Znowu raj!
ROZDZIAŁ DWUDZIESTY ÓSMY
Znowu raj!
1. Dlaczego wiele religii obiecuje życie w raju?
„TĘSKNOTA za rajem należy do przemożnych pragnień zdających się nurtować istoty ludzkie. Nie ma chyba nic silniejszego i bardziej uporczywego. Tęskne wypatrywanie raju widać na każdym poziomie życia religijnego”. Oto wyjątek z dzieła The Encyclopedia of Religion. Tęsknota taka jest zupełnie naturalna, bo jak mówi Biblia, życie ludzkie zaczęło się w raju — przepięknym ogrodzie, w którym nie było chorób ani śmierci (Rodzaju 2:8-15). Nic więc dziwnego, że wiele religii świata obiecuje przyszłe życie w takim czy innym raju.
2. Gdzie można znaleźć prawdziwą nadzieję na przyszły raj?
2 O prawdziwej nadziei na przyszły raj często możemy przeczytać w Biblii (Izajasza 51:3). Na przykład we fragmencie proroctwa Izajasza zawartym w 35 rozdziale opisano, jak obszary pustynne zamieniają się w parki i żyzne pola. Ślepi odzyskują wzrok, niemi zaczynają mówić, a głusi słyszeć. W tym obiecanym raju nie ma smutku ani wzdychania, nasuwa się więc wniosek, że nie ma też śmierci. Cóż za cudowna obietnica! Jak ją rozumieć? Czy dzisiaj możemy z niej czerpać jakąś nadzieję? Rozważenie wspomnianego rozdziału Księgi Izajasza pozwoli znaleźć odpowiedzi na te pytania.
Raduje się pustkowie
3. Jak w myśl proroctwa Izajasza przeobrazi się ziemia?
3 Natchnione proroctwo Izajasza o przywróconym raju rozpoczyna się następująco: „Pustkowie i bezwodna okolica będą się wielce radować, a pustynna równina będzie się weselić i zakwitnie jak szafran. Doprawdy, zakwitnie i rozraduje się radością i wesołym wołaniem. Dana jej będzie chwała Libanu, wspaniałość Karmelu i Szaronu. Ujrzą oni chwałę Jehowy, wspaniałość naszego Boga” (Izajasza 35:1, 2).
4. Kiedy i jak ojczyzna Żydów zaczyna przypominać pustynię?
4 Izajasz zapisuje te słowa około roku 732 p.n.e. Mniej więcej 125 lat później Babilończycy burzą Jerozolimę, a mieszkańcy Judy idą na wygnanie. Ich ojczyzna zostaje więc spustoszona i wyludniona (2 Królów 25:8-11, 21-26). W ten sposób spełnia się ostrzegawcza zapowiedź Jehowy, że jeśli Izrael okaże się niewierny, trafi do niewoli (Powtórzonego Prawa 28:15, 36, 37; 1 Królów 9:6-8). Kiedy naród ten przebywa na wygnaniu w obcej krainie, jego dobrze nawodnione pola i sady pozostają przez 70 lat bez opieki, toteż zaczynają przypominać pustynię (Izajasza 64:10; Jeremiasza 4:23-27; 9:10-12).
5. (a) Jak w kraju zostają przywrócone rajskie warunki? (b) W jakim sensie ludzie mogą ‛ujrzeć chwałę Jehowy’?
5 Jednakże Izajasz proroczo wyjaśnia, iż ziemia ta nie będzie spustoszona na zawsze. Ponownie stanie się prawdziwym rajem. W udziale przypadnie jej „chwała Libanu” oraz „wspaniałość Karmelu i Szaronu”. * Jak to możliwe? Po powrocie z wygnania Żydzi znów mogą uprawiać i nawadniać pola, tak iż ziemia odzyskuje dawną żyzność. Zawdzięczają to wyłącznie Jehowie. To dzięki Jego woli, wsparciu i błogosławieństwu rozkoszują się rajskimi warunkami. Oglądają „chwałę Jehowy, wspaniałość (...) [swego] Boga”, gdyż uznają Jego rolę w zdumiewającym przeobrażeniu ich kraju.
6. W jaki jeszcze ważny sposób spełniają się słowa Izajasza?
6 Niemniej w odrodzonej ziemi izraelskiej dochodzi do jeszcze innego, znacznie ważniejszego spełnienia się słów Izajasza. Pod względem duchowym Izrael od wielu lat był wyjałowiony. Na wygnaniu w Babilonie praktykowanie czystej religii napotykało ogromne przeszkody. Nie było świątyni, ołtarza ani zorganizowanego kapłaństwa. Zawieszono składanie codziennych ofiar. Izajasz jednak przepowiada radykalną zmianę. Pod przewodnictwem takich mężów, jak Zerubbabel, Ezdrasz i Nehemiasz, przedstawiciele wszystkich 12 plemion izraelskich wracają do Jerozolimy, odbudowują świątynię i bez przeszkód oddają cześć Jehowie (Ezdrasza 2:1, 2). To prawdziwy raj duchowy!
Pałanie duchem
7, 8. Dlaczego żydowscy wygnańcy potrzebują optymizmu i jak słowa Izajasza dodają im otuchy?
7 Słowa 35 rozdziału Księgi Izajasza napawają radością. Prorok zapowiada skruszonemu narodowi świetlaną przyszłość. Mówi z głębokim przekonaniem i optymizmem. Dwieście lat później, u progu owego odrodzenia, żydowscy wygnańcy potrzebują takiego samego przekonania i optymizmu. Za pośrednictwem Izajasza Jehowa proroczo nawołuje: „Umocnijcie słabe ręce i wzmocnijcie chwiejące się kolana. Powiedzcie do zatroskanych w sercu: ‚Bądźcie silni. Nie lękajcie się. Oto wasz Bóg przyjdzie z pomstą, Bóg — z odpłatą. Przyjdzie on i was wybawi’” (Izajasza 35:3, 4).
8 Kiedy długie wygnanie dobiega końca, przychodzi pora działania. Perski król Cyrus, którym Jehowa posłużył się do wywarcia pomsty na Babilonie, nakazuje przywrócić w Jerozolimie wielbienie Jehowy (2 Kronik 36:22, 23). Tysiące hebrajskich rodzin musi się przygotować do wyruszenia w niebezpieczną podróż z Babilonu do Jerozolimy. Po przybyciu na miejsce trzeba będzie postawić odpowiednie domy mieszkalne i zorganizować wszystko do zrealizowania gigantycznego zadania, jakim jest odbudowa świątyni i miasta. Niektórych Żydów przebywających w Babilonie może to przerażać. Nie czas jednak na słabość i bojaźliwość. Mają wzajemnie dodawać sobie sił i ufać Jehowie. A On gwarantuje im ochronę.
9. Jaką wspaniałą obietnicę dotyczącą żydowskich repatriantów wypowiada Izajasz?
9 Żydzi uwolnieni z Babilonu będą mieć powody do prawdziwej radości, gdyż po powrocie do Jerozolimy czeka ich wspaniała przyszłość. Izajasz prorokuje: „W owym czasie otworzą się oczy ślepych, zostaną też otworzone uszy głuchych. Wówczas kulawy będzie się wspinał niczym jeleń, a język niemowy krzyknie wesoło” (Izajasza 35:5, 6a).
10, 11. Dlaczego w wypadku żydowskich repatriantów słowa Izajasza musiały się spełnić pod względem duchowym i co oznaczały?
10 Jehowa najwyraźniej ma na myśli duchowy stan swego ludu. Za wcześniejsze odstępstwo ukarał go 70-letnim wygnaniem. Ale nie odebrał mu zdolności widzenia, słyszenia, chodzenia czy mowy. A zatem odrodzenie narodu izraelskiego nie wymaga uleczenia go pod względem fizycznym. Jehowa przywraca jego członkom to, co utracili: zdrowie duchowe.
11 Dzięki temu uzdrowieniu skruszeni Żydzi odzyskują duchowe zmysły — duchowy wzrok oraz zdolność słuchania, wprowadzania w czyn i głoszenia słowa Jehowy. Uświadamiają sobie potrzebę pozostawania z Nim w bliskich stosunkach. Przez właściwe postępowanie niejako radośnie ‛wykrzykują’, wychwalając swego Boga. Kto dawniej ‛kulał’, teraz gorliwie i energicznie oddaje cześć Jehowie. Mówiąc przenośnie, ‛wspina się niczym jeleń’.
Jehowa pokrzepia swój lud
12. Jak dalece Jehowa zaopatrzy kraj w wodę?
12 Trudno wyobrazić sobie raj bez wody. Pierwotny raj w Edenie obfitował w nią (Rodzaju 2:10-14). Kraina, którą otrzymał Izrael, również była „ziemią dolin potoków wody, źródeł i głębin wodnych” (Powtórzonego Prawa 8:7). Słusznie więc Izajasz wypowiada pokrzepiającą obietnicę: „Wody wytrysną na pustkowiu oraz potoki na pustynnej równinie. I ziemia spieczona od gorąca będzie jak trzciniaste rozlewisko, a spragniona ziemia — jak źródła wód. W siedlisku szakali, w ich miejscu odpoczynku, będzie zielona trawa z trzcinami i papirusami” (Izajasza 35:6b, 7). Kiedy Izraelici znowu zatroszczą się o swą ziemię, opuszczone tereny, po których niegdyś włóczyły się tylko szakale, pokryją się zieloną, bujną roślinnością. Wysuszone, pyliste obszary zamienią się w mokradła, gdzie może rosnąć papirus oraz trzcina (Hioba 8:11).
13. Z jakiej duchowej wody będzie mógł w obfitości korzystać odrodzony naród?
13 Jeszcze ważniejsza jest jednak duchowa woda prawdy — woda, którą żydowscy repatrianci będą się rozkoszować do woli. Jehowa za pomocą swego Słowa udostępni im wiedzę oraz podbuduje ich i pocieszy. Wierni starsi i książęta będą przypominać „strumienie wody w bezwodnej krainie” (Izajasza 32:1, 2). Żywym świadectwem prawdziwości proroczych słów Izajasza staną się mężowie krzewiący czystą religię, tacy jak Ezdrasz, Aggeusz, Jeszua, Nehemiasz, Zachariasz i Zerubbabel (Ezdrasza 5:1, 2; 7:6, 10; Nehemiasza 12:47).
„Droga Świętości”
14. Opisz wędrówkę z Babilonu do Jerozolimy.
14 Zanim jednak żydowscy wygnańcy zaczną cieszyć się w sensie cielesnym i duchowym takimi rajskimi warunkami, będą musieli odbyć długą i niebezpieczną podróż z Babilonu do Jerozolimy. Najkrótszą drogą trzeba by pokonać jakieś 800 kilometrów przez jałowe, niegościnne obszary. Mniej ryzykowna wędrówka wiązałaby się z przejściem 1600 kilometrów. W obu wypadkach Żydzi musieliby miesiącami opierać się żywiołom, dzikim zwierzętom oraz równie groźnym ludziom. Ale ci, którzy uwierzą proroczym słowom Izajasza, nie będą nadmiernie zatroskani. Dlaczego?
15, 16. (a) Jaką ochronę Jehowa gwarantuje wiernym Żydom powracającym do ojczyzny? (b) W jakim jeszcze sensie Jehowa zapewnia Żydom bezpieczeństwo po drodze?
15 Za pośrednictwem Izajasza Jehowa przyrzeka: „Powstanie tam gościniec, droga; i będzie zwana Drogą Świętości. Nie będzie nią chodził nieczysty. I będzie przeznaczona dla idącego tą drogą, a głupcy nie będą się po niej błąkać. Nie będzie tam lwa ani nie wejdą na nią drapieżne dzikie zwierzęta. Żadne z nich się tam nie znajdzie; a będą tam chodzić wykupieni” (Izajasza 35:8, 9). Jehowa będzie chronił członków swego ludu! ‛Wykupi’ ich i zagwarantuje im bezpieczny powrót do ojczyzny. Czy z Babilonu do Jerozolimy rzeczywiście wiedzie jakiś bity, wydzielony trakt? Nie, ale to, że Jehowa będzie się opiekował swym wędrującym ludem, jest tak pewne, jak gdyby wspomniana droga istniała (porównaj Psalm 91:1-16).
16 Żydzi są też chronieni przed niebezpieczeństwami duchowymi. Symboliczny gościniec to „Droga Świętości”. Nie może nią wędrować nikt, kto lekceważy rzeczy święte lub jest duchowo nieczysty. Tacy są w odzyskanym kraju niepożądani. Osoby uznane przez Boga mają właściwe pobudki. Nie wracają do Judy i Jerozolimy z poczuciem dumy narodowej lub z myślą o osobistych interesach. Duchowo usposobieni Żydzi rozumieją, że głównym celem ich powrotu do kraju jest odbudowanie tam czystego wielbienia Jehowy (Ezdrasza 1:1-3).
Radość ludu Jehowy
17. Jak proroctwo Izajasza dodawało otuchy wiernym Żydom w czasie długiego wygnania?
17 Rozdział 35 Księgi Izajasza kończy się pogodnie: „Odkupieni przez Jehowę powrócą i przybędą na Syjon z radosnym wołaniem; a na głowie ich będzie weselenie się po czas niezmierzony. Osiągną radość i wesele, a smutek i wzdychanie uciekną” (Izajasza 35:10). Żydowscy jeńcy, dla których proroctwo to było na wygnaniu źródłem pociechy i nadziei, zapewne zastanawiali się, jak spełnią się jego różne szczegóły. Przypuszczalnie wielu z nich nie rozumieli. Nie mieli jednak najmniejszej wątpliwości, że „powrócą i przybędą na Syjon”.
18. W jaki sposób smutek i wzdychanie z czasów niewoli babilońskiej ustępują radości i weselu w odrodzonym kraju?
18 Tak więc w roku 537 p.n.e. około 50 000 osób (w tym przeszło 7000 niewolników) — mężczyzn, kobiet i dzieci — z pełnym zaufaniem do Jehowy odbywa czteromiesięczną podróż do Jerozolimy (Ezdrasza 2:64, 65). Zaledwie po kilku miesiącach odtwarzają ołtarz Jehowy, co stanowi pierwszy krok do całkowitej odbudowy świątyni. Spełnia się więc proroctwo wypowiedziane przez Izajasza 200 lat wcześniej. W odrodzonym kraju smutek i wzdychanie narodu ustępują radości i weselu. Jehowa dotrzymał obietnicy. Znowu jest raj — literalny i duchowy!
Narodziny nowego narodu
19. Skąd wiemy, że w VI wieku p.n.e. proroctwo Izajasza spełniło się tylko w ograniczonej mierze?
19 Oczywiście w VI wieku p.n.e. treść 35 rozdziału Księgi Izajasza urzeczywistniła się w ograniczonej mierze. Rajskie warunki, jakimi rozkoszowali się repatrianci, nie trwały długo. Z biegiem czasu Żydzi skalali czyste wielbienie Boga fałszywymi naukami religijnymi i nacjonalizmem. W sensie duchowym jeszcze raz nadeszła dla nich pora smutku i wzdychania. W końcu Jehowa ich odrzucił (Mateusza 21:43). Przyczyną ustania radości tego ludu było ponowne nieposłuszeństwo. Wszystko to kierowało uwagę na przyszłe, większe spełnienie omawianego rozdziału.
20. Jaki nowy Izrael powstał w I stuleciu n.e.?
20 W czasie wyznaczonym przez Jehowę powstał inny Izrael, duchowy (Galatów 6:16). Podwaliny pod niego położył Jezus w czasie swej służby na ziemi. Przywrócił czyste wielbienie Boga, a dzięki jego naukom znowu popłynęły wody prawdy. Uzdrawiał ludzi zarówno pod względem fizycznym, jak i duchowym. W wyniku rozgłaszania dobrej nowiny o Królestwie Bożym zaczęło rozbrzmiewać radosne wołanie. Wyniesiony do chwały Jezus siedem tygodni po swej śmierci i zmartwychwstaniu założył zbór chrześcijański — Izrael duchowy, składający się z Żydów oraz innych ludzi, odkupionych jego krwią, zrodzonych jako duchowi synowie Boży i bracia Jezusa oraz namaszczonych duchem świętym (Dzieje 2:1-4; Rzymian 8:16, 17; 1 Piotra 1:18, 19).
21. Jakie wydarzenia z dziejów zboru chrześcijańskiego w I wieku można uznać za spełnienie pewnych szczegółów proroctwa Izajasza?
21 Apostoł Paweł, pisząc do członków Izraela duchowego, nawiązał do słów z Księgi Izajasza 35:3: „Wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana” (Hebrajczyków 12:12). A zatem 35 rozdział tej księgi niewątpliwie spełnił się w I stuleciu. Jezus i jego uczniowie dokonywali literalnych cudów: przywracali wzrok ślepym, słuch głuchym, zdolność chodzenia ‛kulawym’ oraz mowę niemym (Mateusza 9:32; 11:5; Łukasza 10:9). Co ważniejsze, ludzie o prawych sercach opuszczali religię fałszywą i radowali się rajem duchowym w zborze chrześcijańskim (Izajasza 52:11; 2 Koryntian 6:17). Również oni — podobnie jak Żydzi powracający z Babilonu — przekonali się, jakie znaczenie ma zapał i odwaga (Rzymian 12:11).
22. Jak w czasach nowożytnych szczerzy chrześcijanie poszukujący prawdy dostali się do niewoli babilońskiej?
22 A co powiedzieć o naszych czasach? Czy proroctwo Izajasza miało się ziścić jeszcze raz — w pełniejszej mierze — na teraźniejszym zborze chrześcijańskim? Tak. Po śmierci apostołów liczba prawdziwych chrześcijan namaszczonych duchem bardzo zmalała, na świecie rozplenili się natomiast fałszywi chrześcijanie, „chwasty” (Mateusza 13:36-43; Dzieje 20:30; 2 Piotra 2:1-3). Nawet gdy w XIX stuleciu pewne szczere osoby zaczęły się odsuwać od chrześcijaństwa i poszukiwać czystej formy wielbienia Boga, ich poglądy wciąż były skażone niebiblijnymi naukami. W roku 1914 Jezus zasiadł na tronie jako mesjański Król, lecz wkrótce potem dla rzetelnych poszukiwaczy prawdy nastały ciężkie czasy. Zgodnie z proroczą zapowiedzią narody ‛stoczyły z nimi wojnę i zwyciężyły ich’, a także przyhamowały głoszenie dobrej nowiny. Owi szczerzy chrześcijanie dostali się więc do niewoli babilońskiej (Objawienie 11:7, 8).
23, 24. Jak słowa Izajasza sprawdzają się na ludzie Bożym od roku 1919?
23 Jednakże w roku 1919 sytuacja się zmieniła. Jehowa oswobodził członków swego ludu. Odrzucili oni fałszywe nauki, którymi przedtem skalali swój sposób oddawania czci Bogu. W rezultacie odzyskali zdrowie duchowe. Znaleźli się w raju duchowym, który dzisiaj obejmuje swym zasięgiem całą ziemię. W sensie duchowym ślepi uczą się widzieć, a głusi słyszeć — w pełni zdają sobie sprawę z działania świętego ducha Bożego i z potrzeby utrzymywania bliskiej więzi z Jehową (1 Tesaloniczan 5:6; 2 Tymoteusza 4:5). Prawdziwi chrześcijanie nie są już niemi, lecz z zapałem ‛wykrzykują’, obwieszczając innym prawdy biblijne (Rzymian 1:15). Osoby dawniej duchowo słabe, ‛kulawe’, teraz wykazują gorliwość i promienieją radością. Mówiąc przenośnie, potrafią ‛wspinać się niczym jeleń’.
24 Ci odrodzeni chrześcijanie kroczą „Drogą Świętości”. Wiedzie ona z Babilonu Wielkiego do raju duchowego i jest dostępna dla wszystkich czystych duchowo czcicieli Jehowy (1 Piotra 1:13-16). Mogą oni liczyć na Jego opiekę i być pewni, że bestialskie ataki Szatana mające na celu zlikwidowanie prawdziwego wielbienia Boga zakończą się niepowodzeniem (1 Piotra 5:8). Żaden nieposłuszny lub zachowujący się jak drapieżne zwierzę nie może deprawować tych, którzy podążają świętą drogą Bożą (1 Koryntian 5:11). W tym bezpiecznym otoczeniu odkupieni przez Jehowę — pomazańcy oraz „drugie owce” — z radością służą jedynemu prawdziwemu Bogu (Jana 10:16).
25. Czy treść 35 rozdziału Księgi Izajasza urzeczywistni się w sposób literalny? Objaśnij to.
25 A w przyszłości? Czy proroctwo Izajasza spełni się kiedyś w sposób dosłowny? Owszem. Uleczenia dokonywane w I wieku przez Jezusa i jego apostołów dowiodły, iż Jehowa pragnie i jest w stanie uzdrawiać w przyszłości na większą skalę. Natchniona Księga Psalmów mówi o życiu wiecznym na ziemi w pokojowych warunkach (Psalm 37:9, 11, 29). Życie w raju obiecał też Jezus (Łukasza 23:43). Biblia, od pierwszej do ostatniej księgi, rozbudza nadzieję na literalny raj. Ślepi, głusi, kulawi i niemi odzyskają w nim trwałe zdrowie fizyczne. Przeminie smutek i wzdychanie. Na wieki już zapanuje radość (Objawienie 7:9, 16, 17; 21:3, 4).
26. Jaka wypowiedź Izajasza dodaje sił dzisiejszym chrześcijanom?
26 Prawdziwi chrześcijanie czekają na przywrócenie literalnego ziemskiego raju, lecz już teraz rozkoszują się błogosławieństwami raju duchowego. Z optymizmem stawiają czoło przeciwnościom życiowym i udrękom. Niewzruszenie ufają Jehowie i dodają sobie nawzajem otuchy w myśl napomnienia: „Umocnijcie słabe ręce i wzmocnijcie chwiejące się kolana. Powiedzcie do zatroskanych w sercu: ‚Bądźcie silni. Nie lękajcie się’”. Całkowicie polegają na proroczym zapewnieniu: „Oto wasz Bóg przyjdzie z pomstą, Bóg — z odpłatą. Przyjdzie on i was wybawi” (Izajasza 35:3, 4).
[Przypis]
^ ak. 5 Pismo Święte przedstawia starożytny Liban jako żyzną krainę porośniętą bujnymi lasami i majestatycznymi cedrami, porównywalną z ogrodem Eden (Psalm 29:5; 72:16; Ezechiela 28:11-13). Szaron słynął ze strumieni i dębin, Karmel zaś z winnic, sadów oraz zboczy pokrytych kwiatami.
[Pytania do studium]
[Całostronicowa ilustracja na stronie 370]
[Ilustracje na stronie 375]
Obszary pustynne zamienią się w dobrze nawodnione miejsca, gdzie rośnie trzcina i papirus
[Ilustracja na stronie 378]
Jezus uzdrawiał ludzi zarówno pod względem duchowym, jak i fizycznym
