Czy Bóg w swym wielkim miłosierdziu wybawi w końcu cały rodzaj ludzki?

Czy z 2 Piotra 3:9 wynika, że nastąpi powszechne zbawienie? „Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął [„nie chce bowiem niczyjej zagłady”, Romaniuk], lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania” (Bw). Miłosierny Bóg pragnie, aby wszyscy potomkowie Adama okazali skruchę, i wspaniałomyślnie postanowił, że każdy, kto ją okaże, może dostąpić odpuszczenia grzechów. Nie zmusza jednak nikogo do skorzystania z tej możliwości (por. Powt. Pr. 30:15-20). Wielu ją odrzuca. Przypominają tonącego, który odpycha od siebie koło ratunkowe rzucone przez kogoś, kto pragnie mu pomóc. Trzeba jednak podkreślić, że za odmowę okazania skruchy nie grożą wieczne męki w ogniu piekielnym. Jak wynika z 2 Piotra 3:9, ludzie nieokazujący skruchy mają ‛zginąć’, ulec zagładzie. Również werset 7 mówi o zagładzie bezbożnych. Nie ma tu więc mowy o powszechnym zbawieniu (zob. też artykuł „Piekło”).

 Czy 1 Koryntian 15:22 nie dowodzi, że w końcu wszyscy ludzie zostaną zbawieni? Czytamy tam: „Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni” (Bw). Z kontekstu wynika, że chodzi o zmartwychwstanie. A kto ma być wskrzeszony z martwych? Wszyscy, którzy umierają w następstwie grzechu Adamowego (zob. werset 21), a nie dopuścili się rozmyślnie występków, o których czytamy w Hebrajczyków 10:26-29. Podobnie jak Jezus został wskrzeszony z Hadesu (Dzieje 2:31), tak też wszyscy inni, którzy są w Hadesie, zostaną „ożywieni” przez zmartwychwstanie (Obj. 1:18; 20:13). Czy wszyscy ci ludzie dostąpią wiecznego zbawienia? Będzie im dana taka możliwość, ale nie każdy z niej skorzysta, jak na to wskazuje Jana 5:28, 29, gdzie czytamy, że niektórzy ściągną na siebie niepomyślny „sąd”.

Co powiedzieć o takich wersetach, jak Tytusa 2:11, gdzie według BT jest mowa o „zbawieniu wszystkich ludzi”? Inne wersety, na przykład Jana 12:32, Rzymian 5:18 i 1 Tymoteusza 2:3, 4, wyrażają podobną myśl między innymi w Bw, BT i przekładzie Romaniuka. Greckie wyrazy tłumaczone w nich na „wszyscy” są odmienionymi formami słowa pas. Według dzieła Williama Vine’a Expository Dictionary of New Testament Words (Londyn 1962, t. 1, s. 46) pas może też oznaczać „wszelkiego rodzaju lub wszelkiej odmiany”. W wersetach tych zamiast „wszyscy” można więc użyć wyrażeń: „wszelkiego rodzaju” lub „wszelkiego pokroju”, jak to uczyniono w przekładzie NŚ. Które z tych tłumaczeń jest poprawne: „wszyscy” czy też myśl oddana wyrażeniem „wszelkiego pokroju”? A które z nich jest zgodne z resztą Biblii? To drugie. Zobacz Dzieje 10:34, 35; Objawienie 7:9, 10; 2 Tesaloniczan 1:9. (Uwaga: Również inni tłumacze uznają takie znaczenie wspomnianego słowa greckiego, na co wskazują różne przekłady Mateusza 5:11: „wszelkie”, Bw, Bp; „wszelakie”, Wujek 1962; „wszelkiego rodzaju”, Wp).

Czy są wersety, z których wyraźnie wynika, że pewni ludzie nie zostaną zbawieni?

2 Tes. 1:9 (Bw): „Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego”.

 Obj. 21:8 (Bw): „Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga”.

Mat. 7:13, 14 (Bw): „Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują”.

Czy raz zbawiony jest na zawsze zbawiony?

Judy 5 (Bw): „Chcę przypomnieć wam, którzy raz na zawsze wszystko wiecie, że Pan wybawił wprawdzie lud z ziemi egipskiej, ale następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli”.

Mat. 24:13 (Bw): „Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony”. (Kiedy więc ktoś dopiero zaczyna wierzyć w Jezusa, nie da się jeszcze powiedzieć, czy w końcu zostanie zbawiony).

Filip. 2:12 (Kowalski): „Najmilsi moi, zawsze byliście posłuszni: pracujcie więc nad zbawieniem swym z lękiem i trwogą, nie tylko wtedy, gdy jestem z wami, lecz jeszcze więcej teraz, gdy mnie nie ma”. (Słowa te zostały skierowane do „świętych” w Filippi, jak czytamy w Filipian 1:1. Paweł upomniał ich, aby nie byli zbyt pewni siebie, lecz by pamiętali, że ich ostateczne zbawienie jeszcze nie jest przesądzone).

Hebr. 10:26, 27 (Bw): „Jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników”. (A zatem Biblia nie popiera poglądu, że jeżeli ktoś dostąpił „zbawienia”, nie utraci go, bez względu na to, jakich grzechów by się dopuścił. Zachęca ona do trwania w wierności. Zobacz też Hebrajczyków 6:4-6, gdzie pokazano, że nawet osoba namaszczona duchem świętym może utracić nadzieję na zbawienie).

Czy do zbawienia potrzeba jeszcze czegoś oprócz wiary?

Efez. 2:8, 9 (Bw): „Albowiem łaską [„za sprawą tej życzliwości niezasłużonej”, NŚ] zbawieni jesteście przez wiarę, i to  nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił”. (Wszystko, co Bóg czyni dla naszego wybawienia, jest wyrazem Jego niezasłużonej życzliwości. Potomek Adama, bez względu na to, ile dobrego by zdziałał, w żaden sposób nie jest w stanie osiągnąć wybawienia o własnych siłach. Jest ono darem od Boga dla tych, którzy wierzą w gładzącą grzechy wartość ofiary Jego Syna).

Hebr. 5:9 (Bw): „[Jezus] stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego”. (Czy nie pozostaje to w sprzeczności z oświadczeniem, że chrześcijanie ‛zbawieni są przez wiarę’? W żadnym wypadku. Posłuszeństwo świadczy tylko o szczerości wiary).

Jak. 2:14, 26 (Bw): „Cóż to pomoże, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, a nie ma uczynków? Czy wiara może go zbawić? Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa”. (Nie można uczynkami zapracować sobie na zbawienie. Niemniej szczerej wierze będą towarzyszyć uczynki świadczące o posłuszeństwie wobec nakazów Boga i Chrystusa, a jednocześnie o wierze i miłości. Bez takich uczynków wiara byłaby martwa).

Dzieje 16:30, 31 (Bg): „Panowie! co mam czynić, abym był zbawiony? A oni [Paweł i Sylas] rzekli: Wierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i dom twój”. (Jeśli ten człowiek i jego domownicy naprawdę uwierzyli, to czy później nie działali zgodnie ze swą wiarą? Na pewno tak).

„Ja już jestem zbawiony”

Można by odpowiedzieć: „Miło mi to słyszeć, bo z tego wynika, że wierzy pan w Jezusa Chrystusa. A właśnie Jezus zlecił swoim naśladowcom działalność, w której biorę udział, to znaczy głoszenie o ustanowieniu jego Królestwa (Mat. 24:14)”. Następnie można dodać: 1) „Czym jest to Królestwo? Jakie znaczenie będzie mieć dla świata jego przyjście? (Dan. 2:44)”. 2) „Jakie warunki będą na ziemi pod panowaniem tego niebiańskiego rządu? (Ps. 37:11; Obj. 21:3, 4)”.

 Można by też odpowiedzieć: „Wobec tego na pewno zna pan słowa apostoła Piotra zapisane tu, w Dziejach Apostolskich 4:12 ... Czy zastanawiał się pan kiedyś nad tym, kto nam dał imię Jezusa, żebyśmy mogli w nie wierzyć?” Następnie można dodać: 1) „Wyjaśnia to sam Jezus (Jana 17:3)”. 2) „Proszę zwrócić uwagę, że według wypowiedzi Jezusa objawił on ludziom imię swego Ojca (Jana 17:6). Jakie to imię? Co się panu kojarzy z tym imieniem? (Wyjścia 3:15; 34:5-7)”.

„Czy jest pan zbawiony?”

Można by odpowiedzieć: „Jak dotąd — tak. Odpowiadam w ten sposób, ponieważ znam biblijną radę, żeby nie być zbyt pewnym siebie. Czy zna pan ten werset? (1 Kor. 10:12)”. Następnie można dodać: „Po co dano to ostrzeżenie? Do osób, które narodziły się ponownie i miały nadzieję na życie w niebie (Hebr. 3:1), apostoł Paweł napisał ... (Hebr. 3:12-14). Wiarę umacnia się nabywaniem wiedzy ze Słowa Bożego”.

Można by też odpowiedzieć: „Mógłbym krótko odpowiedzieć: Tak. Ale czy pan wie, że Biblia mówi nie tylko o jednym wybawieniu? Na przykład czy zastanawiał się pan kiedyś nad znaczeniem Objawienia 7:9, 10, 14? ... Z tego wynika, że niektórzy ludzie zostaną wybawieni z nadchodzącego wielkiego ucisku, aby żyć tu, na ziemi (Mat. 5:5)”.

„Czy uznajecie Jezusa za swojego Zbawcę?”

Zobacz artykuł „Jezus Chrystus”, strony 133, 134.

„Mówicie, że zbawionych będzie tylko 144 000”

Można by odpowiedzieć: „Cieszę się, że poruszył pan tę sprawę, bo dzięki temu mogę panu wyjaśnić, w co naprawdę wierzymy. Zbawienie jest dostępne dla tylu ludzi, ilu szczerze uwierzy we wszystko, co Bóg przedsięwziął poprzez Jezusa. Biblia mówi jednak, że tylko 144 000 ludzi pójdzie do nieba, żeby tam przebywać z Chrystusem. Czy może czytał pan o tym w Biblii? ... Jest to napisane w Objawieniu 14:1, 3”. Następnie można dodać: 1) „Co oni będą robić w niebie? (Obj. 20:6)”. 2) „Rzecz jasna będą panować nad kimś. Ale nad kim? ... (Mat. 5:5; 6:10)”.