ROZDZIAŁ DWUDZIESTY PIĄTY

Król i jego książęta

Izajasza 32:1-20

1, 2. Co można powiedzieć o tekście proroctwa Izajasza znalezionym wśród Zwojów znad Morza Martwego?

POD koniec lat czterdziestych XX wieku w palestyńskich jaskiniach położonych niedaleko Morza Martwego znaleziono niezwykły zbiór rękopisów. Stały się znane jako Zwoje znad Morza Martwego i są datowane na okres między rokiem 200 p.n.e. a 70 n.e. Najsłynniejszy z nich to zwój zawierający proroctwo Izajasza, spisany po hebrajsku na mocnej skórze. Jest niemal kompletny i niewiele się różni od manuskryptów masoreckich, mniej więcej tysiąc lat młodszych. Daje zatem świadectwo skrupulatności, z jaką przepisywano Biblię.

² Z tekstem Księgi Izajasza odnalezionym wśród Zwojów znad Morza Martwego wiąże się pewien ciekawy szczegół. Otóż na marginesie fragmentu tworzącego dziś rozdział 32 kopista umieścił trochę niezgrabny znak X. Nie wiemy, dlaczego to uczynił, ale wiemy, że ten urywek Biblii Świętej jest naprawdę wyjątkowy.

Sprawowanie władzy ‛dla prawości i sprawiedliwości’

3. O jakim rządzie mówi proroczo Księga Izajasza i Objawienie?

³ Rozdział 32 Księgi Izajasza zaczyna się zaskakującym proroctwem, które w niezwykły sposób spełnia się w naszych czasach: „Oto król będzie panował dla prawości, a książęta będą sprawować władzę książęcą dla sprawiedliwości” (Izajasza 32:1). Wyraz „oto” może przywodzić na myśl słowa  z ostatniej, proroczej księgi biblijnej: „Zasiadający na tronie rzekł: ‚Oto czynię wszystko nowe’” (Objawienie 21:5). Księga Izajasza i Księga Objawienia, sporządzone w odstępie jakichś 900 lat, zawierają płomienny opis nowego rządu — „nowego nieba”, w którego skład wchodzi Król Chrystus Jezus, osadzony na niebiańskim tronie w roku 1914, i 144 000 jego współwładców „kupionych spośród ludzi” — oraz ogólnoświatowej, zjednoczonej społeczności, „nowej ziemi” (Objawienie 14:1-4; 21:1-4; Izajasza 65:17-25). * Wszystko to jest możliwe dzięki Chrystusowej ofierze okupu.

4. Kto dziś stanowi zaczątek „nowej ziemi”?

⁴ Apostoł Jan ogląda w wizji ostateczne opieczętowanie owych 144 000 współwładców, po czym donosi: „Ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojąca przed tronem i przed Barankiem”. Ta wielka rzesza, złożona teraz z milionów i zebrana u boku nielicznych już, przeważnie sędziwych osób pozostałych ze 144 000, to zaczątek „nowej ziemi”. Przeżyje ona szybko nadciągający wielki ucisk, by na rajskiej ziemi spotkać się ze zmartwychwstałymi wiernymi sługami Bożymi oraz miliardami innych, którzy uzyskają sposobność udowodnienia swej wiary. Każdy, kto to uczyni, otrzyma w nagrodę życie wieczne (Objawienie 7:4, 9-17).

5-7. Jaką rolę odgrywają w trzodzie Bożej zapowiedziani „książęta”?

⁵ Dopóki jednak istnieje ten pełen nienawiści świat, członkowie wielkiej rzeszy potrzebują ochrony. W dużym stopniu doznają jej ze strony „książąt”, którzy ‛sprawują władzę  dla sprawiedliwości’. To naprawdę wspaniałe! W proroctwie Izajasza „książąt” tych scharakteryzowano dokładniej w pochlebnych słowach: „Każdy będzie jak schronienie przed wiatrem i kryjówka przed deszczową nawałnicą, jak strumienie wody w bezwodnej krainie, jak cień wielkiej skały w wyczerpanej ziemi” (Izajasza 32:2).

⁶ W obecnym okresie ogólnoświatowych udręk niezbędni są tacy „książęta”, czyli starsi, którzy by ‛zważali na całą trzodę’, troszcząc się o owce Jehowy i czyniąc zadość sprawiedliwości zgodnie z Jego prawymi zasadami (Dzieje 20:28). Muszą oni odpowiadać wymaganiom podanym w Liście 1 do Tymoteusza 3:2-7 oraz do Tytusa 1:6-9.

⁷ W obszernym proroctwie dotyczącym uciążliwego okresu „zakończenia systemu rzeczy” Jezus oświadczył: „Baczcie, żebyście się nie przerazili” (Mateusza 24:3-8). Dlaczego naśladowców Jezusa nie przerażają dzisiejsze trudne warunki na świecie? Między innymi właśnie dlatego, że trzody lojalnie strzegą „książęta” z grona pomazańców i „drugich owiec” (Jana 10:16). Odważnie troszczą się o braci i siostry nawet w obliczu takich okropności, jak konflikty na tle etnicznym oraz ludobójstwo. W świecie wyjałowionym duchowo dbają o to, by przygnębionych krzepić budującymi prawdami ze Słowa Bożego, z Biblii.

8. Jak Jehowa szkoli „książąt” z grona drugich owiec i do czego ich używa?

⁸ „Książęta” wysunęli się na widownię w minionym półwieczu. Ci z nich, którzy należą do drugich owiec, są szkoleni jako wyłaniająca się klasa „naczelnika”; jej wykwalifikowani członkowie po wielkim ucisku będą przygotowani do przyjęcia na siebie obowiązków związanych z zarządzaniem „nową ziemią” (Ezechiela 44:2, 3; 2 Piotra 3:13). Przewodząc  w służbie na rzecz Królestwa, zapewniają trzodzie Bożej duchowe kierownictwo i pokrzepienie, czym pokazują, że są dla niej „jak cień wielkiej skały”, że niosą jej pomoc w wielbieniu Boga. *

9. Ze względu na jakie okoliczności „książęta” są dziś naprawdę potrzebni?

⁹ W teraźniejszych niebezpiecznych dniach, które poprzedzają upadek niegodziwego świata Szatana, gorliwi chrześcijanie potrzebują szczególnej ochrony (2 Tymoteusza 3:1-5, 13). Wieją wichry fałszywych teorii i pokrętnej propagandy. Szaleją burze w postaci wojen domowych i międzynarodowych oraz otwartych ataków na wiernych czcicieli Jehowy Boga. Na pustyni tego świata, nękanego duchową suszą, chrześcijanie rozpaczliwie potrzebują strumieni wody, to znaczy czystej, nieskażonej prawdy, mogącej ugasić ich duchowe pragnienie. Na szczęście Jehowa przyrzekł, że rządzący z Jego ramienia Król — za pośrednictwem namaszczonych duchem braci oraz pomocnych „książąt” z drugich owiec — będzie dodawać otuchy i udzielać wskazówek przygnębionym i zniechęconym w tym trudnym okresie. Jehowa więc dopilnuje, by zwyciężyła prawość i sprawiedliwość.

Natężaj uwagę, angażując oczy, uszy i serce

10. Dzięki jakim postanowieniom Jehowy Jego lud może ‛widzieć’ i ‛słyszeć’ to, co duchowe?

¹⁰ Jak wielka rzesza przyjęła wprowadzenie przez Jehowę takiego porządku teokratycznego? Proroctwo głosi dalej: „Oczy widzących nie będą sklejone, a uszy słyszących będą natężać uwagę” (Izajasza 32:3). Jehowa od lat dba o to, żeby Jego umiłowani słudzy byli pouczani i mogli osiągać dojrzałość duchową. Istnienie zjednoczonej, ogólnoświatowej społeczności braterskiej złożonej z milionów osób w dużym stopniu zawdzięczają zajęciom w teokratycznej szkole służby  kaznodziejskiej oraz innym zebraniom odbywającym się w zborach Świadków Jehowy na całym świecie, ponadto zgromadzeniom okręgowym, krajowym i międzynarodowym, a także specjalnemu szkoleniu „książąt” w troskliwym opiekowaniu się trzodą Bożą. Bez względu na to, w jakim miejscu na ziemi przebywają ci pasterze, wszędzie pilnie zważają na uściślenia w zrozumieniu słowa prawdy. Ponieważ mają sumienia wyszkolone na podstawie Biblii, zawsze są gotowi słuchać i wprowadzać wszystko w czyn (Psalm 25:10).

11. Dlaczego słudzy Boży nie jąkają się teraz niepewnie, lecz mówią z niewzruszonym przekonaniem?

¹¹ Proroctwo następnie ostrzega: „Serce tych, którzy są zbyt pochopni, będzie zważać na wiedzę, i nawet język jąkających się będzie mówił szybko i wyraźnie” (Izajasza 32:4). Nikt nie powinien zbyt prędko oceniać, co jest dobre, a co złe. Biblia mówi: „Widziałeś męża pochopnie wypowiadającego słowa? Więcej jest nadziei dla głupca niż dla niego” (Przysłów 29:20; Kaznodziei 5:2). Przed rokiem 1919 nawet lud Jehowy był zbrukany babilońskimi poglądami. Ale od owego roku Jehowa pozwolił swym sługom lepiej zrozumieć Jego zamierzenie. Pojęli, że objawionych przez Niego prawd nie wolno oceniać zbyt pośpiesznie, lecz należy je gruntownie przemyśleć. Dzięki temu nie jąkają się niepewnie, ale mogą się wypowiadać z niewzruszonym przekonaniem.

„Nierozumny”

12. Kim są dziś ‛nierozumni’ i jak zdradzają brak wspaniałomyślności?

¹² Proroctwo Izajasza ukazuje teraz krańcowo odmienny obraz: „Nierozumnego nie będzie się już zwać wspaniałomyślnym, a o człowieku wyzutym z zasad nie będzie się mówić, że jest szlachetny; gdyż nierozumny będzie mówił po prostu to, co nierozumne” (Izajasza 32:5, 6a). Kim jest ten  „nierozumny”? Być może dla położenia nacisku król Dawid udziela odpowiedzi aż dwukrotnie: „Nierozumny rzekł w swoim sercu: ‚Nie ma Jehowy’. Postąpili zgubnie, postąpili obrzydliwie w swym działaniu. Nie ma nikogo, kto by czynił dobrze” (Psalm 14:1; 53:1). Oczywiście istnieniu Jehowy zaprzeczają zaprzysięgli ateiści. Ale podobnie jest też z „intelektualistami” i innymi, którzy zachowują się tak, jak gdyby Boga nie było — uważają, że nie muszą przed nikim zdawać sprawy. Tacy nie głoszą prawdy. W ich sercach nie ma miejsca na wspaniałomyślność. Nie uczą szlachetnej miłości. W przeciwieństwie do prawdziwych chrześcijan ociągają się z niesieniem pomocy osobom będącym w rozpaczliwym położeniu lub w ogóle jej nie udzielają.

13, 14. (a) Jak nowożytni odstępcy zajmują się tym, co szkodliwe? (b) Czego odstępcy próbują pozbawić ‛głodnych’ i ‛spragnionych’ i co ostatecznie nastąpi?

¹³ Wielu takich ‛nierozumnych’ zaczyna nienawidzić orędowników prawdy Bożej. „Jego serce będzie się zajmowało tym, co szkodliwe, by działać na rzecz odstępstwa i mówić przeciw Jehowie to, co przewrotne” (Izajasza 32:6b). Jakże wyraźnie spełniają się te słowa na nowożytnych odstępcach! W niejednym kraju europejskim i azjatyckim sprzymierzyli się oni z innymi przeciwnikami prawdy i opowiadają władzom jawne kłamstwa, żeby tylko działalność Świadków Jehowy została zakazana lub ograniczona. Usposobieniem przypominają „złego niewolnika”, o którym prorokował Jezus: „Gdyby ów zły niewolnik rzekł w swoim sercu: ‚Mój pan zwleka’ i gdyby zaczął bić swych współniewolników oraz jeść i pić z niepoprawnymi pijakami, pan owego niewolnika przyjdzie w dniu, którego ten się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna, i ukarze go z największą surowością, i wyznaczy mu dział z obłudnikami. Tam będzie płakał i zgrzytał zębami” (Mateusza 24:48-51).

¹⁴ Tymczasem odstępca stara się „duszę głodnego odprawić z niczym, a nawet spragnionego odprawia (...) bez picia”  (Izajasza 32:6c). Wrogowie prawdy dążą do tego, żeby złaknieni jej ludzie nie mieli pokarmu duchowego, a spragnieni nie pili ożywczych wód orędzia o Królestwie. Ale ostatecznie nastąpi to, co Jehowa obiecuje swemu ludowi za pośrednictwem innego proroka: „Będą z tobą walczyć, ale cię nie przemogą, bo ‚ja jestem z tobą — brzmi wypowiedź Jehowy — by cię wyzwolić’” (Jeremiasza 1:19; Izajasza 54:17).

15. Kto jest dziś szczególnie „wyzuty z zasad” oraz jakie „fałszywe wypowiedzi” propaguje i z jakim skutkiem?

¹⁵ Od połowy XX wieku w krajach uchodzących za chrześcijańskie gwałtownie szerzy się rozwiązłość. Dlaczego? Omawiane proroctwo podaje jedną z przyczyn: „Co się tyczy człowieka wyzutego z zasad, jego narzędzia są złe; udzielił on rady co do rozpasanego postępowania, aby uciśnionych zrujnować fałszywymi wypowiedziami, nawet gdy ktoś biedny mówi to, co słuszne” (Izajasza 32:7). Postępuje tak zwłaszcza wielu duchownych, którzy przyswoili sobie liberalne podejście do seksu przedmałżeńskiego, konkubinatu, homoseksualizmu — właściwie do wszelkiej formy ‛rozpusty i nieczystości’ (Efezjan 5:3). Naprawdę ‛rujnują’ swych podopiecznych fałszywymi wypowiedziami.

16. Co uszczęśliwia prawdziwych chrześcijan?

¹⁶ Jakże więc pokrzepiające okaże się spełnienie następnych słów proroka! „Wspaniałomyślny udzielił rady co do rzeczy wspaniałomyślnych; i powstanie na korzyść tego, co wspaniałomyślne” (Izajasza 32:8). Do takiej postawy zachęcał sam Jezus: „Dawajcie, a ludzie wam dadzą. Wsypią do waszych podołków miarę wyborną, natłoczoną, utrzęsioną i przepełnioną. Bo jaką miarą odmierzacie, taką wam w zamian odmierzą” (Łukasza 6:38). Na błogosławieństwa czekające osoby wspaniałomyślne i hojne wskazał też apostoł Paweł: „Macie (...) zachowywać w pamięci słowa Pana Jezusa, który sam powiedział: ‚Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania’” (Dzieje 20:35). Prawdziwych chrześcijan nie uszczęśliwia zdobywanie dóbr materialnych  czy pięcie się po drabinie społecznej, lecz przejawianie szczodrości — takiej, jaką okazuje ich Bóg, Jehowa (Mateusza 5:44, 45). Najwięcej szczęścia przysparza im spełnianie woli Bożej, czyli wspaniałomyślne dzielenie się z innymi „chwalebną dobrą nowiną szczęśliwego Boga” (1 Tymoteusza 1:11).

17. Kto dziś przypomina „beztroskie córki”, o których mówił Izajasz?

¹⁷ Izajasz prorokuje dalej: „Kobiety zażywające spokoju, wstańcie, słuchajcie mego głosu! Wy, beztroskie córki, nadstawcie ucha na mą wypowiedź! Zanim minie rok i szereg dni, wy, beztroskie, zadrżycie, gdyż skończy się winobranie, lecz nie nadejdzie zbiór owoców. Drżyjcie, kobiety zażywające spokoju! Zadrżyjcie, beztroskie!” (Izajasza 32:9-11a). Zachowanie wspomnianych kobiet może przywodzić na myśl tych, którzy obecnie podają się za sług Bożych, lecz nie wykazują gorliwości. Nie brak takich osób w religiach  należących do „Babilonu Wielkiego, matki nierządnic” (Objawienie 17:5). Do „kobiet” opisanych przez Izajasza są na przykład podobni wyznawcy tak zwanych religii chrześcijańskich. ‛Zażywają spokoju’, nie przejmują się bowiem nadchodzącym sądem ani tym, że wkrótce będą drżeć ze strachu.

18. Kto ma ‛przepasać lędźwie worem’ i dlaczego otrzymuje takie polecenie?

¹⁸ Teraz rozbrzmiewa wezwanie skierowane do religii fałszywej: „Rozbierzcie się i obnażcie się, i przepaszcie lędźwie worem. Bijcie się w piersi, lamentując nad pięknymi polami, nad owocującą winoroślą. Na ziemi mego ludu wyrastają same ciernie, kolczaste krzewy, gdyż są na wszystkich radujących się domach, na wielce weselącym się grodzie” (Izajasza 32:11b-13). W poleceniu „rozbierzcie się i obnażcie się” przypuszczalnie nie chodzi o zdjęcie wszystkiego. W starożytności zazwyczaj noszono szatę wierzchnią i szatę spodnią. Wierzchnia często wskazywała, kim jest jej właściciel (2 Królów 10:22, 23; Objawienie 7:13, 14). Członkowie religii fałszywych mają więc w myśl nakazu z tego proroctwa niejako zdjąć wierzchnie szaty, czyli przestać udawać sług Bożych, i ‛przepasać się worem’, symbolizującym żałobę z powodu grożącej im zagłady (Objawienie 17:16). Ani religie chrześcijaństwa, które twierdzi, że jest „wielce weselącym się grodem” Boga, ani inne organizacje wchodzące w skład ogólnoświatowego imperium religii fałszywej nie wydają owoców miłych Stwórcy. W sferze ich działania „wyrastają same ciernie, kolczaste krzewy”, jak na zaniedbanym, opuszczonym polu.

19. Na jaki stan odstępczej „Jerozolimy” kieruje uwagę Izajasz?

¹⁹ Ten ponury opis dotyczy wszystkich części odstępczej „Jerozolimy”: „Wieża mieszkalna została opuszczona, ustała wrzawa miasta; Ofel i strażnica stały się nagimi polami, po czas niezmierzony radością zebr, pastwiskiem stad” (Izajasza 32:14). Wspomniano tu nawet o Ofelu. Jest to  położony wyżej fragment Jerozolimy, mający duże znaczenie dla obrony. Zapowiedź, że Ofel stanie się nagim polem, zwiastuje doszczętną zagładę całemu miastu. Słowa Izajasza wskazują, iż odstępcza „Jerozolima”, czyli chrześcijaństwo, nie stoi na straży spełniania woli Bożej. Jest duchowo jałowa, zupełnie wyzuta z prawdy i sprawiedliwości — nie różni się niczym od zwierząt.

Wspaniałe przeciwieństwo!

20. Jakie są następstwa tego, że Bóg wylewa ducha świętego na swój lud?

²⁰ Izajasz przedstawia teraz krzepiącą nadzieję dla każdego, kto wykonuje wolę Jehowy. Wszelkie straty poniesione przez lud Boży będą trwać tylko tak długo, „aż będzie (...) [nań] wylany duch z wysokości i pustkowie stanie się sadem, a sad będzie uważany za prawdziwy las” (Izajasza 32:15). Jak to dobrze, że od roku 1919 Jehowa obficie wylewa ducha na swój lud, dzięki czemu pomazańcy znów przypominają płodny sad, za którym rozrasta się „las” drugich owiec. Dzisiejsza organizacja Boża na ziemi cieszy się duchową pomyślnością i rozwojem. Kiedy jej członkowie głoszą na całym świecie o ustanowionym przez Boga Królestwie, odzwierciedlają w odzyskanym raju duchowym „chwałę Jehowy, wspaniałość naszego Boga” (Izajasza 35:1, 2).

21. Gdzie dziś można znaleźć sprawiedliwość, spokój i bezpieczeństwo?

²¹ Posłuchajmy teraz niezwykłej obietnicy Jehowy: „Na pustkowiu będzie przebywać sprawiedliwość, a w sadzie zamieszka prawość. I dziełem rzeczywistej prawości stanie się pokój, a służbą rzeczywistej prawości — spokój i bezpieczeństwo po czas niezmierzony” (Izajasza 32:16, 17). Jakże trafnie to charakteryzuje stan duchowy teraźniejszego ludu Jehowy! W przeciwieństwie do przeważającej części ludzkości, podzielonej z powodu nienawiści, przemocy i skrajnej nędzy  duchowej, prawdziwi chrześcijanie na całym świecie są zjednoczeni, mimo iż pochodzą „ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”. Dostosowują życie, pracę i służbę do prawych zasad Bożych, a czynią to w przekonaniu, że w końcu będą się cieszyć prawdziwym pokojem i bezpieczeństwem po czas niezmierzony (Objawienie 7:9, 17).

22. Jaka zachodzi różnica między sytuacją ludu Bożego a położeniem zwolenników religii fałszywej?

²² W raju duchowym spełniają się już słowa z Księgi Izajasza 32:18, gdzie powiedziano: „Lud mój zamieszka w pokojowym miejscu pobytu i w siedzibach zupełnej ufności, i w spokojnych miejscach odpoczynku”. Ale rzekomych chrześcijan czeka „gradobicie, gdy padnie las, a miasto legnie w poniżeniu” (Izajasza 32:19). Już wkrótce na religię fałszywą udającą „miasto” spadnie — niczym gwałtowna burza gradowa — wyrok Jehowy. Powali „las” jej zwolenników i na zawsze zetrze ich z powierzchni ziemi.

23. Jaka ogólnoświatowa działalność dobiega już końca i do jakiego grona można zaliczyć jej uczestników?

²³ Ta część proroctwa kończy się następująco: „Szczęśliwi jesteście wy, którzy siejecie nad wszystkimi wodami, puszczając nogi byka i osła” (Izajasza 32:20). Byk i osioł to zwierzęta juczne, których w starożytności lud Boży używał do orki i siewu. Obecnie słudzy Jehowy korzystają ze sprzętu drukarskiego, urządzeń elektronicznych oraz nowoczesnych budynków i środków transportu, a szczególnie z pomocy zjednoczonej organizacji teokratycznej, żeby wydawać i rozprowadzać miliardy publikacji biblijnych. Narzędziami tymi posługują się pilni pracownicy, którzy rozsiewają ziarna prawdy o Królestwie po całej ziemi, dosłownie „nad wszystkimi wodami”. Zebrano już miliony bogobojnych kobiet i mężczyzn, do których wciąż dołączają dalsze rzesze (Objawienie 14:15, 16). Osoby te naprawdę można zaliczyć do „szczęśliwych”!

[Przypisy]

[Pytania do studium]

 [Ilustracje na stronie 331]

W Zwojach znad Morza Martwego 32 rozdział Księgi Izajasza opatrzono znakiem X

 [Ilustracje na stronie 333]

Każdy ‛książę’ przypomina schronienie przed wiatrem, kryjówkę przed deszczem, wodę na pustyni i osłonę przed słońcem

[Ilustracja na stronie 338]

Chrześcijanin z radością przekazuje innym dobrą nowinę