Czy Jehowa rzeczywiście ma na ziemi organizację?

Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, rozważmy następujące zagadnienia:

 Czy aniołowie, niebiańskie stworzenia Boże, są zorganizowani?

Dan. 7:9, 10: „Patrzyłem, aż ustawiono trony i zasiadł Istniejący od Dni Pradawnych. Odzienie jego było białe jak śnieg, a włosy na jego głowie — jak czysta wełna. Tron jego to płomienie ognia; koła — to ogień płonący. Strumień ognia płynął, wychodząc sprzed niego. Tysiąc tysięcy mu usługiwało, a stało przed nim dziesięć tysięcy dziesiątek tysięcy. Zasiadł Sąd i otwarto księgi”.

Ps. 103:20, 21: „Błogosławcie Jehowę, aniołowie jego, potężni w mocy, wykonujący jego słowo — przez słuchanie głosu jego słowa. Błogosławcie Jehowę, wszystkie jego zastępy, wy, którzy mu usługujecie, wykonując jego wolę”. („Zastęp” to zorganizowana grupa).

Jak w przeszłości Bóg przekazywał polecenia swym sługom na ziemi?

Dopóki było niewielu chwalców Jehowy, dawał On wskazówki głowom rodzin, na przykład Noemu i Abrahamowi, którzy w swoich rodzinach odgrywali rolę Jego rzeczników (Rodz. 7:1, 7; 12:1-5). Gdy Jehowa wyzwalał Izraelitów z Egiptu, dawał im polecenia przez Mojżesza (Wyjścia 3:10). Przy górze Synaj Bóg zorganizował swój lud w naród i nadał mu prawa i przepisy dotyczące wielbienia oraz stosunków międzyludzkich (Wyjścia 24:12). Ustanowił kapłanów, aby przewodzili w oddawaniu Mu czci i pouczali lud o Jego wymaganiach, a niekiedy posyłał proroków, żeby w razie potrzeby napominali i ostrzegali lud (Powt. Pr. 33:8, 10; Jer. 7:24, 25). Chociaż więc Jehowa wysłuchiwał modlitwy poszczególnych czcicieli, to jednak wskazówek udzielał im poprzez organizację.

Kiedy nadeszła pora, żeby Jehowa za pośrednictwem Jezusa Chrystusa zaczął jednoczyć ze sobą prawdziwych czcicieli, posłał go na ziemię jako swego rzecznika (Hebr. 1:1, 2). Później, po wylaniu ducha świętego w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., został założony zbór chrześcijański. Po powrocie Jezusa do nieba zbór ten stał się narzędziem Jehowy, służącym do pouczania poszczególnych chrześcijan oraz do koordynowania ich wysiłków. Ustanowiono nadzorców, żeby sprawowali przewodnictwo w miejscowych zborach, zaś centralne ciało kierownicze podejmowało niezbędne decyzje i koordynowało działalność.  Nie ulega wątpliwości, że Jehowa powołał do istnienia na ziemi organizację złożoną z prawdziwych chrześcijan (Dzieje 14:23; 16:4, 5; Gal. 2:7-10).

Czy materialne twory Jehowy świadczą o tym, iż jest On Bogiem organizacji?

Izaj. 40:26: „Podnieście oczy ku górze i popatrzcie. Kto stworzył te rzeczy? Ten, który ich zastęp wyprowadza według liczby, wszystkie je woła po imieniu. Dzięki obfitości dynamicznej energii — jako że jest również pełen werwy w swej mocy — ani jednej z nich nie brak”. (Gwiazdy zgrupowane w galaktykach poruszają się w sposób zharmonizowany, choć różnią się od siebie. Ruch planet odbywa się po ustalonych orbitach w precyzyjnie wyznaczonym czasie. Swoje orbity mają też elektrony w atomie każdego pierwiastka. Ponadto w strukturze całej materii jest widoczny matematyczny porządek, i to tak ścisły, że uczeni zdołali przewidzieć istnienie niektórych pierwiastków chemicznych, zanim je odkryto. Wszystko to świadczy o niezwykłym zorganizowaniu).

Czy według Biblii prawdziwi chrześcijanie mieli być ludem zorganizowanym?

Mat. 24:14; 28:19, 20: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec”. „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich (...), ucząc ich”. (Jak można by to osiągnąć bez zorganizowania? Gdy Jezus szkolił do tej pracy pierwszych uczniów, nie mówił każdemu, że może pójść, gdzie mu się żywnie podoba, aby krzewić wiarę po swojemu. Szkolił ich, udzielał im wskazówek i rozsyłał ich w sposób zorganizowany. Zob. Łuk. 8:1; 9:1-6; 10:1-16).

Hebr. 10:24, 25: „Zważajmy jedni na drugich, żeby się pobudzać do miłości i do szlachetnych uczynków, nie opuszczając naszych wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, gdy widzicie przybliżanie się dnia”. (Gdzie można by kierować zainteresowanego, który chciałby usłuchać tego nakazu, gdyby nie było organizacji regularnie urządzającej takie zebrania?)

1 Kor. 14:33, 40: „Bóg nie jest Bogiem nieporządku, lecz pokoju. (...) Niech wszystko odbywa się przyzwoicie i w sposób  uporządkowany”. (Apostoł Paweł omawia tu porządek na zebraniach zborowych. Zastosowanie się do tej natchnionej rady wymaga uznawania organizacji).

1 Piotra 2:9, 17: „Lecz wy jesteście ‚rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność — żebyście szeroko oznajmili wspaniałe przymioty’ tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła. (...) Miłujcie całą społeczność braci”. (Społeczność podejmująca wspólne wysiłki w celu wykonania określonych zadań to organizacja).

Czy wierni słudzy Boży to tylko jednostki rozproszone po różnych kościołach chrześcijaństwa?

2 Kor. 6:15-18: „Jakiż dział ma wierny z niewierzącym? (...) ‚Dlatego wyjdźcie spośród nich i się oddzielcie — mówi Jehowa — i przestańcie dotykać tego, co nieczyste’; ‚a ja was przyjmę’. ‚I ja będę dla was ojcem, a wy będziecie dla mnie synami i córkami’ — mówi Jehowa, Wszechmocny”. (Czy naprawdę można być wiernym sługą Boga, gdy bierze się udział w oddawaniu Mu czci razem z ludźmi, którzy swym życiem dowodzą, iż w gruncie rzeczy są niewierzący? Zob. artykuł „Babilon Wielki”).

1 Kor. 1:10: „A usilnie zachęcam was, bracia, przez imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród was rozdźwięków, ale żebyście byli stosownie zjednoczeni, mając ten sam umysł i ten sam tok myśli”. (Takiej jedności nie ma wśród różnych kościołów chrześcijaństwa).

Jana 10:16: „Mam drugie owce, które nie są z tej owczarni; te również muszę przyprowadzić i będą słuchać mego głosu, i będzie jedna trzoda, jeden pasterz”. (Skoro Jezus miał przyprowadzić takich ludzi do „jednej trzody”, czy nie jest oczywiste, że nie mogą oni być rozproszeni po różnych religiach chrześcijaństwa?)

Jak można obecnie rozpoznać widzialną organizację Jehowy?

1) Naprawdę wychwala ona Jehowę jako jedynego prawdziwego Boga oraz wysławia Jego imię (Mat. 4:10; Jana 17:3).

 2) W pełni uznaje doniosłą rolę Jezusa Chrystusa w zamierzeniu Bożym — jest on Obrońcą prawowitego zwierzchnictwa Jehowy, Naczelnym Pełnomocnikiem w sprawie życia oraz Głową zboru chrześcijańskiego i panującym mesjańskim Królem (Obj. 19:11-13; 12:10; Dzieje 5:31; Efez. 1:22, 23).

3) Ściśle przestrzega natchnionego Słowa Bożego i na nim opiera wszystkie swoje nauki oraz normy postępowania (2 Tym. 3:16, 17).

4) Trzyma się z dala od świata (Jak. 1:27; 4:4).

5) Zachowuje wśród swoich członków wysoki poziom czystości moralnej, ponieważ sam Jehowa jest święty (1 Piotra 1:15, 16; 1 Kor. 5:9-13).

6) Przede wszystkim stara się gorliwie wykonywać zadanie, które w Biblii przepowiedziano na nasze czasy, to znaczy głosić po całym świecie dobrą nowinę o Królestwie Bożym na świadectwo (Mat. 24:14).

7) Jej członkowie pomimo ludzkiej niedoskonałości pielęgnują i wydają owoce ducha Bożego: miłość, radość, pokój, wielkoduszną cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność, panowanie nad sobą — i to w takiej mierze, że wyraźnie różnią się od świata (Gal. 5:22, 23; Jana 13:35).

Jak możemy okazywać szacunek dla organizacji Jehowy?

1 Kor. 10:31: „Wszystko czyńcie ku chwale Bożej”.

Hebr. 13:17: „Bądźcie posłuszni tym, którzy wśród was przewodzą, i bądźcie ulegli, oni bowiem czuwają nad waszymi duszami jako mający zdać sprawę”.

Jak. 1:22: „Stańcie się wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami”.

Tyt. 2:11, 12: „Ujawniła się niezasłużona życzliwość Boża, niosąca wybawienie ludziom wszelkiego pokroju, i poucza nas, abyśmy się wyrzekli bezbożności i światowych pragnień oraz żyli pośród teraźniejszego systemu rzeczy w trzeźwości umysłu i prawości, i zbożnym oddaniu”.

1 Piotra 2:17: „Miłujcie całą społeczność braci”.