Czy dziwne wrażenie, że skądś znamy osoby i miejsca, których jeszcze nigdy nie widzieliśmy, nie jest potwierdzeniem reinkarnacji?

Czy nigdy nie zdarzyło ci się pomylić żyjącego mężczyzny lub kobiety z inną żyjącą osobą? Wielu doświadczyło już czegoś takiego. Jak to wyjaśnić? Otóż niektórzy zachowują się  podobnie lub wyglądają niemal tak samo. A zatem wrażenie, że kogoś znasz, choć go nigdy przedtem nie spotkałeś, wcale nie dowodzi, że znałeś go we wcześniejszym życiu.

Dlaczego dom lub miasto mogą ci się wydawać znajome, chociaż nigdy przedtem tam nie byłeś? Czy dlatego, że mieszkałeś tam w poprzednim wcieleniu? Wiele domów buduje się według podobnych projektów. Meble w odległych miastach mogą być produkowane według podobnych wzorów. A czy krajobraz niektórych bardzo odległych od siebie miejsc nie bywa uderzająco podobny? Tak więc twoje wrażenia mogą być całkiem zrozumiałe bez potrzeby tłumaczenia ich reinkarnacją.

Czy wspomnienia z życia w innym czasie i w innym miejscu wywołane hipnozą nie potwierdzają reinkarnacji?

Stosując hipnozę, można wydobyć wiele informacji zarejestrowanych w mózgu. Hipnotyzerzy docierają do pokładów podświadomości. Ale skąd się biorą takie wspomnienia? Być może dowiedziałeś się czegoś o jakichś ludziach z książki, filmu lub programu telewizyjnego. Jeżeli postawisz siebie w ich sytuacji, może to wywrzeć na tobie niemal tak silne wrażenie, jak gdyby to były twoje własne przeżycia. Mogło to mieć miejsce tak dawno temu, że już o tym zapomniałeś, hipnoza przywołała jednak na pamięć twoje przeżycia w takiej formie, jakbyś sobie przypomniał „inne życie”. Ale gdyby to polegało na prawdzie, czyż takie wspomnienia nie nawiedzałyby każdego? A przecież tak nie jest. Warto podkreślić, że coraz więcej sądów w różnych stanach USA nie uznaje zeznań uzyskanych pod działaniem hipnozy. W roku 1980 Sąd Najwyższy Stanu Minnesota orzekł, iż „z najsumienniejszych ekspertyz wynika, że żaden biegły nie może z całą pewnością powiedzieć, czy wspomnienia ożywione hipnozą albo jakiś fragment tych wspomnień jest prawdą, kłamstwem, czy też konfabulacją — wypełnieniem istniejących luk fantazjowaniem. Z naukowego punktu widzenia wyniki takie nie mogą być uznane za dokładne” (State v. Mack, 292 N.W.2d 764). Jednym z powodów tych wątpliwości jest wpływ sugestii hipnotyzera na osobę hipnotyzowaną.

 Czy Biblia popiera wiarę w reinkarnację?

Czy wypowiedź z Mateusza 17:12, 13 odzwierciedla wiarę w reinkarnację?

Mat. 17:12, 13: „[Jezus powiedział:] ‚Eliasz już przyszedł, a oni go nie rozpoznali, lecz zrobili z nim, co chcieli. Tak też Syn Człowieczy ma cierpieć z ich rąk’. Wtedy uczniowie sobie uświadomili, że mówił im o Janie Chrzcicielu”.

Czy to znaczy, że Eliasz wcielił się w Jana Chrzciciela? Gdy kapłani żydowscy zapytali Jana: „Czy jesteś Eliaszem?”, odpowiedział: „Nie jestem” (Jana 1:21). Co wobec tego Jezus miał na myśli? Jak przepowiedział anioł Jehowy, Jan poprzedzał Mesjasza „z duchem i mocą Eliasza, żeby zawrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych ku praktycznej mądrości prawych, żeby przygotować Jehowie lud przysposobiony” (Łuk. 1:17). A zatem Jan Chrzciciel spełniał to proroctwo, ponieważ działał podobnie jak prorok Eliasz (Malach. 4:5, 6).

Czy sprawozdanie z Jana 9:1, 2 mówi o reinkarnacji?

Jana 9:1, 2: „A przechodząc, [Jezus] ujrzał człowieka ślepego od urodzenia. I jego uczniowie zapytali go: ‚Rabbi, kto zgrzeszył, ten człowiek czy jego rodzice, że się urodził ślepy?’”

Czy to możliwe, żeby ci uczniowie byli pod wpływem poglądów żydowskich faryzeuszy, którzy twierdzili, że „tylko dusze dobrych przechodzą w inne ciała”? (Józef Flawiusz, Wojna żydowska, księga druga, VIII, 14 [163], tłum. J. Radożycki). Nie wygląda na to, ponieważ z ich pytania nie wynika, jakoby uważali niewidomego za ‛dobrego człowieka’. Trzeba raczej przyjąć, że uczniowie Jezusa wierzyli Pismu Świętemu i wiedzieli, iż dusza umiera. Ponieważ jednak nawet dziecko w łonie matki żyje i zostało poczęte w grzechu, więc mogli się zastanawiać, czy takie nienarodzone dziecko mogło zgrzeszyć i wskutek tego oślepnąć. W każdym razie odpowiedź Jezusa nie oznaczała poparcia ani dla reinkarnacji, ani dla poglądu, że dziecko w łonie matki może zgrzeszyć. Sam Jezus odrzekł: „Ani ten człowiek nie zgrzeszył, ani jego  rodzice” (Jana 9:3). Wiedział, że jako potomkowie Adama, dziedziczymy ludzkie wady i inne przejawy niedoskonałości. Wykorzystał okazję, by oddać chwałę Bogu, i uzdrowił niewidomego.

Czy biblijne nauki o duszy i śmierci da się pogodzić z reinkarnacją?

W Rodzaju 2:7 czytamy: „Jehowa Bóg przystąpił do kształtowania człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza dech życia, i człowiek stał się duszą żyjącą”. Warto zaznaczyć, że sam człowiek był duszą; dusza nie była czymś niematerialnym, odrębnym, oddzielonym od ciała. „Dusza, która grzeszy, ta umrze” (Ezech. 18:4, 20). O zmarłym powiedziano, że jest „zmarłą duszą” (Liczb 6:6). W chwili śmierci „duch jego uchodzi, a on wraca do swej ziemi; w tymże dniu giną jego myśli” (Ps. 146:4). Kiedy więc człowiek umiera, umiera cała osoba i nie pozostaje nic, co mogłoby dalej żyć lub przejść do innego ciała. (Dalsze szczegóły można znaleźć w artykułach „Dusza” i „Śmierć”).

Kazn. 3:19: „Jest bowiem coś, co się przytrafia synom ludzkim, i coś, co się przytrafia zwierzęciu, a przytrafia im się to samo. Jak umiera ono, tak i on umiera”. (Podobnie jak w wypadku ludzi, również po śmierci zwierzęcia nic nie pozostaje przy życiu. Nie ma niczego, co mogłoby się odrodzić w innym ciele).

Kazn. 9:10: „Wszystko, co twoja ręka ma sposobność zrobić, rób całą swą mocą, bo nie ma pracy ani snucia planów, ani poznania, ani mądrości w Szeolu — w miejscu, do którego idziesz”. (Zmarli nie przechodzą do innych ciał, lecz idą do Szeolu, powszechnego grobu ludzkości).

 Jak dalece reinkarnacja różni się od nadziei przedstawionej w Biblii?

Reinkarnacja: Kiedy ktoś umiera, wówczas według nauki o reinkarnacji jego dusza, jego „własna jaźń”, przechodzi do lepszego życia, gdy żył przykładnie, ale może też przejść w zwierzę, gdy czynił więcej złego niż dobrego. Przy każdym odrodzeniu dana jednostka wraca do tego samego systemu rzeczy, gdzie znosi dalsze cierpienia, a w końcu umiera. Ten  cykl odrodzeń w zasadzie trwa w nieskończoność. Czy naprawdę czeka cię taka przyszłość? Niektórzy wierzą, że jedynym wyjściem jest stłumienie w sobie pragnienia wszystkiego, co może być przyjemne dla zmysłów. Do czego to prowadzi? Do czegoś, co niektórzy uważają za życie pozbawione świadomości.

Biblia: Według Biblii duszą jest cała osoba. Nawet jeśli w przeszłości ktoś źle postępował, Jehowa Bóg mu przebaczy, gdy okaże skruchę i zmieni się na lepsze (Ps. 103:12, 13). Gdy człowiek umiera, nic nie pozostaje po nim przy życiu. Śmierć przypomina głęboki sen, w którym nic się nie śni. W przyszłości nastąpi zmartwychwstanie umarłych. Nie będzie to reinkarnacja, tylko przywrócenie do życia tej samej osobowości (Dzieje 24:15). Dla większości ludzi będzie to zmartwychwstanie do życia na ziemi. Nastanie ono dopiero wtedy, gdy Bóg usunie obecny zły system. Przeminą wówczas choroby, cierpienia, a nawet śmierć (Dan. 2:44; Obj. 21:3, 4). Czyż nie chciałbyś dowiedzieć się czegoś więcej o takiej nadziei i zbadać, dlaczego można na niej polegać?

„Wierzę w reinkarnację”

Można by odpowiedzieć: „W takim razie ma pan nadzieję, że kiedyś dostąpi pan lepszego życia, prawda? ... Proszę mi powiedzieć, czy chciałby pan żyć w świecie opisanym w Objawieniu 21:1-5?”

Można by też odpowiedzieć: „Cieszę się, że pan mi to powiedział. Chciałbym zapytać, czy zawsze pan w to wierzył? ... Co sprawiło, że porzucił pan swoje wcześniejsze przekonania?” (Spróbuj potem wykorzystać myśli zamieszczone pod śródtytułem  na stronach 285, 286).

Inna możliwość: „Spotkałem już ludzi mających podobne przekonania. Czy mógłbym zapytać, dlaczego pańskim zdaniem potrzebna jest reinkarnacja?” Następnie można dodać: 1) „Czy potrafi pan sobie przypomnieć szczegóły ze swego poprzedniego życia, w które pan wierzy? ... Czy nie byłoby to jednak konieczne, jeśli mielibyśmy uniknąć dawniejszych błędów i się poprawić?” 2) Gdyby rozmówca odpowiedział, że  zapomnienie tego jest dobrodziejstwem, mógłbyś zapytać: „Czy wobec tego pańskim zdaniem kiepska pamięć wychodzi na dobre w życiu codziennym? Czy nasz los się poprawi, gdy co jakieś 70 lat będziemy zapominać wszystko, czego zdążyliśmy się nauczyć?” 3) Gdyby domownik powiedział, że tylko dobrzy mogą się ponownie narodzić jako ludzie, mógłbyś zapytać: „W takim razie dlaczego warunki na świecie ciągle się pogarszają? ... Biblia wyjaśnia, jak za naszych czasów sytuacja naprawdę zmieni się na lepsze (Dan. 2:44)”.