Rozdział 24

Chwalebne urzeczywistnianie zamierzenia Jehowy

1, 2. (a) Jakie zamierzenie Jehowa powziął względem swych rozumnych stworzeń? (b) Kto należał do zjednoczonej rodziny czcicieli Boga? (c) Nad jakim pytaniem warto się w związku z tym zastanowić?

WSZYSTKIE rozumne stworzenia zjednoczone w prawdziwym wielbieniu i cieszące się chwalebną wolnością dzieci Bożych — oto mądre i łaskawe zamierzenie Jehowy! Jest to zarazem gorące pragnienie wszystkich, którzy miłują sprawiedliwość.

² Jehowa zaczął urzeczywistniać to wspaniałe zamierzenie na początku swej działalności stwórczej. Jego pierwszym stworzeniem był Syn, który się okazał „odbiciem Jego chwały i dokładnym odwzorowaniem samej Jego istoty” (Hebr. 1:1-3). Był on jedyny w swoim rodzaju, ponieważ stworzył go sam Bóg. Już poprzez niego zostali powołani do istnienia inni synowie — najpierw aniołowie w niebie, a potem człowiek na ziemi (Hioba 38:7; Łuk. 3:38). Wszyscy ci synowie tworzyli jedną wszechświatową rodzinę. Dla wszystkich Jehowa, ich Bóg, był jedynym, któremu należało oddawać cześć. Był Najwyższym Władcą wszechświata. Był też ich miłościwym Ojcem. Czy jest On także twoim Ojcem i czy jesteś Jego dzieckiem? Jakże cenna może być taka więź!

3. (a) Dlaczego nikt z nas nie jest od urodzenia synem Bożym? (b) Jakie kroki Jehowa łaskawie podjął dla dobra potomków Adama?

³ Niemniej trzeba pamiętać o tym, że gdy nasi prarodzice zostali jako umyślni grzesznicy skazani  na śmierć, Bóg wypędził ich z Edenu i odrzucił. Przestali należeć do wszechświatowej rodziny Jehowy (Rodz. 3:22-24; por. Powtórzonego Prawa 32:4, 5). Wszyscy jesteśmy potomkami grzesznika Adama i dlatego urodziliśmy się z grzesznymi skłonnościami. Ponieważ nasi prarodzice zostali wydaleni z rodziny Bożej, więc nie możemy twierdzić, że od urodzenia jesteśmy synami Bożymi. Jehowa wiedział jednak, że niektórzy potomkowie Adama będą miłować sprawiedliwość, i łaskawie podjął odpowiednie kroki, żeby im umożliwić dostąpienie chwalebnej wolności dzieci Bożych (Rzym. 8:20, 21).

UPRZYWILEJOWANA POZYCJA IZRAELA

4. (a) W jakim znaczeniu Izraelici byli „synami” Bożymi? (b) Czego to nie oznaczało?

⁴ Jakieś 2500 lat po stworzeniu Adama Jehowa znowu pozwolił niektórym ludziom dostąpić zaszczytu wejścia z Nim w stosunek synostwa. Na podstawie przymierza, które zawarł z Abrahamem, wybrał Izraela na swój lud. Dlatego w wypowiedzi do faraona egipskiego nazwał Izraela ‛swoim synem’ (Wyjścia 4:22, 23; Rodz. 12:1, 2). Później przy górze Synaj dał Izraelowi swoje Prawo, zorganizował go w naród i posługiwał się nim w związku ze swym zamierzeniem. Z narodowego punktu widzenia nazywano Izraelitów „synami Bożymi”, ponieważ byli „szczególną własnością” Jehowy (Powt. Pr. 14:1, 2; Izaj. 43:1). Jehowa nazywał też synami pewnych członków tego narodu, ponieważ traktował ich w szczególny sposób (1 Kron. 22:9, 10). Podstawę takiego wyróżnienia stanowił stosunek przymierza z Bogiem. To nie znaczy, że tacy ludzie cieszyli się chwalebną wolnością, jaką miał Adam jako syn Boży. W dalszym ciągu byli w niewoli grzechu i śmierci.

5. Jak Izrael utracił swoją specjalną pozycję przed Bogiem?

 ⁵ Niemniej jako synowie pozostawali w uprzywilejowanym stosunku z Bogiem. Mieli też obowiązek respektować swego Ojca i działać zgodnie z Jego zamierzeniem. Jezus podkreślił znaczenie spełniania tego obowiązku — mieli nie tylko nazywać Boga swoim Ojcem, ale też ‛okazywać się’ Jego synami (Mat. 5:43-48; Malach. 1:6). Żydzi jako naród zawiedli jednak pod tym względem. Kiedy więc w ostatnich latach służby Jezusa na ziemi Żydzi, którzy usiłowali go zgładzić, oświadczyli: „Mamy jednego Ojca — Boga”, Jezus dobitnie podkreślił, że ich postępowanie i nastawienie zadają kłam temu twierdzeniu (Jana 8:41, 44, 47). W roku 33 n.e. Bóg zniósł przymierze Prawa i tym samym Izrael utracił podstawę do pozostawania w takich szczególnych stosunkach. Jehowa nie przestał jednak mieć tu na ziemi ludzi, których uznawał za synów.

JEHOWA JEDNOCZY SWÓJ LUD

6. O jakim „zarządzaniu” Paweł wspomniał w Efezjan 1:9, 10 i co ono ma na celu?

⁶ Apostoł Paweł napisał do chrześcijan w Efezie o ułożonym przez Jehowę programie zjednoczenia Jego ludu — o postanowieniu Bożym, mocą którego ci, którzy wierzą, mogą zostać Jego umiłowanymi domownikami: „[Bóg oznajmił] nam świętą tajemnicę swojej woli. Odpowiada to Jego upodobaniu, które sam w sobie powziął w sprawie zarządzania [prowadzenia domu] przy pełnej granicy wyznaczonych czasów, mianowicie, aby na nowo zebrać wszystko w Chrystusie; to, co w niebiosach, i to, co na ziemi” (Efez. 1:9, 10). Kluczową rolę w tym „zarządzaniu” odgrywa Jezus Chrystus. Za jego pośrednictwem ludzie mogą zająć przed Bogiem uznaną pozycję — jedni z widokami na życie w niebie, a drudzy na ziemi  — aby służyć w jedności z anielskimi synami Bożymi, którzy okazali się lojalni wobec Jehowy.

7. Czym jest „to, co w niebiosach”, i co to oznacza, że są zbierani?

⁷ Po Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e. najpierw zwrócono uwagę na „to, co w niebiosach”, to znaczy na tych, którzy mają być współdziedzicami Chrystusa w Królestwie niebiańskim. Bóg uznał ich za sprawiedliwych na podstawie wiary w wartość ofiary Jezusa (Rzym. 5:1, 2). Następnie zostali „ponownie narodzeni”, to znaczy wydani na świat jako synowie Boży z widokami na życie w niebie (Jana 3:3; 1:12, 13). Z nimi, jako z narodem duchowym, Bóg zawarł nowe przymierze. Z biegiem czasu mieli być nim objęci zarówno Żydzi, jak i poganie, ogółem 144 000 osób (Gal. 3:26-29; Obj. 14:1).

8. Jak można porównać stosunki łączące dziedziców Królestwa z Ojcem z takimiż stosunkami Żydów podlegających prawu Mojżeszowemu?

⁸ Chociaż ostatek tych dziedziców Królestwa niebiańskiego w dalszym ciągu jest jeszcze niedoskonały w ciele, to jednak pozostaje w cennych i zażyłych stosunkach z Ojcem. Apostoł Paweł napisał o tym: „Oto ponieważ jesteście synami, Bóg posłał do naszych serc ducha Syna swego, który woła: ‛Abba, Ojcze!’ Tak więc nie jesteś już niewolnikiem, tylko synem; a jeśli synem, to także dziedzicem przez Boga” (Gal. 4:6, 7). Aramejskie słowo „Abba” znaczy „ojciec”, ale jest to forma zwracania się w sposób serdeczny; małe dziecko odzywa się tak do swego ojca. Z uwagi na wyższość ofiary Jezusa i niezasłużoną życzliwość Bożą stosunki łączące tych namaszczonych duchem chrześcijan z Bogiem są bardziej zażyłe niż stosunki, które mogli z Nim nawiązać niedoskonali ludzie podlegający Prawu. Ale czeka ich coś jeszcze cudowniejszego.

9. Co oznacza pełne usynowienie ich?

⁹ Jeżeli okażą się wierni aż do śmierci, staną się  synami w pełnym znaczeniu tego słowa, gdy zmartwychwstaną do nieśmiertelnego życia w niebie. Będą tam mieli zaszczyt służyć jednomyślnie w obecności samego Jehowy Boga. Stosunkowo niewielu tych synów Bożych żyje jeszcze na ziemi (Rzym. 8:14, 23; 1 Jana 3:1, 2).

ZBIERANIE TEGO, „CO NA ZIEMI”

10. (a) Czym jest „to, co na ziemi”, i odkąd tacy są zbierani do jednomyślnego oddawania czci Bogu? (b) Jakie stosunki łączą ich z Jehową?

¹⁰ To samo „zarządzanie”, które umożliwia zebranie ludzi do domostwa Bożego z widokami na życie niebiańskie, kieruje uwagę również na „to, co na ziemi”. Zwłaszcza od roku 1935 zbierani są ludzie wierzący w ofiarę Chrystusa, którzy mają widoki na życie wieczne na ziemi. Ramię w ramię z ostatkiem klasy pomazańców wysławiają imię Jehowy i popierają oddawanie Mu czci (Sof. 3:9; Izaj. 2:2, 3). Oni też zwracają się z głębokim szacunkiem do Jehowy jako do „Ojca”, uznając Go za Źródło życia, i szczerze starają się odzwierciedlać Jego przymioty, jak On tego oczekuje od swoich synów. Na podstawie wiary w przelaną krew Jezusa zajmują przed Nim pozycję cieszącą się Jego przychylnością (Mat. 6:9; Obj. 7:9, 14). Wiedzą jednak, że dopiero w przyszłości spotka ich radość, jaką może dać pełne uznanie przez Boga za Jego dzieci.

11. (a) Jaką obietnicę dla ludzkości podano w Rzymian 8:19-21? (b) Czym jest „objawienie się synów Bożych”, którego ona tęsknie wyczekuje?

¹¹ Jak to wynika z Rzymian 8:19-21, tęsknie wyczekują „objawienia się synów Bożych”, bo wtedy nadejdzie dla tych stworzeń ludzkich „oswobodzenie z niewoli zepsucia”. To „objawienie się” nastąpi wtedy, gdy ludzie na ziemi ujrzą dowody, że ci namaszczeni duchem synowie Boży, którzy otrzymali  niebiańską nagrodę, zaczynają działać jako towarzysze swego uświetnionego Pana, Jezusa Chrystusa. Oznaką tego będzie zniszczenie całego złego systemu rzeczy. Potem nastaną błogosławieństwa tysiącletniego panowania Chrystusa, w którym ci „synowie Boży” będą mieć z nim udział jako królowie i kapłani (Obj. 2:26, 27; 20:6).

12. Jaką pieśń pochwalną zaśpiewają wspólnie po wielkim ucisku zwycięscy, namaszczeni duchem synowie Boży i co to oznacza?

¹² Cóż to będzie za uciecha, gdy przeminie wielki ucisk i gdy ci synowie Boży, zjednoczeni z Chrystusem, będą zgodnym chórem wychwalać Boga, wykrzykując radośnie: „Wielkie i cudowne są Twe dzieła, Jehowo, Boże Wszechmocny. Sprawiedliwe i prawdziwe są Twe drogi, Królu wieczności. Któż by się Ciebie naprawdę nie bał, Jehowo, i nie wychwalał Twego imienia, skoro Ty sam jesteś lojalny? Wszystkie narody bowiem przyjdą i przed Tobą będą oddawać cześć, gdyż stały się jawne Twoje sprawiedliwe rozporządzenia”! (Obj. 15:3, 4). Tak, cała ludzkość, która będzie się składać z przedstawicieli wszystkich byłych narodów, zjednoczy się w oddawaniu czci prawdziwemu Bogu. Nawet ci, którzy są w grobowcach pamięci, zmartwychwstaną i będą mogli przyłączyć swe głosy do wychwalania Jehowy.

13. Jaką zachwycającą wolnością będą się mogli od razu cieszyć ci, którzy przeżyją wielki ucisk?

¹³ Szatan Diabeł już nie będzie „bogiem tego systemu rzeczy”. Czciciele Jehowy na ziemi nie będą musieli walczyć z jego niecnym wpływem (2 Kor. 4:4; Obj. 20:1-3). Religia falszywa nie będzie opacznie przedstawiać naszego łaskawego Boga ani siać niezgody w społeczeństwie ludzkim. Słudzy prawdziwego Boga nie będą niesprawiedliwie traktowani i wyzyskiwani. Jakaż to będzie zachwycająca wolność dla tych, którzy przeżyją wielki ucisk!

14. W jaki sposób zostaną uwolnieni od grzechu i wszystkich jego następstw?

 ¹⁴ Jako „Baranek Boży, który usuwa grzech świata”, Jezus Chrystus zastosuje wartość swej ofiary, aby wymazać wszystkie dawniejsze grzechy ludzkości (Jana 1:29). Gdy podczas swego pobytu na ziemi oznajmiał komuś, że jego grzechy są mu przebaczone, na dowód tego jednocześnie go uzdrawiał (Mat. 9:1-7). Tak samo będzie z nieba cudownie uzdrawiał niewidomych, głuchych, niemych, kalekich, umysłowo chorych i cierpiących na wszelkie inne choroby. Stopniowo, dzięki wiernemu dostosowywaniu się do sprawiedliwych dróg Bożych, we wszystkich chętnych i posłusznych ludziach „prawo grzechu” będzie anulowane, tak iż w końcu wszelkie ich czyny, myśli i pragnienia serca będą się podobać im samym, jak również Bogu (Rzym. 7:21-23; por. Izajasza 25:7, 8 i Objawienie 21:3, 4). Przed upływem 1000 lat dojdą dzięki udzielanej im pomocy do pełnej doskonałości ludzkiej. Zostaną całkowicie uwolnieni od grzechu i wszystkich jego smutnych następstw. W ziemskim Raju, który obejmie cały ten glob, będą odpowiednio odzwierciedlać ‛obraz i podobieństwo Boże’ (Rodz. 1:26).

15. Co Chrystus uczyni przy końcu tysiąclecia i w jakim celu?

¹⁵ Gdy Chrystus doprowadzi ludzkość do doskonałości, wówczas zwróci Ojcu władzę, którą w tym celu otrzymał. W 1 Koryntian 15:28 zapowiedziano w związku z tym: „Gdy już wszystko będzie [Synowi] podporządkowane, wtedy również sam Syn podporządkuje się Temu, który mu wszystko podporządkował, aby Bóg był wszystkim każdemu”.

16. Czemu zostaną poddani wszyscy wtedy już doskonali ludzie i dlaczego?

¹⁶ Doprowadzeni do doskonałości ludzie będą wtedy mogli udowodnić, że powzięli nieodwołalną decyzję  służenia na zawsze jedynemu prawdziwemu i żywemu Bogu. Dlatego zanim Jehowa poprzez Jezusa Chrystusa uzna za swoich synów wszystkich tych ludzi, którzy osiągną doskonałość, najpierw podda ich gruntownej, ostatecznej próbie. Szatan z demonami zostaną wypuszczeni z przepaści. Ci, którzy naprawdę będą miłować Jehowę, nie doznają przez to żadnej trwałej szkody. Każdy natomiast, kto się okaże nielojalny i da się zwieść do nieposłuszeństwa wobec Jehowy, zostanie zniszczony na zawsze razem z prabuntownikiem i jego demonami (Obj. 20:7-10).

17. Jaka sytuacja zapanuje znowu wśród rozumnych stworzeń Jehowy dzięki urzeczywistnieniu się Jego zamierzenia?

¹⁷ Potem Jehowa poprzez Chrystusa łaskawie uzna za swoich synów wszystkich doskonałych ludzi, którzy w tej ostatecznej, decydującej próbie pozostaną wierni. Będą mieć pełny udział w „chwalebnej wolności dzieci Bożych” (Rzym. 8:21). Wejdą ostatecznie w skład zjednoczonej wszechświatowej rodziny Bożej, dla której Jehowa na zawsze będzie jedynym Bogiem, Najwyższym Władcą i łaskawym Ojcem. Wtedy wszystkie rozumne stworzenia Jehowy w niebie i na ziemi będą znowu zjednoczone w oddawaniu czci jedynemu prawdziwemu Bogu.

PYTANIA DO POWTÓRKI

● Jakie stosunki łączyły przed buntem w Edenie Jehowę z wszystkimi Jego czcicielami?

● Do czego są obowiązani wszyscy synowie Boży?

● Kto dzisiaj należy do synów Bożych? Kto jeszcze będzie należeć do dzieci Bożych i jaki to ma związek z zamierzeniem Jehowy co do zjednoczonego oddawania Mu czci?

[Pytania do studium]