1. Jak prorocy pełnili funkcję strażników, ale co mimo to się wydarzyło?

STRAŻNIK stoi na murach Jerozolimy i osłania oczy przed zachodzącym słońcem. Przebiega wzrokiem horyzont. Nagle podnosi róg, nabiera powietrza w płuca i trąbi, żeby ostrzec przed nadciągającą armią babilońską. Ale na reakcję zobojętniałych mieszkańców miasta jest już za późno. Przez dziesięciolecia o tym, że ten dzień się zbliża, ostrzegali prorocy — strażnicy wyznaczeni przez Jehowę. Jednak ludzie ich nie słuchali. Teraz Babilończycy otaczają Jerozolimę. Po wielomiesięcznym oblężeniu żołnierze wdzierają się do miasta, świątynię zrównują z ziemią, a mieszkańców mordują albo uprowadzają do niewoli.

2, 3. (a) Co niedługo czeka mieszkańców ziemi i na co jeszcze mają czas? (b) Jakie pytania rozważymy?

² Obecnie niebiańska armia Jehowy przygotowuje się do starcia z niewiernymi mieszkańcami ziemi (Obj. 17:12-14). Ten pojedynek będzie kulminacyjnym punktem największego ucisku w historii ludzkości (Mat. 24:21). Ale dla wielu osób nie jest jeszcze za późno, żeby zareagować na ostrzeżenie podawane przez strażnika wyznaczonego przez Jehowę.

 ³ Co pobudziło Jehowę do wyznaczania strażników? Jakiego rodzaju wiadomości ogłasza strażnik? Kto pełnił tę funkcję w przeszłości, a kto obecnie? I jaką rolę odgrywamy my? Poszukajmy odpowiedzi na te pytania.

4. Dlaczego Jehowa wyznaczał strażników? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁴ Odczytaj Ezechiela 33:7. Strażnik, który w czasach biblijnych pełnił wartę na murach miasta, dbał o bezpieczeństwo mieszkańców. Był żywym dowodem na to, że władca miasta troszczy się o swoich poddanych. Chociaż przeszywający dźwięk rogu mógł przestraszyć śpiących ludzi, jednocześnie mógł uratować tych, którzy na niego zareagowali. Podobnie Jehowa nie wyznaczał strażników, żeby straszyć Izraelitów zapowiedzią zagłady, ale dlatego, że się o nich troszczył i chciał uratować im życie.

5, 6. W czym między innymi widać sprawiedliwość Jehowy?

⁵ Kiedy Jehowa wyznaczył Ezechiela na strażnika, wyjawił cechy swojej osobowości, które mogą być dla nas źródłem pokrzepienia. Rozważmy dwie z nich.

⁶ Sprawiedliwość. Sprawiedliwość Jehowy jest widoczna w Jego indywidualnym, bezstronnym podejściu do ludzi. Na przykład chociaż ogół Izraelitów odrzucił orędzie przekazywane przez Ezechiela, Jehowa nie uznał wszystkich za tłum buntowników; chciał raczej zobaczyć, jak zareagują poszczególne osoby. Wielokrotnie mówił o ostrzeganiu jednostek — „grzesznika” i „prawego”. Wniosek: Jehowa wydaje wyrok na podstawie indywidualnych reakcji na głoszone orędzie (Ezech. 33:8, 18-20).

7. Co Jehowa bierze pod uwagę, kiedy sądzi ludzi?

⁷ Sprawiedliwość Jehowy widoczna jest też w tym, na jakiej podstawie sądzi On ludzi. Sposób, w jaki zostaną potraktowane poszczególne osoby, zależy nie od tego, co zrobiły w przeszłości, ale od tego, jak obecnie reagują na ostrzeżenie. Jehowa powiedział do Ezechiela: „Gdy powiem grzesznikowi: ‚Na pewno umrzesz’, ale on przestanie grzeszyć i zacznie czynić to, co sprawiedliwe i prawe (...), to na pewno będzie żył”. Następnie Jehowa wypowiedział niezwykłe słowa: „Żaden grzech, który popełnił, nie będzie już nad nim ciążył” (Ezech. 33:14-16). Z drugiej strony ktoś, kto wcześniej postępował właściwie, nie może myśleć, że z tego powodu jego obecne złe postępowanie jest usprawiedliwione. Jehowa ostrzegł, że jeśli człowiek ‛przekonany o swej prawości zacznie czynić zło, to wszystkie jego prawe uczynki pójdą w niepamięć i umrze za zło, którego się dopuszczał’ (Ezech. 33:13).

8. Czego o sprawiedliwości Jehowy uczą nas ostrzeżenia przekazywane przez proroków?

 ⁸ Kolejnym dowodem sprawiedliwości Jehowy jest to, że zanim zacznie On działać, z odpowiednim wyprzedzeniem podaje ostrzeżenia. Ezechiel zaczął prorokować sześć lat przed zniszczeniem Jerozolimy przez wojska babilońskie. Ale Ezechiel nie był pierwszą osobą, która ostrzegała Izraelitów, że zostaną pociągnięci do odpowiedzialności. W ciągu dwóch stuleci poprzedzających zburzenie Jerozolimy Jehowa wysyłał proroków: Ozeasza, Izajasza, Micheasza, Odeda i Jeremiasza, żeby pełnili funkcję strażnika. Jeremiaszowi polecił przypomnieć Izraelitom: „Wyznaczyłem strażników, którzy nawoływali: ‚Zwracajcie uwagę na dźwięk rogu!’” (Jer. 6:17). Ani Jehowa, ani ci strażnicy nie mogli być obwiniani za śmierć osób, które zginęły, kiedy Babilończycy wykonywali Jego wyrok.

9. W jaki sposób Jehowa okazywał lojalną miłość?

⁹ Miłość. Jehowa okazywał lojalną miłość, kiedy posyłał swoich strażników, żeby ostrzegali nie tylko prawe osoby, ale również niegodziwców — tych, którzy tak Go zranili i zszargali Jego opinię. Pomyśl tylko: Izraelici byli znani jako lud Jehowy, ale wciąż odwracali się od Niego i chodzili za fałszywymi bogami. Jehowa wyraził swój ogromny ból spowodowany tą zdradą, porównując ich do cudzołożnej żony (Ezech. 16:32). Mimo to od razu ich nie przekreślił. Szukał pojednania, a nie odwetu. Miecz wykonujący wyroki wyciągał tylko wtedy, kiedy było to konieczne. Dlaczego? Wyjaśnił  Ezechielowi: „Śmierć grzesznika nie sprawia mi przyjemności. Chciałbym raczej, żeby grzesznik zawrócił ze złej drogi i żył” (Ezech. 33:11). Jehowa się pod tym względem nie zmienił (Malach. 3:6).

10, 11. Czego możemy się nauczyć z tego, jak Jehowa traktował Izraelitów?

¹⁰ Czego możemy się nauczyć z tego, że Jehowa traktował Izraelitów sprawiedliwie i z miłością? Po pierwsze, kiedy głosimy, musimy postrzegać ludzi nie jako bezimienny tłum, ale jako jednostki. Gdybyśmy uznali, że ktoś nie zasługuje na dobrą nowinę z powodu wcześniejszego postępowania, pochodzenia, języka lub sytuacji ekonomicznej, popełnilibyśmy wielki błąd! Jehowa nauczył apostoła Piotra pewnej ważnej prawdy, która wciąż jest aktualna: „Bóg nie jest stronniczy. Jego uznaniem cieszy się każdy, kto się Go boi i czyni to, co właściwe, bez względu na to, z jakiego pochodzi narodu” (Dzieje 10:34, 35).

¹¹ Po drugie, musimy uważnie analizować samych siebie — wcześniejsze dobre uczynki nie mogą być usprawiedliwieniem złego postępowania. Warto pamiętać, że mamy te same grzeszne skłonności, co ludzie, którym głosimy. Rada, którą apostoł Paweł dał Koryntianom, odnosi się również do nas: „Kto myśli, że stoi, niech uważa, żeby nie upaść. Nie spotkała was pokusa większa od tego, co spotyka wszystkich ludzi” (1 Kor. 10:12, 13). Nigdy nie chcielibyśmy być ‛przekonani o swej prawości’  — myśleć, że jesteśmy bezkarni, bo robimy też dobre rzeczy (Ezech. 33:13). Bez względu na to, jak długo służymy Jehowie, musimy zachowywać pokorę i posłuszeństwo.

12. O czym powinniśmy pamiętać, jeśli w przeszłości popełniliśmy poważne grzechy?

¹² A co, jeśli w przeszłości popełniliśmy poważne grzechy i nadal czujemy wyrzuty sumienia? Z Księgi Ezechiela dowiadujemy się, że Jehowa karze grzeszników, którzy nie okazują skruchy. Ale wiemy też, że Jehowa jest przede wszystkim Bogiem miłości, a nie zemsty (1 Jana 4:8). Jeśli swoim postępowaniem dowodzimy skruchy, nie powinniśmy myśleć, że miłosierdzie Boże nie obejmuje naszych grzechów (Jak. 5:14, 15). Jehowa był gotowy przebaczyć duchowe cudzołóstwo Izraelitom i jest gotowy przebaczyć również nam (Ps. 86:5).

13, 14. (a) Jakie informacje mieli przekazywać strażnicy? (b) O czym głosił Izajasz?

¹³ Odczytaj Ezechiela 33:2, 3. Jakie informacje mieli przekazywać strażnicy Jehowy? Ich głównym zadaniem było ostrzeganie. Ale oprócz tego mieli głosić dobrą nowinę. Omówmy kilka przykładów.

¹⁴ Izajasz, który prorokował mniej więcej w latach 778-732 p.n.e., ostrzegał, że Babilończycy zdobędą Jerozolimę i wezmą jej mieszkańców do niewoli (Izaj. 39:5-7). Ale pod natchnieniem napisał też: „Posłuchaj! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wykrzykują z radości, bo wyraźnie widzą, jak Jehowa z powrotem zbiera lud na Syjonie” (Izaj. 52:8). Izajasz ogłaszał wspaniałą nowinę — prawdziwe wielbienie zostanie przywrócone!

15. O czym prorokował Jeremiasz?

¹⁵ Jeremiasz, który pełnił służbę od 647 do 580 roku p.n.e., jest często niesłusznie postrzegany jako prorok zapowiadający same nieszczęścia. To prawda, że zrobił bardzo wiele, aby ostrzec Izraelitów przed nieszczęściem, które miał na nich sprowadzić Jehowa *. Ale głosił też dobrą nowinę o tym, że lud Boży wróci do rodzinnego kraju i że czyste wielbienie się odrodzi (Jer. 29:10-14; 33:10, 11).

16. Jaką korzyść z proroctw Ezechiela odnieśli wygnańcy w Babilonie?

¹⁶ Ezechiel został wyznaczony na strażnika w roku 613 p.n.e. i wykonywał to zadanie co najmniej do roku 591 p.n.e. Jak omówiono w 5 i 6 rozdziale tej książki, gorliwie ostrzegał Izraelitów przed nadchodzącą zagładą. Dzięki temu nie obciążył się winą krwi. Jednak nie tylko zapowiadał, że Jehowa ukarze odstępczych mieszkańców Jerozolimy, ale też pomagał wygnańcom przebywającym w Babilonie zachowywać wiarę i przygotował ich do przyszłych zadań. Po zakończeniu 70-letniego wygnania Jehowa sprowadzi ostatek Żydów do odrodzonego kraju (Ezech. 36:7-11). Do tego ostatka będą należały  dzieci i wnuki tych, którzy usłuchali Ezechiela. Jak wspomniano w pozostałych rozdziałach części trzeciej tej książki, Ezechiel miał do przekazania wiele radosnych informacji, które potwierdzały, że w Jerozolimie zostanie przywrócone czyste wielbienie.

17. Kiedy Jehowa wyznacza strażników?

¹⁷ Czy prorocy pełniący służbę w okresie zniszczenia Jerozolimy, które nastąpiło w roku 607 p.n.e., byli jedynymi strażnikami wyznaczonymi przez Jehowę? Nie. Jehowa wyznacza strażników do ostrzegania ludzi i do głoszenia im dobrej nowiny przed każdym ważnym etapem realizacji swojego zamierzenia.

18. Jakie zadania miał Jan Chrzciciel?

¹⁸ W I wieku n.e. strażnikiem był Jan Chrzciciel. Ostrzegał Żydów, że ich naród wkrótce zostanie odrzucony (Mat. 3:1, 2, 9-11). Ale zrobił coś więcej. Jezus wyjaśnił, że Jan był zapowiedzianym „posłańcem”, który przygotował drogę Mesjaszowi (Malach. 3:1; Mat. 11:7-10). Aby spełnić to zadanie, oznajmiał dobrą nowinę, że pojawił się „Baranek Boży”, Jezus, który ‛usunie grzech świata’ (Jana 1:29, 30).

19, 20. Co robili Jezus i jego uczniowie jako strażnicy?

¹⁹ Najważniejszym strażnikiem ustanowionym przez Jehowę był Jezus. Tak jak Ezechiel, został wysłany do „narodu izraelskiego” (Ezech. 3:17; Mat. 15:24). Ostrzegał Żydów, że wkrótce zostaną odrzuceni i że Jerozolima zostanie zniszczona (Mat. 23:37, 38; 24:1, 2; Łuk. 21:20-24). Ale jego głównym zadaniem było głoszenie dobrej nowiny (Łuk. 4:17-21).

²⁰ Kiedy Jezus był na ziemi, powiedział swoim uczniom: „Stale czuwajcie” (Mat. 24:42). Posłuchali oni jego polecenia i byli czujnymi strażnikami, którzy ostrzegali, że Jehowa odrzucił naród izraelski i Jerozolimę (Rzym. 9:6-8; Gal. 4:25, 26). Podobnie jak wcześniejsi strażnicy, oni również głosili dobrą nowinę. Informowali między innymi o tym, że poganie wejdą w skład Izraela duchowego i będą mieli przywilej pomagać Chrystusowi w przywracaniu czystego wielbienia na ziemi (Dzieje 15:14; Gal. 6:15, 16; Obj. 5:9, 10).

21. Jaki przykład dał Paweł?

²¹ Wśród duchowych strażników w I wieku wyróżniał się apostoł Paweł. Do swojego zadania podchodził bardzo odpowiedzialnie. Tak jak Ezechiel, wiedział, że gdyby nie wywiązywał się ze swojej roli, obciążyłby się winą krwi (Dzieje 20:26, 27). Naśladując innych strażników, Paweł ogłaszał nie tylko ostrzeżenia, ale też dobrą nowinę (Dzieje 15:35; Rzym. 1:1-4). Pod natchnieniem zacytował nawet proroctwo Izajasza: „Jak piękny jest na górach widok tego, kto niesie dobrą  nowinę”. Słowa te odniósł do zadania głoszenia o Królestwie Bożym, które wykonują naśladowcy Chrystusa (Izaj. 52:7, 8; Rzym. 10:13-15).

22. Co się stało po śmierci apostołów?

²² Po śmierci apostołów w zborze chrześcijańskim rozwinęło się odstępstwo (Dzieje 20:29, 30; 2 Tes. 2:3-8). Przez długi czas rzekomi chrześcijanie mieli liczebną przewagę nad porównanymi do pszenicy prawdziwymi naśladowcami Chrystusa. Proste prawdy o Królestwie zostały stłumione przez fałszywe nauki (Mat. 13:36-43). Ale kiedy nadeszła pora na interwencję Jehowy, znowu dowiódł On miłości i sprawiedliwości, wyznaczając strażników do ogłaszania wyraźnego ostrzeżenia i dobrej nowiny. O kim mowa?

23. Jaką rolę odegrali Charles Russell i jego współpracownicy?

²³ W latach poprzedzających rok 1914 Charles Russell i jego współpracownicy działali jako „posłaniec”, który miał ‛oczyścić drogę’ przed ustanowieniem mesjańskiego Królestwa (Malach. 3:1) *. Ta grupka okazała się też strażnikiem, gdy ostrzegała przed Bożym wyrokiem i głosiła dobrą nowinę o Królestwie Bożym na łamach czasopisma Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa.

24. (a) Jak wierny niewolnik wywiązuje się z roli strażnika? (b) Czego się uczysz od strażników wyznaczanych w przeszłości? (Zobacz ramkę „Strażnicy, którzy są dla nas przykładem”).

 ²⁴ Kiedy Królestwo zostało ustanowione, Jezus wyznaczył małą grupę mężczyzn do usługiwania w roli „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mat. 24:45-47). Od tamtej pory niewolnik ten, znany obecnie jako Ciało Kierownicze, wykonuje zadanie strażnika. Przewodzi nie tylko w ostrzeganiu przed „dniem zemsty”, ale też w ogłaszaniu „roku dobrej woli Jehowy” (Izaj. 61:2; zobacz też 2 Koryntian 6:1, 2).

25, 26. (a) Co muszą robić wszyscy naśladowcy Chrystusa i jak się z tego wywiązują? (b) Co przeanalizujemy w następnym rozdziale?

²⁵ Chociaż nowożytnym strażnikiem jest niewolnik, Jezus polecił „stale czuwać” wszystkim swoim naśladowcom (Marka 13:33-37). Słuchamy tego polecenia, kiedy pozostajemy duchowo aktywni i lojalnie wspieramy dzisiejszego strażnika. Dowodzimy tego, stosując się do nakazu głoszenia (2 Tym. 4:2). Co nas do tego pobudza? Między innymi pragnienie ocalenia ludziom życia (1 Tym. 4:16). Już wkrótce wiele osób straci życie, bo zignoruje ostrzeżenia głoszone przez dzisiejszego strażnika (Ezech. 3:19). Ale głównym powodem jest dla nas to, że chcemy dzielić się najlepszą informacją — czyste wielbienie zostało przywrócone! Teraz, kiedy trwa „rok dobrej woli Jehowy”, jeszcze wiele osób może się przyłączyć do wielbienia naszego sprawiedliwego i kochającego Boga, Jehowy. Wkrótce wszyscy, którzy przeżyją koniec obecnego systemu rzeczy, odniosą korzyści z pełnego miłosierdzia panowania Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Na pewno nie chcielibyśmy się powstrzymywać od wspierania dzisiejszego strażnika w ogłaszaniu tej dobrej nowiny! (Mat. 24:14).

²⁶ Jeszcze przed końcem niegodziwego systemu rzeczy Jehowa w cudowny sposób zjednoczył swój lud. W następnym rozdziale omówimy proroctwo dotyczące dwóch lasek, które zapowiadało, jak do tego dojdzie.