ROZDZIAŁ DWUDZIESTY DRUGI

Izajasz zapowiada ‛zadziwiający czyn’ Jehowy

Izajasza 28:1 do 29:24

1, 2. Dlaczego Izrael i Juda czują się bezpieczne?

IZRAEL i Juda przez krótki okres czują się bezpieczne. Dla zapewnienia sobie spokoju w groźnym świecie zawarły sojusze z większymi i silniejszymi narodami. Samaria, stolica Izraela, zwróciła się do sąsiedniej Syrii, a Jerozolima, stolica Judy, związała swe nadzieje z bezwzględną Asyrią.

² Niektórzy mieszkańcy królestwa północnego nie polegają tylko na nowych sprzymierzeńcach politycznych — chociaż do praktyk religijnych wciąż używają złotych cielców, zarazem spodziewają się chyba, iż ochroni ich Jehowa. Również Juda jest przekonana, że może liczyć na Jego pomoc. Czyż w stolicy, Jerozolimie, nie wznosi się świątynia Jehowy? Tymczasem oba narody spotka coś nieoczekiwanego. Jehowa pobudza Izajasza do przepowiedzenia wydarzeń, które temu krnąbrnemu ludowi wydadzą się naprawdę niezrozumiałe. Ze słów proroka mogą się też wiele nauczyć wszyscy żyjący obecnie.

„Pijacy Efraima”

3, 4. Czym szczyci się północne królestwo izraelskie?

³ Izajasz zaczyna proroctwo w zaskakujący sposób: „Biada wspaniałej koronie pijaków Efraima i więdnącemu kwieciu jego pięknej ozdoby na głowie żyznej doliny odurzonych winem! Oto Jehowa ma kogoś silnego i energicznego. Jak burza gradowa (...) z całej siły rzuci on  na ziemię. Nogami podeptane zostaną wspaniałe korony pijaków Efraima” (Izajasza 28:1-3).

⁴ Z dziesięciu północnych plemion najbardziej wyróżnia się plemię Efraima, toteż reprezentuje ono całe królestwo izraelskie. Stolica tego kraju, Samaria, jest malowniczo, wręcz imponująco położona na „głowie żyznej doliny”. Przywódcy Efraima szczycą się swą „wspaniałą koroną” niezależności od dynastii Dawidowej, panującej w Jerozolimie. Ale są „pijakami”, duchowo odurzonymi sojuszem zawartym z Syrią przeciw Judzie. Wszystko, co dla nich cenne, będzie zdeptane stopami najeźdźców (porównaj Izajasza 29:9).

5. W jak niebezpiecznej sytuacji jest Izrael i jaką nadzieję daje mu Izajasz?

⁵ Efraim nie zdaje sobie sprawy, w jak niebezpiecznej jest sytuacji. Izajasz ciągnie dalej: „Więdnący kwiat jego pięknej ozdoby na głowie żyznej doliny będzie niczym wczesna figa przed nadejściem lata, którą widzący, ujrzawszy, połyka, gdy jeszcze ją ma w dłoni” (Izajasza 28:4). Efraim wpadnie w ręce Asyryjczyków, niczym smakowity kąsek, który można połknąć za jednym zamachem. Czy nie spotka go już nic dobrego? Podobnie jak wiele innych proroctw zapowiadających wykonanie wyroku, również wypowiedzi Izajasza są złagodzone nadzieją. Chociaż naród czeka upadek, jego wierni członkowie z pomocą Jehowy ocaleją. „Jehowa Zastępów stanie się zdobną koroną i pięknym wieńcem dla pozostałych ze swego ludu oraz duchem sprawiedliwości dla zasiadającego w sądzie i potęgą dla odpierających bitwę od bramy” (Izajasza 28:5, 6).

„Ci błądzą”

6. Kiedy następuje upadek Izraela i dlaczego Juda nie powinna z tego powodu tryumfować?

⁶ Dzień rozrachunku dla Samarii nadchodzi w 740 roku  p.n.e. Asyryjczycy pustoszą wtedy kraj i królestwo północne przestaje istnieć jako niezależne państwo. A co z Judą? Asyryjczycy wtargną też na jej ziemie, później zaś jej stolica zostanie zburzona przez Babilończyków. Niemniej za życia Izajasza kapłani dalej będą usługiwać w świątyni, a prorocy dalej będą ogłaszać orędzia. Czy Juda ma więc tryumfować z powodu bliskiego upadku jej północnego sąsiada? Z pewnością nie! Także z nią samą i jej przywódcami Jehowa rozliczy się za nieposłuszeństwo i brak wiary.

7. W jakim sensie przywódcy Judy są pijani i jakie są tego skutki?

⁷ Izajasz zwraca się teraz do Judy: „I również ci błądzą pod wpływem wina, i błąkają się pod wpływem odurzającego  napoju. Kapłan i prorok błądzą z powodu odurzającego napoju, wpadają w oszołomienie pod wpływem wina, błąkają się pod wpływem odurzającego napoju; błądzą w swoim widzeniu, zataczają się w swym rozstrzyganiu. Całe stoły bowiem są pełne plugawych wymiocin — nie ma miejsca, gdzie by ich nie było” (Izajasza 28:7, 8). Jakie to obrzydliwe! Już literalne pijaństwo w domu Bożym byłoby grzechem. A ci kapłani i prorocy są pijani duchowo — zaćmili swe umysły zbytnim poleganiem na sojuszach zawartych z ludźmi. Oszukują samych siebie, że znaleźli jedyne praktyczne rozwiązanie i że po prostu mają w zanadrzu plan na wypadek, gdyby pomoc Jehowy okazała się niewystarczająca. Ci duchowo nietrzeźwi przywódcy religijni ‛wymiotują’ buntowniczymi, nieczystymi wypowiedziami, które zdradzają całkowity brak szczerej wiary w obietnice Boże.

8. Jak ludzie reagują na to, co głosi Izajasz?

⁸ Jak judzcy dygnitarze reagują na przestrogę Jehowy? Kpią z Izajasza i zarzucają mu, że zwraca się do nich jak do małych dzieci: „Kogóż to będzie się uczyć poznania i komuż udzielać zrozumienia tego, co usłyszano? Czy odstawionym od mleka, odsuniętym od piersi? Jest bowiem ‚nakaz za nakazem, nakaz za nakazem, sznur mierniczy za sznurem mierniczym, sznur mierniczy za sznurem mierniczym, trochę tu, trochę tam’” (Izajasza 28:9, 10). Według nich Izajasz głosi dziwne rzeczy, a w dodatku wciąż je powtarza! Stale obwieszcza: ‛Oto, co nakazał Jehowa! Oto, co nakazał Jehowa! Oto miernik Jehowy! Oto miernik Jehowy!’ * Ale Jehowa niebawem przemówi do mieszkańców  Judy czynem. Wyśle przeciw nim wojska babilońskie: wojska cudzoziemców, którzy faktycznie mówią obcym językiem. Bez wątpienia wykonają oni Jego „nakaz za nakazem”, w wyniku czego Juda poniesie porażkę (przeczytaj Izajasza 28:11-13).

Pijacy duchowi w dobie dzisiejszej

9, 10. Do jakich późniejszych pokoleń odnoszą się słowa Izajasza i w jaki sposób?

⁹ Czy proroctwa Izajasza spełniły się jedynie na starożytnym Izraelu i Judzie? Skądże! Słowa te przytaczali Jezus i apostoł Paweł w odniesieniu do współczesnych im Żydów (Izajasza 29:10, 13; Mateusza 15:8, 9; Rzymian 11:8). Również w naszych czasach powstała sytuacja podobna do tej za dni Izajasza.

¹⁰ Obecnie ufność w polityce pokładają przywódcy religijni chrześcijaństwa. Mieszają się w sprawy polityczne i z upodobaniem udzielają rad tak zwanym wielkim tego świata — przypominają więc zataczających się pijaków Izraela i Judy. Pozwalają, by zamiast nieskażonej prawdy biblijnej z ich ust wydobywało się coś nieczystego. Mają zamglony wzrok duchowy, nie są zatem dla ludzi dobrymi przewodnikami (Mateusza 15:14).

11. Jak przywódcy chrześcijaństwa reagują na dobrą nowinę o Królestwie Bożym?

¹¹ Jak reagują czołowe osobistości chrześcijaństwa, gdy Świadkowie Jehowy kierują ich uwagę na jedyną prawdziwą nadzieję, na Królestwo Boże? Niczego nie rozumieją. Uważają, że Świadkowie wciąż mówią to samo, że paplają jak małe dzieci. Dlatego owi przywódcy lekceważą i wyśmiewają tych posłańców. Tak samo jak Żydzi z czasów Jezusa nie pragną nadejścia Królestwa Bożego ani nie chcą, żeby usłyszeli o nim ich wierni (Mateusza 23:13). Muszą się więc dowiedzieć, iż Jehowa nie zawsze będzie przemawiał  za pośrednictwem swych pokojowo usposobionych wysłanników. W pewnym momencie ci, którzy nie podporządkowują się Królestwu Bożemu, zostaną „złamani i usidleni, i złapani”, to znaczy całkowicie unicestwieni.

„Przymierze ze Śmiercią”

12. Czym jest rzekome ‛przymierze Judy ze Śmiercią’?

¹² Izajasz oświadcza następnie: „Powiedzieliście bowiem: ‚Zawarliśmy przymierze ze Śmiercią, a z Szeolem urzeczywistniliśmy wizję; gdyby miała przejść zatapiająca, raptowna powódź, do nas nie dojdzie, bo schronieniem naszym uczyniliśmy kłamstwo i ukryliśmy się w fałszu’” (Izajasza 28:14, 15). Judzcy dygnitarze chełpią się, iż sojusze polityczne zabezpieczą ich przed klęską. Wydaje im się, że zawarli „przymierze ze Śmiercią”, by zostawiła ich w spokoju. Ale to schronienie okaże się bezwartościowe. Ich sojusze są fałszywe, kłamliwe. Podobnie gdy Jehowa postanowi rozliczyć się z chrześcijaństwem, jego dzisiejsze bliskie związki z władcami światowymi nie zapewnią mu ochrony. Przeciwnie, doprowadzą je do zguby (Objawienie 17:16, 17).

13. Kto jest „kamieniem wypróbowanym” i jak chrześcijaństwo go odrzuciło?

¹³ Skąd więc przywódcy religijni powinni wyglądać pomocy? Izajasz zapisuje teraz obietnicę Jehowy: „Oto kładę kamień jako fundament na Syjonie, kamień wypróbowany, drogocenny narożnik niewzruszonego fundamentu. Nikt, kto wierzy, nie wpadnie w popłoch. I uczynię sprawiedliwość sznurem mierniczym, a prawość poziomnicą; i grad zmiecie schronienie kłamstwa, a wody porwą kryjówkę” (Izajasza 28:16, 17). Wkrótce po złożeniu tego oświadczenia przez Izajasza tron na Syjonie obejmuje wierny Ezechiasz, a jego państwo zostaje uratowane — nie przez sprzymierzeńców z sąsiedztwa, lecz dzięki interwencji Jehowy.  Jednakże owa natchniona wypowiedź nie spełnia się na tym królu. Apostoł Piotr, przytaczając słowa Izajasza, wykazał, iż „kamieniem wypróbowanym” jest daleki potomek Ezechiasza, Jezus Chrystus; nikt, kto w niego wierzy, nie musi się niczego obawiać (1 Piotra 2:6). Jakie to smutne, że chociaż przywódcy chrześcijaństwa nazywają siebie chrześcijanami, sięgają po coś, co Jezus odrzucił! Zabiegają o pozycję i wpływy w tym świecie, zamiast czekać, aż Jehowa ustanowi Królestwo z Jezusem Chrystusem na czele (Mateusza 4:8-10).

14. Kiedy zostanie zerwane judzkie „przymierze ze Śmiercią”?

¹⁴ Kiedy wojska babilońskie niczym „zatapiająca, raptowna powódź” przetoczą się przez kraj, Jehowa ujawni, jak oszukańcze jest polityczne schronienie Judy. Mówi On: „Wasze przymierze ze Śmiercią zostanie zerwane (...). Gdy będzie przechodzić zatapiająca, raptowna powódź, staniecie się też dla niej miejscem deptania. Ilekroć przejdzie, (...) stanie się to już tylko czymś, co przyprawia o drżenie, żeby inni zrozumieli, co usłyszano” (Izajasza 28:18, 19). Z losu tych, którzy podają się za sług Jehowy, lecz polegają na sojuszach z narodami, można się naprawdę wiele nauczyć.

15. Jak Izajasz objaśnia, że Juda jest niewystarczająco zabezpieczona?

¹⁵ Zastanówmy się, w jakiej sytuacji są teraz przywódcy Judy. „Łoże bowiem okazało się za krótkie, żeby się na nim wyciągnąć, a tkana płachta jest za wąska, by się owinąć” (Izajasza 28:20). Niejako kładą się, chcąc odpocząć, ale na próżno. Wystają im i marzną stopy, a gdy podciągną nogi, okrycie robi się za wąskie, żeby się nim owinąć i odczuwać ciepło. Za dni Izajasza wytworzyły się takie właśnie niesprzyjające okoliczności. A obecnie w podobnym położeniu znajduje się każdy, kto pokłada ufność w oszukańczym schronieniu chrześcijaństwa. To wstrętne, że wskutek angażowania się w sprawy polityczne niektórzy duchowni  chrześcijaństwa przyłożyli rękę do czystek etnicznych, ludobójstwa i innych straszliwych okrucieństw!

‛Zadziwiający czyn’ Jehowy

16. Na czym polega ‛zadziwiający czyn’ Jehowy i dlaczego jest taki niezwykły?

¹⁶ Ostatecznie wszystko rozegra się zupełnie inaczej, niż myślą przywódcy religijni w Judzie. Jehowa dokona czegoś, co zaskoczy tych pijaków duchowych. „Jehowa powstanie jak przy górze Peracim, będzie wzburzony jak na nizinie w pobliżu Gibeonu, aby dokonać swego czynu — zadziwiający jest jego czyn — i aby wykonać swe dzieło — niezwykłe jest jego dzieło” (Izajasza 28:21). Za dni króla Dawida Jehowa umożliwił swemu ludowi odniesienie świetnych zwycięstw nad Filistynami przy górze Peracim i na nizinie nieopodal Gibeonu (1 Kronik 14:10-16). Za życia Jozuego spowodował nawet, że nad Gibeonem stanęło słońce, aby Izraelici mogli doszczętnie rozgromić Amorytów (Jozuego 10:8-14). Dokazywał więc naprawdę niebywałych rzeczy! Teraz znowu ruszy do boju, wystąpi jednak przeciw tym, którzy podają się za członków Jego ludu. Czy może być coś bardziej zadziwiającego i niezwykłego? Nie, jeśli wziąć pod uwagę, że Jerozolima jest ośrodkiem oddawania czci Jehowie i panuje w niej namaszczony przez Niego król. Nigdy przedtem nie obalono tu dynastii Dawidowej. Ale Jehowa bez wątpienia zrealizuje swój ‛zadziwiający czyn’ (porównaj Habakuka 1:5-7).

17. Czy szyderstwa będą mieć jakiś wpływ na spełnienie się proroctwa Izajasza?

¹⁷ W związku z tym Izajasz ostrzega: „Nie okazujcie się więc naśmiewcami, aby się nie zacieśniły wasze pęta, bo cały kraj czeka zagłada, rzecz postanowiona, którą usłyszałem od Wszechwładnego Pana, Jehowy Zastępów” (Izajasza 28:22). Chociaż notable szydzą, orędzie głoszone przez Izajasza jest prawdziwe. Usłyszał je od Jehowy, z którym  tamci są związani przymierzem. Podobnie dzisiaj duchowni chrześcijaństwa drwią z wieści o ‛zadziwiającym czynie’ Jehowy. Rzucają gromy i zżymają się na Jego Świadków. Niemniej to, co ci ostatni obwieszczają, jest wiarygodne. Znajduje się w Biblii — księdze, którą owi przywódcy rzekomo reprezentują.

18. Na jakim przykładzie Izajasz objaśnia zrównoważony sposób wymierzania kary przez Jehowę?

¹⁸ Szczerych ludzi, którzy nie podążają za takimi przewodnikami, Jehowa skoryguje i przywróci do łask (przeczytaj Izajasza 28:23-29). Jak rolnik z mniejszą siłą młóci delikatniejsze ziarno, na przykład kmin, tak Jehowa dostosowuje rodzaj kary do człowieka i okoliczności. Nigdy nie jest bezwzględny ani okrutny; podejmuje działania z myślą o poprawie błądzących. Przed osobami, które usłuchają Jego wezwania, otwierają się wspaniałe widoki na przyszłość. A dziś, chociaż los chrześcijaństwa jako całości jest już przypieczętowany, każdy, kto podporządkuje się Królestwu Jehowy, może uniknąć niepomyślnego wyroku.

Biada Jerozolimie!

19. W jakim sensie Jerozolima ma się stać „paleniskiem ołtarza” oraz kiedy i jak do tego dochodzi?

¹⁹ O czym jednak mówi teraz Jehowa? „Biada Arielowi, Arielowi, miastu, w którym obozował Dawid! Dodajcie rok do roku; niech kolejno przebiegną święta. I niechybnie ścisnę Ariela, i nastanie żałość i lament, i stanie się dla mnie paleniskiem ołtarza Bożego” (Izajasza 29:1, 2). Słowo „ariel” przypuszczalnie znaczy „palenisko ołtarza Bożego”, a w tym wypadku najwyraźniej odnosi się do Jerozolimy. Właśnie w niej znajduje się świątynia i ołtarz ofiarny. Żydzi mają zwyczaj obchodzić tu święta i składać ofiary, ale Jehowie nie sprawia to przyjemności (Ozeasza 6:6). Przeciwnie, zarządza On, że w pewnym sensie samo miasto okaże się „paleniskiem ołtarza”. Niczym ołtarz spłynie  krwią i stanie w ogniu. Jehowa wyjaśnia nawet, jak do tego dojdzie: „Będę obozował ze wszystkich stron przeciwko tobie i otoczę cię palisadą, i wzniosę przeciwko tobie umocnienia oblężnicze. I zostaniesz poniżony, tak iż mówić będziesz z samej ziemi, i jak z prochu będzie brzmieć cicho twa wypowiedź” (Izajasza 29:3, 4). Te słowa dotyczące Judy i Jerozolimy spełniają się w roku 607 p.n.e., gdy wojska babilońskie oblegają i niszczą miasto oraz palą świątynię. Jerozolima zostaje zrównana z ziemią.

20. Co ostatecznie czeka wrogów Boga?

²⁰ Przed tymi dramatycznymi chwilami w pewnych okresach w Judzie panują królowie posłuszni Prawu Jehowy. Co się wtedy dzieje? Jehowa walczy w obronie swego ludu. Nawet gdy wrogowie zalewają cały kraj, stają się jak „drobny pył” oraz „plewa”. W stosownym czasie Jehowa rozprasza ich „gromem i trzęsieniem ziemi, i potężnym odgłosem, wichrem i nawałnicą, i płomieniem trawiącego ognia” (Izajasza 29:5, 6).

21. Objaśnij przykład z Księgi Izajasza 29:7, 8.

²¹ Nieprzyjacielscy żołnierze zapewne niecierpliwie wyczekują chwili, gdy będą mogli splądrować Jerozolimę i rzucić się na łupy wojenne. Czeka ich jednak gorzkie rozczarowanie! Niczym głodny człowiek, który we śnie ucztuje, a po przebudzeniu jest równie złakniony jedzenia jak przedtem, wrogowie Judy nie będą delektować się tym, czego tak gorąco pragną (przeczytaj Izajasza 29:7, 8). Zwróćmy uwagę, co spotyka armię asyryjską pod wodzą Sancheriba, która zaczyna zagrażać Jerozolimie za życia wiernego króla Ezechiasza (Izajasza, rozdziały 36 i 37). W ciągu jednej nocy bez udziału człowieka otrzymuje druzgocący cios: traci 185 000 mężnych wojowników! Inne marzenia o podboju zostaną rozwiane, kiedy w bliskiej już przyszłości machina wojenna Goga z Magog ruszy na lud Boży (Ezechiela 38:10-12; 39:6, 7).

22. Jak odbija się na Judzie duchowe pijaństwo?

 ²² W czasie gdy Izajasz ogłasza ten fragment proroctwa, judzcy dostojnicy nie mają takiej wiary jak Ezechiasz. Sojusze z bezbożnymi narodami doprowadziły ich do stanu duchowego zamroczenia. „Ociągajcie się i bądźcie zdumieni; oślepcie się i bądźcie oślepieni. Upili się, ale nie winem; poruszają się niepewnie, ale nie pod wpływem odurzającego napoju” (Izajasza 29:9). Także duchowo pijani przywódcy chrześcijaństwa nie potrafią dostrzec doniosłego znaczenia wizji, którą otrzymał prawdziwy prorok Jehowy. Izajasz oświadcza: „Jehowa wylał na was ducha głębokiego snu; i on zamyka wasze oczy, proroków, on też zakrył wasze głowy, wizjonerów. A dla was wizja wszystkiego staje się podobna do słów zapieczętowanej księgi, którą dają komuś znającemu pismo i mówią: ‚Zechciej to przeczytać na głos’, a on musi powiedzieć: ‚Nie mogę, bo jest zapieczętowana’; i dadzą tę księgę komuś, kto nie zna pisma,  i ktoś powie: ‚Zechciej to przeczytać na głos’, a on musi rzec: ‚W ogóle nie znam pisma’” (Izajasza 29:10-12).

23. Dlaczego i w jaki sposób Jehowa ukarze Judę?

²³ Chociaż judzcy przywódcy religijni twierdzą, że są roztropni w sprawach duchowych, porzucili Jehowę. Wpajają innym własne, opaczne poglądy na dobro i zło, by usprawiedliwić swe bezbożne i niemoralne poczynania oraz ściągnięcie na lud niełaski Bożej. Za obłudę Jehowa ukarze ich „czymś zdumiewającym” — ‛zadziwiającym czynem’. Oznajmia: „Ponieważ ten lud przybliża się swymi ustami i wychwalają mnie tylko swymi wargami, lecz swe serce bardzo ode mnie oddalili, a ich bojaźń przede mną staje się przykazaniem ludzkim, którego się naucza, więc oto jestem — Ten, który znowu postąpi z tym ludem zdumiewająco, w sposób zdumiewający oraz z czymś zdumiewającym; i zginie mądrość ich mędrców, i skryje się zrozumienie ich mężów roztropnych” (Izajasza 29:13, 14). Mądrość i zrozumienie, które przypisują sobie Judejczycy, „zginie”, gdy wskutek interwencji Jehowy cały ich odstępczy system religijny zostanie unicestwiony przez mocarstwo babilońskie. Tak samo w I wieku n.e. skończyła się działalność samozwańczych mędrców żydowskich, którzy zwiedli naród na manowce. A w dobie dzisiejszej podobny los czeka chrześcijaństwo (Mateusza 15:8, 9; Rzymian 11:8).

24. Jak Judejczycy ujawniają swój brak bojaźni przed Bogiem?

²⁴ Na razie jednak chełpliwi przywódcy Judy uważają, że są wystarczająco sprytni, by uniknąć kary za wypaczenie religii prawdziwej. Ale czy faktycznie tacy są? Izajasz zdziera z nich maskę i ujawnia ich brak szczerej bojaźni przed Bogiem, a co za tym idzie, również brak rzeczywistej mądrości: „Biada tym, którzy schodzą bardzo głęboko, ukrywając zamiar przed Jehową, a swe czyny popełniają w ciemnym miejscu, mówiąc: ‚Któż nas widzi i któż o nas wie?’  Przewrotność wasza! Czy stawia się garncarza na równi z gliną? Czyż bowiem coś utworzonego powie o swym twórcy: ‚On mnie nie utworzył’? I czy rzecz ukształtowana powie o tym, kto ją ukształtował: ‚Nie wykazał się zrozumieniem’?” (Izajasza 29:15, 16; porównaj Psalm 111:10). Choćby im się wydawało, że doskonale się ukryli, są ‛obnażeni i zupełnie odsłonięci’ dla oczu Boga (Hebrajczyków 4:13).

„Głusi usłyszą”

25. W jakim sensie „głusi” mieli słyszeć?

²⁵ Jednakże pojedyncze osoby, które okazują wiarę, mogą liczyć na wybawienie (przeczytaj Izajasza 29:17-24; porównaj Łukasza 7:22). „Głusi usłyszą słowa księgi”, to jest orędzie ze Słowa Bożego. Nie chodzi tu więc o uleczenie głuchoty fizycznej, lecz o uzdrowienie duchowe. Izajasz jeszcze raz kieruje uwagę na ustanowienie mesjańskiego Królestwa oraz związane z tym przywrócenie na ziemi czystej formy wielbienia Boga. Doszło do tego w naszych czasach, w których miliony szczerych osób pozwalają, by Jehowa je korygował, oraz uczą się Go wysławiać. Powyższe słowa spełniają się zatem w niezwykły sposób! W końcu nadejdzie dzień, gdy każdy — „wszystko, co oddycha” — będzie wysławiać Jehowę i uświęcać Jego święte imię (Psalm 150:6).

26. Jakie duchowe przypomnienia słyszą dziś „głusi”?

²⁶ Czego uczą się „głusi” słyszący dziś Słowo Boże? Tego, że wszyscy chrześcijanie, a zwłaszcza ci, na których zbór pragnie się wzorować, muszą starannie wystrzegać się ‛błądzenia pod wpływem odurzającego napoju’ (Izajasza 28:7). Nigdy nie powinno nas nużyć słuchanie przypomnień od Boga, które pomagają nam patrzeć na wszystko z duchowego punktu widzenia. Chrześcijanie są należycie podporządkowani władzom i korzystają z zapewnianych przez  nie świadczeń, jednak wybawienia nie oczekują od tego świata, lecz od Jehowy Boga. Zawsze pamiętajmy, że podobnie jak było z wykonaniem wyroku na odstępczej Jerozolimie, ukaranie tego pokolenia jest nieuniknione. A zatem mimo sprzeciwu dalej z pomocą Jehowy ogłaszajmy Jego ostrzeżenie, tak jak to czynił Izajasz (Izajasza 28:14, 22; Mateusza 24:34; Rzymian 13:1-4).

27. Czego z proroctwa Izajasza mogą się nauczyć chrześcijanie?

²⁷ Ze sposobu, w jaki Jehowa karci, mogą się dużo nauczyć nadzorcy i rodzice — powinni dążyć do tego, by winowajca odzyskał uznanie Boże, nie zaś do zwykłego wymierzenia kary (Izajasza 28:26-29; porównaj Jeremiasza 30:11). A my wszyscy, również ludzie młodzi, musimy pamiętać, jak ważne jest służenie Jehowie z serca, i wystrzegać się stwarzania pozorów dla przypodobania się innym (Izajasza 29:13). Musimy wykazywać, iż w odróżnieniu od niewiernych Judejczyków odczuwamy zdrową bojaźń przed Jehową połączoną z głębokim szacunkiem wobec Niego (Izajasza 29:16). Ponadto dawajmy dowody, że pragniemy być przezeń korygowani i pouczani (Izajasza 29:24).

28. Jak słudzy Jehowy zapatrują się na Jego akty wybawienia?

²⁸ Jakie to więc ważne, by mieć zaufanie do Jehowy i Jego sposobu załatwiania spraw! (Porównaj Psalm 146:3). Dla większości ludzi ogłaszane przez nas ostrzeżenie brzmi dziecinnie. Myśl o przyszłej zagładzie chrześcijaństwa — organizacji, która twierdzi, że służy Bogu — jest zadziwiająca i niezwykła. Ale Jehowa zrealizuje swój ‛zadziwiający czyn’. Nie może być co do tego żadnych wątpliwości. Toteż w dniach ostatnich obecnego systemu rzeczy słudzy Boga całkowicie zdają się na Jego Królestwo oraz wyznaczonego przez Niego Króla, Jezusa Chrystusa. Wiedzą, że akty wybawienia, których Jehowa dokona wraz z ‛niezwykłym dziełem’, przyniosą posłusznej ludzkości nieprzemijające błogosławieństwa.

[Przypis]

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 289]

Chrześcijaństwo zamiast na Bogu polega na sojuszach z człowieczymi władcami

 [Ilustracja na stronie 290]

Jehowa dokonuje swego ‛zadziwiającego czynu’, gdy pozwala Babilończykom zburzyć Jerozolimę

[Ilustracja na stronie 298]

Ci, którzy przedtem byli głusi pod względem duchowym, teraz ‛słyszą’ Słowo Boże