Jak można posiąść prawdziwą wiedzę i mądrość?

Prz. 1:7; Ps. 111:10: ‛Bojaźń przed Jehową jest początkiem poznania i mądrości’. (Czy byłoby możliwe wyznawanie ujednoliconego poglądu na wszechświat, gdyby nie był on dziełem inteligentnego Stwórcy, tylko wytworem jakiejś ślepej, bezrozumnej siły? Czy przez studiowanie czegoś, co jest pozbawione przesłanek rozumowych, można nabyć mądrości? Kto usiłuje zrozumieć wszechświat lub samo życie z pominięciem Boga oraz Jego zamierzenia, ten naraża się na bezustanne rozczarowania. Błędnie tłumaczy to, czego się dowiedział, i niewłaściwie interpretuje zebrane fakty. Kto odrzuca wiarę w Boga, ten odrzuca klucz do dokładnej wiedzy i uniemożliwia wypracowanie naprawdę spójnej konstrukcji myślowej).

Prz. 2:4-7: „Jeśli będziesz tego szukał jak srebra i poszukiwał jak ukrytych skarbów, to zrozumiesz bojaźń przed Jehową i znajdziesz poznanie Boga. Gdyż Jehowa daje mądrość; z jego ust pochodzi wiedza i rozeznanie. I dla prostolinijnych zachowa on praktyczną mądrość”. (Jehowa zapewnia niezbędną pomoc przez swoje spisane Słowo i swą widzialną organizację. Konieczne jest przy tym szczere pragnienie oraz dokładanie  starań, połączone z konstruktywnym korzystaniem ze zdolności myślenia).

Czy założenie, że z tego Źródła można się dowiedzieć prawdy absolutnej, jest realistyczne?

2 Tym. 3:16; Jana 17:17: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga”. „[Jezus powiedział do swego niebiańskiego Ojca:] Twoje słowo jest prawdą”. (Czyż nie należy zakładać, że Stwórca wszechświata w całej pełni go rozumie? W Biblii nie mówi nam wszystkiego o wszechświecie, ale to, co kazał zapisać, nie jest spekulacją, tylko prawdą. Oznajmia w niej, na czym polega Jego zamierzenie co do ziemi i rodzaju ludzkiego oraz jak je zrealizuje. Jego wszechmoc, najwyższa mądrość, nieskazitelna sprawiedliwość i wielka miłość stanowią gwarancję, że zamierzenie to zostanie w pełni urzeczywistnione w jak najlepszy sposób. Jego przymioty utwierdzają nas zatem w przekonaniu, że to, co mówi na temat swego zamierzenia, jest absolutnie godne zaufania, jest prawdą).

Skąd się wywodzą ludzkie filozofie?

Pochodzą od ludzi, których możliwości są ograniczone: W Biblii powiedziano: „Do męża, który idzie, nie należy nawet kierowanie swym krokiem” (Jer. 10:23). Historia poświadcza, że próby ignorowania tych ograniczeń nigdy nie wychodziły na dobre. Przy pewnej okazji „Jehowa odezwał się z wichru do Hioba i powiedział: ‚Któż to zaciemnia radę słowami pozbawionymi wiedzy? Proszę, przepasz swe lędźwie jak krzepki mężczyzna i pozwól, że będę cię pytał, a ty mnie poucz. Gdzieżeś był, gdy zakładałem ziemię? Powiedz mi, jeśli znasz zrozumienie’” (Hioba 38:1-4). (Ludzie z natury podlegają ograniczeniom. Ponadto ich doświadczenie życiowe jest stosunkowo niewielkie i najczęściej mieści się w wąskich ramach jednej kultury czy jednego środowiska. Tak więc zdobyta przez nich wiedza jest niepełna, a wszystko jest tak ze sobą powiązane, że odkrywają coraz to nowe punkty widzenia, których nie zdołali należycie uwzględnić. Każda stworzona przez nich filozofia stanowi odzwierciedlenie tych ograniczeń).

Powstały w umysłach niedoskonałych ludzi: „Wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” (Rzym. 3:23). „Istnieje  droga, która w oczach człowieka jest prostolinijna, lecz potem jej końcem są drogi śmierci” (Prz. 14:12). (Z powodu takiej niedoskonałości u podstaw ludzkich filozofii często leży samolubstwo, które być może pozwala zażywać chwilowej przyjemności, ale wywołuje też rozczarowania i wiele zmartwień).

Pozostają pod wpływem demonicznych duchów: „Cały świat podlega mocy niegodziwca” (1 Jana 5:19). „Wielki smok, pradawny wąż, zwany Diabłem i Szatanem (...) wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię” (Obj. 12:9). „Swego czasu chodziliście według systemu rzeczy tego świata, według władcy mocy powietrza — ducha działającego teraz w synach nieposłuszeństwa” (Efez. 2:2). (Takie wpływy są wyraźnie widoczne w filozofiach, które zachęcają do odrzucania słusznych i sprawiedliwych wymagań Bożych. Nic więc dziwnego, że jak poświadcza historia, ludzkie filozofie i plany już nieraz sprowadzały nieszczęście na całe społeczeństwa).

Dlaczego studiowanie nauk Jezusa Chrystusa, a nie ludzkich filozofii, jest przejawem rozsądku?

Kol. 1:15-17: „On [Jezus Chrystus] jest obrazem niewidzialnego Boga, pierworodnym wszelkiego stworzenia; bo za jego pośrednictwem zostało stworzone wszystko inne w niebiosach i na ziemi (...). Wszystko inne zostało stworzone poprzez niego i dla niego. On też jest przed wszystkim innym i za jego pośrednictwem wszystko inne zostało powołane do istnienia”. (Dzięki utrzymywaniu zażyłych stosunków z Ojcem może on nam pomagać w poznawaniu prawdy o Bogu. Ponadto za pośrednictwem Jezusa powstały wszystkie inne rzeczy, dlatego ma on pełną wiedzę o całym stworzonym wszechświecie. Nie może tego powiedzieć o sobie żaden filozof).

Kol. 1:19, 20: „Bóg uznał za dobre, żeby w nim [Jezusie Chrystusie] zamieszkała cała pełnia i żeby przez niego na nowo pojednać ze sobą wszystko inne (...) wprowadzając pokój przez krew, którą on przelał na palu męki”. (A zatem właśnie za pośrednictwem Jezusa Chrystusa Bóg postanowił ponownie nawiązać przyjazne stosunki z całym stworzeniem. Jak czytamy w Daniela 7:13, 14, Bóg powierzył mu również władzę nad całą ziemią. W takim razie nasze perspektywy przyszłego życia są uzależnione od nabywania wiedzy o Jezusie i stosowania się do jego wskazówek).

 Kol. 2:8: „Strzeżcie się: może się znaleźć ktoś, kto was uprowadzi jako swój łup przez filozofię i puste zwodzenie według tradycji ludzkiej, według rzeczy elementarnych świata, a nie według Chrystusa”. (Jakże poważnym błędem byłoby obranie takiej zwodniczej filozofii ludzkiej w miejsce prawdziwej mądrości dostępnej dla uczniów Jezusa Chrystusa — drugiej po samym Bogu osobistości w całym wszechświecie!)

Jak Bóg zapatruje się na „mądrość” podsuwaną przez ludzką filozofię?

1 Kor. 1:19-25: „Napisano bowiem: ‚Sprawię, że zginie mądrość mędrców, i odtrącę inteligencję intelektualistów’. Gdzież jest mędrzec? Gdzież uczony w piśmie? Gdzież uczestnik dysput tego systemu rzeczy? Czyż Bóg nie obrócił mądrości świata w głupstwo? Skoro bowiem w mądrości Bożej świat nie poznał Boga przez swą mądrość, Bóg uznał za dobre, by przez głupstwo [w opinii świata] tego, co jest głoszone, wybawić wierzących. (...) Bo to, co głupie u Boga [według świeckiej oceny], jest mądrzejsze niż ludzie, a to, co słabe u Boga [zdaniem świata], jest silniejsze niż ludzie”. (Ten pogląd Boga na pewno nie jest arbitralny ani nierozsądny. W Biblii, najbardziej rozpowszechnionej książce na świecie, Bóg wyraźnie przedstawia swoje zamierzenie. Rozesłał swych świadków, aby omówili je z każdym, kto zechce słuchać. Jakież to głupie, gdy stworzenie wyobraża sobie, że jest mądrzejsze od Boga!)