Rozdział 5

Jan widzi wyniesionego do chwały Jezusa

Wizja 1 — Objawienie 1:10 do 3:22

Treść: Jezus dokonuje inspekcji Izraela duchowego na ziemi i udziela serdecznych zachęt

Czas spełnienia: Część dnia Pańskiego od roku 1914 aż do śmierci i zmartwychwstania ostatniego z wiernych pomazańców

1. Jak wprowadzono pierwszą wizję i w jaki sposób Jan wskazuje, do jakiego czasu ona się odnosi?

PIERWSZA wizja Objawienia zaczyna się w 10 wersecie 1 rozdziału. Podobnie jak inne widzenia w tej księdze, jest poprzedzona zapowiedzią, że Jan ujrzy i usłyszy coś nadzwyczajnego (Objawienie 1:10, 12; 4:1; 6:1). Wizja ta jest osadzona w realiach I wieku, kiedy to skierowano orędzia do siedmiu ówczesnych zborów. Niemniej apostoł wskazuje, do jakiego okresu ona się faktycznie odnosi. Oznajmia: „W natchnieniu znalazłem się w dniu Pańskim” (Objawienie 1:10a). Cóż to za „dzień”? Czy ma on jakiś związek z dramatycznymi wydarzeniami burzliwego wieku XX? Jeżeli tak, to powinniśmy zwracać baczną uwagę na owo proroctwo, gdyż może mieć wpływ na nasze życie, a nawet zadecydować o naszym ocaleniu (1 Tesaloniczan 5:20, 21).

W dniu Pańskim

2. Kiedy się zaczął dzień Pański, a kiedy się skończy?

² Wobec tego w którym okresie spełnia się Objawienie? Zastanówmy się najpierw, czym jest dzień Pański. Apostoł Paweł pisze o nim jako o czasie sądu i urzeczywistniania obietnic Bożych (1 Koryntian 1:8; 2 Koryntian 1:14; Filipian 1:6, 10; 2:16). Z nastaniem tego „dnia” wspaniałe zamierzenia Jehowy coraz szybciej zdążają do tryumfalnego punktu kulminacyjnego. Dzień Pański zaczyna się od ukoronowania Jezusa na niebiańskiego Króla. Będzie trwać jeszcze po wykonaniu wyroku na szatańskim świecie, obejmując przywrócenie raju i doprowadzenie rodziny ludzkiej do doskonałości, a skończy się, gdy Jezus „przekaże królestwo swemu Bogu i Ojcu” (1 Koryntian 15:24-26, NW; Objawienie 6:1, 2).

3. (a) Jak proroctwo Daniela o „siedmiu czasach” pomaga nam zrozumieć, kiedy miał się zacząć dzień Pański? (b) Jakie wydarzenia na ziemi potwierdzają, że dzień Pański rozpoczął się w roku 1914?

³ W ustaleniu początku dnia Pańskiego pomaga nam spełnianie się innych proroctw biblijnych. Na przykład Daniel pisał o przerwaniu panowania rodu króla Dawida i o tym, iż po „siedmiu czasach” miało się stać wiadome, „że Najwyższy jest władcą nad królestwem ludzkim, a daje je, komu zechce” (Daniela 4:20, 21, 28, 29, BT, wydanie I). Główne spełnienie tego proroctwa rozpoczęło się od spustoszenia królestwa judzkiego, co według dowodów biblijnych nastąpiło w październiku 607 roku p.n.e. Z Objawienia 12:6, 14 wynika, że trzy i pół czasu odpowiada 1260 dniom, wobec tego siedem czasów (dwukrotnie więcej) to 2520 dni. Licząc „dzień za rok”, stwierdzamy, że „siedem czasów” trwało 2520 lat (Ezechiela 4:6). A więc Chrystus Jezus rozpoczął swe niebiańskie panowanie w drugiej połowie roku 1914. W tym samym roku  wybuchła pierwsza wojna światowa, stanowiąca „początek boleści”, które w dalszym ciągu trapią ludzkość. Wydarzenia rozgrywające się na naszej zbroczonej krwią ziemi od roku 1914 wyraźnie potwierdzają, że właśnie wtedy zaczął się „dzień” obecności Jezusa! (Mateusza 24:3-14). *

4. (a) Kiedy według samego Objawienia spełnia się pierwsza wizja? (b) Kiedy spełnianie się tej wizji dobiegnie końca?

⁴ A zatem pierwsza wizja oraz zawarte w niej rady odnoszą się do dnia Pańskiego, który zaświtał w roku 1914. Na słuszność takiego umiejscowienia jej w czasie wskazuje fakt, iż w dalszej części Objawienia opisano wykonanie prawdziwych i sprawiedliwych wyroków Bożych, w czym doniosłą rolę odgrywa Pan Jezus (Objawienie 11:18; 16:15; 17:1; 19:2, 11). A skoro urzeczywistnianie pierwszej wizji zaczęło się w roku 1914, to kiedy się skończy? Z treści owych orędzi wynika, że ich adresatem jest zbór Boży złożony z pomazańców przebywających na ziemi. Spełnianie się pierwszej wizji dobiegnie końca wtedy, gdy ostatni wierny członek tego zboru umrze i zostanie wskrzeszony do życia niebiańskiego. Ale dzień Pański potrwa aż do końca tysiącletniego panowania Jezusa Chrystusa, przynosząc mnóstwo błogosławieństw ziemskim drugim owcom (Jana 10:16; Objawienie 20:4, 5).

5. (a) Do czego wzywa Jana pewien głos? (b) Dlaczego można powiedzieć, że „siedem zborów”, do których wysłano zwój, miało bardzo dogodne położenie?

⁵ Zanim Jan cokolwiek ujrzał w pierwszej wizji, coś dobiegło do jego uszu: „I usłyszałem za sobą silny głos jakby trąby, mówiący: ‚Co widzisz, zapisz w zwoju i poślij do siedmiu zborów — w Efezie i w Smyrnie, i w Pergamonie, i w Tiatyrze, i w Sardes, i w Filadelfii, i w Laodycei’” (Objawienie 1:10b, 11). Stanowczy i majestatyczny jak dźwięk trąby głos nawołuje, by Jan napisał do „siedmiu zborów”. Apostoł otrzyma kilka orędzi, a wszystko, co zobaczy i usłyszy, ma podać do publicznej wiadomości. Godna uwagi jest okoliczność, że wymienione tu zbory rzeczywiście istniały w czasach Jana. Wszystkie leżały w Azji Mniejszej i od Patmos dzieliło je tylko morze. Do każdego z nich łatwo było dotrzeć znakomitymi drogami rzymskimi, biegnącymi przez te tereny. Posłaniec bez najmniejszych trudności mógł przenieść zwój z miasta do miasta. Owe siedem zborów to jakby część współczesnego obwodu Świadków Jehowy.

6. (a) Do czego odnosi się zwrot „to, co jest”? (b) Dlaczego możemy być pewni, że w dzisiejszym zborze namaszczonych chrześcijan panuje podobna sytuacja jak w czasach Jana?

⁶ Większość proroctw Objawienia miała się spełnić po czasach Jana. Dotyczyły tego, „co się stanie potem”. Jednakże rady skierowane do siedmiu zborów mówiły o tym, „co jest”, a więc o faktycznej sytuacji w nich panującej. Orędzia te były cenną pomocą dla wiernych starszych zamianowanych zarówno w tych siedmiu zborach, jak i we wszystkich innych ówczesnych zborach chrześcijan namaszczonych duchem. * Ale skoro wizja odnosi się głównie do dnia Pańskiego, słowa Jezusa każą się spodziewać podobnego rozwoju wypadków w zborze pomazańców doby obecnej (Objawienie 1:10, 19).

7. Kogo Jan widzi w pierwszej wizji i dlaczego jest to dla nas takie ważne i budzi nasz zachwyt?

⁷ W pierwszej wizji Jan ogląda Pana Jezusa Chrystusa jaśniejącego niebiańską chwałą. Czyż można sobie wyobrazić bardziej stosowny początek księgi proroctw o wielkim dniu owego Pana, działającego z upoważnienia nieba? Cóż mogłoby być ważniejsze dla nas, którzy żyjemy w tym dniu i pilnie zważamy na każde rozporządzenie naszego Króla? Co więcej, rzecznicy zwierzchnictwa Jehowy są zachwyceni, mogąc się upewnić, że mesjańskie Nasienie — które przetrwało wszystkie szatańskie próby i prześladowania i poniosło męczeńską śmierć, gdy 1900 lat temu ‛rozgnieciono  mu piętę’ — żyje obecnie w niebie i zostało uprawnione do tryumfalnego urzeczywistnienia wspaniałego zamierzenia Bożego! (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 3:15, NW).

8. Do podjęcia jakich działań Jezus jest gotów w każdej chwili?

⁸ Jezus jako panujący Król najwyraźniej jest gotów natychmiast przystąpić do czynu. Jehowa ustanowił go Głównym Wykonawcą swych ostatecznych wyroków na tym starym, niegodziwym systemie rzeczy i jego diabolicznym bogu, Szatanie. Jezus jest też przygotowany do sądzenia zarówno tego świata, jak i zboru pomazańców oraz towarzyszącej im wielkiej rzeszy (Objawienie 7:4, 9; Dzieje 17:31).

9. (a) Jak Jan opisuje wyniesionego do chwały Jezusa Chrystusa, którego widzi wśród złotych świeczników? (b) Na co wskazuje zarówno otoczenie przypominające świątynię, jak i szata Jezusa? (c) Co symbolizuje złoty pas?

⁹ Na dźwięk tego donośnego głosu Jan odwraca się i oto, co widzi: „I odwróciłem się, aby zobaczyć, co za głos do mnie mówił, a odwróciwszy się ujrzałem siedem złotych świeczników” (Objawienie 1:12). Jan dowie się później, co symbolizuje tych siedem świeczników. Na razie jednak jego uwagę przykuwa stojąca wśród nich osoba. Dostrzega mianowicie „pośród świeczników kogoś podobnego do syna człowieczego, odzianego w szatę sięgającą do stóp i przepasanego przez piersi złotym pasem” (Objawienie 1:13). Przejęty lękiem i szacunkiem Jan jest świadkiem pojawienia się wspaniałej, promieniejącej postaci — „syna człowieczego”, czyli Jezusa. Ukazuje się w olśniewającej chwale między zapalonymi złotymi świecznikami. Otoczenie to przypomina świątynię i uzmysławia Janowi, że Jezus pełni funkcję wielkiego Arcykapłana Jehowy, i że sprawuje władzę sądowniczą (Hebrajczyków 4:14; 7:21-25). Długa, przepyszna szata dobrze licuje z jego urzędem kapłańskim. Wzorem starożytnych arcykapłanów żydowskich nosi pas — złoty pas okalający piersi i okrywający serce. Oznacza to, że z zadania zleconego mu przez Jehowę Boga będzie się wywiązywać całym sercem (2 Mojżeszowa 28:8, 30; Hebrajczyków 8:1, 2).

10. (a) O czym świadczą śnieżnobiałe włosy i płomienne oczy Jezusa? (b) Co oznacza fakt, że stopy Jezusa są podobne do rozżarzonej miedzi?

¹⁰ Jan tak kontynuuje swój opis: „A jego głowa i włosy były białe jak biała wełna, jak śnieg, a jego oczy jak ognisty płomień” (Objawienie 1:14). Śnieżnobiałe włosy świadczą o mądrości nabytej podczas długiego życia (porównaj Przypowieści 16:31). Płomienne oczy wskazują, że gdy coś bada, sprawdza lub gdy daje wyraz swemu oburzeniu, odznacza się bystrością i przenikliwością. Uwagę Jana przyciągają nawet stopy Jezusa: „A jego stopy były podobne do czystej miedzi, gdy się żarzy w piecu, a jego głos był jak odgłos wielu wód” (Objawienie 1:15). Stopy Jezusa przypominają w tej wizji rozżarzoną, błyszczącą miedź — co jest stosowne w wypadku kogoś, kto gorliwie podąża naprzód i zajmuje wybitne stanowisko przed obliczem Jehowy Boga. Poza tym to, co boskie, często jest przedstawiane w Biblii jako złoto, natomiast odpowiednikiem tego, co ludzkie, bywa czasem miedź. * A więc żarzące się niby czysta miedź stopy Jezusa przypominają nam, jak „piękne” były jego nogi, gdy chodził po ziemi, głosząc dobrą nowinę (Izajasza 52:7; Rzymian 10:15).

11. (a) O czym przypominają nam jaśniejące chwałą stopy Jezusa? (b) Na co wskazuje okoliczność, że głos Jezusa „był jak odgłos wielu wód”?

¹¹ Jako człowiek doskonały, Jezus wprost promieniał w sposób dostrzegalny dla ludzi i aniołów (Jana 1:14). Jego jaśniejące chwałą stopy przypominają nam również, że w organizacji Jehowy, w której jest Arcykapłanem, stąpa po świętej ziemi (porównaj 2 Mojżeszową 3:5). Ponadto jego głos grzmi niczym potężny wodospad. Imponuje i budzi respekt, jak przystało na głos kogoś, kogo oficjalnie nazwano Słowem Bożym i kto przyszedł „sprawiedliwie (...) sądzić świat” (Dzieje 17:31, BT; Jana 1:1).

12. Co oznacza „ostry, długi miecz obosieczny”?

 ¹² „I miał w swej prawej ręce siedem gwiazd, a z jego ust wychodził ostry, długi miecz obosieczny, a jego oblicze było jak słońce, gdy świeci w swej mocy. A gdy go ujrzałem, upadłem jak martwy u jego stóp” (Objawienie 1:16, 17a). Znaczenie owych siedmiu gwiazd objaśnia nieco później sam Jezus. Zauważmy jednak, co wystaje z jego ust: „ostry, długi miecz obosieczny”. Jakże trafny to symbol! Jezusowi zlecono przecież obwieszczenie ostatecznych wyroków wydanych na wrogów Jehowy. Rozstrzygające wypowiedzi, które padają z ust Jezusa, doprowadzą do wytracenia wszystkich niegodziwców (Objawienie 19:13, 15).

13. (a) Co nam przypomina jaśniejące blaskiem oblicze Jezusa? (b) Jakie ogólne wrażenie sprawia opis Jezusa przekazany przez Jana?

¹³ Jaśniejące oblicze Jezusa przywodzi na myśl twarz Mojżesza, która promieniała po rozmowie z Jehową na górze Synaj (2 Mojżeszowa 34:29, 30). Przypomnijmy też sobie, że gdy 1900 lat temu trzech apostołów było świadkami przemienienia Jezusa, „zajaśniało oblicze jego jak słońce, a szaty jego stały się białe jak światło” (Mateusza 17:2). Podobnie w wizji przedstawiającej Jezusa w dniu Pańskim jego oblicze lśni promiennym blaskiem, jaki bije od tego, kto przebywa w obecności Jehowy (2 Koryntian 3:18). Całe to widzenie Jana wprost tchnie olśniewającą chwałą. Śnieżnobiałe włosy, płomienny wzrok, świecące oblicze i żarzące się stopy — wszystko to  składa się na przewspaniałą wizję tego, który mieszka „w światłości niedostępnej” (1 Tymoteusza 6:16). Cóż za realistyczna, sugestywna scena! Jak zareagował przejęty do głębi Jan? Apostoł sam wyjaśnia: „A gdy go ujrzałem, upadłem jak martwy u jego stóp” (Objawienie 1:17).

14. Jak powinno na nas oddziaływać zapoznanie się z wizją Jana, ukazującą wyniesionego do chwały Jezusa?

¹⁴ Barwny i szczegółowy opis wizji Jana napełnia dziś lud Boży szczerym docenianiem. Już ponad 70 lat żyjemy w dniu Pańskim, podczas którego w zachwycający sposób spełnia się to widzenie. Królowanie Jezusa nie jest dla nas kwestią przyszłości, lecz teraźniejszości, czymś najzupełniej rzeczywistym. Toteż jako lojalni poddani jego Królestwa, będziemy z zachwytem śledzić ciąg dalszy pierwszej wizji Jana i posłusznie przysłuchiwać się słowom wyniesionego do chwały Jezusa Chrystusa.

[Przypisy]

[Pytania do studium]

 [Ilustracje na stronie 23]

Zabytki archeologiczne na terenach miast, w których znajdowało się siedem zborów, potwierdzają sprawozdanie biblijne. W tych właśnie miastach chrześcijanie z pierwszego wieku otrzymali pokrzepiające orędzia Jezusa, pobudzające do działania ogólnoziemski zbór w XX wieku

PERGAMON

SMYRNA

TIATYRA

SARDES

EFEZ

FILADELFIA

LAODYCEA