Powróćcie do oddawania czci Jehowie
Rozdział siódmy
Powróćcie do oddawania czci Jehowie
1. Jak mają na imię dwaj ważni bogowie babilońscy i jaki los ich czeka?
IZRAELICI przebywający na wygnaniu w Babilonie będą musieli żyć wśród wyznawców religii fałszywej. Za czasów Izajasza mieszkają jeszcze we własnym kraju, mają świątynię i kapłanów. Niestety, wielu członków tego wybranego ludu Jehowy uwikłało się w bałwochwalstwo. Trzeba ich zatem wcześniej przygotować, żeby nie przestraszyli się fałszywych bogów babilońskich ani nie ulegli pokusie służenia im. Dlatego Izajasz wypowiada proroctwo dotyczące dwóch ważniejszych bóstw Babilonu: „Pochylił się Bel, ugina się Nebo; ich bożki przypadły dzikim zwierzętom i zwierzętom domowym, ich ciężary, toboły — to brzemię dla zmęczonych zwierząt” (Izajasza 46:1). Bel jest głównym bogiem Chaldejczyków, Nebo (Nabu) zaś patronem mądrości i nauki. Obaj cieszą się takim szacunkiem, że ich imiona wchodzą w skład wielu babilońskich imion, jak chociażby Belszaccara, Nabopolassara, Nebukadneccara (Nabuchodonozora) czy Nebuzaradana.
2. Jak ukazano bezsilność babilońskich bogów?
2 Izajasz wspomina, że Bel ‛się pochyli’, a Nebo ‛ugnie’. Te fałszywe bóstwa czeka więc poniżenie. W czasie wykonywania wyroków Jehowy na Babilonie okażą się niezdolne do przyjścia z pomocą swym czcicielom. Nie zdołają nawet wyratować samych siebie! Nikt już nie będzie ich nosił na honorowym miejscu podczas procesji, organizowanych na przykład z okazji babilońskiego Nowego Roku. Przeciwnie, ich zwolennicy będą musieli je dźwigać jak zwykłe toboły. Cześć i adorację zastąpi szyderstwo i pogarda.
3. (a) Jaki wstrząs przeżyją Babilończycy? (b) Czego można się obecnie nauczyć z losu babilońskich bożków?
3 Jakiż wstrząs przeżyją Babilończycy, gdy się dowiedzą, że tak cenne dla nich bożki nie są warte więcej niż pakunki wleczone przez wyczerpane zwierzęta! Podobnie dzisiaj bogowie tego świata — to, czemu ludzie ufają i poświęcają siły, a nawet życie — przedstawiają złudną wartość. Do takich obiektów kultu należą między innymi przyjemności, bogactwo, broń, władcy, a także ojczyzna lub jej symbole. Jehowa w stosownym czasie zdemaskuje ich marność (Daniela 11:38; Mateusza 6:24; Dzieje 12:22; Filipian 3:19; Kolosan 3:5; Objawienie 13:14, 15).
4. W jakim sensie bogowie Babilonu „ugną się” i ‛pochylą’?
4 Również w dalszej części proroctwa położono nacisk na kompletną bezradność bóstw babilońskich: „Ugną się; każde z nich tak samo się pochyli; oni po prostu nie zdołają ocalić brzemienia, lecz ich dusza pójdzie w niewolę” (Izajasza 46:2). Bogowie Babilonu będą się ‛uginać’ i ‛pochylać’, jak ktoś ranny w walce lub zniedołężniały ze starości. Nie zdołają nawet ulżyć ani zapewnić ocalenia noszącym ich zwierzętom. Czy zatem lud sprzymierzony z Jehową — choć będzie więźniem Babilonu — miałby jakoś ich czcić? W żadnym wypadku! Podobnie namaszczeni słudzy Jehowy, nawet gdy przebywali w niewoli duchowej, nie czcili fałszywych bóstw „Babilonu Wielkiego” — bóstw, które nie potrafiły zapobiec jego upadkowi w roku 1919 ani nie uchronią go od klęski w czasie „wielkiego ucisku” (Objawienie 18:2, 21; Mateusza 24:21).
5. Jak dzisiejsi chrześcijanie wystrzegają się powtórzenia błędów babilońskich czcicieli bożków?
5 Dzisiejsi prawdziwi chrześcijanie nie kłaniają się żadnym bożkom (1 Jana 5:21). Krucyfiksy, różańce oraz wizerunki świętych nie ułatwiają dostępu do Stwórcy. Nie mogą się za nami wstawiać. W I wieku n.e. Jezus nauczył swych naśladowców właściwego sposobu oddawania czci Bogu, gdy rzekł: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie. Jeżeli poprosicie o coś w imię moje, ja to uczynię” (Jana 14:6, 14).
„Noszeni od łona matki”
6. Czym Jehowa różni się od bóstw narodów?
6 Jehowa wykazuje, jak bezwartościowe jest oddawanie czci bożkom Babilonu, po czym zwraca się do swego ludu: „Posłuchaj mnie, domu Jakuba, i wszyscy, którzyście pozostali z domu Izraela, wy, dźwigani przeze mnie od wyjścia z brzucha, noszeni od łona matki” (Izajasza 46:3). Jakże różni się Jehowa od babilońskich rytych wizerunków! Bogowie ci w niczym nie mogą pomóc swym czcicielom. Jeżeli mają się gdzieś przemieścić, musi je nieść juczne zwierzę. Natomiast Jehowa sam dźwigał swój lud. Podtrzymywał go „od łona matki”, czyli od chwili utworzenia tego narodu. Takie miłe wspomnienia powinny pobudzić Żydów do wystrzegania się bałwochwalstwa oraz do polegania na Jehowie jako swym Ojcu i Przyjacielu.
7. Jak opieka Jehowy nad Jego czcicielami przyćmiewa nawet dbałość ludzkich rodziców o własne dzieci?
7 Jehowa kieruje do nich kolejne serdeczne słowa: „Nawet gdy się ktoś zestarzeje, ja jestem ten sam; i aż do jego siwizny będę dźwigał. Będę działał, aby nieść i dźwigać, i ocalać” (Izajasza 46:4). Dbałość Jehowy o własny lud przyćmiewa starania najtroskliwszych ludzkich rodziców. W miarę dorastania dzieci matka i ojciec na ogół czują się za nie coraz mniej odpowiedzialni. A gdy sami zaczynają się starzeć, często potrzebują opieki ze strony potomstwa. Z Jehową jest zupełnie inaczej. On nigdy nie przestaje się opiekować swymi człowieczymi dziećmi — nawet gdy się zestarzeją. Jego czciciele w dobie dzisiejszej ufają Mu, miłują Go i znajdują pokrzepienie w powyższych słowach z proroctwa Izajasza. Nie muszą się obawiać dni bądź lat, które przyjdzie im jeszcze spędzić w tym systemie rzeczy. Jehowa przyrzeka ‛dźwigać’ ludzi w podeszłym wieku, czyli dodawać im sił potrzebnych do trwania w wierze. Będzie ich ‛nosił i dźwigał, i ocalał’ (Hebrajczyków 6:10).
Wystrzegaj się nowożytnych bożków
8. Jaki niewybaczalny grzech popełniają niektórzy rodacy Izajasza?
8 Można sobie wyobrazić, jakie rozczarowanie czeka Babilończyków pokładających ufność w bożkach, które okażą się całkowicie bezużyteczne! Czy zatem Izraelici mogą stawiać je na równi z Jehową? Oczywiście, że nie. On sam słusznie pyta: „Do kogo mnie przyrównacie albo z kim mnie zrównacie lub zestawicie, żebyśmy byli do siebie podobni?” (Izajasza 46:5). To niewybaczalne, że niektórzy rodacy Izajasza zaczęli czcić nieme, martwe i bezradne posągi! Naród, który zna Jehowę, a zawierza martwym i niezdolnym do obrony wizerunkom wykonanym przez człowieka, postępuje naprawdę niedorzecznie.
9. Jak nielogicznie rozumują czciciele bożków?
9 Przyjrzyjmy się bliżej absurdalnemu rozumowaniu czcicieli bożków. W proroctwie powiedziano dalej: „Niektórzy szastają złotem z sakiewki i odważają srebro za pomocą ramienia wagi. Najmują kogoś wykonującego przedmioty z metalu, a on z tego czyni boga. Padają na twarz, kłaniają się” (Izajasza 46:6). Bałwochwalcy nie szczędzą kosztów na zrobienie bóstwa, jak gdyby drogi bożek miał większą moc wybawienia z opresji niż drewniany. Tymczasem bez względu na włożoną pracę i wartość użytych materiałów martwy bożek jest tylko martwym bożkiem — niczym więcej.
10. Jak wykazano całkowity bezsens oddawania czci bożkom?
10 W proroctwie po raz kolejny wykazano bezsens bałwochwalstwa: „Niosą go na ramieniu, dźwigają go i stawiają go na jego miejscu, żeby stał. Z miejsca, gdzie stoi, nie przenosi się. Ktoś do niego woła, lecz on nie odpowiada; nikogo nie wybawia z jego udręki” (Izajasza 46:7). Modlenie się do wizerunku, który nie słyszy ani nie może działać, jest po prostu śmieszne! Bezużyteczność takich przedmiotów kultu doskonale opisuje psalmista: „Ich bożki to srebro i złoto, dzieło rąk ziemskiego człowieka. Mają usta, lecz nie mówią; mają oczy, lecz nie widzą; mają uszy, lecz nie słyszą. Mają nos, lecz nie czują zapachu. Ręce mają, lecz nie dotykają. Stopy mają, lecz nie chodzą; gardłem swym nie wydają dźwięku. Do nich staną się podobni ich twórcy — wszyscy, którzy im ufają” (Psalm 115:4-8).
‛Nabierzcie odwagi’
11. Co pomoże niezdecydowanym ‛nabrać odwagi’?
11 Po wykazaniu bezsensowności kultu bożków Jehowa wyjaśnia członkom swego ludu, dlaczego powinni służyć właśnie Jemu: „Przypomnijcie sobie to, abyście nabrali odwagi. Weźcie to sobie do serca, wy występni. Przypomnijcie sobie rzeczy pierwsze, dawne, że ja jestem Boski i nie ma innego Boga ani nikogo podobnego do mnie” (Izajasza 46:8, 9). Ci, którzy wahają się między religią prawdziwą a bałwochwalstwem, powinni przywołać na pamięć minione wydarzenia. Muszą przypomnieć sobie wszystko, czego dokonał Jehowa. Nabiorą wtedy odwagi i zaczną czynić to, co słuszne. Łatwiej im będzie powrócić do oddawania czci Jehowie.
12, 13. Jaką walkę muszą toczyć chrześcijanie i jak mogą w niej zwyciężyć?
12 Ta zachęta jest potrzebna i dziś. Szczerzy chrześcijanie, podobnie jak niegdyś Izraelici, muszą walczyć z pokusami i własną niedoskonałością (Rzymian 7:21-24). W dodatku prowadzą duchowy bój z niewidzialnym, lecz wyjątkowo potężnym wrogiem. Apostoł Paweł wyjaśnia: „Zmagamy się nie z krwią i ciałem, ale z rządami, z władzami, ze światowymi władcami tej ciemności, z zastępem niegodziwych duchów w miejscach niebiańskich” (Efezjan 6:12).
13 Szatan z demonami nie cofną się przed niczym, by odciągnąć chrześcijan od czystej formy wielbienia Boga. Jeżeli więc ci ostatni chcą odnieść zwycięstwo, muszą trzymać się rad Jehowy i nabrać odwagi. W jaki sposób? Apostoł Paweł podpowiada: „Nałóżcie całą zbroję od Boga, żebyście mogli stać niewzruszenie wobec machinacji Diabła”. Jehowa nie wysyła swych sług do walki bez wyposażenia. W skład ich duchowej zbroi wchodzi ‛wielka tarcza wiary, którą zdołają zagasić wszystkie płonące pociski niegodziwca’ (Efezjan 6:11, 16). Izraelici przekroczyli prawo, bo zlekceważyli duchowe dary Jehowy. Gdyby rozmyślali nad niezwykłymi czynami, których wielokrotnie dokonywał On dla ich dobra, nigdy by się nie przyłączyli do odrażającego kultu bożków. Obyśmy wyciągnęli z tego naukę i wystrzegali się niezdecydowania w walce o właściwe postępowanie! (1 Koryntian 10:11).
14. Na jaką swoją umiejętność wskazuje Jehowa, aby udowodnić, że jest jedynym prawdziwym Bogiem?
14 Jehowa jest „Tym, który od początku oznajmia zakończenie i od dawna — to, czego jeszcze nie uczyniono; Tym, który mówi: ‚Mój zamiar się ostoi i uczynię wszystko, w czym mam upodobanie’” (Izajasza 46:10). Jaki bóg może się pod tym względem równać z Jehową? Zdolność przepowiadania przyszłości jest niepodważalnym dowodem Boskości Stwórcy. Sama dalekowzroczność nie wystarczy jednak do zrealizowania takich zapowiedzi. Oświadczając: „Mój zamiar się ostoi”, Jehowa uwydatnia nieodwołalność tego, co postanowił. Ponieważ jest wszechpotężny, nikt ani nic we wszechświecie nie zdoła Mu przeszkodzić w przeprowadzeniu Jego woli (Daniela 4:35). Możemy zatem być przekonani, że w wyznaczonym przez Niego czasie bez wątpienia urzeczywistnią się wszelkie niespełnione dotąd proroctwa (Izajasza 55:11).
15. Jaki niezwykły przykład odsłaniania przyszłości przez Jehowę mogliśmy poznać?
15 Następnie Jehowa za pośrednictwem Izajasza kieruje naszą uwagę na pewien zadziwiający przykład swej umiejętności zapowiadania przyszłych wydarzeń, a potem doprowadzania do spełnienia się tych słów. Oświadcza: „[Jestem] Tym, który ze wschodu słońca wzywa drapieżnego ptaka, z dalekiej ziemi męża, który spełni mój zamiar. Ja to powiedziałem, ja też to urzeczywistnię. Ja nadałem temu kształt, ja też to uczynię” (Izajasza 46:11). Jako „Ten, który od początku oznajmia zakończenie”, Jehowa Bóg tak ułoży sprawy ludzkości, by przeprowadzić swój zamiar. „Ze wschodu słońca”, czyli z Persji leżącej na wschodzie, wezwie Cyrusa, który będzie miał tam swą ulubioną stolicę, Pasargady. Król ten niczym „drapieżny ptak” nagle rzuci się na Babilon.
16. Jak Jehowa potwierdza, że Jego zapowiedź dotycząca Babilonu spełni się niezawodnie?
16 Zapowiedź Jehowy dotycząca Babilonu spełni się niezawodnie, co potwierdza On słowami: „Ja to powiedziałem, ja też to urzeczywistnię”. Niedoskonały człowiek ma skłonność do składania pochopnych przyrzeczeń, lecz Stwórcy nie zdarza się złamać obietnicy. Jest Bogiem, „który nie może kłamać”, jeśli więc ‛nadał czemuś kształt’, na pewno ‛też to uczyni’ (Tytusa 1:2).
Serca bez wiary
17, 18. Kogo można nazwać ‛mocnym w sercu’ (a) w starożytności? (b) w dobie dzisiejszej?
17 Jehowa jeszcze raz w tym proroctwie poświęca uwagę Babilończykom i mówi: „Posłuchajcie mnie, wy, mocni w sercu, dalecy od prawości” (Izajasza 46:12). Wyrażenie „mocni w sercu” odnosi się do osób krnąbrnych i uparcie sprzeciwiających się woli Boga. Nie ulega wątpliwości, że dla Babilończyków jest On kimś dalekim. Z nienawiści do Jehowy i Jego ludu burzą Jerozolimę wraz ze świątynią, a tamtejszych mieszkańców uprowadzają na wygnanie.
18 Obecnie ludzie, których serca są przepojone sceptycyzmem i brakiem wiary, uparcie zatykają uszy na wieść o Królestwie, rozgłaszaną po całej zamieszkanej ziemi (Mateusza 24:14). Nie chcą uznać Jehowy za prawowitego Władcę (Psalm 83:18; Objawienie 4:11). Ponieważ mają serca ‛dalekie od prawości’, przeciwstawiają się Jego woli (2 Tymoteusza 3:1-5). Tak jak Babilończycy nie zamierzają Go słuchać.
Wybawienie, które zapewnia Bóg, nie opóźni się
19. W jaki sposób Jehowa okaże prawość dla dobra Izraela?
19 Końcowe słowa 46 rozdziału Księgi Izajasza ukazują pewne aspekty osobowości Jehowy: „Przybliżyłem mą prawość. Nie jest daleko, a moje wybawienie się nie opóźni. I dam na Syjonie wybawienie, Izraelowi moje piękno” (Izajasza 46:13). Wyzwalając Izrael, Bóg uczyni zadość wymaganiom prawości. Nie pozwoli, żeby Jego lud pozostał na wygnaniu. Wybawi Syjon w odpowiednim czasie, tak iż ‛się to nie opóźni’. Oswobodzeni Izraelici staną się widowiskiem dla sąsiednich narodów. Wyratowanie ich będzie świadectwem potęgi oraz zbawczych możliwości Jehowy. Wszyscy dostrzegą też bezużyteczność i niemoc babilońskich bogów Bela i Nebo (1 Królów 18:39, 40).
20. Dlaczego chrześcijanie mogą być pewni, że obiecane przez Jehowę „wybawienie się nie opóźni”?
20 W roku 1919 Jehowa oswobodził swój lud z niewoli duchowej. Nie spóźnił się. Zarówno to wydarzenie, jak i wypadki, które rozegrały się w starożytności, gdy Cyrus podbił Babilon, dodają nam dziś otuchy. Jehowa obiecał położyć kres obecnemu niegodziwemu systemowi rzeczy, z religiami fałszywymi włącznie (Objawienie 19:1, 2, 17-21). Patrząc z ludzkiego punktu widzenia, niektórzy chrześcijanie mogą odnieść wrażenie, że ich wybawienie się opóźnia. Jednakże to, iż Jehowa cierpliwie czeka na wyznaczony przez siebie czas spełnienia tej obietnicy, świadczy o Jego prawości. On przecież „nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie, żeby wszyscy doszli do skruchy” (2 Piotra 3:9). Bądźmy zatem pewni, że tak jak za czasów starożytnego Izraela „wybawienie się nie opóźni”. W miarę przybliżania się jego dnia Jehowa stale z miłością nawołuje: „Szukajcie Jehowy, dopóki można go znaleźć. Wzywajcie go, dopóki jest blisko. Niech niegodziwiec porzuci swą drogę, a krzywdziciel — swe myśli; i niech się nawróci do Jehowy, który się nad nim zmiłuje, oraz do naszego Boga, gdyż hojnie przebaczy” (Izajasza 55:6, 7).
[Pytania do studium]
[Ilustracje na stronie 94]
Bóstwa Babilonu nie uchronią go od klęski
[Ilustracje na stronie 98]
Chrześcijanie muszą się wystrzegać nowożytnych bożków
[Ilustracje na stronie 101]
Nabierzcie odwagi, aby czynić to, co słuszne
