Rozdział 16

Galop czterech jeźdźców

Wizja 3 — Objawienie 6:1-17

Treść: Galop czterech jeźdźców, zamęczeni świadkowie pod ołtarzem oraz wielki dzień srogiego gniewu

Czas spełnienia: Od roku 1914 do zagłady obecnego systemu rzeczy

1. Jak Jehowa wyjawia apostołowi treść tajemniczego zwoju, otwieranego przez Jezusa?

CZYŻ w obecnych krytycznych czasach nie jesteśmy żywo zainteresowani tym, „co ma się stać wkrótce”? Z całą pewnością, przecież dotyczy to nas osobiście! Popatrzmy więc razem z Janem, jak Jezus otwiera tajemniczy zwój. Rzecz ciekawa, apostoł nie musi go czytać. Dlaczego? Ponieważ treść zostaje mu przekazana „w znakach” — za pośrednictwem dynamicznych, bogatych w wydarzenia scen (Objawienie 1:1, 10).

2. (a) Co Jan widzi i słyszy i z czym się nam kojarzy wygląd pierwszego cheruba? (b) Do kogo zwraca się ten cherub? Dlaczego tak odpowiadasz?

² Posłuchajmy, co mówi Jan, gdy Jezus zdejmuje pierwszą pieczęć: „I ujrzałem, gdy Baranek otworzył jedną z siedmiu pieczęci, i usłyszałem jedno z czworga żywych stworzeń mówiące głosem jak grom: ‚Przyjdź!’” (Objawienie 6:1). Jest to głos pierwszego cheruba, podobnego do lwa. Jego wygląd ma uzmysłowić Janowi, iż organizacja Boża odważnie wykona sprawiedliwe wyroki Jehowy. A do kogo skierowano to wezwanie? Z pewnością nie do Jana, gdyż ten już został zaproszony do oglądania tych proroczych obrazów (Objawienie 4:1). „Głos jak grom” przywołuje innych uczestników pierwszej z czterech zdumiewających scen.

Biały koń i jego znamienity Jeździec

3. (a) Co teraz opisuje Jan? (b) Co zgodnie z symboliką biblijną przedstawia biały koń?

³ Jan, a wraz z nim gorliwi członkowie klasy Jana i ich nowożytni towarzysze dostąpili zaszczytu oglądania niezwykłego dramatu! Jan pisze: „I ujrzałem, a oto koń biały, a siedzący na nim miał łuk; i dano mu koronę, i wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa” (Objawienie  6:2). Tak więc w odpowiedzi na gromkie wezwanie „Przyjdź!” rusza galopem biały koń. W Biblii zwierzę to często wyobraża wojnę (Psalm 20:8; Przypowieści 21:31; Izajasza 31:1). Wspomniany tu wierzchowiec — zapewne jest to piękny ogier — lśni bielą oznaczającą nieskalaną świętość (porównaj Objawienie 1:14; 4:4; 7:9; 20:11). Jest to doprawdy stosowne, gdyż koń ten symbolizuje wojnę czystą i sprawiedliwą w świętych oczach Jehowy! (Zobacz też Objawienie 19:11, 14).

4. Kto dosiada białego konia? Uzasadnij swoją odpowiedź.

⁴ Kto dosiada owego konia? Jeździec trzyma łuk, a więc broń zaczepną, ale dano mu też koronę. Jedyni sprawiedliwi, których ukazano w dniu Pańskim z koronami na głowach, to Jezus oraz członkowie klasy wyobrażonej przez 24 starszych (Daniela 7:13, 14, 27; Łukasza 1:31-33; Objawienie 4:4, 10; 14:14). * Nie wydaje się prawdopodobne, by przedstawiono tu, iż to któryś z owych starszych otrzymuje koronę za własne zasługi. Tym samotnym jeźdźcem może więc być tylko Jezus Chrystus. Jan widzi go w niebie w historycznej chwili, która nadeszła w roku 1914. Jehowa oświadczył wtedy: „To Ja ustanowiłem mego króla”, a następnie wyjaśnił, że uczynił to, aby ‛dać mu w dziedzictwo narody’ (Psalm 2:6-8, Bp). * A zatem otwierając pierwszą pieczęć, Jezus wyjawia, iż w czasie wyznaczonym przez Boga wyrusza osobiście na wojnę jako nowo koronowany Król.

5. W jakiej mierze opis Jeźdźca podany w Psalmach pokrywa się z relacją z Objawienia 6:2?

⁵ Scena ta wspaniale harmonizuje ze słowami Psalmu 45:5-8, skierowanymi do Króla ustanowionego przez Jehowę: „W majestacie swoim wystąp, broniąc prawdy i uciśnionej sprawiedliwości, niechaj twoja prawica wielkich czynów ciebie nauczy. Strzały twoje ostre, ugodzą w serce wrogów króla, ludy padają do twoich stóp. Tron twój: Bóg na wieki wieków, berłem prawości jest berło twego królowania. Miłujesz sprawiedliwość a nienawidzisz zła. Dlatego Bóg, twój Bóg, pomazał ciebie olejem wesela, ponad rówieśników twoich” (Miłosz). Jan niewątpliwie znał ten proroczy opis i rozumiał, że odnosi się on do działalności Jezusa sprawującego władzę królewską (porównaj Hebrajczyków 1:1, 2, 8, 9).

Zwycięska szarża

6. (a) Dlaczego Jeździec ten musi rozpocząć tryumfalną szarżę? (b) W jakim okresie kontynuuje on zwycięską jazdę?

⁶ Ale dlaczego ten nowo koronowany Król musi wyruszyć na wojnę? Wynika to z faktu, iż otrzymał władzę pomimo zaciekłego sprzeciwu arcywroga Jehowy — Szatana Diabła — oraz ludzi, którzy świadomie czy nieświadomie służą mu za narzędzia. Sam akt narodzin Królestwa wywołuje w niebie wielką wojnę. Jezus rusza do boju jako Michał (co znaczy: „Któż jest jak Bóg?”) i pokonuje Szatana z jego demonami, a następnie zrzuca ich na ziemię (Objawienie 12:7-12). Jezus kontynuuje swą zwycięską szarżę w pierwszych dziesięcioleciach dnia Pańskiego, podczas których zgromadza osoby przyrównane do owiec. Chociaż cały świat wciąż jeszcze „leży w mocy Złego”, Jezus w dalszym ciągu z miłością pasie swych namaszczonych braci i ich towarzyszy, pomagając każdemu z nich zwyciężać w boju wiary (1 Jana 5:19, BT).

7. Jakie zwycięstwa Jezus odniósł na ziemi w pierwszych dziesięcioleciach dnia Pańskiego i na co powinniśmy być zdecydowani?

⁷ Jakie jeszcze zwycięstwa odniósł Jezus w minionym okresie dnia Pańskiego, trwającego już przeszło 75 lat? Na całym świecie słudzy Jehowy, jako społeczność i jako jednostki, musieli stawić czoło licznym trudnościom, naciskom i prześladowaniom podobnym  do tych, które opisał apostoł Paweł, gdy potwierdzał dowodami wartość swojej służby (2 Koryntian 11:23-28). Zwłaszcza tam, gdzie szalały wojny i przemoc, Świadkowie Jehowy potrzebowali do wytrwania „mocy, która wszystko przewyższa” (2 Koryntian 4:7). Jednakże nawet w najtrudniejszych sytuacjach wierni Świadkowie mogli powtórzyć za apostołem Pawłem: „Pan stał przy mnie i dodał mi sił, aby przeze mnie dopełnione było zwiastowanie ewangelii” (2 Tymoteusza 4:17). Jezus odnosił więc tryumfy dla ich dobra i będzie też zwyciężał na rzecz każdego z nas, jeśli tylko w naszym boju wiary zdecydowanie dążymy do całkowitego zwycięstwa (1 Jana 5:4).

8, 9. (a) W jakich zwycięstwach uczestniczył ogólnoziemski zbór Świadków Jehowy? (b) Gdzie jest szczególnie widoczny wzrost liczebny tej społeczności?

⁸ Ogólnoświatowa społeczność Świadków Jehowy miała udział w wielu tryumfach jej zwycięskiego Wodza i Króla. W niezwykły sposób zapobiegł on unicestwieniu tych Badaczy Pisma Świętego, gdy w roku 1918 ‛zwyciężyła’ ich na pewien czas organizacja polityczna podległa Szatanowi. Jednakże w roku 1919 pośpieszył im na pomoc i skruszył więzienne zawory, a potem dodał im sił, by mogli ogłaszać dobrą nowinę „aż po krańce ziemi” (Objawienie 13:7; Dzieje 1:8).

⁹ Przed drugą wojną światową i w czasie jej trwania państwa osi usiłowały wytępić czcicieli Jehowy w wielu krajach, w których przywódcy religijni, zwłaszcza przedstawiciele hierarchii katolickiej, otwarcie lub milcząco popierali ciemięskich dyktatorów. Jednakże od roku 1939, a więc od początku wojny, do jej zakończenia w roku 1945 liczba tych Świadków wzrosła z 71 509 do 141 606, mimo że ponad 10 000 spędziło wiele lat w więzieniach i obozach koncentracyjnych, a tysiące innych straciło życie. Rzesza aktywnych sług Jehowy stale rośnie i liczy już ponad cztery miliony członków. Niezwykły wzrost obserwuje się w krajach katolickich oraz w tych, w których prześladowania były najsurowsze — na przykład w Niemczech, Japonii i we Włoszech. Obecnie w państwach tych udział w służbie polowej bierze łącznie ponad 600 000 Świadków (Izajasza 54:17; Jeremiasza 1:17-19).

10. Jakie zwycięstwa w „obronie oraz prawnym ugruntowywaniu dobrej nowiny” zapewnił swemu ludowi tryumfujący Król?

¹⁰ Nasz tryumfujący Król błogosławił też swym gorliwym poddanym, zapewniając im liczne zwycięstwa w „obronie oraz prawnym ugruntowywaniu dobrej nowiny” przed sądami i władcami świeckimi (Filipian 1:7, NW; Mateusza 10:18; 24:9). Działo się to w wielu krajach, na przykład w Argentynie, Australii, Grecji, Indiach, Kanadzie, Suazi, Szwajcarii  i Turcji. Wśród 23 zwycięstw odniesionych przez Świadków Jehowy przed Sądem Najwyższym USA znalazły się wyroki gwarantujące prawo do głoszenia dobrej nowiny „publicznie i od domu do domu” oraz prawo do odmowy uczestnictwa w bałwochwalczych ceremoniach patriotycznych (Dzieje 5:42; 20:20, NW; 1 Koryntian 10:14). Dzięki temu stało się możliwe dawanie coraz większego świadectwa na całej ziemi.

11. (a) Jak Jeździec na białym koniu ‛dopełni swego zwycięstwa’? (b) Jaki wpływ powinno na nas wywrzeć otwarcie drugiej, trzeciej i czwartej pieczęci?

¹¹ W jaki sposób Jezus ‛dopełni swego zwycięstwa’? * Dokona tego — jak to jeszcze zobaczymy — przez unicestwienie religii fałszywej, a następnie wrzucenie pozostałej części widzialnej organizacji Szatana do „ognistego jeziora”, symbolizującego całkowitą zagładę. W ten sposób przyczyni się do usprawiedliwienia zwierzchnictwa Jehowy. Z jakąż ufnością wyczekujemy teraz dnia Armagedonu, gdy nasz „Król królów” odniesie ostateczny tryumf nad ciemięską organizacją polityczną Szatana! (Objawienie 16:16; 17:14; 19:2, 14-21; Ezechiela 25:17). Dopóki to nie nastąpi, niepokonany Zwycięzca na białym rumaku kontynuuje swą szarżę, a Jehowa stale pomnaża zastęp szczerze usposobionych członków swego sprawiedliwego, ziemskiego narodu (Izajasza 26:2; 60:22). Czy razem z namaszczoną klasą Jana masz udział w tym radosnym rozwoju Królestwa? Jeżeli tak, to wszystko, co Jan ujrzał, gdy zdjęto kolejne trzy pieczęcie, niewątpliwie pobudzi cię do jeszcze aktywniejszego uczestniczenia w dziele Jehowy przewidzianym na nasze dni.

Oto koń maści ognistej!

12. Jaki znak w myśl wypowiedzi Jezusa pozwala rozpoznać, iż jest on niewidzialnie obecny jako Król?

¹² Pod koniec ziemskiej służby Jezusa uczniowie zapytali go na osobności: „Powiedz nam, kiedy to nastąpi i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” W odpowiedzi usłyszeli proroctwo o nieszczęściach, które miały stanowić ‛początek boleści’. Jezus rzekł: „Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu, i będą wielkie trzęsienia ziemi i miejscami zarazy, i głód, i straszne widoki, i znaki ogromne z nieba” (Mateusza 24:3, 7, 8, NW; Łukasza 21:10, 11). Warto zwrócić uwagę na znamienną analogię zachodzącą między powyższym proroctwem a tym, co ukazano  Janowi w trakcie zdejmowania kolejnych pieczęci. Popatrzmy więc — oto wyniesiony do chwały Jezus otwiera drugą pieczęć!

13. Jaki zupełnie odmienny obraz ukaże się oczom Jana?

¹³ „A gdy otworzył drugą pieczęć, usłyszałem drugie żywe stworzenie mówiące: ‚Przyjdź!’” (Objawienie 6:3). Rozkaz ten wydaje drugi cherub, podobny z wyglądu do byka. Symbolizuje on moc, użytą jednak w sposób sprawiedliwy. Ale Jan zobaczy teraz coś wręcz przeciwnego — odrażający przejaw mocy siejącej śmierć.

14. Jakiego konia i jeźdźca widzi teraz Jan i co wyobraża ta wizja?

¹⁴ Co się dzieje po drugim wezwaniu „Przyjdź!”? „I wyszedł inny koń, maści ognistej, a siedzącemu na nim dano zabrać pokój z ziemi, tak by jedni drugich zabijali; i dano mu wielki miecz” (Objawienie 6:4). Cóż za ponura wizja! Nie ulega też wątpliwości, co przedstawia — wojnę! Nie chodzi jednak o sprawiedliwą, zwycięską walkę tryumfującego Króla Bożego, lecz o okrutne, międzynarodowe wojny toczone przez ludzi i powodujące cierpienia i niepotrzebny rozlew krwi. Nic dziwnego, iż ten jeździec dosiada wierzchowca maści ognistej.

15. Dlaczego nie chcemy mieć nic wspólnego z galopem drugiego jeźdźca?

¹⁵ Jan z całą pewnością nie chce mieć nic wspólnego z tym jeźdźcem ani z jego szaleńczym galopem, gdyż do ludu Jehowy odnosi się następujące proroctwo: „Nie będą się już uczyć sztuki wojennej” (Izajasza 2:4). Chociaż więc Jan jest jeszcze „na świecie”, to jednak „nie przynależy” do tego splamionego krwią systemu rzeczy, podobnie zresztą jak członkowie nowożytnej klasy Jana i wielkiej rzeszy. Nasz oręż jest duchowy i „za sprawą Boga ma moc” umożliwiającą gorliwe oznajmianie prawdy, nie zaś prowadzenie literalnej wojny (Jana 17:11, 14, Romaniuk; 2 Koryntian 10:3, 4, NW).

16. Kiedy i jak jeździec na czerwonym koniu otrzymał „wielki miecz”?

¹⁶ Przed rokiem 1914, w którym Jeździec na białym koniu otrzymał koronę, stoczono mnóstwo wojen. Ale oto postać na czerwonym koniu otrzymuje „wielki miecz”. Co to znaczy? Począwszy od pierwszej wojny światowej, konflikty zbrojne stały się bardziej krwawe i niszczycielskie niż kiedykolwiek przedtem. W straszliwej rzezi z lat 1914-1918 użyto po raz pierwszy (albo na nie spotykaną wcześniej skalę) gazów trujących, czołgów, samolotów, łodzi podwodnych, ciężkiej artylerii oraz broni automatycznej. W 28 państwach wprzęgnięto w machinę wojenną nie tylko zawodowych żołnierzy, lecz także całą ludność. Pociągnęło to za sobą straszliwie dużo ofiar. Zginęło ponad dziewięć milionów żołnierzy oraz niewyobrażalne mnóstwo osób cywilnych. A gdy ta wojna się skończyła, na ziemi wcale nie zapanował rzeczywisty pokój. Po upływie przeszło 50 lat niemiecki mąż  stanu Konrad Adenauer oświadczył: „Od roku 1914 ludzie nie prowadzą już bezpiecznego i spokojnego życia”. Jeźdźcowi dosiadającemu konia maści ognistej faktycznie dano odebrać ziemi pokój!

17. Jak ten jeździec używał „wielkiego miecza” po pierwszej wojnie światowej?

¹⁷ Później jeździec ten, coraz bardziej żądny krwi, rzucił się w wir drugiej wojny światowej. Użyto w niej jeszcze straszliwszych narzędzi śmierci, a liczba ofiar była czterokrotnie wyższa niż podczas poprzedniej wojny. W roku 1945 nad Japonią eksplodowały dwie bomby atomowe, z których każda jednym błyskiem pozbawiła życia dziesiątki tysięcy ludzi. W czasie drugiej wojny światowej jeździec na czerwonym koniu zebrał gigantyczne żniwo w postaci około 55 milionów istnień ludzkich, ale i to go nie zadowoliło. Z wiarogodnych danych wynika, iż po drugiej wojnie światowej „wielki miecz” spowodował śmierć już co najmniej 19 milionów osób.

18, 19. (a) O czym w gruncie rzeczy świadczą krwawe konflikty zbrojne, które wybuchały po drugiej wojnie światowej? (b) Jakie niebezpieczeństwo zagraża ludzkości i co zrobi Jeździec na białym koniu, aby je zażegnać?

¹⁸ Czy można to uznać za tryumf techniki wojennej? W żadnym wypadku — raczej za dowód na to, że bezlitosny koń maści ognistej kontynuuje swój galop. A dokąd tak pędzi? Niektórzy naukowcy wskazują na możliwość wybuchu przypadkowej wojny jądrowej — nie mówiąc już o zamierzonej pożodze nuklearnej! Na szczęście Zwycięski Jeździec dosiadający białego wierzchowca ma w tej sprawie inne zdanie.

¹⁹ Dopóki ludzkość nie wyrzeknie się dumy i nienawiści narodowej, dopóty będzie niejako siedzieć na beczce prochu. Nawet gdyby narody poczuły się zmuszone zniszczyć wszystkie zapasy broni atomowej, i tak umiałyby ją wytworzyć. Potrafiłyby bardzo szybko wyprodukować nowe śmiercionośne głowice nuklearne. Dlatego wojna toczona bronią konwencjonalną mogłaby w krótkim czasie przerodzić się w totalną zagładę. Uczucia dumy i nienawiści, przepełniające dzisiejsze narody, nieuchronnie doprowadziłyby ludzkość do samobójstwa — gdyby Jeździec na białym koniu nie powstrzymał rozszalałego rumaka maści ognistej. Możemy być pewni, że Chrystus Król będzie kontynuował swą szarżę, aż dopełni zwycięstwa nad światem podległym Szatanowi i utworzy na ziemi nowe społeczeństwo, oparte na fundamencie miłości — miłości do Boga i do bliźnich. Jej potęga służy pokojowi nieporównanie skuteczniej niż niepewne środki odstraszania nuklearnego nagromadzone w naszych szalonych czasach  (Psalm 37:9-11; Marka 12:29-31; Objawienie 21:1-5).

Galop czarnego konia

20. Dlaczego możemy być pewni, że Jeździec na białym koniu położy kres wszelkim nieszczęściom?

²⁰ Ale oto Jezus zdejmuje trzecią pieczęć! Co teraz widzisz, Janie? „A gdy otworzył trzecią pieczęć, usłyszałem trzecie żywe stworzenie mówiące: ‚Przyjdź!’” (Objawienie 6:5a). Ów trzeci cherub „ma oblicze jakby człowieka”, co symbolizuje miłość. W Bożym nowym świecie zapanuje miłość oparta na zasadach — wspaniały przymiot przenikający już dziś całą organizację Jehowy (Objawienie 4:7; 1 Jana 4:16). Możemy być pewni, że Jeździec dosiadający białego wierzchowca i mający „królować, dopóki Bóg nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod jego stopy”, w dowód miłości zaradzi tragicznej sytuacji, o której się teraz dowie apostoł Jan (1 Koryntian 15:25, NW).

21. (a) Co wyobraża czarny koń i jego jeździec? (b) Skąd wiadomo, iż czarny koń kontynuuje swój galop?

²¹ Co ujrzał Jan, gdy po raz trzeci zabrzmiało wezwanie: „Przyjdź!”? „I ujrzałem, a oto koń czarny, a siedzący na nim miał w swej ręce wagę szalkową” (Objawienie 6:5b). Dotkliwa klęska głodu! Oto złowieszcza zapowiedź wynikająca z tej proroczej sceny. Odnosi się ona do sytuacji panującej w początkowym okresie dnia Pańskiego, kiedy to wielokrotnie musiano racjonować żywność za pomocą wagi. Od roku 1914 głód stanowi problem ogólnoświatowy. Współczesne wojny prowadzą do braków żywności, ponieważ środki, które w normalnych warunkach umożliwiają niesienie pomocy głodującym, przeznacza się na zbrojenia. Wcielanie rolników do wojska, dewastacja pól wskutek działań wojennych oraz stosowanie taktyki spalonej ziemi powoduje spadek produkcji żywności. Na przykład w czasie pierwszej wojny światowej cierpiały i zmarły z głodu miliony ludzi! Co gorsza, jeździec dosiadający czarnego konia nie przerwał swego galopu nawet po ustaniu działań wojennych. W latach trzydziestych klęska głodu na Ukrainie pochłonęła pięć milionów ofiar. Druga wojna światowa pociągnęła za sobą kolejne braki żywności i głód. Jak podała w roku 1987 Światowa Rada Żywności, 512 milionów ludzi głoduje, a wskutek niedożywienia umiera codziennie 40 000 dzieci, a zatem czarny koń w dalszym ciągu pędzi po całej ziemi.

22. (a) Co mówi pewien głos i jaką potrzebę wyraża? (b) Na co wskazuje koszt kwarty pszenicy i trzech kwart jęczmienia?

²² Jan ma jeszcze więcej do opowiedzenia: „I usłyszałem głos jak gdyby pośród czworga żywych stworzeń mówiący: ‚Kwarta pszenicy za denara i trzy kwarty jęczmienia za denara; a nie wyrządzaj szkody oliwie i winu’” (Objawienie 6:6). Wszyscy czterej cherubowie łączą swe głosy, by podkreślić konieczność skrupulatnego kontrolowania zapasów żywności, jak to czynili Izraelici, którzy przed zagładą Jeruzalem w roku 607 p.n.e. musieli „pełni zgryzoty” jeść „chleb  ściśle odważony” (Ezechiela 4:16, BT). W czasach Jana kwarta pszenicy stanowiła równowartość dziennej racji przyznawanej żołnierzowi. Ile miałaby kosztować taka porcja? Jednego denara — a więc zapłatę za cały dzień pracy! (Mateusza 20:2). * A co miał począć mężczyzna obarczony rodziną? Mógł kupić trzy kwarty nie oczyszczonego jęczmienia. Ale i to wystarczyłoby tylko nielicznej rodzinie. Poza tym jęczmień uważano za pożywienie mniej wartościowe niż pszenica.

23. Co oznaczają słowa: „Nie wyrządzaj szkody oliwie i winu”?

²³ Na co wskazują słowa: „Nie wyrządzaj szkody oliwie i winu”? Zdaniem niektórych zapowiadają one, że podczas gdy licznym rzeszom będzie doskwierać brak żywności, wręcz głód, bogacze zachowają swe luksusy. Jednakże na Bliskim Wschodzie oliwa ani wino wcale nie są artykułami luksusowymi. W czasach biblijnych uważano chleb, oliwę i wino za podstawę wyżywienia (porównaj 1 Mojżeszową 14:18; Psalm 104:14, 15). Ponieważ nie zawsze dysponowano dobrą wodą, często pito wino; stosowano je również do celów medycznych (1 Tymoteusza 5:23). Jeśli chodzi o oliwę, to za dni Eliasza nawet wdowa z Sarepty, choć była bardzo uboga, miała jej jeszcze trochę, tak iż mogła przyrządzić placek z ostatniej porcji mąki (1 Królewska 17:12). A zatem nakaz: „Nie wyrządzaj szkody oliwie i winu” należy chyba rozumieć jako radę, by nie zużywać tych podstawowych artykułów zbyt szybko, lecz korzystać z nich jak najoszczędniej. W przeciwnym razie doznałyby „szkody” — ich zapas wyczerpałby się przed końcem klęski głodu.

24. Dlaczego już wkrótce skończy się galop czarnego konia?

²⁴ Jakże się cieszymy, iż galop czarnego konia zostanie wkrótce powstrzymany przez Jeźdźca na białym rumaku! Biblia tak oto opisuje warunki, które pod jego rządami zapanują w nowym świecie: „Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość i wielki pokój, dopóki księżyc nie zgaśnie. (...) Obfitość zboża będzie na ziemi; na szczytach zaszumią kłosy” (Psalm 72:7, 16, BT; zobacz też Izajasza 25:6-8).

Koń blady i jego jeździec

25. Czyj głos słyszy Jan, gdy Jezus otwiera czwartą pieczęć, i na co to wskazuje?

²⁵ Ale to jeszcze nie koniec. Jezus zdejmuje czwartą pieczęć, Jan zaś oznajmia, co się wtedy dzieje: „A gdy otworzył czwartą pieczęć, usłyszałem głos czwartego żywego stworzenia mówiący: ‚Przyjdź!’” (Objawienie 6:7). Głos pochodzi od cheruba, który przypomina lecącego orła. Symbolizuje on dalekowzroczną mądrość, a ze względu na treść tej wizji apostoł Jan, członkowie klasy Jana oraz wszyscy inni słudzy Boży na ziemi istotnie muszą być uważnymi obserwatorami i w swych poczynaniach odznaczać się wnikliwością. Dzięki temu zdołamy w pewnym stopniu ustrzec się plag, które nękają dzisiejsze zarozumiałe, niemoralne pokolenie — mądre tylko na sposób świecki (1 Koryntian 1:20, 21).

26. (a) Kim jest czwarty jeździec i dlaczego barwa jego konia jest stosowna? (b) Kto podąża za czwartym jeźdźcem i co się dzieje z jego ofiarami?

²⁶ Jakie nowe okropności się pojawiają, gdy jeździec na czwartym koniu odpowiada na wezwanie? Jan relacjonuje: „I ujrzałem, a oto koń blady, a siedzący na nim miał na imię Śmierć. A tuż za nim podążał Hades” (Objawienie 6:8a). Galopujący na ostatnim wierzchowcu jest wymieniony z imienia — brzmi ono Śmierć. Spośród wszystkich czterech jeźdźców apokaliptycznych tylko on został tak otwarcie zidentyfikowany. Całkiem słusznie Śmierć przedstawiono na koniu bladym, gdyż występujący w tekście oryginalnym odpowiednik tego słowa (chlo·rosʹ) jest używany w literaturze greckiej w odniesieniu do twarzy bardzo bladych, na przykład wskutek choroby. Nie jest też przypadkiem, że tuż za Śmiercią w jakiś nie wyjawiony sposób podąża Hades (grób), gdyż właśnie Hades pochłania większość ofiar czwartego jeźdźca. Na szczęście ludzie ci dostąpią zmartwychwstania, gdy ‛śmierć i Hades wydadzą umarłych,  którzy się w nich znajdują’ (Objawienie 20:13). Ale jak Śmierć zbiera swe żniwo?

27. (a) W jaki sposób zbiera żniwo jeździec mający na imię Śmierć? (b) Co wyobraża „czwarta część ziemi”, nad którą sprawuje władzę Śmierć?

²⁷ W wizji wyszczególniono kilka sposobów: „I dano im władzę nad czwartą częścią ziemi, aby zabijali długim mieczem i niedoborem żywności, i śmiertelną plagą, i przez dzikie zwierzęta ziemi” (Objawienie 6:8b). Skutki tego galopu niekoniecznie muszą się odbić na dosłownej czwartej części ludności świata, niemniej będą odczuwalne dla mieszkańców znacznych obszarów naszego globu — czy to gęsto, czy rzadko zaludnionych. Jeździec ten zagarnia nie tylko zabitych wielkim mieczem drugiego jeźdźca, ale również ofiary klęsk głodu i braków żywności powodowanych przez trzeciego. Ponadto zbiera własne żniwo — ofiary śmiertelnych chorób, a także trzęsień ziemi, przepowiedzianych w Ewangelii według Łukasza 21:10, 11.

28. (a) Jak spełnia się proroctwo o „śmiertelnej pladze”? (b) Co chroni nowożytny lud Jehowy przed wieloma chorobami?

²⁸ Na szczególną uwagę zasługuje wzmianka o „śmiertelnej pladze”. W latach 1918-1919 w ślad za niszczycielską pierwszą wojną światową przyszła epidemia grypy zwanej hiszpanką. W ciągu niewielu miesięcy pochłonęła ponad 20 milionów istnień ludzkich. Oszczędziła tylko jedno miejsce na naszej planecie — małą Wyspę Świętej Heleny. Tam, gdzie ludność została zdziesiątkowana, płonęły stosy zwłok. A dzisiaj przerażająco częste są choroby serca i nowotwory, nierzadko będące skutkiem palenia tytoniu. W latach osiemdziesiątych, określonych mianem „fatalnego dziesięciolecia”, styl życia rażąco sprzeczny z zasadami biblijnymi przyczynił się do powstania nowej „plagi” — AIDS. W roku 2000 lekarz naczelny USA powiedział, że jest to „prawdopodobnie najgorsza epidemia, jaką zna świat”. Według jego ocen wirusem HIV, powodującym AIDS, zaraziły się 52 miliony ludzi, z czego 20 milionów zmarło. Czciciele Jehowy są niezmiernie wdzięczni Bogu za mądre rady, które podał w swoim Słowie, by ich strzec od rozpusty i niewłaściwego korzystania z krwi — a więc od tego, co dziś sprzyja przenoszeniu tylu chorób! (Dzieje 15:28, 29; porównaj 1 Koryntian 6:9-11).

29, 30. (a) Co jest dziś odpowiednikiem „czterech srogich kar” wspomnianych w Ezechiela 14:21? (b) Jak rozumieć wzmiankę o dzikich zwierzętach w Objawieniu 6:8? (c) Jak można zwięźle wyrazić sedno tej proroczej sceny?

²⁹ Jak wynika z wizji Jana, czwartym sprawcą przedwczesnej śmierci miały się okazać dzikie zwierzęta. W starożytności do głównych przyczyn nagłej śmierci zaliczano właśnie czynniki wymienione po otwarciu czwartej pieczęci — wojny, klęski głodu, choroby i dzikie zwierzęta — toteż wyobrażają one wszelkie przyczyny przedwczesnej śmierci w dobie obecnej. Jehowa ostrzegł kiedyś Izraelitów: „Ześlę na Jerozolimę moje cztery  srogie kary: miecz, głód, dzikie zwierzęta i zarazę, aby wytracić w niej ludzi i zwierzęta” (Ezechiela 14:21, Bp).

³⁰ W XX wieku prasa niezbyt często donosi o śmierci spowodowanej przez dzikie zwierzęta, ale w krajach tropikalnych ich ofiarą pada sporo osób. W przyszłości może się to zdarzać jeszcze częściej, jeśli duże obszary zostaną spustoszone w wyniku wojny albo jeśli wskutek głodu ludzie będą zbyt słabi, by się obronić przed wygłodniałymi drapieżnikami. Należy też dodać, że w dzisiejszych czasach mnóstwo ludzi zachowuje się niczym bezrozumne zwierzęta. Przejawiają iście bestialskie usposobienie, rażąco sprzeczne z cechami opisanymi w Księdze Izajasza 11:6-9. To oni są w dużym stopniu odpowiedzialni za powszechny wzrost liczby przestępstw na tle seksualnym, morderstw, akcji terrorystycznych i zamachów bombowych (porównaj Ezechiela 21:36; Rzymian 1:28-31; 2 Piotra 2:12). Czwarty jeździec pochłania również ich ofiary. Całą tę proroczą scenę można chyba skomentować jednym zdaniem: Jeździec na koniu bladym w różny sposób niesie ludziom przedwczesną śmierć.

31. Dlaczego możemy być dobrej myśli, mimo iż widzimy spustoszenia wyrządzane przez jeźdźców dosiadających czerwonego, czarnego i bladego konia?

³¹ Informacje wyjawione po otwarciu pierwszych czterech pieczęci dodają nam otuchy, ponieważ wynika z nich, że nie powinniśmy rozpaczać z powodu wojen, klęsk głodu, chorób czy innych częstych  przyczyn przedwczesnej śmierci. Nie traćmy też nadziei, jeśli człowieczym przywódcom nie udaje się rozwiązać dzisiejszych problemów. Choćby sytuacja światowa wyraźnie wskazywała na to, iż jeźdźcy dosiadający konia czerwonego, czarnego i bladego kontynuują swój galop, nigdy nie zapominajmy, że wcześniej niż oni wyruszył Jeździec na białym wierzchowcu. Jezus został Królem i już odniósł tryumf, zrzucił bowiem z niebios Szatana Diabła. Do zwycięstw Chrystusa należy też zgromadzenie ostatka Izraelitów duchowych i międzynarodowej wielkiej rzeszy, liczącej już miliony członków, która ma przeżyć wielki ucisk (Objawienie 7:4, 9, 14). Jeździec ten nie spocznie, dopóki nie dopełni swego zwycięstwa.

32. Co szczególnego następuje po otwarciu każdej z pierwszych czterech pieczęci?

³² Otwarciu każdej z pierwszych czterech pieczęci towarzyszyło wezwanie: „Przyjdź!” i za każdym razem ruszał galopem jakiś jeździec na koniu. Począwszy od piątej pieczęci, nie słyszymy już takiego wezwania. Jednakże jeźdźcy ci kontynuują swą szarżę i będzie ona trwała przez cały okres zakończenia teraźniejszego systemu rzeczy (porównaj Mateusza 28:20). Jakie jeszcze doniosłe fakty wyjawia Jezus w trakcie otwierania pozostałych trzech pieczęci? Część z nich jest niedostępna dla wzroku ludzkiego. Inne, choć widzialne, należą do przyszłości. Mimo to wszystkie z całą pewnością się urzeczywistnią. Zapoznajmy się z nimi bliżej.

[Przypisy]

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 92]

Zwycięska szarża Króla

W latach trzydziestych i czterdziestych zawzięci wrogowie usiłowali wykazać, że działalność Świadków Jehowy jest nielegalna, przestępcza, a nawet wywrotowa (Psalm 94:20). W samym roku 1936 dokonano w USA aż 1149 aresztowań. W wielu sprawach Świadkowie prowadzili walkę prawną przed wszystkimi kolejnymi instancjami, łącznie z Sądem Najwyższym USA, gdzie odnieśli wspaniałe zwycięstwa. Oto kilka przykładów:

Dnia 3 maja 1943 roku Sąd Najwyższy rozpatrywał sprawę Murdock przeciw Pensylwanii i orzekł, że Świadkowie Jehowy nie muszą posiadać licencji, by rozpowszechniać swoją literaturę za pieniądze. Tego samego dnia zapadła decyzja w sprawie Martin przeciw miastu Struthers. Sąd uznał, iż dzwonienie do drzwi mieszkań podczas rozpowszechniania ulotek i innych materiałów informacyjnych nie jest sprzeczne z prawem.

Dnia 14 czerwca 1943 roku Sąd Najwyższy rozpatrzył sprawę Taylor przeciw Mississippi i uznał, że Świadkowie podczas swej działalności kaznodziejskiej nie wzywają do nielojalności wobec władz. Tego samego dnia Sąd zajął się sprawą Wydział Oświaty Stanu Wirginia Zachodnia przeciw Barnettowi. Orzekł, iż rada pedagogiczna nie ma prawa wydalić ze szkoły dzieci Świadków Jehowy za odmowę pozdrowienia sztandaru. Następnego dnia australijski Sąd Najwyższy zniósł zakaz działalności Świadków Jehowy, uznawszy go za „arbitralny, kapryśny i despotyczny”.

[Ramka na stronie 94]

„Dano zabrać pokój z ziemi”

Dokąd prowadzi technika? Jak podaje wydawane w Toronto czasopismo The Globe and Mail (z 22 stycznia 1987 roku), Ivan L. Head — prezes Międzynarodowego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego — oświadczył:

„Z wiarogodnych ocen wynika, że co czwarty naukowiec i inżynier na świecie zaangażowany w prace badawczo-rozwojowe pracuje nad bronią. (...) W roku 1986 wydawano na ten cel ponad 1,5 miliona dolarów na minutę. (...) Czy dzięki intensywnemu rozwojowi takich technologii jesteśmy choć trochę bezpieczniejsi? Siła rażenia broni jądrowej nagromadzonej w arsenałach supermocarstw odpowiada łącznej sile wybuchu wszystkich pocisków wystrzelonych przez żołnierzy w czasie drugiej wojny światowej — pomnożonej przez 6000. Sześć tysięcy drugich wojen światowych! Po roku 1945 świat tylko niecałe siedem tygodni był wolny od działań zbrojnych. Wybuchło ponad 150 wojen, międzynarodowych lub domowych, podczas których zginęło 19,3 miliona osób — przeważnie w wyniku stosowania nowych technologii, opracowanych już w erze ONZ”.

[Ramka na stronach 98, 99]

Układ Księgi Objawienia

Po omówieniu tych kilku rozdziałów Księgi Objawienia zaczynamy wyraźniej dostrzegać jej układ. Można w niej wyróżnić porywający wstęp (Objawienie 1:1-9) oraz opisy 16 wizji:

1 WIZJA (1:10 do 3:22): Pod wpływem natchnienia Jan widzi wyniesionego do chwały Jezusa, który przesyła siedmiu zborom serdeczne orędzia z licznymi radami.

2 WIZJA (4:1 do 5:14): Majestatyczna wizja niebiańskiego tronu Jehowy. Bóg wręcza Barankowi zwój.

3 WIZJA (6:1-17): Zdejmując ze zwoju pierwszych sześć pieczęci, Baranek stopniowo ukazuje złożoną wizję wydarzeń, które mają się rozegrać w dniu Pańskim. Rozpoczynają galop czterej jeźdźcy apokaliptyczni, zamęczeni niewolnicy Boży otrzymują białe szaty, po czym następuje opis wielkiego dnia srogiego gniewu.

4 WIZJA (7:1-17): Aniołowie powstrzymują wichry zagłady, dopóki nie zostanie opieczętowane grono 144 000 Izraelitów duchowych. Zgromadzana ze wszystkich narodów wielka rzesza, mająca przejść żywo przez wielki ucisk, przypisuje zbawienie Bogu i Chrystusowi.

5 WIZJA (8:1 do 9:21): Po otwarciu siódmej pieczęci słychać dźwięki siedmiu trąb, przy czym pierwszych sześć rozbrzmiewa jeszcze w piątej wizji. Głosy tych sześciu trąb obwieszczają wyrok Jehowy na ludzkość. Trąby piąta i szósta zapowiadają zarazem pierwsze i drugie biada.

6 WIZJA (10:1 do 11:19): Silny anioł daje Janowi mały zwój. Oglądamy zmierzenie świątyni, po czym poznajemy przeżycia dwóch świadków. Punktem kulminacyjnym jest zadęcie w siódmą trąbę, która zwiastuje wrogom Bożym trzecie biada: ustanowienie Królestwa Jehowy i Jego Chrystusa.

7 WIZJA (12:1-17): Opis narodzin Królestwa, po których Michał zrzuca na ziemię wielkiego Węża, Szatana.

8 WIZJA (13:1-18): Z morza wychodzi potężna bestia, a inna bestia, mająca dwa rogi jak baranek, skłania ludzi, żeby oddawali jej cześć.

9 WIZJA (14:1-20): Wspaniała prorocza scena ukazująca 144 000 pomazańców na górze Syjon. Rozgłaszanie po całej ziemi anielskich orędzi, zżęcie winorośli ziemi i deptanie winnej tłoczni gniewu Bożego.

10 WIZJA (15:1 do 16:21): Kolejny obraz dworu niebiańskiego, a potem wylanie na ziemię siedmiu czasz gniewu Jehowy. Również tę część zamyka proroczy opis zakończenia szatańskiego systemu rzeczy.

11 WIZJA (17:1-18): Wielka nierządnica, Babilon Wielki, dosiada szkarłatnej bestii, która na krótko trafia do otchłani, lecz potem z niej wychodzi i niszczy rozpustnicę.

12 WIZJA (18:1 do 19:10): Obwieszczenie upadku i ostatecznej zagłady Babilonu Wielkiego. Po tej egzekucji jedni pogrążają się w żałobie, a drudzy wysławiają Jehowę. Zapowiedź zaślubin Baranka.

13 WIZJA (19:11-21): Jezus na czele zastępów niebiańskich wykonuje wyrok Boży na podległym Szatanowi systemie rzeczy, na jego wojskach i poplecznikach; ptaki padlinożerne ucztują na ich zwłokach.

14 WIZJA (20:1-10): Uwięzienie Szatana Diabła w otchłani, Tysiącletnie Panowanie Chrystusa i jego współkrólów, ostateczne wypróbowanie ludzi oraz unicestwienie Szatana i demonów.

15 WIZJA (20:11 do 21:8): Powszechne zmartwychwstanie i wielki Dzień Sądu; pojawiają się nowe niebiosa i nowa ziemia, zapewniające sprawiedliwej ludzkości wieczyste błogosławieństwa.

16 WIZJA (21:9 do 22:5): Finał Objawienia: chwalebna wizja małżonki Baranka — Nowego Jeruzalem. Z miasta tego wypływają zgotowane przez Boga środki zapewniające ludziom zdrowie i życie.

Objawienie kończy się ciepłymi, zachęcającymi wypowiedziami Jehowy, Jezusa, anioła i samego Jana. Do wszystkich ludzi jest kierowane zaproszenie: „Przyjdź!” (Objawienie 22:6-21).