Rozdział 9

Potęga nadziei zmartwychwstania

1. Jakie wspaniałe perspektywy otwierają się dzięki zmartwychwstaniu?

BEZ zmartwychwstania nie byłoby dla zmarłych żadnej nadziei na przyszłe życie. Jednakże Jehowa w swojej niezasłużonej życzliwości otwiera przed miliardami zmarłych bezcenną sposobność dostąpienia życia wiecznego. Dzięki temu mamy więc wzruszającą nadzieję ponownego połączenia się z umiłowanymi, którzy zasnęli w śmierci (por. Marka 5:35, 41, 42; Dzieje Apostolskie 9:36-41).

2. (a) Pod jakim względem zmartwychwstanie ma istotne znaczenie w urzeczywistnianiu zamierzenia Jehowy? (b) Zwłaszcza kiedy nadzieja zmartwychwstania jest dla nas źródłem siły?

² Z uwagi na zmartwychwstanie Jehowa może bez trwałej szkody dla swoich wiernych sług pozwolić Szatanowi posunąć się do ostateczności w usiłowaniu udowodnienia słuszności jego złośliwego oskarżenia: „Wszystko, co człowiek ma, da za swą duszę” (Hioba 2:4). Ponieważ Jezus został wskrzeszony z martwych, mógł przedstawić przed niebiańskim tronem swego Ojca wartość swej ludzkiej ofiary, która nam daje szansę uratowania życia. Dzięki zmartwychwstaniu współdziedzice Chrystusa mogą być z nim zjednoczeni w Królestwie niebiańskim. A dla nas wszystkich wierzących nadzieja zmartwychwstania jest źródłem niepospolitej siły, gdy przechodzimy próby, w których stajemy twarzą w twarz ze śmiercią.

 DLACZEGO MA ZASADNICZE ZNACZENIE DLA WIARY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ

3. (a) W jakim sensie zmartwychwstanie jest „elementarną nauką”? (b) Czym na ogół zmartwychwstanie jest dla świata?

³ Zmartwychwstanie jest, jak powiedziano w Hebrajczyków 6:1, 2, „elementarną nauką”, częścią fundamentu wiary, bez którego nigdy nie moglibyśmy zostać dojrzałymi chrześcijanami. Nauka ta jest jednak na ogół obca sposobowi myślenia tego świata. Nie mając usposobienia duchowego, coraz więcej ludzi ugania się za przyjemnościami. Tacy uznają za realne tylko obecne życie (1 Kor. 15:32). Wyznawcy tradycyjnych religii, zarówno w chrześcijaństwie, jak i poza nim, myślą, że mają duszę nieśmiertelną, wobec czego zmartwychwstanie jest im niepotrzebne. Każdy, kto chciałby pogodzić te dwie koncepcje, stwierdza, że zamiast wzbudzić nadzieję, wywołuje to jeszcze większe zamieszanie. Jak pomóc tym, którzy chcą słuchać? (Dzieje 17:32).

4. (a) Co trzeba niekiedy omówić, zanim ktoś zdoła odpowiednio ocenić znaczenie zmartwychwstania? (b) Jakich wersetów można użyć do wyjaśnienia, czym jest dusza i jaki jest stan umarłych? (c) Co zrobić, gdy ktoś się posługuje przekładem Biblii, który zdaje się zaciemniać prawdy zawarte w tych wersetach?

⁴ Zanim tacy ludzie należycie ocenią, jakim wspaniałym postanowieniem jest zmartwychwstanie, muszą najpierw zrozumieć, czym jest dusza i w jakim stanie są umarli. Często wystarczy kilka wersetów, żeby wyjaśnić te sprawy człowiekowi spragnionemu prawdy (Rodz. 2:7; Ezech. 18:4; Ps. 146:3, 4). Niektóre współczesne przekłady i swobodne tłumaczenia Biblii zaciemniają jednak te prawdy. Może więc zajść potrzeba zastanowienia się nad wyrazami użytymi w pierwotnych językach Biblii.

5. Jak pomóc takim ludziom zrozumieć, czym jest dusza?

⁵ Szczególną wartość ma pod tym względem New World Translation, ponieważ konsekwentnie tłumaczy  hebrajski wyraz neʹfesz i odpowiadające mu greckie słowo psy·cheʹ na „duszę”, a w przypisach podaje wiele wersetów, w których można znaleźć te wyrazy. Inne współczesne przekłady mogą oddawać znaczenie tych samych słów oryginału nie tylko jako „dusza”, lecz także jako „stworzenie”, „istota”, „osoba” i „życie”; „moja neʹfesz” może być tłumaczone na „ja”, a „twoja neʹfesz” — na „ty”. Porównanie tych Biblii z niektórymi starszymi przekładami albo z New World Translation pomaga człowiekowi, który szczerze chce zgłębić to zagadnienie, zrozumieć, że wyrazy z języków oryginału tłumaczone na „dusza” odnoszą się do 1. osób, 2. zwierząt i 3. życia, którym się oni cieszą. Nigdy jednak nie przekazują myśli, że dusza jest czymś niewidzialnym, nieuchwytnym, co po śmierci może ulecieć z ciała i nadal gdzieś świadomie egzystować.

6. (a) Dlaczego niektóre współczesne przekłady trzymają czytelników w błędzie co do znaczenia słów Szeol, Hades i Gehenna? (b) Jak wyjaśniłbyś na podstawie Biblii stan ludzi będących w Szeolu, czyli w Hadesie? A co powiedzieć o tych, którzy są w Gehennie?

⁶ Podobnie w New World Translation konsekwentnie używa się słowa Szeol jako transkrypcji hebrajskiego wyrazu sz^eōlʹ oraz słowa Hades w miejsce greckiego wyrazu haʹdes, a Gehenna w miejsce geʹen·na. Tymczasem niektóre inne współczesne przekłady i swobodne tłumaczenia Biblii wprowadzają czytelników w błąd, tłumacząc ZARÓWNO haʹdes, jak i geʹen·na na „piekło”, a w dodatku jeszcze używając słów „grób” i „kraina zmarłych” jako innego tłumaczenia sz^eōlʹ i haʹdes. W razie potrzeby można przez porównanie przekładów wykazać, że Szeol jest odpowiednikiem Hadesu (Ps. 16:10; Dzieje 2:27). Biblia jednoznacznie łączy Szeol albo Hades, powszechny grób ludzkości, ze śmiercią, a nie z życiem (Ps. 89:48 [89:49, Bw]; Obj. 20:13). Wskazuje też na perspektywę powrotu stamtąd przez zmartwychwstanie (Hioba  14:13; Dzieje 2:31). W przeciwieństwie do tego nie ma nadziei na przyszłe życie dla ludzi, którzy idą do Gehenny i oczywiście nigdzie nie ma mowy o tym, żeby dusza wiodła tam świadomą egzystencję (Mat. 18:9; 10:28).

7. Jak właściwe zrozumienie zmartwychwstania może wpłynąć na postawę człowieka i jego postępowanie?

⁷ Po wyjaśnieniu tych spraw śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa nabiera rzeczywistego znaczenia. Można wtedy komuś pomóc zrozumieć, czym może być dla niego zmartwychwstanie. Wówczas łatwiej mu będzie pojąć, jak wielką miłością Jehowa się kierował przy podejmowaniu tak cudownego postanowienia. Smutek tych, którzy przez śmierć utracili swoich umiłowanych, może zastąpić radosne oczekiwanie na ponowne zobaczenie się z nimi w Nowym Systemie Bożym. Chrześcijanie żyjący w I stuleciu uważali zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa za kamień węgielny wiary chrześcijańskiej. Toteż gorliwie świadczyli o nim, jak również o nadziei, którą ono zapewnia. Tak samo dzisiaj ci wszyscy, którzy doceniają zmartwychwstanie Jezusa, skwapliwie dzielą się tą cenną prawdą z bliźnimi (Dzieje 5:30-32; 10:40-43; 13:32-39; 17:31).

UŻYCIE ‛KLUCZA HADESU’

8. Co oznacza dla namaszczonych duchem naśladowców Jezusa użycie przez niego „kluczy śmierci i Hadesu”?

⁸ Wszyscy, którzy mają być złączeni z Chrystusem w jego niebiańskim Królestwie, muszą w końcu umrzeć. Dobrze jednak znają zapewnienie, które on dał apostołowi Janowi: „Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i Hadesu” (Obj. 1:18). Co miał na myśli? Zwrócił uwagę na własne przeżycia. On również umarł, lecz Bóg nie pozostawił go w Hadesie. Trzeciego dnia sam Jehowa wskrzesił go do życia duchowego i nagrodził nieśmiertelnością.  Ponadto Bóg dał mu „klucze śmierci i Hadesu”, aby ich użył do wyzwolenia innych z powszechnego grobu ludzkości oraz ze skutków grzechu popełnionego przez Adama. Mając te klucze, Jezus potrafi wskrzesić ze śmierci swoich wiernych naśladowców. Daje wtedy namaszczonym duchem członkom swego zboru drogocenny dar nieśmiertelnego życia w niebie, tak jak on go otrzymał od swego Ojca (Rzym. 6:5; Filip. 3:20, 21).

9. Kiedy następuje zmartwychwstanie wiernych namaszczonych chrześcijan?

⁹ Kiedy wierni namaszczeni chrześcijanie mieli dostąpić tego zmartwychwstania? Ono już się rozpoczęło. Apostoł Paweł wyjaśnił, że będą wskrzeszeni ‛podczas obecności Chrystusa’, która się rozpoczęła w roku 1914 n.e. (1 Kor. 15:23). Po skończeniu swego ziemskiego biegu nie muszą teraz czekać w śmierci na powrót swego Pana. W chwili śmierci dostępują zmartwychwstania w duchu; zostają „przemienieni w jednej chwili, w mgnieniu oka”. Jakże szczęśliwi mogą być, że „ich uczynki idą od razu z nimi”! (1 Kor. 15:51, 52; Obj. 14:13).

10. Jakie jeszcze inne zmartwychwstanie ma nastąpić i kiedy się rozpocznie?

¹⁰ Ale nie tylko oni mają być wskrzeszeni z martwych. Fakt, iż ich zmartwychwstanie jest nazwane „pierwszym zmartwychwstaniem”, dowodzi, że musi nastąpić jeszcze inne (Obj. 20:6). Ci, którzy skorzystają z tego późniejszego zmartwychwstania, będą mogli dostąpić szczęśliwego życia wiecznego w ziemskim Raju. Kiedy będzie to zmartwychwstanie? Księga Objawienia mówi, że to się stanie po usunięciu „ziemi i nieba” obecnego złego systemu rzeczy. Koniec starego systemu jest już bardzo bliski. Potem, w czasie wyznaczonym przez Boga, rozpocznie się ziemskie zmartwychwstanie (Obj. 20:11, 12).

11. Kto będzie należeć do wiernych wskrzeszonych do życia na ziemi i dlaczego taka perspektywa jest wzruszająca?

 ¹¹ Kogo ono obejmie? Wiernych sług Jehowy od najdawniejszych czasów. Będą wśród nich ludzie, którzy z uwagi na swą silną wiarę w zmartwychwstanie „nie przyjęli uwolnienia za jakiś okup” — za jakiś kompromis, w który by się wdali kosztem swej niezłomnej wierności Bogu, aby uniknąć gwałtownej śmierci (Hebr. 11:35). Jakaż to będzie radość móc poznać ich osobiście i usłyszeć wprost od nich szczegóły wydarzeń, o których Biblia donosi tylko fragmentarycznie! Będzie wśród nich Abel, pierwszy wierny świadek Jehowy, Enoch i Noe, nieustraszeni głosiciele ostrzegawczego orędzia Bożego przed potopem, Abraham, który gościł aniołów, Mojżesz, przez którego przy górze Synaj było dane Prawo, odważni prorocy, tacy jak Jeremiasz, który przeżył zagładę Jeruzalem w roku 607 p.n.e., i Jan Chrzciciel, który słyszał, jak sam Bóg oznajmił, iż Jezus jest Jego Synem. Będą też wśród nich lojalni ludzie zmarli w ostatnich dniach obecnego systemu (Hebr. 11:4-38; Mat. 11:11).

12. (a) Ilu umarłych zostanie wskrzeszonych z Hadesu? (b) Kto więc będzie do nich należeć i dlaczego?

¹² Z czasem zostaną też wskrzeszeni inni ludzie. Zakres użycia przez Jezusa „klucza Hadesu” dla dobra ludzkości został przedstawiony w danym apostołowi Janowi widzeniu, w którym Hades ‛wrzucono w jezioro ognia’. Co to znaczy? To, że zostanie zniszczony i przestanie istnieć, ponieważ będzie całkowicie opróżniony. Tak więc poza wskrzeszeniem wiernych czcicieli Jehowy Jezus miłosiernie przywróci z Hadesu, z Szeolu, nawet ludzi niesprawiedliwych. Nikt z nich nie zostanie wskrzeszony tylko po to, żeby być znowu skazany na śmierć. W sprawiedliwym otoczeniu pod panowaniem Królestwa Bożego będzie się im udzielać pomocy, żeby nauczyli się żyć zgodnie z wolą Jehowy.  W widzeniu ukazano otwarty „zwój życia”. Istnieje więc możliwość, żeby ich imiona zostały do niego wpisane. Każdy z nich będzie sądzony „według jego uczynków”, ale uczynków po zmartwychwstaniu (Obj. 20:12-14; Dzieje 24:15). A zatem — biorąc pod uwagę ostateczny rezultat — może się okazać, że będzie to „zmartwychwstanie życia” i wcale nie musi być „zmartwychwstaniem [potępiającego] sądu” (Jana 5:28, 29).

13. (a) Kto nie zostanie wskrzeszony? (b) Jak znajomość prawdy o zmartwychwstaniu powinna wpływać na nasze życie?

¹³ Oczywiście nie wszyscy, którzy kiedyś żyli, zostaną wskrzeszeni. Niektórzy popełnili grzechy niewybaczalne. Ludzie straceni podczas bliskiego już „wielkiego ucisku” znajdą się wśród tych, którzy doznają wiecznej zagłady (Mat. 12:31, 32; 23:33; 24:21, 22; 25:41, 46; 2 Tes. 1:6-9). Tak więc chociaż wyzwolenie tych, którzy są w Hadesie, będzie wyrazem nadzwyczajnego miłosierdzia, to jednak nadzieja zmartwychwstania bynajmniej nie daje podstawy do prowadzenia dzisiaj niefrasobliwego życia. Powinna nas raczej pobudzać do okazywania, jak bardzo sobie cenimy tę naprawdę niezasłużoną życzliwość Bożą.

WZMOCNIENI NADZIEJĄ ZMARTWYCHWSTANIA

14. Jak zmartwychwstanie może się stać źródłem wielkiej siły dla kogoś, kto widzi bliski kres życia?

¹⁴ Dla tych, którzy mają mocno ugruntowaną nadzieję zmartwychwstania, może się ona stać źródłem wielkiej siły. Gdy nadchodzi kres życia, wiedzą, że nie da się w nieskończoność odwlekać śmierci bez względu na to, z jakiej opieki lekarskiej korzystają (Kazn. 8:9). Jeżeli są pilnie zajęci w dziele Pana i lojalnie służą razem z jego organizacją, to mogą spoglądać w przyszłość bez żadnej obawy. Wiedzą, że dzięki zmartwychwstaniu będą mogli w czasie wyznaczonym  przez Boga znowu cieszyć się życiem. A cóż to będzie za życie! „Rzeczywiste życie”, jak je nazwał apostoł Paweł (1 Tym. 6:19; 1 Kor. 15:58; Hebr. 6:10-12).

15. Co może pomóc zachować niezłomną prawość wobec Jehowy, gdy nam grożą brutalni prześladowcy?

¹⁵ Nie tylko sama świadomość, że nastąpi zmartwychwstanie, lecz także znajomość Boga, który jest Źródłem tego postanowienia, dodaje nam sił. Umacnia naszą lojalność wobec Niego nawet w obliczu śmierci z ręki brutalnych prześladowców. Szatan od dawna wykorzystuje lęk przed przedwczesną śmiercią, żeby trzymać ludzi w niewoli. Jezus nie uległ takiej bojaźni i dochował wierności Jehowie aż do śmierci. Swą śmiercią umożliwił uwolnienie innych od takiej bojaźni (Hebr. 2:14, 15). Przez wiarę w to postanowienie jego prawdziwi naśladowcy zapisali się w dziejach jako ludzie zachowujący niezłomną prawość. Poddawani naciskowi wykazywali i w dalszym ciągu wykazują, że ‛nie miłują swych dusz’ więcej niż Jehowę (Obj. 12:11). Nie próbują zachować swego obecnego życia przez odrzucenie zasad chrześcijańskich, żeby tym samym utracić widoki na życie wieczne (Łuk. 9:24, 25). Czy masz taką wiarę? Będziesz ją mieć, jeżeli naprawdę miłujesz Jehowę i bierzesz sobie do serca to, czym jest dla ciebie nadzieja zmartwychwstania.

PYTANIA DO POWTÓRKI

● Dlaczego zrozumienie, czym jest dusza i w jakim stanie są umarli, jest warunkiem właściwej oceny nadziei zmartwychwstania?

● Kto powróci z martwych? Jak powinna wpływać na nas znajomość tej prawdy?

● Pod jakim względem nadzieja zmartwychwstania dodaje nam otuchy?

[Pytania do studium]