Rozdział 10

Odraza do „głębokich rzeczy Szatana”

TIATYRA

1. Jak była położona Tiatyra względem innych zborów i jaką rolę odgrywała w tym mieście religia?

OKOŁO 65 kilometrów na południowy wschód od miasta Bergama (Pergamonu) leży kwitnące miasto tureckie Akhisar. Jakieś 1900 lat temu w tym miejscu znajdowała się Tiatyra. Nadzorca podróżujący mógł z łatwością dotrzeć tu drogą z Pergamonu, a potem wyruszyć kolejno do pozostałych zborów wymienionych w 3 rozdziale Objawienia — do zboru w Sardes, Filadelfii oraz Laodycei. W przeciwieństwie do Pergamonu Tiatyra chyba nie była ważnym ośrodkiem kultu cesarza, choć wznosiły się w niej przybytki i świątynie bogów pogańskich. Stanowiła natomiast znane centrum handlowe.

2, 3. (a) Co napisano wcześniej w Biblii o kobiecie z Tiatyry, która została chrześcijanką? (b) Co mówił Tiatyrczykom fakt, że Jezus jest „Synem Bożym” oraz że „ma oczy jak ognisty płomień”?

² Kiedy Paweł głosił w Macedonii, napotkał tam sprzedawczynię purpury Lidię z Tiatyry. Razem z domownikami chętnie go wysłuchała i okazała nadzwyczajną gościnność (Dzieje 16:14, 15). Jest pierwszą znaną nam mieszkanką tego miasta, która przyjęła chrystianizm. Z biegiem czasu w samej Tiatyrze powstał zbór chrześcijański. Jezus kieruje do niego najdłuższe orędzie: „A do anioła zboru w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży, ten, który ma oczy jak ognisty płomień, a jego stopy są podobne do czystej miedzi” (Objawienie 2:18).

³ Wyrażenie „Syn Boży” występuje w Objawieniu tylko ten jeden raz, chociaż w innych miejscach Jezus powiada o Jehowie: „mój Ojciec” (Objawienie 2:27; 3:5, 21). Użycie tego tytułu zapewne przypomina chrześcijanom z Tiatyry o zażyłej więzi łączącej Jezusa  z Jehową. Fakt, że ów Syn „ma oczy jak ognisty płomień”, stanowi dla nich przestrogę, iż jego sąd doszczętnie wypali wszystko, co w jego oczach kala zbór. Powtórna wzmianka o stopach żarzących się jak miedź uwypukla okoliczność, że gdy chodził po ziemi, świecił przykładem wierności. Tiatyrczycy niewątpliwie wzięli sobie do serca jego rady, a my musimy postąpić podobnie (1 Piotra 2:21).

4, 5. (a) Za co Jezus mógł pochwalić chrześcijan z Tiatyry? (b) Pod jakimi względami zbór w Tiatyrze przypomina 70 000 dzisiejszych zborów Świadków Jehowy?

⁴ To radosne, że Jezus ma za co pochwalić chrześcijan w Tiatyrze. Mówi: „Znam twe uczynki i twą miłość, i wiarę, i usługiwanie, i wytrwałość i wiem, że ostatnich twych uczynków jest więcej niż poprzednich” (Objawienie 2:19). W przeciwieństwie do Efezjan pomazańcy z tego zboru nie utracili pierwszej miłości do Jehowy. Mają też silną wiarę. Ponadto spełniają więcej dobrych uczynków niż dawniej i przejawiają wytrwałość, podobnie jak chrześcijanie w trzech poprzednich zborach. Jakże trafna to charakterystyka około 70 000 zborów ludu Jehowy, rozsianych dziś po całej ziemi! Organizacja ta pała miłością do Jehowy oraz gorliwością w służbie, pobudzającą do czynu zarówno młodych, jak i starych. Coraz więcej Świadków wytęża siły w charakterze pionierów, mądrze wyzyskując czas, jaki jeszcze pozostał na rozgłaszanie chwalebnej nadziei na bliskie już przyjście Królestwa Bożego (Mateusza 24:14; Marka 13:10).

⁵ Od dziesiątków lat mnóstwo wiernych członków namaszczonego ostatka i wielkiej rzeszy daje piękny przykład wytrwałości w służbie Bożej, podczas gdy otaczający ich świat ogarniają coraz gęstsze mroki beznadziejności. Nie traćmy jednak otuchy! Księga Objawienia potwierdza świadectwo złożone przez wcześniejszych proroków. „Blisko jest wielki dzień Jahwe, bliski i rychły on bardzo” (Sofoniasza 1:14, BT; Joela 2:1; Habakuka 2:3; Objawienie 7:9; 22:12, 13).

„Niewiasta Jezebel”

6. (a) Jaki problem wymagający natychmiastowej uwagi dostrzega Jezus w Tiatyrze, choć ma za co pochwalić ten zbór? (b) Kim była Jezebel i czy miała prawo podawać się za prorokinię?

⁶ Płomienne oczy Jezusa sięgają głębiej i dostrzegają coś, czym należy się natychmiast zająć. „Niemniej to mam przeciwko tobie”, oznajmia zborowi tiatyrskiemu, „że tolerujesz niewiastę Jezebel, tę, która nazywa siebie prorokinią oraz naucza i wprowadza w błąd moich niewolników, aby dopuszczali się rozpusty i jedli rzeczy składane w ofierze bożkom” (Objawienie 2:20). W X wieku p.n.e. królowa Jezebel (Izebel), żona króla izraelskiego Achaba i czcicielka Baala, wyrobiła sobie złą sławę morderczyni, cudzołożnicy i despotki. Została potem stracona na rozkaz Jehu, będącego pomazańcem Jehowy (1 Królewska 16:31; 18:4; 21:1-16; 2 Królewska 9:1-7, 22, 30, 33). Bałwochwalczyni Jezebel nie miała prawa podawać się za prorokinię — w przeciwieństwie do Miriam i Debory, wiernych prorokiń izraelskich (2 Mojżeszowa 15:20, 21; Sędziów 4:4; 5:1-31). Nie pobudzał jej do prorokowania duch Jehowy, który oddziaływał chociażby na sędziwą Annę oraz na cztery córki ewangelizatora Filipa (Łukasza 2:36-38; Dzieje 21:9).

7. (a) Czyj wpływ najwyraźniej ma na myśli Jezus, wspominając o „niewieście Jezebel”? (b) Jak niektóre z tych kobiet mogły usprawiedliwiać swe krnąbrne postępki?

 ⁷ Nie ulega więc wątpliwości, że „niewiasta Jezebel” z Tiatyry, podająca się za prorokinię, to zwykła oszustka. Nie ma poparcia ducha Bożego. Kim zatem jest? Najprawdopodobniej chodzi o kobietę lub grupę kobiet bezwstydnie wywierającą zgubny wpływ na zbór. Być może niektóre z nich wciągały innych członków zboru w niemoralność, bezczelnie usprawiedliwiając swe samowolne postępki opacznie interpretowanymi wersetami. Iście kłamliwe prorokowanie! Nakłaniały drugich, by wkroczyli za nimi na drogę „wszeteczeństwa, nieczystości, namiętności, złej pożądliwości i chciwości, która jest bałwochwalstwem” (Kolosan 3:5). Chciały uwikłać zbór w niemoralny, samolubny styl życia, na jaki dzisiaj patrzy się przez palce w większości religii chrześcijaństwa.

8. (a) Co Jezus mówi o „Jezebel” z Tiatyry? (b) Jak w dzisiejszych czasach uwidacznia się niestosowny wpływ kobiet?

⁸ Jezus mówi dalej do starszych w Tiatyrze: „I dałem jej czas na skruchę, ale nie chce okazać skruchy za swą rozpustę. Oto wkrótce rzucę ją na łoże boleści, a tych, którzy z nią cudzołożą — w wielki ucisk, jeśli nie okażą skruchy za jej uczynki” (Objawienie 2:21, 22). Tak jak starożytna Jezebel najwyraźniej zdominowała Achaba, a potem przeciwstawiła się Jehu, wykonującemu wyroki Boże, tak kobiety te być może próbują manipulować mężami i starszymi. Wydaje się, że nadzorcy w Tiatyrze tolerują to nieskromne zachowanie, przypominające wpływ wywierany przez Jezebel. Jezus kieruje tu do nich poważne ostrzeżenie, odnoszące się także do dzisiejszego ogólnoziemskiego zboru ludu Jehowy. W naszych czasach niektóre równie krnąbrne kobiety popchnęły swych mężów do odstępstwa, a nawet pozywały wiernych sług Jehowy przed sądy (porównaj Judy 5-8).

9. (a) Dlaczego wypowiedź Jezusa o Jezebel nie stawia w złym świetle wszystkich kobiet w zborze? (b) Jedynie kiedy kobiety upodabniają się do Jezebel?

⁹ W żadnym wypadku nie stawia to w niekorzystnym świetle lojalnych niewiast należących do zboru chrześcijańskiego. Wierne siostry wykonują dziś ogromną część dzieła świadczenia — przyprowadzają do zboru mnóstwo nowych, z którymi studiują Biblię. Bóg błogosławi ich pracy, o czym świadczą słowa Psalmu 68:12: „Pan daje hasło, zastęp zwiastunek dobrej wieści jest wielki”. Nacechowane szacunkiem i łagodnością usposobienie żony, które ‛jest tak cenne wobec Boga’, może wywierać korzystny wpływ na męża (1 Piotra 3:1-4, BT). Król Lemuel chwali zaradną, pracowitą żonę (Przypowieści 31:10-31). Kobiety upodabniają się do Jezebel  jedynie wtedy, gdy przekraczają określone granice i zwodzą mężczyzn na manowce albo kwestionują bądź lekceważą zasadę zwierzchnictwa (Efezjan 5:22, 23; 1 Koryntian 11:3).

10. (a) Dlaczego Jezebel i jej dzieci spotka kara? (b) W jakim groźnym położeniu znajdują się ci, którzy się stali dziećmi Jezebel, i co powinni uczynić?

¹⁰ Mówiąc o „niewieście Jezebel”, Jezus oświadcza: „A jej dzieci zabiję śmiertelną plagą, tak iż wszystkie zbory poznają, że ja jestem tym, który bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według waszych uczynków” (Objawienie 2:23). Jezus dał Jezebel i jej dzieciom czas na skruchę, ale ponieważ trwają w niemoralnych postępkach, muszą zostać ukarani. Jest to niezwykle istotna wiadomość dla dzisiejszych chrześcijan. Kobiety i mężczyźni, którzy stają się dziećmi Jezebel, gdyż tak jak ona naruszają biblijne zasady co do zwierzchnictwa i moralności lub krnąbrnie lekceważą porządek teokratyczny, są dotknięci groźną chorobą duchową. Jeżeli ktoś taki przywoła starszych zboru, by się nad nim modlili, to „modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie” — pod warunkiem, że pokornie będzie postępował zgodnie z tymi modlitwami. Ale jeśli ukrywa niemoralne czyny lub tylko stwarza pozory gorliwej służby, niech się nie łudzi, iż zdoła oszukać Boga lub Chrystusa (Jakuba 5:14, 15).

11. Co pomaga dziś zborom ustrzec się sprzecznego z prawem Bożym wpływu kobiet?

¹¹ Na szczęście większość zborów Świadków Jehowy jest dziś świadoma tego niebezpieczeństwa. Starsi są wyczuleni na skłonności do występku czy nieteokratycznego zachowania. Starają się przywołać do porządku kobiety i mężczyzn igrających z ogniem i dopomóc im w rozwijaniu usposobienia duchowego, zanim będzie za późno (Galacjan 5:16; 6:1). Ci chrześcijańscy nadzorcy życzliwie, lecz stanowczo kładą tamę wszelkim próbom formowania klik, które krzewią postawy przypominające ruch wyzwolenia kobiet. Prócz tego w publikacjach Towarzystwa Strażnica podawane są co jakiś czas aktualne rady na ten temat. *

12. Pod jakim względem gorliwość klasy Jana przypomina gorliwość Jehu?

¹² Kiedy jednak ktoś dopuszcza się rażącej niemoralności, a zwłaszcza gdy weszło mu to w zwyczaj, wtedy taki zatwardziały grzesznik musi zostać wykluczony ze społeczności. Przypomnijmy sobie gorliwość, z jaką Jehu usuwał w Izraelu wszelkie ślady wpływu Jezebel. Obecnie klasa Jana daje dobry przykład towarzyszącym jej „Jonadabom” podejmowaniem równie zdecydowanych działań, czym dowodzi, że się całkowicie różni od pobłażliwych duchownych chrześcijaństwa (2 Królewska 9:22, 30-37; 10:12-17).

13. Co się stanie z tymi, którzy ulegają zgubnemu wpływowi pewnych kobiet?

¹³ Syn Boży, występujący jako Posłaniec i Sędzia z upoważnienia Jehowy, czyni słusznie, demaskując współczesną Jezebel i rzucając ją na łoże boleści, gdyż faktycznie jest ona przewlekle chora duchowo (Malachiasza 3:1, 5, Bp). Ci, którzy ulegli jej szkodliwemu wpływowi, także doświadczą wielkiego ucisku — zgryzoty będącej udziałem wykluczonych, których odcięto od zboru chrześcijańskiego, jak gdyby byli martwi. Jeżeli nie okażą skruchy, nie nawrócą się i nie zostaną przyłączeni do zboru, czeka ich literalna zagłada wskutek „śmiertelnej plagi” — najpóźniej podczas wielkiego ucisku. Natomiast gdy przejawią szczerą skruchę za złe postępki, to jeszcze mogą powrócić do społeczności (Mateusza 24:21, 22; 2 Koryntian 7:10).

14. (a) Jak Jezus posługuje się starszymi do rozwiązywania pewnych problemów, takich jak wszelkie wpływy Jezebel? (b) Jak zbór powinien wspierać starszych rozstrzygających takie problemy?

¹⁴ „Wszystkie zbory” muszą się dowiedzieć, że Jezus bada „nerki”, to jest najskrytsze uczucia, oraz „serce” — najgłębsze tajniki osobowości, rzeczywiste pobudki. Używa do tego zaufanych „gwiazd”, czyli starszych, którzy zajmują się określonymi problemami, takimi  jak wszelkie oznaki wpływu Jezebel (Objawienie 1:20). Kiedy nadzorcy starannie zbadają tego rodzaju sprawę i wydadzą orzeczenie, nie należy dociekać, dlaczego poczyniono takie czy inne kroki. Wszyscy powinni pokornie zaakceptować ich decyzję i dalej wspierać owe „gwiazdy” nadzorujące zbór. Lojalność wobec Jehowy i Jego postanowień organizacyjnych z pewnością zostanie nagrodzona (Psalm 37:27-29; Hebrajczyków 13:7, 17). Obyś i ty dostąpił błogosławieństwa, gdy Jezus będzie oddawał każdemu według jego uczynków (zobacz też Galacjan 5:19-24; 6:7-9).

„Trzymajcie się mocno tego, co macie”

15. (a) Co Jezus ma do powiedzenia chrześcijanom, których nie zdeprawowała Jezebel? (b) Co dowodzi, że w roku 1918 nie wszyscy podający się za chrześcijan byli zepsuci przez odstępcze chrześcijaństwo?

¹⁵ Następne słowa Jezusa są naprawdę pocieszające: „Mówię zaś wam, pozostałym w Tiatyrze, wszystkim, którzy nie mają tej nauki, tym właśnie, którzy nie poznali, jak mówią, ‚głębokich rzeczy Szatana’: Nie nakładam na was żadnego innego brzemienia. Tylko trzymajcie się mocno tego, co macie, dopóki nie przyjdę” (Objawienie 2:24, 25). W Tiatyrze są jeszcze wierni ludzie, którzy nie ulegli wpływowi Jezebel. Podobnie przez 40 lat poprzedzających rok 1918 i przez cały okres późniejszy nie wszyscy uważający się za chrześcijan tolerowali niemoralność i zepsucie panoszące się w chrześcijaństwie. Mała grupka Badaczy Pisma Świętego, znanych dziś jako Świadkowie Jehowy, starała się pomóc innym dostrzec niechrześcijańskie pochodzenie wielu dogmatów nauczanych w kościołach, sama zaś uwalniała się od wszelkich babilońskich  wierzeń i praktyk odstępczego chrześcijaństwa, w tym od nauk „niewiasty Jezebel”, propagujących swobodę obyczajów.

16. Czego należy się wystrzegać, chociaż Jezus, podobnie jak ciało kierownicze z I wieku, nie nakłada na chrześcijan dodatkowego brzemienia?

¹⁶ Dzisiejsza klasa Jana także zachęca wielką rzeszę swych współtowarzyszy do wystrzegania się niemoralnego wpływu wywieranego na przykład przez zdeprawowany świat rozrywki. Nie ma potrzeby brnąć w zepsucie ani nawet mu się przyglądać tylko po to, by zaspokoić ciekawość lub dowiedzieć się, czego należałoby unikać. Mądrość nakazuje trzymać się z dala od „głębokich rzeczy Szatana”. Jezus mówi: „Nie nakładam na was żadnego innego brzemienia”. Przypomina się tu zarządzenie chrześcijańskiego ciała kierowniczego z I wieku: „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz następujących rzeczy niezbędnych: Wstrzymywać się od mięsa ofiarowanego bałwanom, od krwi, od tego, co zadławione, i od nierządu; jeśli się tych rzeczy wystrzegać będziecie, dobrze uczynicie” (Dzieje 15:28, 29). Jeżeli chcesz, żeby ci się dobrze wiodło pod względem duchowym, stroń od religii fałszywej, od robienia niewłaściwego użytku z krwi (na przykład od transfuzji) oraz od niemoralności. Najprawdopodobniej wyjdzie ci to na zdrowie także pod względem fizycznym.

17. (a) Jakimi „głębokimi rzeczami” Szatan nęci dziś ludzi? (b) Jak powinniśmy się zapatrywać na „głębokie rzeczy” wyrafinowanego świata Szatana?

¹⁷ Szatan podsuwa dziś jeszcze inne „głębokie rzeczy”, na przykład zawiłe spekulacje i teorie schlebiające intelektowi. Należy do nich usprawiedliwianie niemoralności, spirytyzm i ewolucjonizm. Jak na te „głębokie rzeczy” zapatruje się wszechmądry Stwórca? Apostoł Paweł przytacza Jego słowa: „Wniwecz obrócę mądrość mędrców”. Inaczej jest z „głębokimi rzeczami Bożymi”, które są proste, jasne i budujące. Rozumni chrześcijanie odrzucają „głębokie rzeczy” przemądrzałego świata Szatana. Pamiętaj: „Świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki” (1 Koryntian 1:19, Wp; 2:10, NW; 1 Jana 2:17).

18. Jakie błogosławieństwa obiecał Jezus namaszczonym chrześcijanom, którzy dochowują wierności aż do końca, i jakiego przywileju dostąpią oni podczas Armagedonu?

¹⁸ Następnie Jezus kieruje do Tiatyrczyków pokrzepiające słowa, które dodają otuchy również dzisiejszym pomazańcom: „A temu, kto zwycięży i aż do końca zachowa moje uczynki, dam władzę nad narodami i będzie pasł ludzi rózgą żelazną, tak iż zostaną potłuczeni na kawałki niczym naczynia  gliniane — tak samo jak ja otrzymałem od mego Ojca” (Objawienie 2:26, 27). Cóż za cudowny przywilej! Namaszczeni duchem zwycięzcy otrzymują po zmartwychwstaniu władzę, która oznacza uniesienie wspólnie z Jezusem „rózgi żelaznej”, zwiastującej buntowniczym narodom zagładę w Armagedonie. Kiedy Chrystus skruszy swych wrogów niczym gliniane naczynia, ich zasoby broni nuklearnej co najwyżej zaskwierczą jak zawilgocone petardy (Psalm 2:8, 9; Objawienie 16:14, 16; 19:11-13, 15).

19. (a) Kto jest „gwiazdą poranną” i jak zostanie ona dana ‛zwyciężającym’? (b) Co pokrzepia wielką rzeszę?

¹⁹ Jezus dodaje: „I dam mu gwiazdę poranną” (Objawienie 2:28). Później sam wyjaśnia, co to za „gwiazda”, mówiąc: „Ja jestem korzeniem i potomkiem Dawida, i jasną gwiazdą poranną” (Objawienie 22:16). To właśnie Jezus spełnia proroctwo, które wygłosił oporny Balaam, zmuszony przez Jehowę: „Wzejdzie gwiazda z Jakuba, powstanie berło z Izraela” (4 Mojżeszowa 24:17). W jaki sposób Jezus da zwyciężającym „gwiazdę poranną”? Najwyraźniej da im samego siebie, nawiązując z nimi niezwykle bliskie, zażyłe stosunki (Jana 14:2, 3). Jakże potężny to bodziec do wytrwania! Również wielką rzeszę krzepi świadomość, że „jasna gwiazda poranna” wkrótce skorzysta ze swej władzy królewskiej, by przywrócić na ziemi raj.

Zachowaj prawość

20. Jaka sytuacja panująca w chrześcijaństwie przypomina pewne słabości zboru w Tiatyrze?

²⁰ Orędzie to musiało ogromnie podnieść na duchu chrześcijan w Tiatyrze. Pomyśl tylko: Syn Boży, wyniesiony do chwały w niebie, osobiście przemówił do nich, poruszając niektóre ich problemy! Z pewnością przynajmniej część Tiatyrczyków wzięła sobie do serca tak życzliwe wskazówki swego Pasterza. To najdłuższe z siedmiu orędzi pomaga nam też rozpoznać prawdziwy zbór chrześcijański doby obecnej. Kiedy w roku 1918 Jezus przyszedł do świątyni Jehowy na sąd, przeważająca większość organizacji podających się za chrześcijańskie była zbrukana bałwochwalstwem i niemoralnością duchową (Jakuba 4:4). Niektóre z nich opierały swe wierzenia na naukach XIX-wiecznych emancypantek, takich jak Ellen White (Adwentyści Dnia Siódmego) i Mary Baker Eddy (zwolennicy Chrześcijańskiej Nauki); ostatnio zresztą coraz więcej kobiet naucza z ambony (porównaj 1 Tymoteusza 2:11, 12). Wyznawcy różnych odmian katolicyzmu często otaczają większą czcią Marię niż Boga i Chrystusa. Jezus nie oddawał jej takiej czci (Jana 2:4; 19:26). Czy organizacje, które wbrew prawu Bożemu pozostają pod tak wielkim wpływem kobiet, rzeczywiście można uważać za chrześcijańskie?

21. Czego każdy z nas może się nauczyć z orędzia Jezusa do zboru tiatyrskiego?

 ²¹ Każdy chrześcijanin — czy należy do klasy Jana, czy do drugich owiec — powinien starannie przemyśleć to orędzie (Jana 10:16). Niektórych może brać pokusa do naśladowania zwolenników tiatyrskiej Jezebel i prowadzenia beztroskiego życia. Mogą też zdradzać skłonność do kompromisów. Czasem trzeba zająć stanowisko w różnych kwestiach, takich jak przyjmowanie transfuzji czy spożywanie produktów zawierających składniki krwi. Ktoś mógłby też sądzić, że skoro jest gorliwy w służbie polowej albo wygłasza przemówienia, to może sobie pofolgować w innych dziedzinach, na przykład oglądać niemoralne, brutalne filmy lub nadużywać alkoholu. Z ostrzegawczych słów Jezusa do chrześcijan z Tiatyry wynika, iż nie wolno sobie na to pozwalać. Jehowa chce, abyśmy wzorem wielu Tiatyrczyków strzegli swej czystości, służyli Mu całą duszą i nie byli rozdwojeni.

22. Jak Jezus uwypukla potrzebę posiadania chętnego ucha?

²² Na koniec Jezus oświadcza: „Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi do zborów” (Objawienie 2:29). Po raz czwarty powtarza niczym refren te elektryzujące słowa i zakończy nimi również pozostałe trzy orędzia. Czy masz takie chętne ucho? Wobec tego uważnie przysłuchuj się dalszym radom, których Bóg udziela własnym kanałem za pośrednictwem swego ducha.

[Przypis]

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 51]

Ogromna część dzieła świadczenia jest dziś wykonywana przez wierne siostry, które okazując skromność, respektują teokratyczne zwierzchnictwo