BÓG obiecał dać potomstwu Abrama tereny „od rzeki egipskiej aż do (...) rzeki Eufrat” (Rdz 15:18; Wj 23:31; Pwt 1:7, 8; 11:24). Ziemia Obiecana osiągnęła takie granice dopiero jakieś 400 lat po tym, gdy Jozue wkroczył do Kanaanu.

Król Dawid podbił aramejskie królestwo Coby, które leżało w północnej części Syrii i sięgało aż po Eufrat. a A po zwycięskich wyprawach wojennych przeciwko Filistynom dotarł na południu do granicy z Egiptem (2Sm 8:3; 1Kn 18:1-3; 20:4-8; 2Kn 9:26).

Królestwo Salomona, wyobrażające pokojowe panowanie Mesjasza, zajmowało więc obszar „od Rzeki [Eufrat] do ziemi Filistynów i do granicy Egiptu” (1Kl 4:21-25; 8:65; 1Kn 13:5; Ps 72:8; Za 9:10). Niemniej o państwie izraelskim mówiono zwykle, że rozciąga się „od Dan po Beer-Szebę” (2Sm 3:10; 2Kn 30:5).

Wbrew zaleceniom Bożym król Salomon nagromadził mnóstwo koni i rydwanów (Pwt 17:16; 2Kn 9:25). Ich sprawne przemieszczanie się umożliwiała sieć dróg i gościńców (Joz 2:22; 1Kl 11:29; Iz 7:3; Mt 8:28). Szczegółowo znamy trasę tylko nielicznych, takich jak „gościniec, który biegnie z Betel do Szechem” przez Lebonę (Sdz 5:6; 21:19).

W pewnej książce powiedziano: „Największą przeszkodą utrudniającą badanie sieci dróg w starożytnym Izraelu jest oczywiście brak wyraźnych materialnych pozostałości po szlakach starotestamentowych, jako że nie były one brukowane” (The Roads and Highways of Ancient Israel). Mimo to przebieg wielu dróg można ustalić na podstawie ukształtowania terenu i odkrywanych ruin dawnych miast.

Położenie dróg często decydowało o ruchach wojsk (1Sm 13:17, 18; 2Kl 3:5-8). Filistyni zamierzający zaatakować Izraelitów wyruszyli z Ekronu i Gat i dotarli „między Socho a Azekę”. Z armią Saula spotkali się „na nizinie Ela”. Kiedy Dawid pokonał Goliata, udał się do Jerozolimy, a Filistyni uciekli do Gat i Ekronu (1Sm 17:1-54).

Lachisz (D10), Azeka (D9) oraz Bet-Szemesz (D9) leżały przy naturalnych szlakach biegnących przez Szefelę w kierunku Wyżyny Judzkiej. Miały więc kluczowe znaczenie, gdy chodziło o powstrzymanie wrogich wojsk posuwających się Drogą Morską (Via Maris) i uniemożliwienie im dotarcia w głąb Izraela (1Sm 6:9, 12; 2Kl 18:13-17).

[Przypis]

 [Mapy na stronie 17]

[Patrz publikacja]

Obszar i drogi zjednoczonego królestwa

[Obszar królestwa Salomona]

Tifsach

Chamat

Tadmor

Berotaj (Kun?)

Sydon

Damaszek

Tyr

Dan

Jerozolima

Gaza

Aroer

Beer-Szeba

Tamar

Ecjon-Geber

Elat (Elot)

[rzeki i potoki]

Eufrat

D.P. Egipskiego

[Drogi w czasach Dawida i Salomona]

B10 Gaza

C8 Joppa

C9 Aszdod

C10 Aszkelon

C11 Ciklag

C12 PUSTKOWIE PARAN

D5 Dor

D6 Chefer

D8 Afek

D8 Rama

D9 Szaalbim

D9 Gezer

D9 Makac

D9 Ekron

D9 Bet-Szemesz

D9 Gat

D9 Azeka

D10 Socho

D10 Adullam

D10 Keila

D10 Lachisz

D11 Jattir

D12 Beer-Szeba

E2 Tyr

E4 Kabul

E5 Jokneam (Jokmeam?)

E5 Megiddo

E6 Taanach

E6 Arubbot

E7 Piraton

E8 Lebona

E8 Cereda

E8 Betel

E9 Bet-Choron Dolne

E9 Bet-Choron Górne

E9 Geba

E9 Gibeon

E9 Gibea

E9 Kiriat-Jearim

E9 Nob

E9 Baal-Peracim

E9 Jerozolima

E9 Betlejem

E10 Tekoa

E10 Hebron

E11 Zif

E11 Choresz (?)

E11 Karmel

E11 Maon

E11 Esztemoa

F5 En-Dor

F5 Szunem

F5 Jizreel

F6 Bet-Szean

F7 Tirca

F7 Szechem

F8 Caretan

F8 Szilo

F8 Ofra (?)

F9 Jerycho

F11 En-Gedi

G2 Abel-Bet-Maaka

G2 Dan

G3 Chacor

G3 MAAKA

G5 Lo-Debar (Debir)

G5 Rogelim

G6 Abel-Mechola

G7 Sukkot

G7 Machanaim

H1 SYRIA

H4 GESZUR

H6 Ramot-Gilead

H8 Rabba

H9 Medeba

H11 Aroer

H12 MOAB

I4 Chelam (?)

I9 AMMON

[główne drogi]

C10 Droga Morska

H6 Droga Królewska

[góry]

F5 Gilboa

[zbiorniki wodne]

C8 Morze Śródziemne (Morze Wielkie)

F10 Morze Słone (Martwe)

G4 Morze Galilejskie

[źródła i studnie]

E9 En-Rogel

[Ilustracje na stronie 16]

Po prawej: dolina Ela widziana z zachodu; w oddali Wyżyna Judzka

Poniżej: podróżowanie po Ziemi Obiecanej umożliwiała sieć dróg