Czyją władzę należy uznawać?
Rozdział 14
Czyją władzę należy uznawać?
1, 2. Czy każda forma władzy przynosi ludziom szkodę? Objaśnij to szerzej.
DLA wielu osób słowo „władza” ma nieprzyjemny wydźwięk. To całkiem zrozumiałe, gdyż często jest ona nadużywana — zarówno w pracy czy rodzinie, jak i przez rządy. W Biblii znajdujemy realistyczne spostrzeżenie: „Człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie” (Kaznodziei 8:10). Sporo ludzi faktycznie panuje nad drugimi w sposób bezwzględny i egoistyczny.
2 Jednakże nie każda forma władzy przynosi szkodę. Na przykład można powiedzieć, że rządzi nami nasze ciało. „Każe” nam oddychać, jeść, pić oraz spać. Czy jest to uciążliwe? Ależ nie. Zaspokajanie tych żądań wychodzi nam na dobre. Nakazom swego ciała często poddajemy się bezwiednie, ale są też formy władzy, którym powinniśmy się podporządkowywać dobrowolnie. Rozważmy kilka przykładów.
WŁADZA NAJWYŻSZA
3. Dlaczego Jehowę słusznie nazywa się „Wszechwładnym Panem”?
3 W Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata ponad 300 razy nazwano Jehowę „Wszechwładnym Panem”. Mianem wszechwładnego określa się kogoś, kto dzierży najwyższą władzę. A z jakiego względu tytuł ten przysługuje Jehowie? Księga Objawienia 4:11 wyjaśnia: „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone”.
4. Jak Jehowa sprawuje swą władzę?
4 Jako nasz Stwórca, Jehowa ma prawo sprawować władzę w obrany przez siebie sposób. Mogłoby się to wydawać przerażające, zwłaszcza że Bóg dysponuje „obfitością dynamicznej energii”. Poza tym jest nazywany „Bogiem Wszechmocnym”, a hebrajski odpowiednik tego wyrażenia kryje w sobie myśl o przemożnej sile (Izajasza 40:26, NW; Rodzaju [1 Mojżeszowa] 17:1, NW). Ale Jehowa okazuje swą siłę w dobroczynny sposób, jako że dominującą cechą Jego osobowości jest miłość (1 Jana 4:16).
5. Dlaczego nie jest trudno podporządkować się władzy Jehowy?
5 Chociaż Jehowa ostrzegł, że będzie karał zatwardziałych złoczyńców, Mojżeszowi dał się poznać głównie jako „Bóg wierny, zachowujący przymierze i miłość (...) względem tych, którzy Go kochają i strzegą Jego praw” (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 7:9, BT). Pomyśl tylko: Najwyższy Władca Wszechświata nie zmusza nas, byśmy Mu służyli. Przeciwnie, pociąga nas do siebie miłością (Rzymian 2:4; 5:8). Co więcej, podporządkowanie się władzy Jehowy sprawia przyjemność, gdyż Jego prawa zawsze służą naszemu najwyższemu dobru (Psalm 19:8, 9).
6. Jak w ogrodzie Eden wyłoniła się kwestia sporna co do sprawowania władzy i co z tego wynikło?
6 Nasi prarodzice odrzucili zwierzchnictwo Boga. Chcieli sami decydować o tym, co dobre, a co złe (1 Mojżeszowa 3:4-6). W rezultacie zostali usunięci ze swego rajskiego domu. Potem Jehowa pozwolił ludziom stworzyć różne systemy władzy, aby mogli żyć w zorganizowanym, choć niedoskonałym społeczeństwie. Co to za władze i w jakim stopniu mamy się im podporządkowywać zgodnie z oczekiwaniami Boga?
„WŁADZE ZWIERZCHNIE”
7. Co należy rozumieć pod pojęciem „władze zwierzchnie” i jaką pozycję zajmują one względem władzy Boga?
7 Apostoł Paweł napisał: „Niech każda dusza będzie podporządkowana władzom zwierzchnim, bo nie ma władzy, jak tylko za sprawą Boga”. O jakie „władze zwierzchnie” tu chodzi? Z dalszych słów Pawła wynika, że są to rządy ludzkie (Rzymian 13:1-7; Tytusa 3:1). Jehowa ich nie ustanowił, niemniej istnieją za Jego przyzwoleniem. Stąd też Paweł mógł napisać: „Istniejące władze zajmują swe względne pozycje za sprawą Boga”. Co z tego wynika? Otóż owe ziemskie rządy są podporządkowane władzy Boga, a zatem ustępują jej rangą (Jana 19:10, 11). Kiedy więc prawo ludzkie koliduje z prawem Bożym, chrześcijanie powinni się kierować sumieniem wyszkolonym na Biblii. ‛Muszą być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom’ (Dzieje 5:29).
8. Jakie korzyści odnosimy z istnienia władz zwierzchnich i jak możemy się im podporządkowywać?
8 Na ogół jednak władze zwierzchnie działają jako ‛sługa Boży dla naszego dobra’ (Rzymian 13:4). W jaki sposób? Powołują do istnienia różne instytucje świadczące nam liczne usługi — między innymi pocztę, policję, straż pożarną, przedsiębiorstwa komunalne oraz szkoły. „Dlatego też płacicie podatki”, napisał Paweł, „oni bowiem są publicznymi sługami Bożymi, stale służącymi w tymże celu” (Rzymian 13:6). Toteż w kwestii podatków czy innych zobowiązań nałożonych przez prawo winniśmy „postępować uczciwie” (Hebrajczyków 13:18).
9, 10. (a) W jakim sensie władze zwierzchnie stanowią „porządek Boży”? (b) Dlaczego nie powinniśmy się im przeciwstawiać?
9 Niekiedy jednak władze zwierzchnie nadużywają swych uprawnień. Czy to nas zwalnia od obowiązku podporządkowania się im? Bynajmniej. Jehowa dostrzega ich wykroczenia (Przypowieści 15:3). Wprawdzie toleruje człowiecze rządy, ale nie przymyka oczu na toczącą je korupcję ani nie oczekuje tego od nas. Bóg wkrótce „zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa”, a zamiast nich ustanowi swój prawy rząd (Daniela 2:44). Ale dopóki to nie nastąpi, władze zwierzchnie są nam potrzebne.
10 Paweł wyjaśnił: „Ten, kto się sprzeciwia władzy, przeciwstawił się porządkowi Bożemu” (Rzymian 13:2). Władze zwierzchnie stanowią „porządek Boży” w tym sensie, że utrzymują względny ład, zapobiegając chaosowi i anarchii. Sprzeciwianie się władzy byłoby więc niebiblijne i nierozsądne. Zilustrujmy to przykładem: Wyobraź sobie, że przeszedłeś operację i założono ci szwy. Chociaż dla organizmu są one ciałem obcym, przez pewien czas służą określonemu celowi. Przedwczesne zdjęcie szwów mogłoby okazać się szkodliwe. Tak samo jest z człowieczymi rządami: Nie były one przewidziane w pierwotnym zamierzeniu Boga. Dopóki jednak Jego Królestwo nie obejmie w pełni władzy nad ziemią, spajają społeczeństwo, co jest zgodne z wolą Bożą na obecne czasy. Powinniśmy zatem podporządkowywać się władzom zwierzchnim, a zarazem dawać pierwszeństwo prawu i władzy Boga.
WŁADZA W RODZINIE
11. Na czym polega zasada zwierzchnictwa?
11 Rodzina to podstawowa komórka społeczna. Mężowi i żonie daje sposobność radowania się wzajemnym towarzystwem, a dzieciom może zapewnić ochronę i przygotować je do dorosłego życia (Przypowieści 5:15-21; Efezjan 6:1-4). Jednakże aby spełniała tę szlachetną funkcję, musi być tak zorganizowana, by jej członkowie mogli żyć ze sobą w pokoju i harmonii. W tym celu Jehowa wprowadził zasadę zwierzchnictwa, zwięźle wyrażoną w Liście 1 do Koryntian 11:3: „Głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową niewiasty jest mężczyzna, a głową Chrystusa jest Bóg”.
12, 13. Kto jest głową rodziny i czego można się nauczyć ze sposobu, w jaki sprawował zwierzchnictwo Jezus?
12 Na czele rodziny stoi mąż. Niemniej on też ma nad sobą głowę — Jezusa Chrystusa. Paweł napisał: „Mężowie, wciąż miłujcie swe żony, jak też Chrystus umiłował zbór i wydał zań samego siebie” (Efezjan 5:25). Mąż daje dowód podporządkowania wobec Chrystusa, gdy się odnosi do żony tak, jak Jezus zawsze obchodził się ze zborem (1 Jana 2:6). Chociaż Jezusowi poruczono wielką władzę, to przy jej sprawowaniu przejawia niezwykłą delikatność, miłość i rozsądek (Mateusza 20:25-28). Kiedy żył jako człowiek, nigdy nie nadużył swej pozycji. Był „łagodnie usposobiony i uniżony w sercu”, a swych naśladowców nie nazywał „niewolnikami”, lecz „przyjaciółmi”. Obiecał, że będzie ich pokrzepiał, i rzeczywiście tak czynił (Mateusza 11:28, 29; Jana 15:15).
13 Z przykładu Jezusa mężowie mogą się nauczyć, iż zwierzchnictwo sprawowane po chrześcijańsku nie ma nic wspólnego z szorstką dominacją. Wiąże się natomiast z okazywaniem szacunku i ofiarnej miłości. Bez wątpienia wyklucza fizyczne lub słowne znęcanie się nad współmałżonkiem (Efezjan 4:29, 31, 32; 5:28, 29; Kolosan 3:19). Gdyby zatem chrześcijański mąż źle traktował żonę, wszelkie jego dobre uczynki nie miałyby żadnej wartości, a zanoszone przez niego modlitwy napotykałyby przeszkody (1 Koryntian 13:1-3; 1 Piotra 3:7).
14, 15. Jak poznawanie Boga może pomóc żonie podporządkować się mężowi?
14 Jeżeli mąż naśladuje Chrystusa, żonie łatwiej jest trzymać się rady z Listu do Efezjan 5:22, 23: „Żony niech będą podporządkowane swoim mężom jak Panu, ponieważ mąż jest głową żony, jak i Chrystus jest głową zboru”. Podobnie jak mąż ma być poddany Chrystusowi, tak żona powinna przejawiać uległość wobec małżonka. Ponadto z Biblii wyraźnie wynika, iż zaradne żony zasługują na szacunek i pochwałę za zbożną mądrość i pracowitość (Przypowieści 31:10-31).
15 Podporządkowanie chrześcijańskiej żony wobec męża ma charakter względny. Oznacza to, że gdyby jej uległość w jakiejś sprawie miała doprowadzić do złamania prawa Bożego, wówczas posłucha raczej Boga niż człowieka. Ale nawet wtedy winna przejawiać „cichego i łagodnego ducha”, którym zrównoważy swą niezłomną postawę. Niech będzie widoczne, że dzięki poznawaniu Boga stała się lepszą żoną (1 Piotra 3:1-4). To samo odnosi się do chrześcijanina mającego niewierzącą małżonkę. Kierowanie się zasadami biblijnymi powinno uczynić z niego lepszego męża.
16. Jak dzieci mogą brać wzór z młodego Jezusa?
16 W Liście do Efezjan 6:1 nakreślono podstawowy obowiązek dzieci: „Bądźcie posłuszne waszym rodzicom w jedności z Panem, to bowiem jest prawe”. Chrześcijańskie dzieci biorą przykład z Jezusa, który w okresie dorastania pozostawał uległy wobec swych rodziców. Jako posłuszny chłopiec, „w dalszym ciągu robił postępy w mądrości i we wzroście cielesnym oraz w łasce u Boga i u ludzi” (Łukasza 2:51, 52).
17. Jaki wpływ na dzieci może wywrzeć sposób sprawowania władzy przez rodziców?
17 To, czy dzieci będą w przyszłości szanować władzę, czy się przeciw niej buntować, może zależeć od sposobu, w jaki rodzice wywiązują się ze swych obowiązków (Przypowieści 22:6). Dlatego ojciec i matka mogliby zadać sobie pytania: „Czy sprawuję władzę rodzicielską szorstko, czy z miłością? Czy nie jestem zbyt pobłażliwy?” Od bogobojnych rodziców oczekuje się, że będą okazywać serdeczność i troskliwość, a zarazem mocno się trzymać zbożnych zasad. Słusznie więc Paweł napisał: „Ojcowie, nie drażnijcie [dosłownie: „nie prowokujcie do gniewu”] swych dzieci, ale je wychowujcie, karcąc je i ukierunkowując ich umysły zgodnie z myślami Jehowy” (Efezjan 6:4; Kolosan 3:21).
18. Jak rodzice powinni karcić dzieci?
18 Jeżeli rodzice pragną mieć posłuszne dzieci, które by im sprawiały radość, powinni przeanalizować swe metody wychowawcze (Przypowieści 23:24, 25). Według Biblii karcenie jest przede wszystkim formą pouczania (Przysłów [Przypowieści] 4:1, NW; 8:33, NW). Nie może mu towarzyszyć gniew i okrucieństwo, lecz miłość i łagodność. A zatem podczas karcenia dzieci chrześcijańscy rodzice winni postępować mądrze i panować nad emocjami (Przypowieści 1:7).
WŁADZA W ZBORZE
19. Jak Bóg zatroszczył się o to, by zbór chrześcijański był należycie zorganizowany?
19 Ponieważ Jehowa jest Bogiem porządku, więc rzecz jasna zapewnił swemu ludowi kompetentne i sprawne przewodnictwo. W tym celu wyznaczył Jezusa na Głowę zboru chrześcijańskiego (1 Koryntian 14:33, 40; Efezjan 1:20-23). Zadbał też o to, by w poszczególnych zborach zostali zamianowani starsi, którzy pod niewidzialnym kierownictwem Chrystusa dobrowolnie, ochoczo i z miłością pasą trzodę Bożą (1 Piotra 5:2, 3). W pracy tej w różnorodny sposób wspierają ich słudzy pomocniczy, świadczący w zborze nader cenne usługi (Filipian 1:1).
20. Dlaczego powinniśmy być ulegli wobec zamianowanych chrześcijańskich starszych i jakie korzyści to przynosi?
20 Paweł tak napisał o chrześcijańskich starszych: „Bądźcie posłuszni tym, którzy wśród was przewodzą, i bądźcie ulegli, oni bowiem czuwają nad waszymi duszami jako mający zdać sprawę — żeby mogli to czynić z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to wyszłoby wam na szkodę” (Hebrajczyków 13:17). Bóg w swej mądrości powierzył chrześcijańskim nadzorcom obowiązek troszczenia się o potrzeby duchowe członków zboru. Starsi ci nie stanowią klasy duchownych. Są sługami i niewolnikami Boga, którzy za przykładem naszego Pana, Jezusa Chrystusa, usługują swym współwyznawcom (Jana 10:14, 15). Wiedząc o tym, że mężczyźni spełniający wymagania wyłuszczone w Biblii interesują się naszymi postępami i naszym rozwojem duchowym, czujemy się zachęceni, by z nimi współpracować i okazywać im podporządkowanie (1 Koryntian 16:16).
21. Jak zamianowani starsi starają się nieść współchrześcijanom pomoc duchową?
21 Niekiedy jakaś owca gdzieś się zabłąka lub wystawi na szkodliwy wpływ tego świata. Starsi jako podpasterze, którym przewodzi Naczelny Pasterz, są świadomi potrzeb osób powierzonych ich pieczy i każdej z osobna poświęcają baczną uwagę (1 Piotra 5:4). Odwiedzają członków zboru i starają się podnosić ich na duchu. Zdają sobie sprawę, że Diabeł usiłuje zakłócić pokój ludu Bożego, toteż przy rozwiązywaniu problemów kierują się mądrością z góry (Jakuba 3:17, 18). Usilnie zabiegają o zachowanie jedności wiary, o co prosił w modlitwie sam Jezus (Jana 17:20-22; 1 Koryntian 1:10).
22. W jaki sposób starsi pomagają osobom, które popełniły jakieś wykroczenie?
22 A co wtedy, gdy przyczyną cierpień lub zniechęcenia jest popełniony grzech? W odzyskaniu zdrowia duchowego mogą pomóc chrześcijaninowi kojące rady oparte na Biblii oraz szczere modlitwy zanoszone za niego przez starszych (Jakuba 5:13-15). Jeżeli ktoś zaczyna postępować niewłaściwie albo zagraża duchowej bądź moralnej czystości zboru, mężczyźni ci, zamianowani duchem świętym, mają prawo go skarcić i upomnieć (Dzieje 20:28; Tytusa 1:9; 2:15). Aby jednak mogli utrzymywać zbór w stanie czystym, muszą być powiadamiani o poważnych przewinieniach (Kapłańska [3 Mojżeszowa] 5:1, BT). Jeżeli chrześcijanin skalany ciężkim grzechem przyjmie skarcenie i rady oparte na Piśmie Świętym oraz da dowody szczerej skruchy, to odniesie korzyść z udzielonej mu pomocy. Natomiast osoby uporczywie naruszające prawo Boże i nie okazujące skruchy są wykluczane (1 Koryntian 5:9-13).
23. Jaki pożytek z pracy chrześcijańskich nadzorców odnosi zbór?
23 W Biblii zapowiedziano, że Król Jezus Chrystus ustanowi dojrzałych duchowo mężczyzn, którzy będą zapewniać ludowi Bożemu pociechę, ochronę i pokrzepienie (Izajasza 32:1, 2). Mieli oni przewodzić jako ewangelizatorzy, pasterze i nauczyciele, przyczyniając się do wzrostu duchowego w zborze (Efezjan 4:11, 12, 16). Co prawda tacy chrześcijańscy nadzorcy niekiedy też upominają, strofują lub usilnie zachęcają współwyznawców, ale dzięki stosowaniu się do ich zdrowych pouczeń opartych na Słowie Bożym, łatwiej jest kroczyć drogą prowadzącą do życia (Przypowieści 3:11, 12; 6:23; Tytusa 2:1).
PRZYSWÓJ SOBIE BOŻY POGLĄD NA WŁADZĘ
24. Przed jaką próbą stajemy każdego dnia?
24 Pierwsza para ludzka została wystawiona na próbę pod względem gotowości do podporządkowania się władzy. Przed taką samą próbą stajemy każdego dnia, czemu trudno się dziwić, gdyż Szatan Diabeł szerzy wśród ludzi ducha buntu (Efezjan 2:2). Droga niezależności wydaje się znacznie bardziej atrakcyjna niż uległość.
25. Jakie korzyści daje odrzucanie świeckiego ducha buntu i podporządkowywanie się władzy Boga oraz tej, której On pozwala istnieć?
25 Musimy jednak dawać odpór świeckiemu duchowi buntu. Przekonamy się wtedy, że zbożne podporządkowanie zapewnia sowitą nagrodę. Na przykład oszczędzimy sobie zmartwień i kłopotów, spadających często na ludzi, którzy wchodzą w konflikt z władzą świecką. Unikniemy licznych nieporozumień, będących zmorą wielu rodzin. Odniesiemy też korzyści z przebywania w miłej i serdecznej atmosferze panującej wśród chrześcijańskich współwyznawców. Przede wszystkim jednak zbożne podporządkowanie pomoże nam zachować dobre stosunki z Najwyższym Władcą, Jehową.
SPRAWDŹ, CO JUŻ WIESZ
Jak Jehowa sprawuje władzę?
Co rozumiemy przez „władze zwierzchnie” i jak mamy się im podporządkowywać?
Czego zasada zwierzchnictwa wymaga od każdego członka rodziny?
Jak można okazywać podporządkowanie w zborze chrześcijańskim?
[Pytania do studium]
[Ramka na stronie 134]
PODPORZĄDKOWANI I LOJALNI
Podczas swej publicznej działalności kaznodziejskiej Świadkowie Jehowy wyjaśniają, iż jedynie Królestwo Boże zdoła zapewnić ludzkości pokój i bezpieczeństwo. Niemniej ci gorliwi głosiciele Królestwa Bożego w żadnym wypadku nie dążą do obalenia istniejących rządów. Przeciwnie, Świadkowie wyróżniają się jako obywatele przestrzegający prawa i okazujący szacunek władzom. Pewien afrykański urzędnik oświadczył: „Gdyby członkowie wszystkich wyznań postępowali tak jak świadkowie Jehowy, nie byłoby morderców, włamywaczy, przestępców, więźniów ani bomb atomowych. Nigdy nie trzeba by było zamykać drzwi na klucz”.
Zdając sobie z tego sprawę, władze w wielu krajach nie utrudniają Świadkom głoszenia. Gdzie indziej uchyliły wcześniej nałożone ograniczenia lub zakazy, gdy się zorientowały, że Świadkowie wywierają na ludzi korzystny wpływ. Apostoł Paweł trafnie zauważył, pisząc o posłuszeństwie wobec władz zwierzchnich: „Czyń dobrze, a będziesz miał od niej pochwałę” (Rzymian 13:1, 3).
