężne, katastrofalne skutki uniezależnienia się od Boga ostatecznie dowodzą, że człowiek nie potrafi się samodzielnie rządzić. Tylko zwierzchnictwo Boga może nam zapewnić szczęście, jedność, zdrowie i życie. Jak wskazuje Słowo Boże, już wkrótce Jehowa przestanie tolerować niezależne rządy człowieka (Mateusza 24:3-14; 2 Tymoteusza 3:1-5). Niebawem zaingeruje w sprawy ludzkie i upomni się o władzę nad ziemią. Proroctwo biblijne zapowiada: „Za dni tych królów [istniejących obecnie rządów ludzkich] Bóg nieba ustanowi [w niebie] królestwo, które nigdy nie zostanie obrócone wniwecz. I to królestwo nie przejdzie na żaden inny lud [ludzie nigdy już nie będą panować nad ziemią]. Zmiażdży ono wszystkie owe [teraźniejsze] królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone” (Daniela 2:44).
Kto się znajdzie w Bożym nowym świecie
7. Kto ocaleje, gdy Bóg położy kres władzy człowieka?
7 Kto ocaleje, gdy Bóg usunie ludzkie rządy? Biblia odpowiada: „Prostolinijni [popierający panowanie Boże] (...) będą przebywać na ziemi i nienaganni będą na niej pozostawieni. Niegodziwi zaś [którzy nie uznają Bożego prawa do sprawowania władzy] zostaną z ziemi wytraceni” (Przysłów 2:21, 22). Podobnie wyraził się psalmista: „Jeszcze tylko chwilka, a już nie będzie niegodziwca (...). Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Psalm 37:10, 29).
8. Jak Bóg ostatecznie wykaże prawowitość swej władzy?
8 Po zagładzie szatańskiego systemu rzeczy Bóg ustanowi nowy świat, w którym nie będzie już przemocy, wojen, ubóstwa, cierpień, chorób, śmierci ani żadnych innych nieszczęść nękających i wyniszczających ludzkość od tysiącleci. W Biblii tak opisano zachwycające dobrodziejstwa przygotowane dla osób posłusznych Jehowie: „[Bóg] otrze z ich oczu wszelką łzę i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło” (Objawienie 21:3, 4). Posługując się swym Królestwem — niebiańskim rządem z Chrystusem na czele — Bóg ostatecznie udowodni, że ma prawo być naszym Najwyższym Władcą (Rzymian 16:20; 2 Piotra 3:10-13; Objawienie 20:1-6).
Jak niektórzy ludzie opowiedzieli się po stronie Boga
9. (a) Jak lojalni słudzy Jehowy zapatrywali się na Jego wskazówki? (b) Jak Noe dowiódł swej lojalności wobec Boga i czego uczymy się z jego przykładu?
9 Na przestrzeni dziejów zawsze żyli wierni mężczyźni i kobiety lojalnie popierający władzę Jehowy. Rozumieli, że ich życie zależy od słuchania i wprowadzania w czyn Jego poleceń. Należał do nich Noe. Dlatego Bóg rzekł do niego: „Pojawił się przede mną kres wszelkiego ciała (...). Uczyń sobie drewnianą arkę”. Noe zastosował się do wskazówek Jehowy. Współcześni mu ludzie mimo ostrzeżeń żyli tak, jakby nic szczególnego nie miało się zdarzyć. Natomiast Noe budował olbrzymią arkę i pilnie opowiadał drugim o prawości Jehowy. Dalej czytamy: „Noe zaczął czynić zgodnie ze wszystkim, co mu Bóg nakazał. Tak właśnie uczynił” (Rodzaju 6:13-22; Hebrajczyków 11:7; 2 Piotra 2:5).
10. (a) Jak Abraham i Sara dowiedli, że uznają zwierzchnią władzę Jehowy? (b) Jaka nauka wypływa z postępowania Abrahama i Sary?
10 Wspaniały przykład popierania zwierzchniej władzy Jehowy dali też Abraham i Sara. Oni również czynili wszystko, co im nakazał Bóg. Mieszkali w Ur, bogatym mieście chaldejskim. Ale gdy Abraham otrzymał polecenie, by przenieść się do innej, nieznanej mu krainy, „poszedł, tak jak mu powiedział Jehowa”. Sara zapewne prowadziła dotąd wygodne życie — miała dom, przyjaciół i krewnych. Była jednak podporządkowana Jehowie i swemu mężowi, dlatego wyruszyła z nim do ziemi Kanaan, choć nie wiedziała, jakie warunki przyjdzie jej tam znosić (Rodzaju 11:31 do 12:4; Dzieje 7:2-4).
11. (a) W jakich okolicznościach Mojżesz stawał w obronie zwierzchniej władzy Jehowy? (b) Czego uczy nas przykład Mojżesza?
11 Za władzą Jehowy opowiadał się także Mojżesz. Czynił to nawet w najtrudniejszych okolicznościach — stając oko w oko z egipskim faraonem. Nie miał wygórowanego mniemania o sobie. Przeciwnie, obawiał się, że nie będzie umiał się wysłowić. Ale był posłuszny Jehowie. Przy Jego wsparciu i z pomocą swego brata, Aarona, wielokrotnie oznajmiał upartemu faraonowi słowo Jehowy. I choć nawet niektórzy Izraelici mieli do Mojżesza nadzwyczaj krytyczny stosunek, lojalnie wykonał wszystkie polecenia Jehowy i w końcu wyprowadził ich z niewoli egipskiej (Wyjścia 7:6; 12:50, 51; Hebrajczyków 11:24-27).
12. (a) Co dowodzi, że lojalność wobec Jehowy nie ogranicza się do przestrzegania Jego spisanych przykazań? (b) Jak takie pojmowanie lojalności pomaga nam stosować się do Listu 1 Jana 2:15?
12 Ludzie lojalni wobec Jehowy nie zakładali, że muszą przestrzegać tylko tego, co Bóg kazał utrwalić na piśmie. Kiedy żona Potyfara próbowała uwieść Józefa, nie było spisanego przykazania Bożego, które by zabraniało cudzołóstwa. Józef jednak wiedział, że instytucję małżeństwa ustanowił w Edenie sam Jehowa. Zdawał sobie sprawę, iż współżyjąc z cudzą żoną, ściągnąłby na siebie Jego niezadowolenie. Nie zamierzał sprawdzać, jak dalece Bóg pozwoli mu się upodobnić do Egipcjan. Trzymał się zasad Jehowy, ponieważ rozmyślał nad Jego postępowaniem z ludźmi i sumiennie kierował się zasadami, które uważał za zgodne z Jego wolą (Rodzaju 39:7-12; Psalm 77:11, 12).
13. Jak zarzuty Diabła okazały się kłamliwe w wypadku (a) Hioba? (b) trzech Hebrajczyków?
13 Kto rzeczywiście zna Jehowę, nie odwróci się od Niego, choćby był wystawiony na ciężką próbę. Szatan twierdził, że nawet Hiob — o którym Jehowa wydał tak pochlebną opinię — porzuci Boga, jeśli straci bogactwo lub zdrowie. Hiob wprawdzie nie wiedział, dlaczego spotykają go nieszczęścia, ale wykazał, że Diabeł jest kłamcą (Hioba 2:9, 10). Setki lat później Szatan dalej próbował udowadniać swe racje. Za jego sprawą rozwścieczony monarcha Babilonu zagroził trzem młodym Hebrajczykom, że jeśli nie pokłonią się wzniesionemu przezeń posągowi, zginą w rozpalonym piecu. Musieli wybrać: albo będą posłuszni rozkazowi króla, albo usłuchają prawa Bożego zabraniającego bałwochwalstwa. Stanowczo oświadczyli, że służą Jehowie i że tylko Jego uznają za Najwyższego Władcę. Wierność wobec Niego cenili wyżej niż życie! (Daniela 3:14-18).
14. Jak mimo swej niedoskonałości możemy dowieść, że naprawdę jesteśmy lojalni wobec Jehowy?
14 Czy z powyższych przykładów wynika, że chcąc zachować lojalność względem Jehowy, trzeba być doskonałym, a kto popełni błąd, zostaje przekreślony? Nic podobnego! Jak się dowiadujemy z Biblii, Mojżeszowi także zdarzały się potknięcia. Jehowie się to nie podobało, ale przecież go nie odrzucił. Różne słabości mieli również apostołowie Jezusa Chrystusa. Jehowa bierze pod uwagę naszą wrodzoną niedoskonałość, toteż jeśli nie lekceważymy Jego woli rozmyślnie, możemy liczyć na Jego przychylność. Gdybyśmy jednak z powodu jakiejś słabości zgrzeszyli, szczerze tego żałujmy i wystrzegajmy się powtarzania błędu. Pokażemy tym, że istotnie miłujemy wszystko, co Jehowa uważa za dobre, i nienawidzimy tego, co Jego zdaniem jest złe. Dzięki wierze w przebłagalną wartość ofiary Jezusa możemy być czyści w oczach Boga (Amosa 5:15; Dzieje 3:19; Hebrajczyków 9:14).
15. (a) Kto spośród wszystkich ludzi zachował doskonałą lojalność wobec Boga i czego tym dowiódł? (b) Czego możemy się nauczyć z przykładu Jezusa?
15 Czyżby zatem ludzie nie potrafili w sposób doskonały podporządkować się władzy Jehowy? Odpowiedź na to pytanie przez jakieś cztery tysiące lat była „świętą tajemnicą” (1 Tymoteusza 3:16). Adam wprawdzie został stworzony jako człowiek doskonały, ale nie dał doskonałego przykładu podporządkowania się Bogu. Kto więc mógł tego dokonać? Na pewno nikt z jego grzesznych potomków. Sprostał temu jedynie Jezus Chrystus (Hebrajczyków 4:15). Swym postępowaniem dowiódł, że Adam — żyjący przecież w znacznie dogodniejszych warunkach — mógł zachować doskonałą lojalność, gdyby tylko chciał. Przy stwarzaniu człowieka Bóg nie popełnił żadnego błędu. Jezus Chrystus jest zatem dla nas przykładem, który pragniemy naśladować — przykładem posłuszeństwa wobec prawa Jehowy oraz osobistego oddania dla Władcy Wszechświata (Powtórzonego Prawa 32:4, 5).
Po czyjej stronie się opowiadamy?
16. Dlaczego musimy nieustannie analizować swój stosunek do zwierzchnictwa Jehowy?
16 Obecnie każdy z nas musi zająć stanowisko w kwestii spornej co do zwierzchnictwa nad wszechświatem. Gdy otwarcie opowiadamy się po stronie Jehowy, stajemy się celem ataków Szatana. Będzie on wywierać na nas zewsząd nacisk aż do końca tego złego systemu rzeczy. Dlatego musimy nieustannie czuwać (1 Piotra 5:8). Swym zachowaniem pokazujemy, po czyjej stronie stoimy zarówno w zasadniczej kwestii spornej, dotyczącej zwierzchnictwa Jehowy, jak i w drugiej kwestii — dotyczącej lojalności wobec Boga w czasie prób. Nie możemy uważać nielojalności za błahostkę tylko dlatego, że w dzisiejszym świecie jest czymś powszechnym. Jeśli chcemy pozostać lojalni w stosunku do Jehowy, musimy usilnie starać się przestrzegać Jego prawych zasad w każdej dziedzinie życia.
17. Od kogo wywodzi się kłamstwo i kradzież i dlaczego powinno nas to skłonić do wystrzegania się tych praktyk?
17 Nie możemy na przykład naśladować Szatana, który jest „ojcem kłamstwa” (Jana 8:44). Zawsze musimy być prawdomówni. W świecie podległym jego władzy dzieci często okłamują rodziców. Ale młodzi chrześcijanie wystrzegają się tego. W ten sposób obalają zarzuty Szatana, że w próbach słudzy Boży odstąpią od swych zasad (Hioba 1:9-11; Przysłów 6:16-19). O popieraniu „ojca kłamstwa” zamiast Boga prawdy może także świadczyć nieuczciwość w interesach. Nie chcemy mieć nic wspólnego z takimi praktykami (Micheasza 6:11, 12). Niczym nie da się też usprawiedliwić kradzieży, choćby złodziej był biedny, a poszkodowany — bogaty (Przysłów 6:30, 31; 1 Piotra 4:15). Nawet jeśli w naszym otoczeniu nikt jej nie potępia albo jeśli w grę wchodzi coś o małej wartości, nie zmienia to faktu, że jest ona zakazana przez prawo Boże (Łukasza 16:10; Rzymian 12:2; Efezjan 4:28).
18. (a) Na jaką próbę zostanie wystawiona cała ludzkość po Tysiącletnim Panowaniu Chrystusa? (b) Jaki zwyczaj powinniśmy pielęgnować już teraz?
18 Na czas Tysiącletniego Panowania Chrystusa Szatan i demony trafią do otchłani i nie będą już mogli wywierać wpływu na ludzi. Cóż to będzie za ulga! Ale po upływie tysiąca lat zostaną na krótko uwolnieni. Szatan wraz ze swymi poplecznikami zaatakuje członków odrodzonej ludzkości, którzy będą lojalnie stać po stronie Boga (Objawienie 20:7-10). Jakie stanowisko zajmiemy w kwestii zwierzchnictwa nad wszechświatem, jeśli będziemy wtedy żyć? Ponieważ do tego czasu każdy człowiek osiągnie doskonałość, nielojalność będzie świadczyć o rozmyślnym działaniu i sprowadzi wieczną zagładę. Koniecznie więc musimy już teraz pielęgnować pewien zwyczaj — chętnie przyjmujmy wszelkie wskazówki, których udziela nam Jehowa przez swoje Słowo i przez swą organizację! Dzięki temu dowiedziemy, że jesteśmy szczerze oddani naszemu Bogu jako Władcy Wszechświata.
Powtórka
• W jakiej doniosłej kwestii spornej wszyscy musimy zająć stanowisko? Jak zostaliśmy w nią uwikłani?
• Czym wyróżniali się ludzie, którzy w czasach starożytnych dowiedli lojalności wobec Jehowy?
• Dlaczego musimy na co dzień przysparzać Jehowie czci swym postępowaniem?
[Pytania do studium]
