Czy członkowie narodu żydowskiego są dziś wybranym ludem Bożym?

Wielu Żydów w to wierzy. W Encyclopaedia Judaica (Jerozolima 1971, t. 5, szp. 498) czytamy: „LUD WYBRANY, zwyczajowe określenie ludu izraelskiego, wskazujące, że lud ten pozostaje w szczególnych i wyjątkowych stosunkach z bóstwem panującym nad wszechświatem. Jest to myśl przewodnia w dziejach ideologii żydowskiej” (zob. Powt. Pr. 7:6-8; Wyjścia 19:5).

 Podobny pogląd wyraża wielu wyznawców chrześcijaństwa. Czasopismo Journal and Constitution (Atlanta, 22 stycznia 1983, s. 5-B) w rubryce poświęconej religii donosiło: „W przeciwieństwie do nauki głoszonej od wieków przez kościoły — że Bóg ‚odrzucił swój naród izraelski’ i zastąpił go ‚nowym Izraelem’ — mówi on [Paul M. Van Buren, wykładowca teologii na Temple University w Filadelfii], iż kościoły twierdzą obecnie, jakoby ‚przymierze między Bogiem a narodem żydowskim było wieczne. Tak zdumiewająca zmiana poglądów następuje zarówno u protestantów, jak i katolików po obu stronach Atlantyku’”. W dzienniku The New York Times (6 lutego 1983, s. 42) czytamy ponadto: „‚Część prawego skrzydła ewangelików fascynuje się Izraelem i wyraża pogląd, iż należy popierać wszelkie jego poczynania, ponieważ Bóg jest po stronie Izraela’ — mówi Timothy Smith, ewangelik wesleyański, profesor teologii na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa”. Niektórzy wyznawcy chrześcijaństwa spodziewają się nawrócenia i ostatecznego zbawienia wszystkich rodowitych Żydów. Zdaniem innych zawsze istniała nierozerwalna więź między Bogiem a Izraelem i wobec tego tylko poganie muszą się pojednać z Bogiem przez Chrystusa.

Pomyśl: Po powrocie z niewoli babilońskiej naród izraelski miał przywrócić prawdziwe wielbienie w danej mu przez Boga ojczyźnie. Jednym z pierwszych przedsięwzięć była wówczas odbudowa świątyni Jehowy w Jerozolimie. Tymczasem po zburzeniu Jerozolimy przez Rzymian w roku 70 n.e. świątynia ta już nigdy nie została odbudowana. Obecnie stoi w tym miejscu meczet muzułmański. Gdyby mieszkający w Jerozolimie Żydzi, którzy twierdzą, że podlegają Prawu Mojżeszowemu, byli ludem wybranym przez Boga, czy nie odbudowaliby świątyni mającej służyć oddawaniu Mu czci?

Mat. 21:42, 43: „Jezus powiedział im [arcykapłanom i starszym żydowskim w Jerozolimie]: ‚Czy nigdy nie czytaliście w Pismach: „Kamień, który odrzucili budowniczowie, ten stał się głównym kamieniem narożnym. Pojawił się on za sprawą Jehowy i jest cudowny w naszych oczach”? Właśnie dlatego wam mówię: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi wydającemu jego owoce’”.

 Mat. 23:37, 38: „Jerozolimo, Jerozolimo, zabijająca proroków i kamienująca tych, którzy zostali do niej posłani — jakże często chciałem zebrać twoje dzieci, jak kokoszka zbiera swe kurczęta pod skrzydła! Ale wyście tego nie chcieli. Oto wasz dom jest wam pozostawiony”.

Czy przymierze, które Bóg zawarł z Abrahamem, stanowi gwarancję, że Żydzi na zawsze pozostaną wybranym ludem Bożym?

Gal. 3:27-29: „Wy wszyscy, którzyście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; wy wszyscy bowiem jesteście jedną osobą w jedności z Chrystusem Jezusem. Ponadto jeśli należycie do Chrystusa, to rzeczywiście jesteście potomstwem Abrahama, dziedzicami według obietnicy”. (A zatem z punktu widzenia Boga pochodzenie od Abrahama nie decyduje już o tym, kto należy do „potomstwa Abrahama”).

Czy wszyscy Żydzi uwierzą w Chrystusa i dostąpią wiecznego zbawienia?

Rzym. 11:25, 26: „Nie chcę, bracia, abyście pozostawali w niewiedzy co do tej świętej tajemnicy — tak byście nie byli roztropni we własnych oczach — że przytępienie wrażliwości zdarzyło się części Izraela, aż wejdzie pełna liczba ludzi z narodów, i w ten sposób [„i tak”, BT, Wujek; gr. hoútos] zostanie wybawiony cały Izrael”. (Warto zaznaczyć, że zbawienie „całego Izraela” nie następuje przez nawrócenie się wszystkich Żydów, lecz przez ‛wejście’ ludzi z narodów pogańskich. Niektórzy tłumaczą werset 26 następująco: „A dopiero potem cały Izrael dostąpi zbawienia”. Niemniej w Słowniku grecko-polskim pod red. Zofii Abramowiczówny [Warszawa 1962, t. 3, s. 347] podano, że słowo hoútos znaczy „w ten sposób, tak”).

Chcąc właściwie zrozumieć Rzymian 11:25, 26, trzeba też wziąć pod uwagę wcześniejsze wypowiedzi: „Nie ten jest Żydem, kto jest nim na zewnątrz, ani obrzezaniem nie jest to, które jest na zewnątrz, na ciele. Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, a jego obrzezaniem jest obrzezanie serca  przez ducha, nie zaś przez spisany kodeks” (2:28, 29). „Nie wszyscy, którzy wywodzą się z Izraela, rzeczywiście są ‚Izraelem’” (9:6).

Czy Żydzi muszą uwierzyć w Jezusa Chrystusa, żeby mogli być zbawieni?

W Izajasza 53:1-12 przepowiedziano, że przez swoją śmierć Mesjasz ‛poniesie grzechy wielu ludzi i będzie się ujmować za występnymi’. W Daniela 9:24-27 połączono przyjście i śmierć Mesjasza z ‛zakończeniem nieprawości’ i ‛odpuszczeniem grzechu’ (Bp). Z obu tych wypowiedzi wynika, że Żydzi potrzebowali takiego wstawiennictwa i odpuszczenia grzechów. Czy wobec tego mogli się spodziewać, że po odrzuceniu Mesjasza będą się cieszyć uznaniem Tego, który go posłał?

Dzieje 4:11, 12: „[Duch święty pobudził apostoła Piotra do złożenia wobec przywódców żydowskich i starszych z Jerozolimy następującego oświadczenia o Jezusie Chrystusie:] Ten jest ‚kamieniem, który przez was, budowniczych, został poczytany za nic, a który stał się głowicą węgła’. I w nikim innym nie ma wybawienia, bo nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, dzięki któremu mamy zostać wybawieni”. (Chociaż cielesny Izrael nie cieszy się już jakąś wyjątkową łaską Bożą, to jednak poszczególni Żydzi, podobnie zresztą jak ludzie ze wszystkich narodów, mogą dostąpić wybawienia przez Jezusa Mesjasza).

Czy wydarzenia rozgrywające się obecnie w Izraelu są spełnieniem proroctw biblijnych?

Ezech. 37:21, 22 (BT): „Tak mówi Jahwe Pan: Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron, i prowadzę ich do ich kraju. I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził”. (W Izraelu nie panuje dziś król z dynastii Dawida. Jest to republika).

Izaj. 2:2-4 (Bw): „I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody. I pójdzie wiele ludów, mówiąc:  Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami (...). I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej”. (W Jerozolimie nie ma dziś „świątyni Boga Jakuba”. Na jej miejscu stoi meczet muzułmański. Poza tym ani Izrael, ani jego sąsiedzi nie zamierzają ‛przekuć swych mieczy na lemiesze’. Swe istnienie uzależniają od gotowości bojowej).

Izaj. 35:1, 2 (Bw): „Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia; niech się rozraduje i zakwitnie step! Niech jak złotogłów bujnie zakwitnie i weseli się, niech się raduje i wydaje radosne okrzyki! Chwała Libanu będzie mu dana, świetność Karmelu i Saronu; ujrzą one chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga”. (W Izraelu zdołano zrealizować godne uwagi projekty zalesienia i nawodnienia kraju. Ale przywódcy żydowscy nie oddają za to chwały Bogu. Jak powiedział były premier David Ben Gurion: „Izrael jest zdecydowany (...) potęgą nauki i ducha pionierskiego podbić pustynię i sprawić, by zakwitła, oraz przekształcić kraj w bastion demokracji”).

Zach. 8:23 (Bw): „Stanie się w owych dniach, że dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów odważy się i uchwyci się rąbka szaty jednego Judejczyka [„Żyda”, Bg], mówiąc: Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg”. (Do którego Boga odnosi się to proroctwo? W języku hebrajskim Jego imię [יהוה, tłumaczone zwykle na „Jehowa”] występuje w tej księdze biblijnej ponad 130 razy. Gdy ktoś używa dziś tego imienia, czy uważa się go za Żyda? Nie. Pod wpływem przesądu naród żydowski jako całość od wieków nawet nie wymawia osobistego imienia Bożego. Obecny wzrost zainteresowania cielesnym Izraelem, podyktowany względami religijnymi, nie odpowiada powyższemu proroctwu).

Jak wobec tego należy rozumieć wydarzenia rozgrywające się w dzisiejszym Izraelu? Tylko jako fragment przepowiedzianej w Biblii sytuacji światowej. Składają się na nią wojny, bezprawie, oziębnięcie miłości do Boga oraz miłowanie pieniędzy (Mat. 24:7, 12; 2 Tym. 3:1-5).

 Na kim spełniają się dziś proroctwa o odrodzeniu Izraela?

Gal. 6:15, 16: „Ani obrzezanie nie jest czymś, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. A nad wszystkimi, którzy będą porządnie chodzić według tej reguły postępowania — nad Izraelem Bożym — niech będzie pokój i miłosierdzie”. (A zatem o przynależności do „Izraela Bożego” nie decyduje spełnienie nałożonego na Abrahama warunku, żeby wszyscy jego domownicy płci męskiej byli obrzezani. Jak oznajmiono w Galatów 3:26-29, ‛rzeczywiście potomstwem Abrahama’ są należący do Chrystusa, spłodzeni z ducha synowie Boży).

Jer. 31:31-34: „‚Oto nadchodzą dni — brzmi wypowiedź Jehowy — gdy z domem Izraela i z domem Judy zawrę nowe przymierze (...) I już nikt nie będzie uczył swego towarzysza ani nikt swego brata, mówiąc: „Poznajcie Jehowę!”, wszyscy bowiem będą mnie znali, od najmniejszego z nich do największego z nich’ — brzmi wypowiedź Jehowy”. (To nowe przymierze nie zostało zawarte z cielesnym Izraelem, ale z lojalnymi naśladowcami Jezusa Chrystusa, obdarzonymi nadzieją życia w niebie. Kiedy Jezus ustanawiał Pamiątkę swej śmierci, podał im kielich wina i powiedział: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi” [1 Kor. 11:25]).

Obj. 7:4: „Usłyszałem liczbę tych, których opieczętowano: sto czterdzieści cztery tysiące — opieczętowanych z każdego plemienia synów Izraela”. (W następnych wersetach wymieniono jednak „plemię Lewiego” i „plemię Józefa”, mimo że nie należały one do 12 plemion cielesnego Izraela. Ciekawe, że pomimo zapowiedzi, iż ludzie „opieczętowani” będą „z każdego plemienia synów Izraela”, nie wymieniono w tym miejscu plemion Dana i Efraima [por. Liczb 1:4-16]. Wypowiedź ta musi się zatem odnosić do duchowego Izraela Bożego — do tych, którzy zgodnie z Objawieniem 14:1-3 mają przebywać z Chrystusem w jego niebiańskim Królestwie).

Hebr. 12:22: „Przystąpiliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, Jerozolimy niebiańskiej, i do miriadów aniołów”. (Tak więc prawdziwi chrześcijanie oczekują spełnienia się obietnic Bożych na „Jerozolimie niebiańskiej”, a nie na ziemskiej).